తప్పెవరిది – 61

“చూద్దాం ” అన్నట్లు తల ఊపాను.
ఇక మేము షిప్ యార్డ్ అంతా తిరిగి చూసుకుని బయట పడే సరికి మరో గంట పెనే పట్టింది. తిరిగి మా టాక్సి వద్ద కు వెళ్తూ దూరంగా ఉన్న స్కూటర్ పార్కింగ్ వైపు చూసాను. ఇద్దరూ ఇంకా అక్కడే నిలబడి ఉన్నారు.
మేము బాక్సి ఎక్కిన వెంటనే ప్రసాద్ “ఏంటి సర్, ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ కూడా చూస్తారా?” అన్నాడు
దానికి శ్రీ వారు “లేదోయ్, మేడంకు తల నొప్పిగా ఉందట. తనని వోటల్ దగ్గర దించేసి నేను మాత్రం వస్తాను. అలా యూనివర్సిటీ చుట్టూ ఒక రౌండ్ వేసి వద్దాం” అన్నారు.
“అలాగే సర్’ అంటూ టాక్సిని మేము ఉంటున్న వోటల్ వైపు మళ్ళించాడు తను.
వోటల్ దగ్గర నన్ను దించే సి “నువ్వు వెళ్ళి కాసేపు రెస్ట్ తీసుకో లలితా. నేను అలా వెళ్ళి యూనివర్సిటీ చుట్టూ ఒక రౌండ్ వేసుకుని ఒక అర గంటలో తిరిగి వస్తాను” అని చెప్పారు శ్రీవారు.
అందుకు “సరే” అని చెప్పి తను వెళ్ళే వరకూ ఆగి వోటల్ లాబీ వెపు అడుగులెయ్య బోతూ పక్కకు చూశాను. నేను ఊహించినట్లే అక్కడ మోటర్ బైక్ పార్క్ చేసి నా వైపే చూస్తూ కన పడ్డారు ఆ కుర్రాళ్ళిద్ద రూ. వెంటనే “ఇలా రండి” అన్నట్లు సైగచేసి లాబీ లోకి నడిచాను.
నా వెనుకే లాబీ లోకి పరుగెట్టు కుంటూ వచ్చారు. అక్కడ లాబీ లో ఉన్న ఒక సోఫా లో కూర్చుంటూ వాళ్ళను కూడా కూర్చో మన్నట్లు సైగ చేసాను. ఇద్దరూ పక్కనే ఉన్న సోఫాలో కూర్చున్నారు.
“ఏమి కావాలి మీకు? ఎందుకు మా వెంటే తిరుగుతున్నారు?” అన్నాను.
“అదీ.. అదీ!” అంటూ నసిగారు.
“నీ పేరేంటీ ?” అన్నాను వాళ్ళల్లో ఒక డి వైపు చూస్తూ, “నా పేరు నవీన్ అండి.. వీడే మో రఘు రాం.. రము అంటా ము” అన్నారు.
కు అంటా
మళ్ళీ తనే “మేము ఇక్కడే.. అంధ్రా యూని వర్సిటీ లో చదువుతున్నాము ” అన్నాడు. “మరి నిన్నటి నించీ మా వెంట ఎందుకు పడుతున్నారు అంటే సమాధానం లేదే” అన్నాను. “అదీ.. నిన్న.. బీచ్ దగ్గర మీ వారు, మితో.. మీ చెల్లాయితో..” అంటూ ఏదో నసిగాడు ఆ నవీన్ అనే వాడు.
తను చెల్లాయి అంటున్నది ఉస్మన గురించి అని అర్ధ మయ్యింది. ‘ఆహా.. గుర్తుంది. మీరిద్దరూ వేసిన వెధవ కామెంట్స్ కూడా గుర్తున్నాయి” అన్నాను.
“సారీ అండీ.. ఊరకే సరదాగా అన్నాము కానీ మిమ్మల్ని బాధ పెట్టాలని కాదు” అన్నాడు వాడు.
