ఆ విధముగా మూడు నెలలు గడిచాయి. తనకు అన్ని విధాలా నమ్మ దగిన మనిషి అయిన భీముడిని రాయబారిగా పెట్టుకున్నాడు. సావిత్రి. మొదట్లో భయపడ్డా, భీముడి గురించి తెలిసి సర్ది చెప్పుకుంది. నాయుడు పొలం దగ్గరకు వెళ్తే భీముడు సావిత్రి ఇంటికి వెళ్ళి చెప్పి పొలం దగ్గరకు పిలుచుకు వచ్చే వాడు. పక్కనే వున్న కొటంలో నాయుడు సావిత్రి లు వుంటే చుట్టూ ఎవరూ రాకుండా
భీముడు కాపలా కాసే వాడు. వూళ్ళో ఒకరిద్దరికి అను మానము వచ్చింది సావిత్రి పైన. నాయుడికి వొళ్ళు పడుతూ భీముడు చెప్పాడు.
“అయ్వ గోరూ మీ గురించి మా ఇండ్ల కాడ చెప్పుకుంటున్నారు” అని.
“ఏ మని రా” అన్నాడు నాయుడు.
” మీరు ఎప్పుడూ సావిత్రమ్మగోరింటి కాడికి ఎలన్నారు. ఆమెను మీరు వుంచు కున్నారు అంటున్నారయ్య గోరూ” అన్నాడు.
“ఏంట్రా, ఈ వూళ్ళో నా గురించి మాట్లాడే దమ్ము ఎవరి కుంది. ఎవరు ఆ నా కొడు కు” అన్నాడు నాయుడు.
” మగాడు అయింటే నేనే మక్కెలిరగ దీసేవాడినయ్య గోరూ. ఆడంగులు అనుకుంటున్నారు. మా ఇంటి ది చెప్పింది” అన్నాడు.
“ఈ లంజలకు వేరే పని లేదా” అని కాస్త ఆలోచించి “ఆడ వాళ్ళ నోట్లో నానడం మంచిది కాదు. ఏమి చేయాలి రా” అన్నాడు.
“ఏమో అయ్య గోరూ. మీరు సావిత్రమ్మ గారింటి కి వెళ్ళక పోవడమే మంచిది. పైగా ఈ మజ్జెన పెద్ద మ్మ గారికి కూడా అను మాన ము వచ్చినట్లుంది” అన్నాడు.
“నిజమే అనుకో కానీ సావిత్రి దగ్గరకు పోకుండా వుండలేను కదరా”
భీముడు ఆలోచించి ” మీరే మీ అనుకోకనంటే ఒకటి చెప్పనా”
“ఏంట్రా”
“సావిత్రమ్మగారిని కూడా పెళ్ళి చేసుకోండి. అంతా తెలిసాక పెద్ద మ్మగోరు ఏమీ అనరు.”
“థూ గాడిద కొడకా. అది నన్ను అన్నయ్యా అని పిలుస్తుంది అందరి ముందు. ఇప్పుడు నేను దాన్ని పెళ్ళి చేసుకుంటే నా మొహాన వుమ్మేస్తారు. పైగా సావిత్రి కి కొడుకులు కూడా వున్నారు”
“ఆ పిల్ల నా కొడుకుల సంగతి నాకు వదిలేయండి. లేపేయ మంటారా”
“ఏంటోయ్ తాగావా పట్ట పగలే. సావిత్రి కి కొడుకులు అంటే ప్రాణం. నేను ఇద్దరి పేరు మీద భూ ములు రాసాను కాబట్టే నేనటే దానికి అంత ఇష్టము. ఆ పని మాత్రం మాత్రం చెయ్య కు.”
” అయ్య గోరూ ఇంకోటి చెప్పనా”
“చెప్పరా ”
” మన చిన్నమ్మాయి గోరిని సావిత్రమ్మ కొడుక్కు ఇచ్చి పెళ్ళి చేస్తే ఎలా వుంటుంది”
“ఏంట్రా ఎలా వుంది వొళ్ళు”
“అది కాదయ్య గోరూ వినడానికి బాగాలే కున్నా ఆలోచించండి. చంద్రం సానా మంచోడు. ఎట్టాంటి పాడు బుద్దులు లేవు. పైగ మన చిన్నమ్మాయిగారి కి సరి జోడి.”
