శిరీష్ కాసేపు ఆపి అంజలి ముఖాన్ని చూసాడు. ఆమె కళ్ళనుండి చెంపలమీదకి కన్నీటి మచ్చలు ఏర్పడ్డాయి. శిరీష్ ఆమె కళ్ళని ముద్దుపెట్టుకున్నాడు. అక్కడినుంచి చెంపలను నాకుతూ మెల్లగా ఆమె పెదాలను చప్పరించాడు. తన రెండు చేతులతో ఆమె రెండు మచ్చికలనూ నలిపేస్తూ గట్టిగా ఓసారి లాగి వదిలాడు, “స్స్…!” అంజలికి మళ్ళీ తడి మొదలయింది.
శిరీష్ ఈసారి అంజలిని బోర్లా పడుకోబెట్టి ఆమె కాళ్ళని కాస్త విడదీసాడు. ఈ యాంగిల్ లో అంజలి మెత్తని పిరుదులు, ఆ క్రింద తేనెలొలుకు పూ..పెదాలు శిరీష్ కి బాగా పిచ్చెక్కిస్తున్నాయ్.
వెనకనుంచి అంజలి పువ్వులోకి తన అంగాన్ని దూర్చగానే ఇద్దరూ ఓ వింత అనుభూతికి లోనయ్యారు. అంజలికి నరాల్లో జివ్వుమంది. ఇక అంజలికి కదలాల్సిన అవసరం లేకపోయింది. కానీ ఆమె నోటినుండి వచ్చే మూల్గులు శిరీష్ ని మరింత రెచ్చగొట్టాయి. శిరీష్ ఆమె పిరుదుల్ని కసిగా పిసుకుతూ వేగంగా కుమ్ముతున్నాడు. ప్రతీ పోటూ అంజలికి స్వర్గాన్ని పరిచయం చేస్తున్నాయి. ఓ ఇరవై నిమిషాలు అలాగే కుమ్మాక శిరీష్ క్లైమేక్సుకు చేరుకున్నాడు. తన అంగాన్ని బయటకు తీసి అంజలి వీపుమీద తన వెచ్చని వీర్యాన్ని కార్చేసి ఆమెని అతుక్కుపోయాడు.
అంజలి, “మ్మ్..!” అంటూ మత్తుగా మూల్గింది. శిరీష్ ఆమె మెడవంవులొ ఓ ముద్దుపెట్టి అలాగే ఉండిపోయాడు.
కాసేపటి తర్వాత ఇద్దరూ లేచి కూర్చున్నారు. శిరీష్ అంజలి ముఖంలోకి తొంగిచూసాడు. అంజలి తల తిప్పేసుకుంది. ప్రణయకేళిలో సోలిన ఆమె మనసుకు మెల్లగా మత్తువీడినట్లుంది. లేచి తన బట్టలు వేసుకుంది. శిరీష్ ఏమీ కదలకుండా ఆమెనే చూస్తున్నాడు. అంజలి ఓ కుర్చీలో కూర్చొని కిటికీలోంచి బయటకు చూస్తూవుంది. శిరీష్ కి ఇలాంటి సమయంలో ఏం చెయ్యాలో బాగా తెలుసు. అతను కూడా బట్టలు వేసుకుని ఆమె పక్కన కూర్చుని, “ఐ లవ్ యూ, అంజలి!” అన్నాడు.
అంజలి అతని ఛాతీలో తన ముఖాన్ని దాచుకుంది. ఆమె కన్నీళ్ళు అతన్ని తాకాయి. ఆ కన్నీళ్ళు అపరాధభావనతో వచ్చినవా లేక ఆనందసూచికలా అనేది శిరీష్ కి అర్ధంకాలేదు.
అలా ఇద్దరూ ఎంతసేపున్నారో తెలీదుగానీ, ఈలోగా తెల్లారింది. కాకినాడకి సుమారు 40 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నారు. అక్కడికి వెళ్ళాక అంజలి మళ్ళీ అమలాపురం బస్సెక్కాలి. శిరీష్ కూడా అక్కడికే వెళ్ళాలిగానీ, అంజలికి ఈ విషయం తెలీదు, పాపం! సరిగ్గా తెల్లవారు ఝామున 5-15కి కాకినాడకి వెళ్ళే బస్సు వస్తే ఇద్దరూ ఎక్కారు. అతనితో ఈ ప్రయాణం మరి కాసేపే అన్న ఊహే ఆమెని కలవరపరుస్తుంది. గత రాత్రి తనకు కన్నెరికంచేసి, ఇందాక తన కన్నీళ్ళను తనలో దాచుకున్న ఈ వ్యక్తి గురించి తనకేం తెలుసు???
ఆఖరికి శిరీష్ నిశ్శబ్దానికి తెరదించుతూ, “ఎక్కడికి వెళ్దాం?” అన్నాడు.
అంజలి: ఆ… అసలు మీరెక్కడ ఉంటున్నారు?
శిరీష్: ఇంకెక్కడా… (కన్నుగీటుతూ) ఇక మీతోనే!
