“అదే మిటి నువ్వింకా భోజనం చేయలేదూ” అన్నాను నేను మాట్లాడేనుకు మరే మీ దొరకక
అత్తయ్య చిన్న నవ్వు నవ్వి నాకు వంటరిగా తినే అల వాటు లేదు. కబుర్లు చెప్పేవాళ్ళు ఉండాలి. మీ మావయ్య లేరు గనుక ఆ మావయ్య అల్లుడు నీవు ఉన్నావుగా. నీవు చెప్పు కబుర్లు.” అంది కూర్చుంటూ.
పక్కనే కుర్చీలో నేను కూర్చున్నాను. భోజనం చేస్తూ, సినిమాలు గురించీ, నవల్సు గురించీ, రచయితల గురించీ చాలా ప్రశ్నలు వేసింది. తనకి నవల్సన్నా సినిమాలన్నా చచ్చేంత ఇష్టమట. నేనూ అదే చెప్పేను. మాట
“ఇంకేం. మన ఇద్దరి టేస్టులు ఒకటేనన్న మాట అంది నవ్వి. ”
ఇవి ఇందాకటి మాటల్లా లేవు. టేస్ట్ మాటలో ఏదో టేస్ట్ కనిపించింది. అన్నం వద్దంటున్నా ఎక్కువ పెట్టి బలవంతంగా తినిపించింది. నేను వద్దని చెయ్యి అడ్డు పెట్టబోయాను. తను వడ్డిస్తూ చటుక్కున బుగ్గ గిల్లింది.
“ముందు చెయ్యి తియ్” అంది. ”
నాకు ఆ గిల్లుడు షాక్ కొట్టినట్లయింది. భోజనం పూర్తయిన తరువాత నేను గ్లాసుతో నీళ్ళు తీసుకుని బయటకి రాబోయాను.
“కంచంలో కడగవోయ్” అంది తనూ కడిగేసుకుంటూ.
నేను చెయ్యి కడిగేసుకుని లేచేటప్పుడు నా కుడి కాలుకి తన ఎడమ కాలు తగిలింది. చటుక్కున నా నా కాలు వెనక్కి లాగేసుకున్నాను. నేను వచ్చి మళ్ళీ కుర్చీలో కూర్చున్నాను. తను ఇల్లు సర్దేసి వచ్చి చాప మీద కూర్చుంది. వంగి కూర్చునేటప్పుడు పైట జారి పోయింది. జాకెట్ లూజయి చళ్ళు కొద్దిగా కనబడ్డాయి. వెంటనే పైట సర్దుకోలేదు. అలాగే నిర్లక్ష్యంగా మొదలయ్యింది. రెండు నిమిషాలుంచి తర్వాత వేసుకుంది. నాలో బండి అనుమానం గాడి తప్పుతోందిని పిస్తోంది.
అత్తయ్యను గురించి ఆలోచనలు నాలో పరిగెట్టడం ప్రారంభించాయి. అత్తయ్య చూసేందుకు పిట పిట లాడుతూ ఉంటుంది. మంచి ఎరుపు, బొద్దుగా 22 ఏళ్ళ యవ్వన శోభలతో చాలా అందం గా ఉంది. నా కన్నా రెండేళ్ళు పెద్ద. పిల్లలు లేరు. తన ముఖంలోకి చూడగానే ఆకర్షించేవి ఒకటి కళ్ళు, రెండు బుగ్గలు. ఎత్తుగా గుండ్రంగా ఉండే బుగ్గలను చూస్తే కొరకబుద్దేస్తుంది. మావయ్య పక్కన అత్తయ్య కాకి ముక్కుకి దొండ పండే. అత్తయ్య నావేపు చూసింది. నేను ఒక్క క్షణం కంగారుపడి చూపులు తప్పించాను. పైకి నవ్వు వినిపించలేదు. కాని తను నవ్వుకున్నట్లు అనిపించింది. మరో పావు గంట పోయాకా టైము చూసుకున్నాను. తొమ్మిదయ్యింది.
“నేను పడుకుంటున్నాను శాస్త్రీ. నువ్వు చదువుకుంటావా, పడుకుంటావా ” అంది.
“చదువుకుంటాను.” అంటూ గబ గబా పుస్తకాలు తీసాను. అప్పటివరకూ నా పుస్తకాల సంగతే నాకు గుర్తు లేదు.
“అయితే చదువుకుని పడుకునేటప్పుడు లైటు ఆర్పేసి వచ్చి లోపల పడుకో.” అంది కటకటాలకి తాళం వేస్తూ.
నాకు
మంచం
కటకటాల
గదిలో
మడత వేస్తుందనుకున్నాను.
“దో మలు ఎక్కువ గా ఉన్నాయి. ఒక్కటే ఫాన్. కాబట్టి లోపల వేసాను.” అంది.