“సరే.. ఇంత కూ మా వెనుకే ఎందుకు పడుతున్నారు? చెప్పనే లేదే?” అన్నాను. “అదీ.. వీడి కి పోయిన వార మే పెళ్ళి కుదిరింది అండీ.. వచ్చే నెలలోనే పెళ్ళి. పెళ్ళికి ముందే ఒక సారి..” అంటూ నసగ సాగాడు.
“ఆ ఒక సారి ” అన్నాను.
“ఆ అనుభ వం ఉంటే బాగుంటుందనీ.. ఎవరంటే వాళ్ళ వద్ద కు వెళ్తే.. లేని పోని జబ్బులు వస్తాయి కదా.. నిన్న మీరు, మీ వారు, మీ చెల్లెలు.. అలా ప్రవర్తిస్తుంటే.. ఒక సారి ట్రై చేద్దామని..” అంటూ చెప్పీ చెప్పనట్లు తన ఉద్దేశాన్ని మెల్లి గా గొణి గాడు నవీన్.
“తనకు సరే.. మరి నీకు వద్దా
ఆ అనుభ వం?” అన్నాను.
తను అన్న మాటలకు నేను కోపగించుకోక పోయే సరికి తనలో ధైర్యం పెరిగి పోయినట్లుంది… “నాకు ఇంత కు ముందే ఒకటి రెండు సార్లు అనుభ వం ఉందండీ. అయినా మీరు కరుణిస్తే మీరూ, మీ చెల్లెలు ఇద్ద రు ఉన్నారు కదా.. మేము ఇద్ద రం” అంటూ ధైర్యంగా తన మనసులోని మాటను చెప్పాడు.
“మరి మా వారు?” అన్నాను.
నా ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పకుండా తల వంచుకుని అలానే నిల్చున్నాడు.
కాసేపు అలాగే ముగ్గురం మౌనంగా ఉన్నాము. మళ్ళీ తనే ధైర్యం చేసి “ఏ మంటారు?” అన్నాడు. “నువ్వు అడిగిన దాని కి ముందు కోపం వచ్చినా.. మీ ఇద్ద రి ధైర్యాన్ని మెచ్చుకోకుండా ఉండలేక పోతున్నానోయ్” అన్నాను. ఇద్ద రూ ఏమీ మాటలాడలేదు
“ఈ రోజు రాత్రి 8:30 కు మావారు తన స్నేహితుడిని కలుసుకునేందుకు బయటకు వెళ్తున్నారు. మీరిద్ద రూ 8:45 ప్రాంతంలో మా రూముకు రండి.. తరువాత చూద్దాం” అంటూ మా రూం నంబర్ చెప్పేసి వడి వడిగా లిఫ్ట్ వైపు నడిచాను.
నా జవాబు కు వాళ్ళిద్దరి రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుందో కూడా చూడలేదు. నేను వాళ్ళిద్దరి ముందూ అలా మాటలాడుతున్నప్పుడు నాకు తెలియకుండానే నా గుండె ధడ ధడా కొట్టు కో సాగింది. నా వంట్లో తెలియని త మకం, నా తొడల మధ్య విద్యుత్ పాకి నట్లు ఏదో కలవరం. ఇంకా ఎక్కువ సేపు అక్కడే ఉంటే వాళ్ళిద్ద రినే ఆ క్షణానే నా గదిలోకి రమ్మంటానే మో అన్నంత అలజడి కలిగింది.
రూంలోకి వచ్చి అలానే మంచం మీద వాలి పోయి జరిగి పోయిన, జరుగుతున్న,
జరగబోతున్న సంఘటనలు తల్చుకుంటూ అలానే పడుకుండి పోయాను. అలా వెళ్ళి తిరిగొస్తానన్న శ్రీ వారు మరో అర గంట తరువాత గానీ రూంలోకి రాలేదు. వచ్చీ రాగానే ఎంతో ఆత్రంగా నా వైపు చూస్తూ “ఏమైంది?” అన్నారు.
“ఏమవుతుంది, మీరు చెప్పినట్లే ఏర్పాటు చేసాను” అంటూ జరిగిందంతా చెప్పాను.
అంటూ
“అయితే 8:45 కు ముహూర్తం పెట్టావన్నమాట” అన్నారు.
