ఆ సాయంత్రం వర్షం పడుతున్నదే.
అదే వాతావరణం… కానీ ఇప్పుడు నేను రెండు సంవత్సరాల తర్వాత మళ్లీ ఆ వీధిలోకి అడుగుపెడుతున్నాను.
మనం చివరిసారి కలిసిన రోజునుంచి చాలా మారిపోయింది — కానీ **ఆ స్మృతులు మాత్రం ఇంకా తడి వర్షపు వాసనలా ఉన్నాయి**.
సుమా అక్క ఇల్లు ముందు గేటు దగ్గర ఒక కార్‌ ఆగింది.
ఆమె దిగింది — కళ్లలో అదే కాంతి, కానీ ముఖంలో కొంచెం శాంతి.
నన్ను చూసి ఒక్క క్షణం నిశ్శబ్దంగా నిలబడింది.
“అర్జున్… నువ్వా?” అని అంది, స్వరం మెల్లగా కంపించుతూ.
“అవును అక్క… బదిలీ అయి ఇప్పుడు తిరిగి ఇక్కడికి వచ్చాను.”
ఆమె నవ్వింది —
“ఇంత కాలం తర్వాత కూడా వర్షం చూస్తే నిన్నే గుర్తొస్తుంది,” అంది.
అది విన్నాక నా మనసు కదిలిపోయింది.
ఆ క్షణంలో మాటలకంటే చూపులు ఎక్కువ మాట్లాడాయి.
ఆ చూపుల్లో **గతం, మౌనం, తీరని మాటలు** అన్నీ దాగి ఉన్నాయి.
మేమిద్దరం లోపలకి వెళ్లాము.
ఇంటి వాతావరణం మారిపోయింది — పాత జ్ఞాపకాలు నిశ్శబ్దంగా కూర్చున్నట్టుగా అనిపించింది.
ఆమె చేతిలో టీ కప్పు, నా చేతిలో తడిసిన భావాలు.
“ఎంత మారిపోయావు అర్జున్,” అంది చిరునవ్వుతో.
“నువ్వు మాత్రం అలాగే ఉన్నావు అక్క — ఆ చూపు మాత్రం ఇప్పటికీ అదే.”
ఆమె కాసేపు నిశ్శబ్దంగా ఉంది.
“జీవితం ముందుకు వెళ్లిపోతుంది అర్జున్… కానీ కొన్ని మనసులు మాత్రం ఎక్కడో అక్కడే నిలిచిపోతాయి.”
ఆ మాటలోని మాధుర్యం, ఆ మౌనం — అది ప్రేమ కాదు, కానీ **ప్రేమ కంటే లోతైన అనుబంధం**.
నేను ఆమె వైపు చూశాను.
మా చూపులు మళ్లీ కలిశాయి — ఈసారి వాటిలో వేడి లేదు, ప్రశాంతత ఉంది.
వర్షపు చినుకులు కిటికీ మీద జారిపోతున్నాయి.
ఆమె నెమ్మదిగా చెప్పింది,
“కొన్ని బంధాలు మాటలతో చెప్పకూడదు అర్జున్… అవి మౌనంలోనే అందంగా ఉంటాయి.”
నేను తల ఊపాను.
ఆమె చిరునవ్వు చూశాను — ఆ నవ్వులో **పరిమితి, కృతజ్ఞత, ప్రేమ** అన్నీ ఉన్నాయి.
అది మా చివరి కలయిక అయ్యి ఉండవచ్చు.
కానీ ఆ రోజు, ఆ వర్షం, ఆ మౌనం —
నా జీవితంలో ఎప్పటికీ ఆగని ఒక తడి జ్ఞాపకమై మిగిలిపోయింది.
—
**ముగింపు (అందంగా, నిశ్శబ్దంగా).** 🌧️
—
మీ అభివరయాన్ని మెయిల్ చేయండి గూగుల్ చాట్ కూడా ఉంది
huntlife4u@gmail.com
ఇలా నాకు జరిగిన వజ్రహ వేదనను మీకు చెబుతున్నాను. ఎవరైనా సెక్స్ లో సంతృప్తి చెందని వాళ్ళు ఉంటే నాకు మెయిల్ చేయండి. మిమ్మల్ని సుఖపెట్టే బాధ్యత నాది. ఎవవరికి తెలియకుండా మిమ్మల్ని సుఖపెడతా నేను బెంగళూరుకు ఉంటాను సంప్రదించండి.