అంజలి: అసలుకైతే నేను అద్దెకి ఉండే ఇంటిపైన ఓ పోర్షన్ ఖాళీగా ఉంది. కానీ, ఊర్లో పెళ్ళికాని వారిని అలా ఒకచోట ఉండనివ్వరు. వీధిలో వాళ్లు ఇష్టమొచ్చినట్లుగా నోళ్ళునొక్కుకుంటారు.
శిరీష్: మేడమ్… ప్రేమిస్తే ఇక దేనికీ భయపడకూడదు.
అంజలి: ష్…! ప్లీజ్. నేను కొన్ని ముఖ్యమైన విషయాలను చర్చించడనికి మిమ్మల్ని పిలిపించాను. దయచేసి కాస్త వింటారా!
శిరీష్: తప్పకుండా…చెప్పండి.
అంజలి: మీరు ఇంతకుముందు గర్ల్స్ స్కూళ్ళలో పనిచేసారా…?
శిరీష్: లేదు.
అంజలి: మీరు గమనించారో లేదో ఇక్కడ ఒక్క మేల్ టీచరు కూడా లేరు.
శిరీష్: నేనున్నాను కదండీ!
అంజలి: అరే! మీగురించి కాదు. అయినా మీరిప్పుడే వచ్చారు. ముందు నేను చెప్పేది వినండి.
శిరీష్: Yes, ma’am.
అంజలి: అబ్బాయిలతో పోలిస్తే అమ్మాయిలు బరితెగించే అవకాశం బాగా ఎక్కువ. అలుసిచ్చామా అస్సలు సిగ్గులేకుండా ప్రవర్తిస్తారు. అందుకే వారికి ఆ అవకాశం ఇవ్వకూడదు. స్టూడెంట్స్ discipline మర్చిపోకుండా ఎలాంటి పనిష్మెంట్స్ ఇచ్చినా పర్లేదు. పైగా ఇక్కడ కొంతమంది అమ్మాయిలు వారి వయసును మించి ప్రవర్తిస్తుంటారు… అంటే, అశ్లీలతను ప్రదర్శించడనికి ఏమాత్రం వెనుకాడరు. అలాగే, కొంతమంది చాలా లేటుగా స్కూళ్ళలో చేరడం వల్ల వారు స్కూలింగ్ పూర్తిచేసుకునే సరికి వారికి ఓటుహక్కు వచ్చేస్తుంది. పదోతరగతిలో గీత అనే అమ్మాయుంది. తను నాకన్నా కేవలం ఐదేళ్ళు చిన్నది. వీళ్ళంతా చనువిస్తే చంకెక్కే రకాలు. కాస్త జాగ్రత్తగా ఉండండి. సరేనా!
వింటున్న శిరీష్ మనసు ఉరకలేస్తుంది. కానీ, తన ముఖంలో ఏ భావం కనపడనీయక అంజలితో, “OK, ప్రిన్సిపాల్*గారు. ఇక ఉంటానండీ!” అని అన్నాడు.
అంజలి: ప్లీజ్..! అలా అనకండి.
శిరీష్: (కన్ను కొడుతూ) అలాగే అంజూ…! Sorry ma’am.
అంజలి ముసిముసిగా నవ్వింది.
అంజలి: పదండి, స్కూలంతా ఓ రౌండేద్దాం.
“K.”
అంజలి శిరీష్ ని క్లాస్ రూంలకు తీసుకెళ్ళి అక్కడి టీచర్లకు పరిచయం చేసింది. అలా వెళ్తుండగా ఓ క్లాస్ రూమ్ తలుపు దగ్గర ఇద్దరమ్మాయిలు మోకాళ్ళపై నిల్చొని ఉన్నారు. వారిద్దరి తలలమీద పుస్తకాలు పెట్టి ఉన్నాయి. శిరీష్ తలుపు దగ్గరకు రాగానే వాళ్ళు తలెత్తి చూసారు. అంతే, వారి తలమీదున్న పుస్తకాలు పడడం, వెంటనే ఒకావిడ వచ్చి వాళ్ళ పిర్రలమీద బెత్తంతో సురుక్కుమనిపించడం జరిగిపోయింది. శిరీష్ అంజలితో ఎందుకు వీళ్ళకీ పనిష్మెంట్ ఇచ్చారని అడిగాడు. అంజలి ఆ క్లాసులోకి అడుగుపెట్టి, “ఏంటి మీనాక్షిగారు, ఏం చేసారు వీళ్ళు?” అనడిగింది.