అంజలి: (షాకై) లేదు… అది కుదరదు.
శిరీష్: ఏఁ.. ఎందుకు -?
అంజలి: నేనుండే చోట అందరికీ నేను ఒంటరిదాన్నని తెలుసు. ఇప్పుడు మీరు నాతో వస్తే… అమ్మో..! ఇంక నా పరువంతా పోతుంది.
శిరీష్: మీ పరువునీ పరువాన్నీ నిన్న రాత్రే బాగా రుచి చూసానులేండి.
అంజలి బుగ్గమీద చిటికేసాడు.
ఆమె ముఖం నెత్తురుచుక్క లేనట్టుగా తయ్యారయింది. అప్పుడే బస్ కాకినాడ టౌనులోకి అడుగుపెట్టింది.
అంజలి వెంటనే శిరీష్ వైపు తిరిగి, “ప్లీజ్ శిరీష్..! చెప్పండి… మీరెక్కడుంటున్నారు, ఏం చేస్తున్నారు, మీ ఫోన్ నెంబర్…! ఏదో ఒకటి… చెప్పండి ప్లీజ్!”
శిరీష్: (మళ్ళీ చిటికేసి) ఇప్ఫుడైతే… ఇక్కడుంటున్నాను (ఆమె ఎదవైపు చూపిస్తూ), మిమ్మల్ని ప్రేమించడమే నేను ఇక చేసే పని… ఇకనుండీ మీ ఫోన్ నెంబరే నాది కూడా…!
ఈలోగా బస్ కాంప్లెక్స్ లో ఆగింది.
అంజలి అసహనంగా, “చెప్తారా … చెప్పరా! కనీసం contact number అయినా ఇవ్వండి” అని అడిగింది.
కానీ, నవ్వే శిరీష్ సమాధానమైంది.
ఇద్దరూ బస్ దిగారు. అంజలి బరువెక్కిన హృదయంతో శిరీష్ ని చివరిసారి చూసి అమలాపురం బస్ ఎక్కింది.
ఆమె కళ్ళలో మళ్లీ నీరు ఉబికింది. బస్సు బయలుదేరాక తన పక్క సీట్లో కూర్చొనివున్న శిరీష్ ని చూసి ఆమె షాకయింది. అంజలికి తను చేసిన తప్పేంటో అర్ధమైంది. గుడ్డిగా ఈ మనిషిని నమ్మి తన సర్వస్వాన్ని అర్పించింది. తన వివరాలు చెప్పింది. అతను మాత్రం తన వివరాలేవీ చెప్పట్లేదు. అలాగని తనని విడిచి వెళ్ళకుండా నీడలా వెంబడిస్తున్నాడు. ఒకవేళ తనని blockmail చేస్తాడా? ఆ ఆలోచన రాగానే ఆమె ఒంట్లో వణుకుపుట్టింది. వెంటనే అక్కడినుంచి లేచి వేరే సీట్లో కూర్చుంది.
శిరీష్ కి ఆమెలో భయం అర్ధమైంది. అతను చటుక్కున తన సీట్లోంచి లేచి అంజలి కళ్ళుమూసి తెరిచేలోగా బస్సులోంచి దిగిపోయాడు.
అంజలి, “హమ్మయ్య !” అని ఊపిరి తీసుకుంది. కానీ, మళ్ళీ శిరీష్ ని చూడలేనని ఒకింత బాధపడింది. బస్సు అమలాపురం చేరగానే అక్కడినుండి ఇంటికి చేరుకుని తయారై ఏం తినకుండా అన్యమనస్కంగా తన విధులకు హాజరైంది.
ఆఫీస్ రూమ్లో ఓ మేడంతో time-table గురించి మాట్లాడుతూ మధ్యమధ్యలో తన ప్రయాణాన్ని గుర్తుచేసుకుంటూ ఉండగా ఎవరో తలుపు తట్టి, “Good Morning, ma’am. May I come in?” అన్నారు.
ఆఅంజలి పరధ్యానంగా, “Come in,” అని తలెత్తి చూసి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడింది.
శిరీష్ నవ్వుతూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
అంజలి తన గుండె దడని control చేసుకుంటూ, అక్కడున్న మేడమ్ ని బయటకు పంపి శిరీష్ తో, (మెల్లగా) ఇప్పుడేం చేద్దామని ఇక్కడికి వచ్చారు. (చేతులు జోడిస్తూ) దయజేసి ఇక్కడినుంచి వెళ్ళిపోండి, ప్లీజ్!” అని వేడుకుంది.
శిరీష్: Relax, ma’am, I am here on duty. Let me introduce myself. My name is R Sireesh Naidu, and I have to join here as Science teacher. Please, let me join & oblige.
అంజలి తన కుర్చీలోంచి లేచి, “WHAT?” అని అరిచింది. ఆ ‘వ్యాట్!’ అనడంలో సగం ఆశ్చర్యం సగం ఆనందం తొణికిసలాడింది. ఆమె అరుపుకి peon హడావుడిగా లోపలికొచ్చాడు.
