శిరీష్ తన చేతిని చూసుకొని నేహా బుగ్గకి ఆ రంగులు అంటిస్తూ, “ఇదిగో, ఆడేసాం కదా, హోళీ పండగ!”
నేహా సిగ్గుపడుతూ తన తల దించుకుంది. అందరమ్మయిల్లాగే నేహా కూడా శిరీష్ కి దగ్గరవ్వాలని ప్రయత్నిస్తున్నది.
“ఏంటి ఇలా వచ్చావ్, నేహా?”
“సార్… అదీ..లత నన్ను పంపించింది.”
శిరీష్ కళ్ళు మెరిసాయి. “ఏమని?”
“తను అడుగుతుందీ.. అదీ.. మీరు తనమీద ఇంకా కోపంతో ఉన్నారా … అని-“
“కోపమా..! ఎందుకు?”
“నాకు తెలీదు సార్!”
శిరీష్ వాష్ బేసిన్ దగ్గరకు వెళ్ళి సబ్బుతో చేతులు కడుక్కుని నేహా చున్నీకి తుడుచుకున్నాడు.
నేహా నడుముకి శిరీష్ వేళ్ళు తగిలాయి. నేహాకి ఒళ్ళంతా తిమ్మిరెక్కినట్టయింది. గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుంది. ఆ చేతులు అక్కడితో ఆగక నెమ్మదిగా నేహా పిరుదులమీద దరువువేయసాగాయి. నేహా ఆ మధురమైన స్పర్శని ఆస్వాదిస్తూ తన కళ్ళను మూసుకుంది. “స్సార్.. ఎఁ..ఏం చేస్తున్నారు మ్..మీరు..!” అంది వణుకుతున్న పెదాలతో.
“చేతులు తుడుచుకుంటున్నాను, కనబడటం లేదా?” అంటూ నవ్వాడు. నేహా మెల్లగా తన ఊపిరిని ఈలలా వదిలింది. లత పక్కనుంటే నేహాని చూడటం కష్టంగానీ విడిగా చూస్తే మాత్రం తను కూడా బానే ఉంటుంది.
శిరీష్ ఆమె వెనుక భాగాన్ని తడిమాడు. నేహా కదలక మెదలక అలా నిలబడిపోయింది. ఊరిలో తనకు తెలిసిన ఓ అబ్బాయి అప్పుడప్పుడు తనని పైనా కిందా పట్టుకొని పిసికేస్తూ ఉంటాడు. కానీ సార్ చేతుల్లో ఏదో మాయుంది.
శిరీష్ ఒక్కసారి నేహా పిరుదులను గట్టిగా చరిచాడు. “ఆహ్…సార్.”
“ఏంటి మేడమ్.”
కొంచెం కొంచెంగా కొరికి తింటేనే పండు రుచి బాగా తెలుస్తుందనీ… శిరీష్ కి తెలుసు.
“ఎ..ఏం లేద్సార్..!” శిరీష్ ఇంకేం చేస్తాడా అని ఎదురు చూస్తుంది.
“ఏం లేకపోతే ఇక వెళ్ళు…!”
నేహా కళ్ళు తెరిచి శిరీష్ వంక చూసింది. ఆమె కళ్ళలో కోరిక శిరీష్ కి స్పష్టంగా కనిపించింది. అతనికి కూడా నేహా రసాన్ని పిండేయాలనుంది. కానీ తను లత స్నేహితురాలు. ఇలాంటి ఇత్తడి సరుకు కోసం కక్కుర్తిపడితే సిసలైన పుత్తడి చేజారే అవకాశం ఉంది.
“ఆశాలతకి చెప్పు… తన మీద నాకు కోపం తగ్గలేదని!”
ఏమైందో తెలీదుగానీ, నేహా ఒక్క క్షణం కూడా ఆగకుండా వెంటనే అక్కడినుంచి పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
