వెనక నించి వాణీ, “ఏంటక్కా…! నువ్వు… మళ్ళా వస్తావా…? నేను నిన్ను చచ్చినా నమ్మను. నువ్వు రావు.. నీకోసం రాత్రంతా వేచి చూడ్డం నావల్ల కాదు. కావాలంటే ఇంకో గంటసేపు చదువుతాను… అంతే! అంతకుమించి మేల్కొని వుండమంటే నాకు కుదరదు!” అంది.
లత బెడ్రూమ్ లోకి వెళ్ళే తొందరలో వుంది. ఇక ఎక్కువసేపు ఆగడం ఆమెకూ కష్టమే! అసహనంగా వాణీని చూసి, “సరేలేవేఁ…! గం-టసేపే చదువుకో… ఆతర్వాతనే వెళ్ళి పడుకోవాలి… కానీ, సౌండు మాత్రం చెయ్యకు — సైలెంటుగా వుండు!” అనేసి వెంటనే బెడ్రూమ్ లోకి దూరిపోయింది. ఆ చివరి మాట ఆర్డర్ లా కాకుండా అభ్యర్ధనలా అనిపించడంతో ముసిముసిగా నవ్వుకుంది వాణీ.
తన అక్కని ఇలా ఉడికించటం తనకెంత ఇష్టమో! శిరీష్ వాణీ చిలిపి చేష్టలను ఎప్పుడూ సరదాగానే తీసుకుంటాడు. ఆలాగే, పైకి కసురుకుంటున్నా లత కూడా వాణీ చర్యలని లోలోన ఎంజాయ్ చేస్తూనేవుంటుంది. ఆమెకు తెలుసు — వాణీ మనసులో ఎటువంటి కల్మషం ఎరుగదని…
మాటల్లో, చేతల్లో ఇప్పటికీ కాస్త పసితనపు చిలిపితనం కానవస్తున్నా — వాణీ ఇంతకుముందులా అంత అమాయకురాలు మాత్రం కాదండోయ్!
లత — ఒక తల్లిలా, మెంటార్ లా డ్యుయల్ రోల్ ప్లే చేస్తూ వాణీని ఎంతో అపురూపంగా చూసుకుంటూ అడుగడుగునా ఆమెను చక్కగా గైడ్ చేస్తోంది. నిజానికి, అక్కాచెల్లెళ్ళిద్దరూ స్నేహితురాళ్ళకు మళ్లే మసలుకుంటూ వుంటారు. తన అక్క కౌన్సిలింగ్ మరియు కేర్ టేకింగ్ పుణ్యమాని మన వాణీ పదహారేళ్ళ ప్రాయంలోనే — కేవలం భౌతికంగానే కాక మానసికంగా కూడ ఎంతో పరిపక్వతను సాధించింది.
దోర జాంపండులా మిసమిసలాడే పరువాలతో నవ్వుతూ తుళ్ళుతూ తిరుగాడే వాణీని ఆకట్టుకోవటానికి ఆ కాలనీలో కుర్రాళ్ళు ఎంతలా తంటాలుపడుతున్నా ఆమె వాళ్ళని ఎన్నడూ పట్టించుకున్న పాపాన పోలేదు. ఆ టైము వస్తే తన అక్కకి మళ్ళే తన జీవితంలో కూడా ఒక మంచి వ్యక్తి తప్పక ప్రవేశిస్తాడని వాణీ బలంగా విశ్వాసిస్తోంది.
హ్మ్… మున్ముందు ఏమవుతుందో, చూడాలి మరి.