నేను ఏమి మాటలాడలేదు. మళ్ళీ తనే “ప్లాన్ అంతా బాగుంది కానీ ఒక్క విషయమే ఏమి బాగాలేదు” అన్నారు.
“ఏమిటది?” అన్నాను.
“రాత్రి ఆ ముసలాడు నిన్ను వాయించడం ఎలాగూ చూడలేక పోయాను. ఈ రోజు ఆ కురాళ్ళని నా ముందే చేసేందుకు ఒప్పిస్తావనుకుంటే, నేను రూంలో ఉండనని చెప్పావు కదా?” అన్నారు.
తన మాటలకు నేను నవ్వుతూ “మీరు రూంలో ఉండరని వాళ్ళతో అన్నాను కానీ, మీరు ఉండ దల్చుకుంటే అది వాళ్ళకు తెలియాల్సిన పని లేదుగా?” అన్నారు.
“అంటే?” అన్నారు ఆయన.
“నిన్న ఉదయం సుమన ని ఎక్కడ దాచి పెట్టానో మీరు అక్కడే దాక్కో వచ్చు” అంటూ క్లోజెట్ తెరిచి తనకు చూపించాను. నేను చూపిన ప్లేస్ చూడగానే అయ్యగారి ముఖం వెలిగి పోయింది.
“అమ్మో ఏమో అనుకున్నాను. అమ్మగారు పధకం మొత్తం సిద్ధం చేసి రెడీ అయ్యారు అన్న మాట” అంటూ సంతోషంగా నా బుగ్గ మీద చిటి కే సారు.
“చీ పోండి.. చేసేదంతా మీరు. అదేంటో నేను కావాలని కోరుకున్నట్లు నన్ను ఉడికించడం” అన్నాను.
“చీ పోండి అనే మాట సు మన దగ్గర నేర్చుకున్నావా?” అంటూ నవ్వారు తను.
ఇక ఇద్ద రం అప్పటి నించీ 7 గంటల వరకూ రూంలోనే కూర్చుని టి వి చూస్తూ రెస్ట్ తీసుకున్నాము. టైం 7 దాటగానే శ్రీవారు “కింద కి వెళ్ళి భోజనం చేసి వద్దాం పదా” అంటే ఇద్ద రం వెళ్ళీ భోజనం చేసి తిరిగి రూంకు చేరే సరికి ఇంచు మించు 8 కావస్తుంది.
రూంలోకి రాగానే శ్రీ వారు “టైం 8 కావొస్తుంది. ఇక రెడీ అవ్వవూ?” అన్నారు.
“రెడీ అయ్యేది ఏముందండీ?” అన్నాను.
“భలే దాని వే, కాలేజీ కురాళ్ళ ముందు ఇలా ముసలి దాని లా ఉంటావా, ఉండు చెబుతాను” అంటూ నా సూట్ కేస్ తీసి మోకాళ్ళ వరకూ ఉన్న స్కర్ట్, పల్చగా ఉల్లి పొరలా ఉండే తెల్ల షర్ట్, లేసీ డిజైన్ తో ఉండే ఎర్ర బ్రా తీసి నా చేతి కి ఇచ్చి..
“వెళ్ళి ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి ఇవి వేసుకుని రా” అన్నారు.
కధ ఇంత దూరం నడిచాక తన మాట ఎందుకు కాదనాలని మరే మీ మాటలాడ కుండా ఆ బట్టలు తీసుకుని బాత్రూంలోకి నడిచాను.
శ్రీ వారు చెప్పినట్లే స్నానం చేసి, శుబ్రంగా తుడుచుకుని తను ఇచ్చిన బట్టలు వేసుకుని బాత్రూం లోంచి బయట పడే సరికి మరో 20 నిమిషాలు పట్టింది. స్నానం చేసేప్పుడు తొడల మధ్య సబ్బు రుద్దు కుంటే కొంచెం గరుకు గరుకుగా తగిలింది.
