మాలతి టీచర్ – భాగం 2

“నువ్వా?ఇలా?అని షాక్ అయ్యింది”
“నచ్చలేదా?”
“లేదు”
“నిజంగానా”
“ఛీ …పో”
“చెప్పండి మాలతి”
“నాకు ఏడుపు వచ్చింది”
“మ్మ్….”
“ఇంటికి వచ్చి ఎంత ఏడిచానో తెలుసా?”
“సారి…”
“ఎందుకని అలా చేశావు పిశాచి?”
“మీ మీదున్న ఆశను అణచు కోలేకపోయాను”
“అందుకని?అంత అలాగా?రెండు రోజులు నొప్పితో ఎంత బాధపడ్డానో తెలుసా?”
“ఎక్కడా?”
“పోరా???..పాపం ఏమి తెలియదు కుర్రాడికి”
“నిజంగా తెలియదు చెప్పండి”
“అబ్బే ఏమి లేదు…”
“చెప్పండి మాలతి.ప్లీజ్…”
“అంతా నీ వల్లే,థియటర్ అని కూడా చూడకుండా,అంత మొరటుగానా?పోకిరి..”
“రియల్లీ..సారి”
“చెసేదంతా చేసేసి సారి…పూరి అంటూ..”
“హహా…హహా..హహా”
“నవ్వింది చాలు….ఎందుకు రా అంత మొరటుతనంగా పట్టుకున్నావు?”
“ఎప్పటి నుండో ఊరిస్తున్నవి చేతికి దొరికితే ఎవరైనా ఊరుకుంటారా?”
“అంత ఇష్టమా సారుకు?”
“ఎస్..మేడం”
“రౌడి..రౌడి.ఇంతవరకు ఆయన తప్ప,వాటి మీద ఎవరు చెయ్యి వేయలేదు.నువ్వో కట్టుకున్న భార్య మీద వేసినట్టు అంత స్వతంత్రగా??? ఛీ వీధి రౌడి”
“ఏయ్ ..మాలు,నీవే నా భార్య అయ్యింటే చాలా బాగుండేది”
“వ్వాట్?…మాలు?తిక్క తిక్కగా ఉందా?గౌరవం తగ్గుతోంది.”
“సారి….నీకొకటి చెప్పనా?”
“చెప్పు”
“ఐ లవ్ యూ”
“ఏయ్….నోర్ముయ్యి”
“ఏం?…..ఇష్టం లేదా?”
“ప్లీజ్…ఊరుకో శివా”
“చెప్పు,మాలు”
“వద్దు…చెప్పను”
“నేను నీకు నచ్చ లేదా?”
“ఇష్టం లేకుండానే ఇంత సేపు ఎవరైనా మాట్లాడుతారా?”
“మరి ఇకనేమి. చెప్పు”
“ఏమి చెప్పను”
“డు యు లవ్ మీ?”
“అయ్యో శివా!!నా వయస్సేంటి? నాకు లవ్ ఏంటి?”
“ఐ లవ్ యు మాలు”
“మ్మ్…..”
“చెప్పు”
“ఏమి చెప్పను”
“ఐ లవ్ యూ అని చెప్పు”
“ఆర్ యూ మాడ్?నేను ఏమి కాలేజి అమ్మాయిని కాదు.పెళ్ళై ఇద్దరు పిల్లల తల్లిని”
“సో…యూ డోంట్ లవ్ మీ?”
“నేనేమి అలా అనలేదు.నాకు తెలియదు”
“అలాగైతే చెప్పు”
“అదంతా చెప్పకూడదు శివా,ప్లీజ్ అర్థం చెసుకో”
“ఏయ్….మాలు!!”
“మ్మ్….”
“చెప్పవే..”
“ఏంటీ??????..వే నా?కొవ్వెక్కిందా?”
“అవును చెప్పవే”
“కుదరదు…చెప్పను..పోరా”
“పో….వే..”
“హహా…హహా..హహా”
“ఏంటే ఆ నవ్వు?నా కోసం ఒక్క సారి చెప్పవా ప్లీజ్”
“పోనిలే అని ఊరుకుంటుంటే కుర్రాడు చాలా ఓవర్ గా వెళుతున్నాడు”
“ఏం? నచ్చలేదా?”
“తెలియదు”
“సరే….చెప్పవే ప్లీజ్”
“ఏం చెప్పను?”
“ఎన్నిసార్లు చెప్పాలి, ఐ లవ్ యు చెప్పవే”
“పోరా మట్టిబుర్ర..నీకు చెబితేనే అర్థం అవుతుందా?”
“అర్థం అయ్యింది.కాని నీ నోటితో వినాలని ఉంది.”
“ఇపుడొద్దు…ఇంకొకసారి ఎపుడైన”
“మ్మ్…సరే.ఇప్పుడెక్కడ ఉన్నావు?”
“బెడ్ రూంలో..ఎందుకు?”
“ఆయన?”
“పడుకొన్నారు”
“మొద్దు!!ఆయనకు శబ్ధం వినబడుతాదేమో?
“వినబడదు.మంచి నిద్రలో ఉన్నారు.ఫోన్ సైలెంట్ మోడ్ లో ఉంది.దుప్పట్లోంచి టైప్ చేస్తున్నాను.కాబట్టి కాంతి కూడా కనబడదు.”
“మ్మ్…పది రోజుల నుండి నాతో ఎందుకు మాట్లాడలేదే?”
“నీవలా చేస్తావను కోలేదు.నా మనస్సంతా అల్లకల్లొలం అయ్యింది.బాగా కోపం వచ్చింది.ఆ తరువాత..నీవు అప్పుడప్పుడు గుర్తుకు వచ్చేవాడివి.అయినా మనస్సు కట్టుదిట్టం చేసుకుని నీతో మాట్లాడ కూడదని నిశ్చయించుకున్నాను”
“మరి ఇప్పుడెందుకు మాట్లాడుతున్నావు?”
“నీతో మట్లాడకుండా ఉండలేక పోయాను.తప్పని తెలిసినా నీ జ్ఞాపకాలు సతమతం చేస్తున్నాయి”
“ఎందుకని?”
“తెలియదు,వయస్సులో నాకంటే చాలా చిన్నవాడివైనప్పటికీ,మాటలలో నీ ఆదిపత్యనికి నేను పరవశరాలు అవుతున్నాను.పెళ్ళైన ఇన్నాళ వరకు ఆయన మాటలలో చూపించని దగ్గరతనాన్ని నీమాటలలో అనుభవిస్తున్నాను.”
“మ్మ్…..”
“ఇంకేంటి విషయాలు? చెప్పరా!!”
“డ్రెస్ ఏంటి?”