అంజలికి నమ్మకం కుదరక మళ్ళీ అడగడంతో శిరీష్ Authority Letterని ఆమె ముందుంచాడు.
అది చదివాక అంజలి మనసు తేలికపడింది. తన సంతోషాన్ని అదిమిపెట్టి Peonని పిలిచి శిరీష్ ను డ్యూటీలో జాయిన్ చేసుకుంది.
తర్వాత గంభీరత్వాన్ని ప్రదర్శిస్తూ శిరీష్ తో, “మిస్టర్* శిరీష్, Heartly welcome to you. మిమ్మల్ని పదవ తరగతికి inchargeగా నియమిస్తున్నాను. కానీ, మీరు ఆరు నుండీ పదవ తరగతులవరకూ అన్నింటినీ తీసుకోవసివుంటుంది. ఇంకా, మా మేథ్స్ టీచర్ లీవులో ఉన్నారు. కనుక, మీకు కుదిరితే వాళ్ళకు… అదే 8,9 10 తరగతులకు extra క్లాసులు తీసుకోగలరు.”
శిరీష్: అలాగే, ma’am. కానీ, ఒక చిన్న విషయం-
అంజలి: Yes! చెప్పండి.
శిరీష్: నేనో ఒంటరి పక్షిని..అదే ఒంటరి వాడిని. ఈ ఊరిలో నేను ఉండడానికి మీరు బస ఏదైనా చూపిస్తే..బాగుంటుంది. ఒకవేళ ఇంకెవరైనా ఒంటరివాళ్ళు ఈ ఊరిలో ఉంటే వాళ్ళతో రూమ్ షేర్ చేసుకోవడానికి నాకేం అభ్యంతరం లేదు.
అంజలి: నేను చూస్తాను.. ఆ…peonకు మీకోసం ఇల్లు చూడమని చెప్తాను.
శిరీష్: (కన్ను కొడుతూ) థ్యాంక్స్, ma’am.
అంజలి ఇక గంభీరంగా ఉండలేక చిన్నగా నవ్వింది.
శిరీష్ తన రిజిస్టర్ బుక్కును తీసుకుని పదవ తరగతి వైపు నడిచాడు. శిరీష్ క్లాస్ చేరేలోగా ఓ అమ్మాయి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి, “సార్! ప్రిన్సిపాల్ గారు మిమ్మల్ని పిల్చుకు రమ్మన్నారు,” అంది.
శిరీష్ ఆ అమ్మాయిని ఓసారి పైనుంచి కిందకు చూసి, “నీ పేరేంటి?”
“వాణీ, సార్,” అంది ఆ అమ్మాయి.
చూడ్డానికి అచ్చం కొండపల్లి బొమ్మలా ఉంది. 10th class స్టూడెంటు అయివుండచ్చు.
“సరే, పద,” అన్నాడు.
బత్తాయి పళ్ళవంటి స్తనాలు, గుండ్రని వెనుకభాగం, లేలేత ఎర్రని పెదాలు… ‘ఆహా.. ఏం సరుకురా బాబు,’ అనుకున్నాడు. దేవుడు నిజంగా చాలా గొప్ప శిల్పి. ఇంకా, తన మాటకూడా మనిషిలాగే చాలా ముద్దుగా ఉంది.
వాణీ: సార్! మీరు మాకు కూడా క్లాస్ తీసుకుంటారా?
శిరీష్: నువ్వే క్లాసు-?
వాణీ: 8th క్లాస్, సార్.
“ఏంటీ..8th క్లాసా..!” 8thలోనే ఇలాంటి అందాలుంటే, ఇక 10th పరిస్థితి…ఉఫ్..!
“ఆ… మీక్కూడా సైన్స్ చెప్తాను.”
అంటూ ఆఫీస్ రూమ్లో అడుగుపెట్టాడు.
వెనక వాణీ తననే చూస్తూ ఉండడం గమనించి, “ఏమైనా కావాలా?” అన్నాడు.
వాణీ అడ్డంగా తలూపి తుర్రుమంది.
నవ్వుకుంటూ అంజలితో, “Yes, ma’am, పిలిచారట!” అన్నాడు.
అంజలి ఓసారి seriousగా చూసి, “నన్ను క్షమించు, శిరీష్… ఐ మీన్.. శిరీష్ గారు. కాకినాడలో మీగురించి తప్పుగా అనుకున్నాను. అయినా ఈ విషయం నాకు ముందే ఎందుకు చెప్పలేదు.”
శిరీష్: ముందే చెప్తే ఇదంతా జరిగేదా, ma’am.
అంజలికి రాత్రి జరిగిందంతా కళ్ళముందు కదలాడింది.
అంజలి: (గొంతు సవరించుకుని) మనం స్కూల్లో ఇలాగే ఉందాం శిరీష్ గారు. ప్యూనుకు చెప్పి నేనుండే ఏరియాలో మీకు ఏదైనా ఇల్లు చూస్తాను. భోజన వసతి కూడా చూస్తాను.”
శిరీష్: మీ ఇంటి దగ్గర్లో ఎందుకు? మీ ఇంట్లోనే ఉంటాను.