అటూ ఇటూ తిరుగుతూ మాట్లాడుతున్నట్లుగా స్వప్న కూర్చున్న సోఫా చుట్టూ తిరుగుతూ స్వప్నషేపులను అన్ని వేపులా చూస్తూ విజయ అడగసాగింది.
“రాధ నీ విషయాలన్నీ ఫోన్ లో చెప్పింది °. ఎక్కడ ఉంటున్నావ్”
“జూనియర్ కాలేజీ ప్రక్కనే మేడమ్”
“అబ్బో చాలా దూరమే. ఎంతిస్తున్నావ్ రూముకి”
‘ఐదు వందలు మేడమ్.”
సన్నని గులాబీరంగు స్వప్నపెదాలు మెల్లగా కూల్డ్రింక్ రంగు సంతరించుకుంటున్నాయి. స్వప్న పెదాల కొసలనుండి కూల్ డ్రింక్ చుక్క జారబోతూ ఉంటే, విజయ మనసు లయ తప్పింది. ఆ చుక్కను అందుకునే మగాడెక్కడ ఉన్నాడో అనుకోగానే కొంచం జెలసీగా అనిపించింది. ఇంతలో స్వప్న పెదాల మధ్యనుండి సర్రున దూసుకొచ్చిన సన్నని నాలుక, ఆ చుక్కని లోనికి లాగుకొంది. స్వప్నను వీదివి పట్టుకుని ఆమెతో కూల్ డ్రింక్ తాగిస్తూ, ఆరంజ్ కలర్ లోనికి మారుతున్న ఆమె పెదాలను ముద్దాడుతూ, ఆమె అధరామృతాన్ని ఆస్వాదిస్తూ, ఓహ్.. ఊహిస్తూంటేనే ఆ సీన్ చాలా బాగుంది. ఎవరో ఆ అదృష్టవంతుడు. ఇంత అందం ఎవడో అనామకుడి చేతిలో పడిపోవలసిందేనా అని మనసు కొంచెం బాధగా మూలిగింది. సరైన జతకాడు దొరకాలేగానీ, తన అందాలన్నీ మెత్తని పరుపులపై ఆరబోసి, నును సిగ్గుతో తన సొగసులన్నీ మనస్ఫూర్తిగా ఎవరో ఒకరికి మాత్రమే సమర్పణం చేసుకొని స్వర్గ విహారం చేసే సంప్రదాయపు స్త్రీ లా కనిపిస్తున్న ఈ పద్మినీ జాతి కన్య ఎవరి స్వంతమో?
తనే మగాడైతేనా? ఒక్కసారి అనిపించింది. కాకపోతేనేం, తను ఇప్పుడు మాత్రం ఆ అదృష్టం పొందలేదా. అయినా ఆ అవకాశం తనెందుకు తీసుకోకూడదు. అనుకోగానే మనసు తీయగా మూలిగింది.
‘ఛ..ఛ ఇదేమిటి, ఈ లెస్బియన్ ఆలోచనలు సుళ్ళు తిరుగుతున్నాయ్ తనలో అని ఉలిక్కి పడింది.
ఫ్రిజ్ దగ్గరకు వెళ్ళి మరలా కూల్ డ్రింక్ తీసుకొచ్చి, ఖాళీ అయిన స్వప్న గ్లాసును నింపుతూ ఓరగా స్వప్న జాకెట్ పై సందు కోసం వెతికింది.
“ఊ. హు” పైట పిన్నులతో బిగించేసి ఉన్నట్టుంది.