“పాఠం వినకుండా వెనకజేరి గోలచేస్తన్నారు ముండకానలు… అందుకని మోకాళ్ళమీద కూర్చోమంటే సరిగ్గా కూర్చోకుండా గుద్దూపుకుంటూ తిరుగుతున్నారు లంజలు… అవునూ… ఇతనెవడో?” అంది శిరీష్ ని కొరకొరా చూస్తూ.
అంజలి శిరీష్ ని మీనాక్షీ మేడంకి పరిచయం చేసింది.
“ఈవిడ సోషల్ టీచ్ చేస్తారు.”
శిరీష్ మీనాక్షి మేడం మాటతీరుకి ఒక్కసారిగా అదిరిపోయి అంజలివైపు చూసాడు. కానీ అంజలి అక్కడ ఏం మాట్లాడకుండా శిరీష్ ని ప్లే గ్రౌండుకు తీసుకెళ్ళి, “మీనాక్షి దేవిగారిది ఈ ఊరిలో పెద్ద కుటుంబం. జమీందారీ వంశం. ఆమె మామగారు ఈ ఊరికి సర్పంచ్. అందుకే ఆమె ఎవ్వరినీ లెక్కచేయదు. ఈవిడ తప్ప మిగతా టీచర్లందరూ మంచిగా ఉంటారులేండి,” అంది.
అప్పుడే లంచ్ బెల్ కొట్టడంతో అంజలి శిరీష్ ని స్టాఫ్ రూముకు తీసుకెళ్ళి మిగతా టీచర్లందరికీ పరిచయం చేసింది.
భోజనాలయ్యాక శిరీష్ ఇందాక చూడని క్లాసులు చూస్తానని అబద్ధం చెప్పి అమ్మాయిలకోసం తన వేటను మొదలెట్టాడు.
★★★
అలా తిరుగుతూ తిరుగుతూ పదో తరగతి గదిలోకి వెళ్ళాడు. లంచ్ టైమ్ కావడంతో అక్కడ ఇద్దరమ్మాయిలే ఉన్నారు. వారిలో ఓ అమ్మాయి చాలా అందంగా, ఇంతకుముందు ఎక్కడో చూసిన ముఖంలా అనిపించింది. తెల్లగా మెరిసిపోతూ అప్సరసలా ఉంది. శిరీష్ ఆమెనలా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ఇంతలో ఆ అమ్మాయి శిరీష్ ని చూసి, “ఏయ్! ఎవరు నువ్వు… ఇక్కెడికెలా వచ్చావ్?” అని అడిగింది.
శిరీష్ నవ్వుతూ, “నడిచి… నీ పేరేంటి?” అన్నాడు.
“ఏఁ… పెళ్ళి చేసుకుంటావా!” అంది ఎగతాళిగా. శిరీష్ తన జేబులో చేతులు పెట్టుకొని నిల్చున్నాడు.
“ఏంటీ, పెద్ద హీరోలా ఫోజుకొడుతున్నావ్.! మర్యాదగా బయటకి పోతావా… లేకపోతే ప్రిన్సిపాల్ గారి దగ్గరికి-”
అప్పుడే వాణీ, మరో అమ్మాయి ఆ క్లాస్ రూమ్లోకి వచ్చారు. “అక్కా… ఏం చేస్తున్నా- ..ఓహ్… గ్-గుడ్ ఆఫ్టర్నూన్, సార్!” అంది వాణీ శిరీష్ ని చూసి.
“స్-స్సార్… ఏంటే!”
“అక్కా..! ఈయనే మన కొత్త సైన్స్ టీచర్,” అంది వాణీ ఆ అమ్మాయితో.
ఆ మాట వినగానే ఆ అమ్మాయి మొహం పాలిపోయింది. సిగ్గుతో తల దించుకుంది.
కానీ శిరీష్ వదిలితేగా! “ఇంతకీ మీ పేరేమిటో చెప్పలేదు,” అన్నాడు.