ఇక, గదిలోకి తిరిగొచ్చిన లత — డిక్సీ స్కాట్ అండర్వేర్ యాడ్ లో మోడల్ లా వొంటిమీద కేవలం డ్రాయర్ తో మంచానికి ఓ ప్రక్కన ఆనుకుని నిలబడి వున్న శిరీష్ ని చూసి కళ్ళెగరేస్తూ చిత్రంగా నవ్వి డ్రెస్సింగ్ టేబిల్ దగ్గరికి పోయి తన చేతికున్న గాజుల్ని, హెయిర్ క్లిప్ ని తీసేసి అక్కడి డెస్క్ మీద పెడుతూ, “మ్…హ్మ్… దొరగారు బాగా తొందరమీదున్నట్టున్నారేఁ…! ఒకవేళ నేను రాకపోయి వుంటే ఏం చేసేవారో తమరు…?” అంటూ కవ్వింపుగా నవ్వింది. కారుమబ్బుల్లాంటి ఆమె కురులు ముడినుంచి విడువడి జలపాతంలా స్వేచ్ఛగా ఆమె నడుము వరకూ జారి మొత్తం వీపంతా పరుచుకున్నాయి.
శిరీష్ మంచం మీద కూర్చుని కాలు మీద కాలేసుకుంటూ, “మేడంగారినీవేళ వదిలేవాడినయితే కాదు. ‘బలవంతంగా’నైనా ఎత్తుకొచ్చేసేవాడ్ని!” అంటూ కన్నుగీటాడు.
లత పకపక నవ్వుతూ తన నైటీని భుజాలమీంచి క్రిందకి జార్చేసింది. బెడ్ లైట్ల వెలుగులో ఆమె శరీర ఛాయ ధగధగలాడుతోంది. ఆమె వొంటిమీద కేవలం ప్యాంటీ మాత్రమే మిగిలి వుంది.
ఆమెనలా చూశాక అండర్వేర్ లోని అతని ఆయుధం మరికాస్త గట్టిపడింది.
లత పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి దబ్బుమని శిరీష్ మీద పడిపోయింది. అతనామెను ఒడుపుగా తన చేతుల్లో కాచుకుని గట్టిగా హత్తుకున్నాడు.
ఆమె అతని వైపుకి తన తలని తిప్పి కైపుగా కళ్ళలోకి చూస్తూ పుచ్చుక్కుమంటూ అతని పెదవులని ముద్దుపెట్టుకుంది. మగువ తనకుతానుగా మోజుపడి ముద్దిస్తే వచ్చే మజాయే వేరప్పా!
శిరీష్ మరింత బలంగా ఆమెను తన బాహువుల్లో బంధించాడు. అతని వొంట్లోంచి సర్రుమంటూ కరెంటు తనలోకి పాసయ్యినట్టు అనిపించింది లతకి. అతన్నలాగే వాటేసుకుని తన్మయత్వంతో పరిష్వంగపు(కౌగిలింత) మాధుర్యాన్ని అనుభవించసాగింది. ‘ప్రపంచంలో ఇంతకన్నా పదిలమైన చోటు మరోటి లేదు’ అని అనుకుంది మనసులో.
ఏ అచ్చాదనా లేని ఆమె చనుగుబ్బలు మొనదేలి అతన్ని మెత్తగా గుచ్చుకుంటున్నాయి. పసిడి సూత్రాల అచ్చులు ఇరువురి దేహాలపై ముద్రపడేంతగా హత్తుకుపోయారు వారు. క్రింద అతని అరటికాయ తన ఆడతనాన్ని పేంటీ మీంచి తగులుతోంటే ఆమెలోంచి వెచ్చగా స్రావాలు ఊరుతున్నాయి.
కాసేపలాగే వున్నాక ఇద్దరూ ముద్దు నుండి విడువడి మెల్లగా మంచం మీద వెనక్కి వాలిపోయారు. లత మెల్లగా అతని గుండెలమీద తల పెట్టుకుని అతని ఛాతీమీదున్న వెంట్రుకలలో తన వ్రేళ్ళను ఆడిస్తూ, “ఏఁమండీ!” అని పిల్చింది తియ్యగా. నులివెచ్చగా ఆమె శ్వాస తాకుతోంటే నిలువునా పులకరించిపోయాడు శిరీష్. పట్టుకుచ్చులా మెత్తగా వున్న ఆమె శిరోజాలను ఓ చేత్తో సవరిస్తూ, “ఏంటి మేఁడమ్…?” అన్నాడు. అతని మరో చెయ్యి ఆమె వెన్నుపామును మీటుతోంది.