ఒక్కసారిగా తన ఆలోచనలు కాలేజీ రోజులకు మళ్ళాయి. ‘తను లెస్బియన్ సినిమాలు చాలా చూసిందిగానీ, తనను అంతగా ఆకట్టుకున్న అమ్మాయెవరూ తగలకపోవడంతో అంతగా అడ్వాన్స్ అయ్యే అవకాశం ఎప్పుడూ రాలేదు. హాస్టల్ లో ఎన్నో జంటల్ని చూసింది. తనకు కూడా సైట్ కొట్టిన అమ్మాయిలున్నారు. నిజానికి ముద్దులు, కౌగిలింతలూ, మంచం మీద ఒకరిపై ఒకరు పడి దొర్లడాలూ వంటి పైపై వ్యవహారాల వేళాకోళాలు దాదాపు చాల మంది హాస్టల్లో ఉండే అమ్మాయిలకు కామన్. అవి చాలావరకు కాజువల్ గా ఉండేవే గానీ, మరీ అంత సీరియస్ గా ఉండేవి కాదు. తను కూడా అటువంటి వాటికి ఎక్సెప్షనేమీ కాదు. అయితే అంతకు మించి పూర్తి (?) వ్యవహారం ఎవరితోనూ సాగలేదు. అయినా తప్పేముంది. ఈఅమ్మాయితోనే మొదలు పెడితే పోయిందేముంది. మెల్లగా ముగ్గులోకి లాగగల్గితే ? ఒంటరిది. కష్టాలలో ఉంది. చెప్పుకోడానికి ఎవరూ లేనట్టున్నారు. అన్న ఆలోచన వచ్చాక మనసు కొంచెం తెరిపిన పడింది.
ఒంటరి ఆడపిల్ల అంటే మగాళ్ళకే కాదూ, ఆడాళ్ళకూ లోకువేనేమో ? అనుకోగానే నవ్వు వచ్చింది. అయినా తనేమీ కడుపు చెయ్యబోవడం లేదు, వేరే అన్యాయం చేయడం లేదు కదా. తను కోపరేట్ చేసినా, చేయక పోయినా ఇద్దరిలో ఎవరికీ పోయేదేమీ లేదు అని సర్ది చెప్పుకుంది తన ఆలోచనలలో స్పష్టత రాగానే విజయ లో కోంచెం హుషారు వచ్చింది. జాగ్రత్తగా డీల్ చెయ్యాలి అనుకుంది.
ఇటు విజయ ఆలోచనలు ఇలా సాగుతూంటే అటు స్వప్న ఆలోచనలు మరోరకంగా సాగుతున్నాయ్. కొంపతీసి తను ఈ మాడమ్ కి గానీ నచ్చలేదా? రాధామేడమ్ ఈ ఇంట్లోపని గురించి చెప్పగానే తను చాలా సంతోషించింది. విజయా మేడమ్ చాలా రిచ్ అనీ, పేమెంట్ విషయంలో చాలా లిబరల్ గా ఉంటారనీ చెప్పింది. ఈమె దగ్గర జాయిన్ అయితే చాలు, బహుశా వేరే ఏ చోటా పనులు చేయాల్సిన అవసరం లేకపోవచ్చనీ కూడా చెప్పింది. ఆమె మాటల్ని బట్టి విజయను ఇంప్రెస్ చేస్తే మంచిజీతం దొరుకుతుందనీ ఆశ పడింది. శుభ్రంగా తయారై విజయ అడ్రెస్ వెతుక్కుంటూ వచ్చింది. చాలా ఈజీగా దొరికింది. సిటీలో చాలా పోష్ లొకాలిటీలో కట్టబడ్డ బంగ్లా అది. బయట ఔట్ హౌస్ తో చాలా అందంగా ఉందనుకొంది. మంచి ఇంట్లో ఉద్యోగమని సరదా పడింది. తీరా ఇప్పుడు చూస్తే పని పాడయ్యేలా ఉంది. ఈమాడమ్ ఉలుకూ పలుకూ లేకుండా తననే గుచ్చిగుచ్చి చూస్తోంది. తను గానీ నచ్చలేదా? కొత్తచోట, కొత్తపనిలో చేరటం కోసమని తనేమో శుభ్రంగా తయారై రావడమే తప్పెందేమో? నిజమే, పనిమనిషి పనిమనిషి లా ఉండాలి గానీ, ఏదో ఫాషన్ షో కి వెళ్ళినట్లుగా వెళ్ళితే ఎలాగ. అని మనసులో తనను తాను తిట్టుకుంది. బహుశా తను ఉండేచోటు దూరమైందనుకుంటుందేమో? దానివల్ల లేట్ గా పనిలోకి వస్తాననుకుంటుందేమో? విజయ కాజువల్ గా అప్పటివరకూ అడిగిన మామూలు ప్రశ్నల్నే భూతద్దంలో చూసుకుంటూ పరి పరి విధాలుగా స్వప్న ఆలోచనలు పోతున్నాయి.