“బా గానే వుంది రా కానీ మన మెక్కడ వాళ్ళెక్కడా”
“అట్టా గయితే సావిత్రమ్మను మరిచి పోండి. సావిత్రమ్మతో వియ్యం కలుపుకొంటే ఆమెను మన ఇంట్లోనే వుండ మన వచ్చు. ఎవరికీ అను మానం రాదు.”
“లేదు లేరా అవన్నీ జరగ వులే . ఇంట్లో వుంటే మాత్రం ఎలా వీలవుతుంది. అందరూ వుంటారు గా”
భీముడు ఏమి చెప్పాలో తెలియక తల గోక్కోసాగాడు.
“సరలే వెళ్ళి బావి గట్టు కొటం దగ్గరికి సావిత్రిని పిలుచుకురా” అన్నాడు నాయుడు.
నాయుడు కండువా తీసుకొని బావి దగ్గరకు బయలు దేరాడు.
****************
*****************
**************
“ఏరా ఒక వేళా పాళా లేదా కోపము గా సావిత్రి.
మీ అయ్య గారి కి ” అంది కాస్త
“నాకే మీ తెలుసమ్మగోరూ రమ్మన్నారు” అన్నాడు భీముడు ముసి ముసిగా నవ్వుతూ.
“ఏంట్రా నవ్వుతున్నావు ఏంది కత” అంది సావిత్రి.
” మీరు గుర్తు రాగానే అయ్య గోరు చిన్న పిల్లాడు అయిపోతాడ మ్మగోరూ” అన్నాడు.
“చాల్లే ర బండ వెధవ నువ్వూ నీ వేళా కోళం. సరే కాసేపట్లో వస్తాను వెళ్ళు” అంది సావిత్రి.
***********
************
**************
“ఏV వస్తున్నదా” అన్నాడు కొటంలో పచార్లు చేస్తూ.
“అవునయ్య గోరూ కాసేపట్లో వస్తుందట” అన్నాడు.
“దీనె మ్మా దీనిని వదిలి వుండలే కున్నాను రా. బయట తెలిస్తే పరువు పోతుంది. కానీ ఆగ లేను” అన్నాడు నాయుడు సిగరెట్ తాగుతూ.
అంతలో సావిత్రి రావడం చూసి “జాగర్త రోయ్” అన్నాడు.
” మీరేమి భయపడకండి అయ్య గోరూ” అని తడికె అందుకుని సావిత్రి లోపలి కి వెళ్ళగానే మూసి వేసాడు.
సావిత్రి చేతిలోని క్యారీయరు కింద పెడుతుంటే వచ్చి హత్తుకున్నాడు నాయుడు.
“నీకు వేళా పాళా లేదా. ఇంట్లో కొడుకును పెట్టు కొని నువ్వు పిలవగానే రావాలంటే ఎలా” అంది నాయుడిని విదిలించుకుంటూ.
“అబ్బా ఎంత ముద్రిస్తున్నావే చిలకా కోపంలో” అని చీర లాగుతుంటే సావిత్రి కుచ్చీళ్ళు తీసేసింది.
చీర లాగి పక్కన పడేసి నులక మంచం పైకి సావిత్రిని నెట్టాడు. పలచని సిల్కు జాకెట్ లో వుబికి వస్తున్న సావిత్రి, పొంగులు చూస్తుంటే మతి పోతున్నది నాయుడు కు.
సావిత్రి, కాస్త రంగు తక్కువ. పుష్టిగా వుంటుంది. పొలం పనులు చేయడం అలవాటు కనుక మంచి బిగుతయిన వొళ్ళు. జాకెట్ హుక్స్ తీసి నిగ నిగ లాడుతున్న సళ్ళను చూసి పోట్ల గిత్తలా కలియ బడ్డాడు. సావిత్రి, నాయుడు లుంగీ తప్పించి లాక్కుంది. ఇద్దరి మూలు గులూ ఎక్కువ అవుతున్నాయి. బయట నిలుచుకున్న భీముడికి ఆ మూలుగులు వింటుంటే లోపల జరుగుతున్నది తలుచుకుని జివ్వు మంది.
