“కుర్రవాడు పండులా వున్నాడు కానీ, నాకెందుకో కొంచం అనుమానంగా వుంద మ్మీ”, అని బరువుగా నిట్టూర్చింది సుజాత, అరుగుదిగి వీధిలోకి వెళ్ళిపోతున్న అరున్ వంక చుస్తూ.
క్రొత్తగా విడుదల అయిన నాగార్జున మూవీ గురించి మాట్లాడుతుండగా అక స్మాత్తుగా సుజాత విషయము మార్చేసరికి రోజా రాణి, విజయలక్ష్మి ఒకరి ముఖాలూకరు చూసుకున్నారు. అరున్ గురించి ఆమెకు కల్గిన సందేహము ఏమిటో ఆ ఇద్దరికి అర్ధ మవ్వలేదు. అదే మిటొ అడుగుదా మని విజయలక్ష్మి నోరు తెరిచేలోగా రోజారాణి అనేసింది – “మొత్తానికి నీ బుద్ది పోనిచ్చుకున్నావుకాదు! నిక్షేపములాంటి కుర్రాడి మీద నీ కొచ్చిన అను మాన మేంటీ?”, సాగదీస్తూ అడిగింది.
సుజాత, విజయలక్ష్మి వంక నవ్వుతూ చూస్తూ ఈపిడగారు ఏ మీ అనుకోనంటే చెప్తాను”, అంది.
విజయలక్ష్మి “నేను ఏమీ అనుకోను గాని నువ్వు చెప్పదల్చుకున్నదే మిటో సూటిగా చెప్పు”, అంది సుజాతతో.
“చెప్పటానికి ఏమిలేదు, కాని ఆ తీరు తెన్ను చూస్తుంటే అతనికది
లేదే మోనని “. అంది సుజాత.
వాక్యము పూర్తి చెయ్యకుండానే రోజారాణి కలుగచేసుకొని “ఏదీ?…”,
అంది.
సుజాత మళ్ళీ విజయల క్ష్మి వంక తిరిగి ‘నీకూ అర్థము కాలేదా?’ అన్నట్టు చూసింది. విజయలక్ష్మి కిక్కురుమనకుండా కుర్చుంది.
“మీక న్నీ విడ మర్చి చెబితే గాని అర్ధము కావు.. ఏమి మనుషులో ఏంటో!” అంటూ బుగ్గలు నొక్కుకుంది సుజాత.
దాంతో రోజారాణి కి వల్లు మండిపోయింది. ” ఇక్కడ అంటే అన్నావుకాని ఇంకె క్కడా ఆ మాట అనకు నీ పుణ్యమా అని ఆ కుర్రాడికి రజన్మలో పెళ్ళికాదు”, అని లేచి చీర దులుపుకొని వెళ్లిపోయింది చిరాగ్గా.
“ఏదో సరదాకు అంటే ఆ మనిషి ఎంత రబస చేసిందో చూడు విజయా!”, అని ఒక్క క్షణ మాగి “అయినా నీకు రాసి కోపము అమెకెందుకో!”, అంది
సుజాత.
“సరదాకు అన్నా ఇలాంటి మాటలు మాట్లాడడము అంత మంచిది కాదు”, అంది విజయలక్ష్మి అసహనంగా.
“నాదే అంతా తప్పులే మ్మా… లెంపలేసుకుంటాను”, అని లేచి నిలబడి “వెల్లొస్తాన మ్మా” అంది సుజాత అనీజీగా మొఖము పెట్టి. విజయ,
సుజాతను సాగనంపి తలుపేసింది.
విజయలక్ష్మి సోఫాలొ చతికిలబడింది. ఆమె చెవుల్లో సుజాత అన్న మాటలే గుర్తుకువస్తున్నాయి. ‘అసలు తనకా అను మాన మెందు కొచ్చిందో?’
అనుకుంటూ కళ్ళుమూసుకుంది.