“మీరు చెప్పిన అన్ని పనులూ చేస్తాను మేడమ్. హౌస్ క్లీనింగ్ నుండి కుకింగ్ వరకూ మీరు ఆఫీస్ క్ వెళ్ళేలోగానే పనులన్నీ కంప్లీట్ చేయగలను. కావాలంటే మీరు కొన్నిరోజులు టెస్టింగ్ గా చూసిన తర్వాత తీసుకోవచ్చు మాడమ్,” చాలా కాన్ఫిడెంట్ గా చెప్పాననుకుంటూ కొద్దిగా ఆగింది. ఇంగ్లీష్ కలిసిన చక్కని ఆక్సెంట్ తో పలుకుతున్న స్వప్న మాటలకు ముగ్ధురాలౌతూ తన ఆలోచనల నుంచి బయట పడింది విజయ,
‘ఫర్వాలేదు స్వప్నా ( మొదటిసారి పేరు పెట్టి పిలుస్తుంటేనే ఏదో పులకరింత గా ఉంది) చూస్తున్నావుగా, నేనొక్కద్దాన్ని. రోజంతా ఆఫీసులోనే ఉంటాను. రిలాక్స్ గా నువ్వు ఇంటి పనిచేసుకోవచ్చు.’
మేడమ్ మట్లాడుతుంటే, మొదట్లోస్వప్నకు తను వింటున్నది కలో నిజమో అర్ధం కాలేదు. అంటే,.. అంటే… మేడం తనను ఆక్సెప్ట్ చేసినట్లేనన్న మాట. అర్ధం కాగానే ఎగిరి గంతేయాలనిపించింది.
విజయ చెప్పుకుపోతోంది.
‘ఇల్లుమాత్రం నీట్ గా మెయింటెయిన్ చెయ్యాలి. అందంగా, “నీ” లా ఉంచాలి.’ అంది “నీ” అన్న మాటను స్ట్రెస్ చేస్తూ స్వప్న వైపు కొంటెగా చూసింది.
స్వప్న బుగ్గలు సిగ్గుల మొగ్గలే అయ్యాయి. తను అందంగా ఉన్నదన్న కామెంట్స్ చాలా మంది నుండి చాలాసార్లు విన్నా, తను ప్రస్తుతం వున్న టెన్షన్ లో చాలా ఆనందాన్ని కలిగించి గొప్ప రిలీఫ్ అనిపించింది. అంటే తన ముస్తాబు వల్ల తనకేమీ మేడం నుండి వ్యతిరేకత లేదన్నమాట. పైగా పొగుడుతోంది. ఇంకేం కావాలి. సిగ్గుతో ఎరుపైన స్వప్న బుగ్గలు విజయ కు మరింత నచ్చాయి. ముఖ్యంగా చుబుకం మద్యలో ఉన్న చీలిక, స్వప్న ముఖానికే రాజధానిలా భాసిస్తోంది. ‘ప్రక్కనే మార్కెట్ వుంది. నేను ఆఫీస్ కి వెళ్ళిన తర్వాత ప్రొవిజన్స్ తేవచ్చు. సాయంత్రం నేను వచ్చాక నీవు వెళ్ళవచ్చు. నీ టిఫిన్, భోజనం ఇక్కడే చేసేయవచ్చు. అంటూ కాస్త ఆగింది విజయ.
స్వప్న కళ్ళల్లోకి చూస్తూ తన ఫీలింగ్స్ గమనిస్తూ చెప్పింది. ‘నీకు అభ్యంతరం లేకపోతే, బయట ఫర్నిష్డ్ గెస్ట్ రూమ్ విత్ అటాచ్డ్ ఉంది. నువ్వు దాన్ని వాడుకోవచ్చు. నీకు రెంట్ ఖర్చూ తగ్గినట్లు ఉంటుంది. ఒంటరి అమ్మాయివి కదా! సేఫ్టీ గా కూడా ఉంటుంది.” చేపకు ఎర వేస్తున్నాననుకుంది విజయ.
