సరయు కూడా ఆ సుఖం లో తేలిపోతూ నిద్రలోకి జారుకుంది. ఇవన్ని ఏవి తెలియని మాహి, తనకు జరగబోయే మొదటి రాత్రి ని కలగా కంటూ కమ్మగా నిద్రపోతుంది. ఉదయం డోర్ సౌండ్ గట్టిగ అవుతుంటే మెలుకువ వొచ్చింది మాహి కి. లేచి కూర్చొని పక్కకు చూసింది. సరయు , శరత్ బోర్ల పడుకొని ఉంటె వాడి నడుము మీద కాలు వేసి పడుకొని ఉంది. స్కర్ట్ తొడల పైకి లేచి ఉంది. మాహి నవ్వుకుంటూ, సరయు స్కర్ట్ ని కిందకి అని పక్కకు లాగి దుప్పటి కప్పి సరయు మీద, వెళ్లి డోర్ తెరిచింది. ఎదురుగ సరయు వాళ్ళ అమ్మ “మాహి , అది ఇక్కడే పడుకుందా నీ దెగ్గర..” అంటూ లోపలి వొచ్చింది. బెడ్ మీద శరత్, సరయు ఉండడం చూసి “ఓఒ…చిన్న కూడా ఇక్కడే పడుకున్నాడ…” అంటూ వొచ్చి సరయు ని లేపుతూ “లేవవే…”అంటూ ఉంటె మెలుకువ వొచింది సరయు కి. దిగ్గున లేచి కూర్చుంది. కూతురు అలా సడన్ గా లేచి కూర్చునేసరికి ఆశ్చర్యంగా “ఎంటే ….అలా లేచావు సడన్ గా…” అంది సరయు అమ్మ. తలను విదిల్చుకొని “ఎం లేదు అమ్మ…సడన్ గా లేపావు కదా..”అంటూ వొళ్ళు విరుచుకుంది సరయు. “సరే పద…రెడీ అవ్వుదువు గాని…” అంటూ సరయు ని తిస్కేల్లిపోయింది వాళ్ళ అమ్మ. మొబైల్ లో టైం చూసింది మాహి “ఇంకా 6 కూడా కాలేదు…అప్పుడే ఎంత హడావుడి పెట్టింది …” అని అనుకుంటూ వెళ్లి డోర్ పెట్టి వొచ్చి బెడ్ మీద పడుకుంది, దుప్పటిని శరత్ కాళ్ళ మీద వేస్తూ., రాత్రి వొచ్చిన మొదటి రాత్రి కలలని నెమరు వేస్కుంటూ, శరత్ మీద చేయి వేసి పడుకుంది మాహి. ఒక గంట తర్వాత మాహి వాళ్ళ అమ్మ వొచ్చి లేపింది మాహి ని, మాహి వెళ్లి స్నానం చేసి రెడీ అయి కాఫీ తీస్కొని డాబా మీదకు వెళ్ళింది. రూం లో శంకర్ మంచి నిద్రలో ఉన్నాడు. నవ్వుకుంటూ కాఫీ పక్కన పెట్టి శంకర్ పక్కన కూర్చొని తట్టి లేపింది. శంకర్ బద్దకంగా కళ్ళు తెరిచి చూసాడు. ఎదురుగా మాహి ని చూసి దిగ్గున లేచి కూర్చున్నాడు. “ఏంటి అలా లేచి కూర్చున్నావు….” అంది ఆశ్చర్యంగా మాహి. మాహి వంటి మీద నుండి వొస్తున్న పరిమళానికి మత్తుగా అనిపించింది శంకర్ కి. “ఎం లేదు…కొత్త ప్లేస్ కదా…అవును…ఏంటి అప్పుడే రెడీ అయిపోయావు….” అన్నాడు ఎగాదిగా తృప్తిగా మాహిని చూస్కొని. “ముందు కాఫీ తాగండి..చల్లారిపోతుంది…” అంది నవ్వుతు మాహి కాఫీ కప్ అందిస్తూ. కాఫీ తాగక “కాఫీ నువ్వే పెట్టావా….” అన్నాడు నవ్వుతు శంకర్. “హ….నేనే… ఎందుకు….బాగోలేదా….”అంది మాహి. సూపర్ అన్నట్టుగా చేయి చూపించాడు శంకర్. “సరే నేను వెళ్తాను..కొంచెం పని ఉంది …మీ ఇంటికి రావాలి కదా…..బట్టలు అవి సర్దుకోవాలి….మీరు రెడీ అయ్యి కిందకు రండి …టిఫిన్ చేద్దురు గాని…” అంటూ మాహి కిందకు వొచ్చేసింది. మాహి కిందకి వొచ్చి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. శరత్ ఇంకా లేవలేదు. దెగ్గరకు వెళ్లి “చిన్న …లే…చాల టైం అవుతుంది…”అంటూ వాడిని కుదిపింది. వాడు దిగ్గున లేచి కూర్చున్నాడు. వాడు అంత సడన్ గా లేచేసరికి “ఏంటి చిన్నా…ఏదైనా కల పడిందా….