అరున్ తన ఇంట్లోకి వచ్చి అయిదారు వారాలయ్యింది. ఎప్పుడూ అతని గురించి ఆలోచించలేదు. మొదటి సారి అతన్ని చూసినప్పుడు మాత్ర ము అదోలా అని పించింది. ఆరోజు ఇంకా తనకు గుర్తుంది –
”
ఆఫీస్ కు వెళ్తూ ” మా చిన్నాన్నగారి అబ్బాయి వస్తాడనుకుంటాను.. అవసరమయితే ఆఫీస్ కు ఫోన్ చెయ్యి”, అన్నాడు ప్రభాకర్. అతను ఎలావుంటాడో తెలియదు. నాలు గయిదేళ్ళ క్రిత ము ఏవరిదో పెళ్ళిలో చూసే వుంటాను కాని ఎలా వుంటాడో గుర్తుకు రాలేదు. బెంగుళూరులో ఇంజనీరింగ్ అవగానే హైద్రాబాద్ లో infosis కంపనీలో ఉద్యోగ ము వచ్చింది. ప్రభాకర్ కూడా సాఫ్ట్ వేర్ లోనే వుండడమువలన అరున్ కు జాబ్ రావడము సులభ ము అయ్యింది.
నాగరాజు వెళ్ళిన గంటలోనే “అన్నయ్యా!” అని చొరవగా పిలుస్తూ లోపలికి వచ్చేసాడు అరున్.
తనను చూడగానే బ్రీఫ్ కేసు కింద పెట్టి వినయంగా “న మస్కార ము వదినా” అన్నాడు. అతన్ని చూస్తూ ప్రతి నమస్కార ము పెట్టాలన్న సంగతే మర్చిపోయింది తను. సన్నగా పొడుగ్గా వున్నాడు. కోల ముఖము. మెరూన్ కలర్ టీ-షర్టు, వైట్ కలర్ పాంట్ వేసుకొని అందంగా వున్నాడు.
“అన్నయ్య లేడా వదినా!”, అన్నాడు.
తన చెవుల్ని తనే నమ్మలేక పోయింది విజయలక్ష్మి. అతని ఆకారానికి తగ్గ గొంతు కాదది. ప్రతి మనిషికి ఆ దేవుడు ఎదో ఒక లోపము పెడతాడు ఎందుకో!. అరున్ ది కీచుగొంతు…. కొంచము ఆడ గొంతులా వుంది.
“ఆఫీస్ కి వెళ్ళారు బాబు” అని అరున్ కి కేటాయించిన గది తలుపు
తెరిచింది విజయ.
ప్రభాకర్ కు ఫోన్ చేసి తను వంట ఏర్పట్లలో మునిగిపోయింది. మద్యాహ్నం ముగ్గురు కలసి భోంచేసారు. అరున్ ఎప్పుడూ తన ఆఫీస్ పనిలో బిజీ గ వుండేవాడు. తనతో కూడ ముక్తసరిగా మాట్లడేవాడు. అతని కీచుగొంతు కూడా విజయ కు అలవాటయ్యింది, మొదట ఎబ్బెట్టు గా
అని పించినా.
రవాడు మళ్ళీ ఆ తీరూ తెన్నూ అంటూ సుజాత వెలిబుచ్చిన సందేహము అమెలో కొంక్రొత్త సంశయాల్ని రేకెత్తించింది. మరిచి పోదామన్నా ఆ మాట మరుపురావడము లేదు. అలానే ఆలోచిస్తూ నిద్రలోకి జారుకుంది.
***
***
****
సాయంత్రము ఆఫీస్నుండి రాగానె బట్టలు మార్చుకుని అల వాటు ప్రకారంగా స్నానానికి బయలుదేరాడు అరున్. వంటింట్లో వంకాయలు కోస్తున్న విజయలక్ష్మి మన స్సులో ఏదో చెప్పలేని ఆరాటము మొదలయ్యింది. బాత్రూం తలుపు మూసుకున్న చప్పుడికి విజయలక్ష్మి గుండె
దడదడలాదింది.
‘సుజాత చెప్పినదాంట్లో నిజానిజాలు తెలుసుకోవడనికి ఇంతకంటే మంచి అవకాశం రాదు ‘ అనుకొని కత్తిపీట పక్కన పెట్టి చీర కుచ్చెళ్ళు సర్దుకుంటూ లెచి పిల్లిలా నడుస్తూ బాత్రూం వైపు వెళ్ళింది విజయ.