***********
*******************
****************
ఒక రోజు నాయుడు అలసిపోయి పడుకుని వుంటే చాతి నిమురుతూ “తప్పదంటారా” అంది సావిత్రి.
“అవును సావిత్రి. పెద్ద మ్మాయి మరీ మరీ చెప్పింది. నేను మీ వదిన తప్పక అక్కడ వుండాలి అంది” అన్నాడు నాయుడు.
“నిజమే అనుకో.ఆడ పిల్లకి తొలి కానుపు అంటే అమ్మ నాన్నాలు దగ్గరుండాలి. ఎన్ని రోజుల్లో వస్తావు” అంది సావిత్రి.
“నాకు మాత్రం నిన్ను విడిచి వెళ్ళాలని వుందా చెప్పు. వారం రోజుల్లో వచ్చేస్తా” అన్నాడు.
నాయుడు ఇంట్లోని అందరితో కలిసి పెద్ద కూతురు వున్న హైదరాబాదుకు వెళ్ళాడు. వెళ్ళే ముందు సావిత్రిని కలిసి యాభయ్యి వేలు చేతిలో పెట్టాడు.
“ఇప్పుడు ఎందుకు నాకు. నువ్వు త్వర గా వచ్చెయ్యి చాలు” అంది.
“వచ్చేస్తానే నా రాణీ. నీకే మయినా కావాలంటే భీముడిని అడుగు. వాడిని తప్ప ఇంకె వరినీ నమ్మకు” అన్నాడు.
బాధ గానే వీడ్కోలు చెప్పింది సావితి. పదిరోజులు గడిచాయి. వెళ్ళిన నాయుడు ఇంకా తిరిగి రాలేదు. సావిత్రి కి ఆందోళన గా వుంది. కట్టుకున్న మొగుడు ఆరేళ్ళనా మాటా మాంతీ లేక పోయినా ఏనాడూ పట్టించుకోలేదు.
భీముడిని పిలిచి “ఒరే ఎమయింది రా ఆయన కు” అంది.
” కనుక్కుంటన మ్మగారు” అన్నాడు భీముడు.
హెడ్ మాస్టరు గారింటికి వెళ్ళి హైద రాబాదుకు ట్రంక్ కాల్ చేసి మాట్లాడాడు.
పరుగెత్తుకొచ్చి “అమ్మ గారు అమ్మగారూ” అన్నాడు.
“ఏ మయింది రా” అంది సావిత్రి.
“అయ్య గారు పట్నం లో బాత్ రూం లో కాలు జారి పడ్డారట. నడుము విరిగిందట” అన్నాడు.
గుండె ఆగి నంత పని అయింది సావిత్రి కి.
“ఏంట్రా నువ్వు చెప్తున్నది” అంది.
“అవున మ్మగోరూ పెద్ద మ్మగోరు మాట్లాడారు. అయ్య గారు ఇక నడవలేరట. ఇప్పట్లో పల్లె కు రాలేరట. ఇం కో ఆరేడు నెలలు పడుతుంది అన్నారు” అన్నాడు.
కుప్ప కూలి పోయింది సావిత్రి. ఆ రాత్రంతా సావిత్రి ఏడుస్తూనే వుంది.
మరుసటి రోజు తెల్ల వారి చంద్రం “ఏంట మ్మా అలా వున్నావు వొంట్లో బాగా లేదా” అన్నాడు.
“ఏమీ లేదురా కాస్త నలత గా వుంది” అంది.
కొద్ది రోజులు గడిచాయి. సావిత్రి, మామూలు మనిషి అయింది. మూడు నాలుగు రోజుల కొక సారి సుఖాన్నిచ్చే నాయుడు దూరమవడం తో కాస్త పిచ్చెక్కుతున్నట్లున్నది.ఏమి చేయాలా అనుకుంది.
ఇంకా ఉంది.