అమాటతో స్వప్న జస్ట్ క్లీన్ బౌల్డ్ అయ్యింది. ఏదో జాక్ పాట్ తగిలినట్లే మనసు ఆనంద లోకాల్లోకి తేలిపోయింది. విజయ దేవత లాగే కనిపించింది. తన లోపల ఉబికి వస్తూన్న సంతోషం అంతా మొహంలో వెలిగిపోతూండగా, ‘ఇంకా అభ్యంతరం కూడానా’ అనుకుంటూ,”థాంక్యూ వెరీ మచ్ మేడం, థాంక్స్ ఎలాట్’ అంటూ సంబర పడింది.
‘నువ్వు మిగతా చోట్ల చేస్తున్న పనులు నీ వీలునుబట్టి చేసుకోవచ్చు. పూర్తిగా ఆ పనులు మానేసినా పరవాలేదు. నీ సాలరీ గురించి బెంగ పడకు. నీ శాటిస్ఫాక్షన్ కి మించే ఉంటుంది. ఇక్కడే ఉంటావు కాబట్టి పెద్దగా ఖర్చు కూడా ఉండకపోవచ్చు. ఆ టైముని నీ చదువుకి ఉపయోగించుకోవచ్చు’ అని ముగించింది.
స్వప్నకు ఇంక ఏమీ మాట్లాడడానికి కూడా నోరు రాలేదు. విజయ కాళ్ళ మీద పడాలనిపించింది.
“ఎప్పుడు జాయిన్ అవ్వమంటారు మేడం” అని మాత్రం అనగలిగింది.
” వలలో చిక్కిందిరా పిట్ట” అని వేటగాడిలా లోపల అనుకుంటూ “నీ వీలుని బట్టి, ఈరోజైనా పరవాలేదు, ఆదివారం కాబట్టి నేను నీకు అన్నీ చూపించడానికి అవకాశం ఉంటుంది. నీ లగేజీ ఏమైనా ఉంటే తెచ్చి ఔట్ హౌస్ లో పెట్టుకో, చదువుకుంటున్న అమ్మాయివి కదా! నువ్వు పని మనిషివిగా నేను అనుకోవటం లేదు. నా పెర్సనల్ అటెండెంట్ గా ఉండొచ్చు. వెళ్ళి తాళాలు తెచ్చి ఇచ్చింది. అంటూ లేచి
స్వప్నఏదో ఎక్జామ్ పాసైనంత ఆనందంగా లేచి, మరోసారి మేడం కు థాంక్స్ చెప్పి, ఈరోజు సాయంత్రమే వస్తాను మేడం” అంటూ గేట్ వైపు నడిచింది.
ఆమె నడుస్తుంటే, అటూ ఇటూ లయబద్దంగా ఊగుతున్న జడను, రెండు పిరుదులపై మద్దెలలా తడుతున్న జడ చివరి ముడిని చూడసాగింది విజయ. వెనుక నుంచి స్వప్న షేప్ మరింత మతి పోగొడుతోంది. సన్నని నడుము క్రిందా పైనా ఉన్న విశాలమైన ఆమె అందాలని చూస్తే, అప్పటికప్పుడు ఆమెను అలా ఎత్తుకెళ్ళి బెడ్ రూమ్ కి తీసుకెళ్ళాలనిపిస్తోంది. పరుపుపై పడేసి, వెనుక నుంచి మీదెక్కి.. నిలువునా కౌగిలించుకుని నలిపేస్తూ…. ఇంకా ఇంకా….. కొంచెం సేపు ఉన్నట్లయితే, మందు నిషా లో విజయ ఆ పని చేసి ఉండేదే.