బాత్రూంలోంచి కూనిరాగం వినిపిస్తుంది. బాత్రూం రేకు తలుపుకు వున్న రంద్రము గుండ లోనికి చూసింది. అరున్ విశాల మయిన పీపు కనిపించింది. తను పూర్తి నగ్నంగా సబ్బు రుద్దుకుంటున్నాడు.
‘వంటికి పట్టేసె బట్టలు వేసుకోవడము వల్ల సన్నగా కనిపిస్తాడుకాని,
కండ కలవాడే’ అనుకుంది విజయ.
ఆ చేతుల కదలి కనుబట్టి అతను సబ్బు రుద్దుకుంటున్న ప్రదేశాన్ని వూహించుకుంటూ ‘ఇటు తిరిగితే బావుండు’ అనుకుంది మనసులో
విజయ.
బకెట్ లోంచి మగ్గు తీసుకుంటూ అమె అభీష్టానికి అనుగుణంగా
తిరిగాడు అరున్.
‘అరె బాప్రే!’ ఆశ్చర్యాన్ని పట్టలేకపోయింది విజయలక్ష్మి. మగ్గు లోనించి నీళ్ళు కుమ్మరించగానే కొలి మిలోనించి తీసిన గుణపములా కణకణలాడుతూ కనిపించింది అతని మగతనము. మొగున్ని తప్ప మరో మగాన్ని ఎప్పుదూ అల చుడలేదు తను.
‘సుజాతను పిలుచుకొచ్చి చూపిస్తే వెంటనే మూర్చపోతుందీ అనుకుంది విజయలక్ష్మి మనసులో. అతను వల్లు తుడుచుకోవడము మొదలుపెట్టగానే మెల్లి గా అక్కడినుండి జారుకుంది విజయ.
ఆరాత్రి ప్రభాకర్ ను తనే రెచ్చగొట్టింది. అతని లుంగీలో చేయిబెట్టి ఒడ్డూ పొడుగూ కొలిచింది చేతితో. ప్రభాకర్ ది చాలా చిన్నగా అనిపించింది అరున్ మగతనము ముందు. నిన్నటివరకు లేని ఏదో వెలితి
వెక్కిరిస్తున్నట్లు అనిపించింది. ప్రభాకర్, విజయ చేయిపడడ మువల్ల రడి అయిన తన అంగాన్ని విజయ పూకులొ పెట్టాడు లంగా పైకెత్తి. ప్రభాకర్ రెచ్చిపోయి వూగుతున్నాదు. విజయకు మాత్రము అరున్ మగతనమే కళ్ళముందు మెదుల్తుంది.
ఐదు నిమిషాల్లొ కార్చేసి పక్కకు జరిగాడు ప్రభాకర్. విజయకు చీ కుట్టినట్లు కూడ కాలేదు. కప్పు వంక చూస్తూ అరున్ గురించి అలోచిస్తూ అలానే వుండి పోయింది విజయ. పక్కనే వున్న ప్రభాకర్
గురక పెడుతున్నడు.
అరున్ స్నాన ము చేస్తుండగా చూసిన విషయము సుజాతకీ, రోజారాణి కీ చెబుదామా వద్దా అని రెండురోజులు అలోచించింది విజయ. ఆ రెండు రోజులూ అతను స్నానము చేస్తున్నప్పుదు తలుపు దగ్గర నిలబడుతూనే వుంది. అలా చూడడము తప్పని మనసు ఘోషిస్తున్నా, ఆ తై మయ్యేసరికి మన సు ఆగడములేదు. కాళ్ళు బత్రూం వైపు లాక్కుపోతున్నాయి. అతన్ని చూస్తున్నంతసేపు తనకు ఏదోల అవుతుంది. ఆ కాస్సేపు తాను వివహితనని కాని, అతని కన్నా పది పన్నెందేళ్ళు పెద్ద అని కాని గుర్తుండడ ములేదు.
‘ఒక్కసారి తనతొ పదుకుంటే — ‘ తన మనస్సును కుమ్మరి పురుగులా తొలుస్తుందా ఆలోచన. కలలో కూడా అతని నగ్న రూపమే కనిపిస్తుంది.