“స-స్.స్సా-ర్-రీ… స్సార్!” అంది ఆ అమ్మాయి కంగారుగా.
ఆమెను ఆటపట్టించడానికి “స్-స్సారీ…స్సార్! Hmmm…చాలా బాగుంది మీ పేరు,” అని అన్నాడు శిరీష్.
బెల్ మోగడంతో నవ్వుకుంటూ బయటకు వెళ్ళపోయాడు. లతకి ఏం చెయ్యాలో పాలుపోవడంలేదు. అతను సార్ అని తెలీక ఇష్టమొచ్చినట్లు వాగేసింది. సార్ తనను క్షమిస్తారా? మామూలుగా తను అందరినీ గౌరవిస్తుంది, తెలివైనది కూడా..! కానీ, కాస్త తొందరగా మాటతూలే రకం… అదికూడా ఈ ఊరి కుర్రాళ్ళ వల్లే వచ్చింది. రోజూ వాళ్ళు తన వెంటపడి ఏడిపించడంతో తను నోటికి పనిచెప్పడం మొదలెట్టింది. అదే ఇప్పుడు తన కొంప ముంచుతుందని అనుకోలేదు.
అయినా ఆ కుర్రాళ్ళ తప్పేంవుంది… ఇంతందం కళ్ళముందు వెళ్తుంటే చూడనివాడు మనిషే కాదు. ఇంకో మూణ్ణెల్లలో లతకు పద్దెనిమిదేళ్ళు వస్తాయ్. తను నడుస్తున్నప్పుడు వెనుక వయ్యారంగా ఊగుతూ తన పిరుదులను తాకే జడ… ముందుండే మామిడిపళ్ళ ద్వయం… వారిని రా… రమ్మని పలుస్తున్నట్టుగా ఉంటాయి.
★★★
నేహా: లతా, ఏమైందిప్పుడు.! నువ్వేం కావాలని అలా అనలేదు కదా… ఏదో అలా జరిగిపోయింది. సార్ మాటలను బట్టీ చూస్తే ఆయనసలు పట్టించుకున్నట్టే లేదు. నువ్వు కూడా వదిలేయ్.
లత మొహం చూస్తే ఆ విషయాన్ని అంత తొందరగా మర్చిపోయేలా లేదు. కానీ,పైకి మాత్రం, “సరేలే!” అనేసింది.
నేహా: ఓ విషయం చెప్పవే లతా..! మన సార్ నిజంగా సినిమా హీరోలా ఉన్నాడు కదా… అచ్చుం ‘మిర్చీ’లో ప్రభాస్ లాగ… భలే ఉన్నాడే! ఇందాక నువ్వు అతన్ని తిడుతుంటే నాకు చాలా కోపం వచ్చింది. అతను ఊఁ… అనాలేగానీ సిగ్గులేకుండా అతనితో ఉండిపోతానే… ఏమంటావ్!
లత: నిజంగా నీకు సిగ్గులేదే! సార్ గురించి ఎవరైనా అలా అనుకుంటారా?
నేహా: నాకు ముందు తెలుసేంటి అతను సార్ అని… ఇదంతా అతను క్లాసులోకి వచ్చినప్పుడు నాకనిపించింది.
లత: చూడు… న్..నాముందు అబ్బాయిల గురించి మాటలాడొద్దని చెప్పానా… అందరు మగాళ్ళు వెధవలే.!
నేహా: (అమాయకంగా ఫేస్ పెట్టి) అంటే సార్ కూడా-?
లత: నేను చెప్పేది స్సార్ గురించి కాదు! అది నీక్కూడా తెలుసు.
నేహా: అయితే సార్ స్మార్టుగా ఉన్నారని ఒప్పుకున్నట్లేనా!
లత: ఇక చాలు… ఆపు.
నేహా: అది కాదే…!
లత: నోర్మూసేయ్…!
అంటూ తన చేతిలో ఉన్న పుస్తకంతో నేహా తలపై ఒక్కటిచ్చింది.
ఎంత వద్దనుకున్నా లత ఆలోచనలన్నీ శిరీష్ చుట్డూ తిరుగుతున్నాయి. అతను తనని క్షమించాలంటే ఏం చేయాలి.?