ఇంతలో బయట గేటు గెడ వేస్తూ ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగిన స్వప్న, మేడం ఇంకా తననే చూస్తూ ఉండడంతో ఏం చెయ్యాలో తెలియక తత్తరపాటుతో ఒక్క క్షణం ఆగి మనోహరంగా నవ్వి గిరుక్కున వెనుతిరిగి వెళ్ళిపోయింది. అలా తిరగడంలో పొడవైన జడ విసురుగా స్వప్న చుట్టూ తిరిగి ముందుకువెళ్ళి, తొడలమధ్య కొరడాలా తగిలింది. ఇక్కడ విజయ కు గుండెలు జారినట్లయ్యింది. ఆ నవ్వుతో మైకం కమ్మిన విజయ గొంతు తడారిపోయినట్లై గబ గబా ఫ్రిజ్ వద్దకు వెళ్ళి ఖాళీ అయిపోయిన గ్లాస్ నిండా విస్కీ ఒంపుకొని, సోడా కలపాలనే ధ్యాస కూడా లేకుండా, అలానే గ్లాస్ ఎత్తిపట్టి రెండు గుక్కల్లో సగం త్రాగేసింది. ‘రా’ (సోడా కలపని అచ్చమైన విస్కీ) త్రాగటం జీవితంలో ఇదే మొదటి సారి.
అయినా పెద్దగా ఏమీ అనిపించలేదు. ‘స్వప్న అందం తనకు అంత కిక్కిచ్చిందా? ఏమో? అలాగే ఉంది’. బహుశా ఇటువంటి అమ్మాయి నవ్వుని చూసేనేమో, ఆడదాని నవ్వు చాలా పవర్ ఫుల్ అంటారు, అని అనుకొంది. ” హమ్మయ్యా! చిలక బోనులో పడింది, ఇక మచ్చిక చేసుకోవడమే తరువాయి. దారిలో పడిందా, ఇద్దరికీ పండగే, తను స్వప్నను కీప్ లా ఉంచుకుంటుంది. పువ్వుల్లో పెట్టి చూసుకుంటుంది. ఇద్దరికీ రేయింబవళ్ళూ స్వర్గసుఖాలే! లేదో…?, ఈ అమ్మాయి ని బలవంతం గా ఒక్కసారైనా అనుభవించాలి. దారుణ మానభంగమే’ అని కసిగా అనుకుంటూ గ్లాసులో మిగిలిన సగం ‘రా’ విస్కీని గొంతులో ఐసీసు కుంది. అయినా తాపం చల్లారలేదు. పోతుంది. బలాత్కారమనాలేమో’ అని నవ్వుకుంటూ తలుపు గెడ పెట్టింది, ‘అయినా మానమెలా
ఈ వేడి తగ్గాలంటే ‘ఇంకా ఏదో చెయ్యాలి. ఏదో చెయ్యాలి ఎలా, ఎలా’ అనుకుని అటూ ఇటూ చూస్తుంటే, అక్కడ స్వప్న త్రాగగా కొంచెం మిగిలిన కూల్డ్రింక్ తో ఉన్న గ్లాస్ టీపాయ్ పై కనపడింది. దాహంతో ఉన్నవాడికి చెరుకు రసం గ్లాసు దొరికినట్లయ్యింది విజయకు. స్వప్న ఎంగిలి చేసిన ఆ కూల్ డ్రింక్ ని అపురూపంగా తీసుకుని మెల్లగా సిప్ చేస్తూ త్రాగింది. ఒక్కసారిగా స్వప్నపై తను చేస్తున్న ఆలోచనలు మరోసారి గుర్తు వచ్చి, మనసంతా తియ్యగా మారింది. స్వప్న ఎంగిలి ఎంత మధురం గా ఉంది. సోడా కలపని “రా విస్కీ” కూడా ఇవ్వని కిక్కు విజయకు స్వప్న ఎంగిలి చేసిన గుక్కెడు కూల్ డ్రింక్ ఇచ్చింది. ఇందుకేనేమో, ప్రబంధ కవులు ప్రియురాలి పుక్కిటి మద్యం గురించి అంతగా వర్ణించారు అనిపించింది.
ఆ గ్లాసును ముద్దు పెట్టుకుంటూ, అందులోని చివరి బొట్టును కూడా నాలికపై వంపుకుంటూ, తూలుకుంటూ బెడ్ రూమ్ కి వెళ్ళి బెడ్ పై అడ్డంగా పడిపోయి స్వప్న ఆలోచనలతోనే గాఢ నిద్ర లోకి జారుకుంది విజయ.