తను తెగిస్తే కోర్కె తీర్చుకోవడనికి ఎంతో సేపు పట్టదు. రెండొకంట పడకుండా దర్జాగా అతని పక్కలో నలగొచ్చు. ప్రభకర్ అతనికన్నా ముందే జాబ్ కి వెళ్తాడు. రాత్రి కూడ చల లేత్ గ వస్తాడు. అంతే కాకుండా, ఆఫీస్ పని మీద వారానికొక సారన్నట్రిప్ లో వెళ్తాదు ప్రభాకర్. ప్రభాకర్ లేని తైములో ఏమి న్జరుగుతుందో ఎవరు చూడొచ్చారు?. పిల్లలు లేరు… ఇంట్లో పనివాల్లు కూడా లేరు. ఇంతకన్నా చక్కతి అవకాశ ము ఏముంది?!.
కానీ
అరున్ వప్పుకోవద్దూ?… ప్రభకర్ ని సొంత అన్నగా
అభి మానిస్తదు అరున్. అతని ఎదురుగా సిగరెట్టు కూడా కలదు. ఆ
అన్నగారి భార్యను కనక విజయలక్ష్మికీ అదే గౌర వాన్ని ఇస్తున్నడు. అలంటప్పుడు తీరా తను తొందర పడ్డాకా అతను గీతోపదేశం చెస్తే? అని విజయ మనసు పరి పరి విధాలుగా అలోచిస్తుంది.
మూడోరోజు బుధవార ము అయ్యింది. అరున్ వాల్ల కంపెనీలో ఏదొ బాంబు బెదిరింపు ఫోన్ వస్తె అందరిని మధ్యహ్నము ఇంటికి పంపించేసారు.
విజయ తన గదిలో పడుకొని అరున్ గురించే అలోచిస్తుంది. వల్లు వేదెక్కుతుంది. తన జాకెట్ టైట్ అవుతున్నట్లు అనిపిస్తుంది. తొదల సందుల్లొ సలుపు నరాల్ని లాగేస్తుంది. మంచము మీద మేను
నిలవనంతుంది –
దిగ్గున లేచి కూర్చుంది విజయ.
వడివడిగా జాకెట్టూ, బ్రా తీసేసింది. కళ్ళెం వదిలిన గుర్రాల్ల స్వేచ్చగా ముందుకు దూకిన రొమ్ముల్ని మునిబేళ్ళతో ఓమారు తడుముకుంది. ముచ్చికలు బిరుసుగా తగిలాయి. తన స్పర్శతనకే సమ్మొహనంగా వుంది. ‘ఇక ఈబాధ భరించలేనూ అనుకుటు గట్టిగానె ముచ్చికలని నొక్కుకుంటూ మంచము దిగింది. చీర కుచ్చెళ్ళు వదులు చేసుకొని పయిట చెంగు భుజాలనిడా కప్పుకుంది.
వుద్వేగంతో కుప్పిగంతులేస్తున్న రెండు సల్లూ ఆ పయ్యెదను నిలవనివ్వడములేదు. కాళ్ళు అరున్ రూం వైపు లాగాయి.
అరున్ గది తలుపు మూయబడివుంది. తనలో ఇంత సంక్షోభన్ని రేకెత్తించి తను ఎంత హాయిగా నిద్ర పొతున్నడు. విజయకు అతని మీద కొపము వచ్చింది.
‘ఇల వెళ్లి మీద పడితే ఎంచేస్తాడూ తనను తానే ప్రశ్నించుకుంది. లోపల
గడియ వెయ్యక పోతె అంతపనీ చెయ్యొచ్చు!. మారు మట్లడడనికి అవకాశం ఇవ్వకుండ చేస్తేనేగాని తన పని సులువుగా తె మల్దు. సిగ్గూ మొహమాట ముఈ స మయములో పూర్తిగా వదిలెయ్యడ ము ఎంతయినా
మంచిది.
ఇంతకీ తలుపు గడియ వేసుందో తీసుందో!
అనాలోచితంగా ముందుకు సాగిన కుడి చేయి అప్రయత్నంగా తలుపు తీసింది ….
గదిలోపలికి చూసి “అమ్మ బాబోయ్!” అని అరిచింది నొటిని సున్నాలా
పెడుతూ….
గదిలో ఎమిచుసి విజయ అలా అరిచింది?… అరున్ అమెతొ సెక్స్ కు వొప్పుకుంటాడా ?? … రెండొభాగ ములో చుద్దాము.