అంత సడన్ గా లేచావు…మార్నింగ్ సరయు కూడా అంతే… నీలాగే సడన్ గా లేచింది…” అంటూ వాడి చెవి పట్టుకొని మెలేసి వీపు మీద చిన్నగా కొట్టింది బయం పోవడానికి. అంతలో మాహి వాళ్ళ అమ్మ బయటినుండి పిలిచింది మాహి ని “సరే చిన్నా నువ్వు లేచి రెడీ అయి రా…” అంటూ మాహి వెళ్ళిపోయింది. వాడికి నైట్ జరిగింది అంతా గుర్తొచింది. కొంచెం బయం కూడా వేసింది ఎక్కడ సరయు ఎవరికైనా చెప్తుందేమో అని. బెడ్ మీద నుండి లేస్తుంటే సరయు వొచ్చింది. ఏమి జరగనట్టుగా “ఏంటి ఇంకా లేవలేదా….” అంది నవ్వుతు నైట్ ఏమి జరగనట్టుగా మాములుగా. హమ్మయ్య అనుకున్నాడు వాడు. ఎంతైనా ఆడవాళ్ళూ జానలు, జానతనానికి వయసు తో సంబందంలేదు, వాళ్ళ dna లోనే ఉంటుంది అనుకుంట బహుశ. అపుడు తల ఎత్తి సరయు వైపు చూసాడు. అప్పుడే స్నానం చేసి, చుడిదార్ వెస్కొని వొచ్చింది. చాల అందంగా తాయారు అయ్యి వొచ్చింది. అలాగే చూస్తుండిపోయాడు శరత్. “హలో..మాస్టర్….ఏంటి..అలా చూస్తున్నారు….”అంది కల్లెగారేస్తూ సరయు. వాడు తత్తరపాటుతో కళ్ళు తిప్పుకొని “ఏ..ఏంలేదు….” అంటూ బెడ్ మీద నుండి లేచాడు. నిద్ర లో నుండి అప్పుడే లేచాడు కదా మడ్డ అలాగే లేచి ఉంది, షార్ట్ టైట్ గా ఉండడంవల్ల ఆ ప్రదేశంలో ఉబ్బుగా ఉంది. సరయు చూపు అక్కడ పడింది, సిగ్గుతో తల తప్పుకుంది. నైట్ జరిగింది కళ్ళ ముందు ఫ్లాష్ లా మెదిలేసరికి ఏదోలా అయ్యింది సరయుకి. “సరే నువ్వు రెడీ అవ్వు….నేను వెళ్తాను…” అంది ఇంకా అక్కడ ఉండలేక. సరయు వెళ్తుంటే యాదాలాపంగా చూసాడు నడుము వైపు శరత్. శరత్ స్నానం చేసి రెడీ అయ్యి బయట హాల్ లోకి వొచ్చేసరికి అంత హడావిడిగా ఉంది. అన్న వొదిన రెడీ అయ్యి ఉన్నారు. అందరు టిఫిన్ తింటున్నారు. “ఏంటి చిన్నా ఇంత లేట్…నీ కోసమే వెయిట్ చేస్తున్న…ఆకలేస్తుంది పద పద..”అంటూ శరత్ చేయి పట్టుకొని డైనింగ్ టేబుల్ దెగ్గరకు తిస్కేల్లింది మాహి. “ఏంటి రా.ఇంతసేపు పడుకున్నావు…ఇంట్లో పడుకున్నట్టుగా….” అంటూ ప్లేట్ ఇచ్చింది శరత్ అమ్మ వాడికి, మాహి కి. ఫార్మాలిటీస్ అన్ని పూర్తీ అయ్యాక మాహి ని అత్తారింటికి తోడుగా ఎవరిని పంపాలి అనే దెగ్గర ఆగింది. చివరకు డిసైడ్ అయి సరయు ని పంపడానికి నిశ్చయించారు మాహి అమ్మ నాన్న. సరయు ని అడిగారు వెళ్తావ అని, తన ఆనందాన్ని కంట్రోల్ చేస్కొని ఏమో మమ్మీ ని అడగండి అని వాళ్ళకి చెప్పింది. ఒక గంట తర్వాత బయలు దేరారు మాహి ని సరయు ని తీస్కొని శంకర్ కుటుంబం. శంకర్ వాళ్ళ ఊరికి చేరుకోనేసరికి కేటరింగ్ వాళ్ళు ఫుడ్ రెడీ చేసి తిస్కోచ్చారు. అందరు తినేసి పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకుంటుంటే, చుట్టుపక్కల వాళ్ళు వొచ్చి చూసి, అమ్మాయి చాల బాగుంది, ఇద్దరి