తరువాత గదిలో ఫాన్ ఆన్ చేసి, బెడ్ రూం లైటు వేసి తను పడుకుంది. అత్తయ్య నాకు అర్ధం కావడం లేదు. నా మీద కోరిక ఉందో, లేక నన్ను కవ్వించి ఉడికిస్తోందో నాకు అయో మయంగా ఉంది. ఒక గంట చదివేను. దో మల సంగీతం ఎక్కువవుతోంది. ఇంక పుస్తకం మూసి వాచీ చూసుకున్నాను. 10: 15 అయ్యింది. లైటు ఆర్పేసి గదిలోకి వెళ్ళాను. గదిలో ఒక పక్కగా పెద్ద మంచం మీద అత్తయ్య పడుకుని ఉంది. దానికి దోమ తెర ఉంది. నా మంచం మీద దుప్పటి పరిచి తలగడా వేసి కాళ్ళ దగ్గర రగ్గు మడత పెట్టి ఉంది. నేను పడుకుని రగ్గు తన్ని పెట్టుకుని పడుకున్నాను. నిద్ర రావడం లేదు. అన్నీ అత్తయ్య ఆలోచనలే. 11:15 అయ్యింది. కొద్దిగా మాగన్ను పడుతోంది. ఎవరో తట్టి లేపినట్లయింది. తుళ్ళిపడి లేచాను. అత్తయ్య నిలబడి ఉంది.
“బయటకు వెళ్ళాలి. తోడు రా. చీకటిగా ఉంది.” అంది.
తన తలగడ పక్కన ఉన్న బేట్రీ లైటు తీసుకుని తను ముందు నడిచింది. బయటకు వచ్చాము.
“నాకు భయం వేస్తూంది. కూడా రా.” అంది.
నా ఎందు కో ద డ దడలాడుతోంది. నేను అడుగులు ముందుకు వేసాను. బాత్ రూం దగ్గరకు వెళ్ళాము. నేను గుమ్మానికి మూడు అడుగుల దూరంలో ఉన్నాను. తను లోపలికి వెళ్ళింది. తలుపు వేసుకోలేదు. సుయ్ మని వినబడుతోంది శబ్దం, తూములోంచి నీళ్ళు వస్తున్నట్టు. నాకు గుండెల్లో వేగం ఎక్కువయ్యింది. కళ్ళు పెద్దవి చేసి చూసాను. అమావాస్య చీకట్లో ఏమీ కనిపించడం లేదు. బేట్రీ లైటు ఆర్పివేసి ఉంది. ఒక చెంబుడు నీళ్ళు ఒలకబోసి లైటు వేసుకుని బయటకు వచ్చింది. అప్పటి వరకూ బాత్ రూం కేసి తిరిగి ఉన్న నేను పక్కకి తిరిగి పోయాను నేను అటు చూడటం లేదని తను అనుకోవాలని. బయటకు వచ్చిన తరువాత లైటు నా చేతికిచ్చి “పద” అంది. కనిపించింది.
నాకు తన మొహం చూసేందుకు ధైర్యం లేదు. ఒక వేల బాత్ రూం లోకి చొరబడి తనని ఓ పట్టు పట్టలేదని వీడెక్కడి చలి మిడి ముద్ద” అని చిరాకు పడుతోందే మోనని నా అనుమానం. ఏమైనా తన ధైర్యానికి నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది. సవాల్ చేస్తున్నట్టుగా ఉన్నాయి అత్తయ్య అందాలు. నాలో పిరికితనం నన్ను సాహసించనివ్వడం లేదు. ఎలాగో అత్తయ్య వైపు చూసాను. తను నిర్లక్ష్యంగా నా వంక హేళనగా చూసినట్లు అనిపించింది. తను ముందు నడిచింది. నేను తన వెనకే నడుస్తున్నాను. లయ బద్ధం గా కదుల్తూన్న అత్తయ్య పిరుదులు నన్ను కవ్విస్తున్నాయి. ఇంట్లోకి వచ్చేకా, తలుపు గెడ వేసాను.
” మంచి నీళ్ళు కావాలా?” అని అడిగింది అత్తయ్య.
నేను ” ఊఁ” అన్నాను.
నాకు నోట మాట రావడం లేదు. అత్తయ్య నాకు మంచి నీళ్ళు ఇచ్చింది. అప్పుడు మళ్ళీ తన చేతి వేళ్ళు తగిలేయి. గ్లాసుడు నీళ్ళు గడ గడా తాగేసేను.
అత్తయ్య నవ్వుతూ “దేనికి అంత దాహం? ” అంది.
నేను తన కళ్ళల్లోకి చూసాను. తను కళ్ళల్లోకి చూసి నవ్వుతూ తీయగా కూడా నా ఒళ్ళు విరుచుకుంది. పైట జారి పోయింది. పైనున్న హుక్ ఫట్ మని తెగి పోయింది. అయినా తను పట్టించుకోవడం లేదు. నోటి దగ్గర చిటికెలు వేసుకుంది. నాకు షాక్ తగిలినట్లుగా ఉంది. నరాలు బిగుసుకున్నాయి. అత్తయ్య నన్ను ఎంకరేజ్ చేస్తున్నట్లు నాకు అర్ధం అవుతోంది. భయం ఆశ రెండూ నన్ను తరుముకొస్తున్నాయి. నెమ్మదిగా పైట పైన వేసుకుని తన మంచం దగ్గరకు వెళ్ళింది. నేను నా మంచమ్మీద వాలి రగ్గు కప్పుకుందామని సర్దుకుంటున్నాను. అత్తయ్య చెంగున నా మంచం దగ్గరకు వచ్చి, నా మీదకు వంగి, నా కుడి బుగ్గ గట్టిగా కొరికి…
“కామూ, ఎందుకు నన్ను వేధిస్తావు. నన్ను నలిపేయ్” అంటూ నా మీద వాలింది.
చివరకు తను తెగించేవరకూ నాలో తెగింపు రాలేదు.
ఇంకా ఉంది.