“హ్మ్… మామూలుగా కన్నా… బలవంత పెట్టినప్పుడే… మ్… మీరు నాకు మరీ నచ్చుతారు…!” అనేసి చటుక్కున అతని ఛాతీని ముద్దాడిందామె.
“ఓహ్హో…!! ఐతే—రేపట్నించీ… మే’డం’గారికి ‘ర్రేప్’లు కావాలన్నమాట…!” అంటూ ఆమె నడుము మడతలో చిన్నగా గిల్లాడు శిరీష్.
“ఆఁవ్..!” అంటూ కేక పెట్టి, కిలకిల నవ్వుతూ శిరీష్ మీంచి లేచి పక్కకు తొలగబోయిందామె. శిరీష్ మెరుపువేగంతో కదిలాడు. లతని అలాగే పట్టుకుని బోర్లా తిరిగి ఆమెను వెల్లకిల్లా పడుకోబెట్టి చప్పున ఆమెపైకి ఎగబ్రాకాడు.
లత తన శ్వాసని గట్టిగా తీసుకుని విడుస్తూ కళ్ళను పెద్దవి చేసి శిరీష్ మొహంలోకి చూసింది. అతని కళ్ళు నక్షత్రాల్లా మిలమిల మెరుస్తున్నాయి. వాటిలోంచి ప్రసరిస్తున్న వెచ్చదనానికి ఆమెలోంచి ఆవిర్లు పుడుతున్నాయి. ఆతని చురుకు చూపులకి ఒక్కసారి కన్నులు చెదిరినట్టయి ఆమెకు గుండె వేగం హెచ్చింది.
ముసిముసిగా నవ్వుతూ తన కనుబొమలను ఎగరేసి, “ఏఁ-ఎంటి మాస్టారూ… అలా తినేసేలా చూస్తున్నారు?” అని అడిగింది.
శిరీష్ కొంటెగా చూస్తూ, “మ్… తిందామనే చూస్తున్నాను మేడం. వారం రోజుల పస్తు తర్వాత దొరికిన పసందైన విందు మరి! ఒక్కో ఐటెంనీ చూస్తుంటే(అని లొట్టలేస్తూ) నోట్లో లాలాజలం వూరిపోతోంది… ఐతే, దేన్ని ముందు రుచి చూడాలా అని చిన్న తికమకగా వుంది…!” అన్నాడు. “హ్మ్… తమరి తికమక తీరేసరికి తెల్లారిపోతుందేమో!” అని గొణుక్కుంటూ కవ్వింపు కళ్ళతో అతన్ని చూసి భారంగా ఒక నిట్టూర్పుని విడిచింది లత. ఆమె గొణుగుడు స్పష్టంగా వినపడకపోయినా, ఏదో చిలిపిగా అనుకున్నదని ఇట్టే గ్రహించేసాడు శిరీష్. కళ్ళతోనే ‘ఏంట’న్నట్టుగా సైగ చేశాడు. ఎందుకో… ఒక్కసారిగా సిగ్గు ఆవహించి ఆమె కనురెప్పలు చప్పున క్రిందికి వాలిపోయాయి.
‘స్త్రీలకు సిగ్గే సింగారం’ అని ఎందుకంటారో ఆమెను చూస్తే తెలుస్తుంది. ఒక్క క్షణంలో ఆమె ముఖం విరిసిన మందారమయ్యింది. రెప్పలు వాలిపోయాయి. చెంపలు కెంపుల్లా మెరిసిపోతున్నాయి. ఎర్రని పెదవులు సన్నగా కంపిస్తున్నాయి.’