జంట చూడముచ్చటగా ఉంది అంటూ కామెంట్ చేస్తుంటే శంకర్ కుటుంబ సబ్యులు ఆనందపడి పోయారు. టైం దొరికిప్పుడల్లా చూపుల బాణాలు విసురుతూనే ఉంది సరయు శరత్ కి. సాయంత్రం మాహి కుటుంబం విందు కోసం శంకర్ వాళ్ళ ఇంటికి వొచ్చారు. పెద్దవాళ్ళు శంకర్ అందరు కలిసి రాత్రికి శంకర్, మాహి ల శోభనానికి డిసైడ్ చేసారు. సాయంత్రం వరకు అంతా హడావిడిగా జరిగిపోయింది. సాయంత్రం శంకర్ రూం లో శోబనానికి ఏర్పాట్లు చేస్తున్నారు పెద్దవాళ్ళు. మాహి, సరయులను అంత వరకు శరత్ రూం లో ఉండమన్నారు. జరుగుతున్నా తంతు చూస్తూ శంకర్ మాహి ఒకరినొకరు చూసుకున్నప్పుడల్లా సిగ్గు పడుతున్నారు. మాహి కి exciting గా ఉంది. ఒక పక్క బయంగా కూడా ఉంది. మొదటి రాత్రి గురించి లలిత దెగ్గర ఇతర ఫ్రిండ్స్ దెగ్గర విన్నవి అన్ని గుర్తొచ్చి ఇది అని చెప్పలేని ఒక విదమైన టెన్షన్ గా ఉంది మాహి కి. శంకర్ కి కూడా ఇంచుమించు అలాగే ఉంది. పుర్వానుభావం ఏమి లేకపోవడం వల్ల, టెన్షన్ గా అటు ఇటు తిరుగుతున్నాడు ఏదో ఒక పని కల్పించుకుంటూ. శరత్ వాళ్ళ అమ్మ శరత్ ని పిలిచి అందరికి టీ ఇచ్చి రా అంటూ tray చేతిలో పెట్టింది. వాడు వొచ్చిన వాళ్ళందరికీ టీ ఇచ్చి శంకర్ దెగ్గరకు వొచ్చాడు. శంకర్కి టీ ఇస్తూ “ఏంటి అన్నయ్య…ఏదో టెన్షన్ గా ఉన్నావు….” అన్నాడు అన్న వైపు చూస్తూ. శంకర్ తడబడుతూ “ఏంలేదు చిన్న….అలసిపోయినట్టుగా ఉంది…” అన్నాడు వాడి బుజం మీద చేయి వేసి. “కాసేపు రెస్ట్ తీస్కో అన్నయ్య…ఏమైనా పనులు ఉంటె నేను చూసుకుంటాలే…..” అన్నాడు. వాడు చెప్పింది కరెక్ట్ నే అనిపించి టీ తాగేసి డాబా పైకి వెళ్లి కాసేపు పడుకోవడం బెటర్ అని వెళ్ళిపోయాడు. టీ తీస్కొని తన రూం లో ఉన్న మాహి కి ఇవ్వడానికి వెళ్ళాడు. మంచం మీద కూర్చొని ఉన్నారు మాహి, సరయు. శరత్ ని చూసి నవ్వుతు “థాంక్స్…చిన్న..టీ తెస్కున్నందుకు…అసలే తలనొప్పిగా ఉంది…” అంది శరత్ చేతిలో ఉన్న కప్ ని అందుకుంటూ మాహి. “అదేంటి నీకు కూడా తలనొప్పినా…” అన్నాడు ఇంకో కప్ సరయు చేతిలో పెట్టి తను ఒక కప్ అందుకొని మంచం మీద కూర్చుంటూ. “ఇంకెవరికి ..”అంది మాహి. ” ఇంకెవరికి…అన్నయ్యకే…”అన్నాడు. ముసి ముసి గా నవ్వుకుంది మాహి. “అబ్బ నాకు కూడా తలనొప్పిగా ఉంది …” అంది సరయు. “నీ కేందుకే తలనొప్పి…” అంది మాహి సరయు తో. “రాత్రి సరిగా నిద్ర లేదు….” అంది ఓరగా శరత్ ని చూస్తూ. వాడికి గుండెలో రాయి పడినట్టయింది. కొంపదీసి రాత్రి జరిగింది వొదిన కు చెప్పలేదు కదా, అల నుకునేసరికి కాళ్ళు వోనికాయి వాడికి. మాహి శరత్ వైపు చూసి “ఏంటి చిన్నా….సడన్ గా అలా అయిపోయావు…చెమటలు పట్టాయి….” అంది శరత్ వైపు చూసి. “ఎం…ఎం లేదు వొదిన….అందరికి వేడి వేడి టీ ఇచ్చాను కదా అందుకే నాకు చెమటలు పట్టాయి….” అన్నాడు ఏమనాలో తెలియక. శరత్ వైపు చూసి సరయు కళ్ళతో నవ్వింది.