రెండు రోజుల క్రితం మా ఊరిలో బయలుదేరే రోజు అక్కడ శుబ్రం చేసాను. తరువాత మళ్ళీ సబ్బు రాయక పోయే సరికి అక్కడ ఇప్పుడిప్పుడే చిన్న చిన్న మొటి కలుగా వెంట్రుకలు రావడం మొదలవుతున్నట్లుంది.
ఎలాగూ బాతూంలోనే ఉన్నాను కదా హెయిర్ 8 మూవర్ రాద్దా మా అనుకుని మళ్ళీ అంతా పెట్టు కుంటే ఇం కా లేట్ అవుతుందని అలాగే స్నానం చేసి బయట పడ్డాను.
“క్రమం
నా జీవితంలో ఇంతవరకూ అలా మోకాళ్ళ వరకూ ఉండే స్కర్ట్ కానీ, దాని పైన షర్ట్ కానీ వేసుకో లేదు. నేను రూంలోకి రాగానే నా వైపు చూసిన శ్రీ వారు “వోవ్.. సూపర్ !..” అన్నారు.
తన మాటలకు నవ్వుతూ అద్దం వైపు నడిచి నన్ను నేను అద్దంలో చూసుకున్నాను. తను చెప్పింది నిజమే ఆ డ్రెస్ బాగా ఫిట్ అయ్యింది నా వంటి కి. పల్చటి షర్ట్ లోంచి నా ఎర్ర బ్రా లేసీగా మొత్తం కనిపిస్తుంది. షర్ట్ టక్ చెయ్య కుండా అలానే స్కర్ట్ మీద గా వదిలే సాను. డ్రెస్సింగ్ మిర్రర్ ముందు ఉన్న దువ్వెన అందుకుని తల శుబ్రంగా దువ్వుకుని, పోడర్ రాసుకుని, బొట్టు పెట్టుకుని నీటుగా తయారయ్యి శ్రీవారి వైపు తిరిగి నవ్వాను. .
“ఈ డ్రెస్ నీకు భలే సూట్ అయ్యిందోయ్.. వెధవలు వాళ్ళు వచ్చే టైం అయ్యింది కానీ లేకుంటే నిన్ను ఇలాగే నిలబెట్టి వాయించెయ్యాలని ఉంది” అంటూ నవ్వారు ఆయన.
తను “వాళ్ళు వచ్చే టైం అయ్యింది ” అన్నాక కానీ నాకు టైం చూడాలని ధ్యాస రాలేదు. గడియారం వైపు చూస్తే 8:40 కావొస్తుంది. ఇంకో 5, 10 ని మిషాల్లో వాళ్ళిద్ద రూ ఈ రూంలోకి వస్తారు.
ఎందుకో ఆ ఆలోచన రాగానే మన సంతా ఉద్విగ్వంగా అయిపోయింది. ఒక పక్క భయం భయం గానే మరో పక్క నరాలన్నిటిలోనూ తిమ్మిరి తిమ్మిరి గానూ అదోలా ఉంది.
“వాళ్ళు వచ్చే లోపల లైట్ గా టిఫిన్ చెయ్యని వ్వు” అంటు నా దగ్గరగా వచ్చిన శ్రీ వారిని చూసి..
“ఇప్పుడేగా భోజనం చేసి వచ్చాము ఇంతలో మల్లీ టి ఫినా..?” అంటూ అనే లోపలే డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ ముందు నిలబడి ఉన్న నా దగ్గరగా వచ్చిన శాస్త్రి నా కాళ్ళ వద్దగా గొంతు కూర్చుని ఒక్క సారిగా నా స్కర్ట్ చివర్లు పట్టుకుని పైకి లే పారు.
దానితో నడుము వరకూ ఏ అచ్చాదనా లేకుండా నగ్నంగా దర్శన మిచ్చాయి నా తొడలు. అలా బయట పడిన తొడల మీద “చుప్.. చుప్..” అంటూ ముద్దులు కురిపిస్తూ జరిగుతున్న విషయాన్ని కలదెలుసుకునే లోపలే నా పప్పని తన నోటితో జుర్రు కోవడం మొదలు పెట్టే సారు శాస్త్రి,
నిన్న ఉదయం ఏమని సు మన బుజ్జి దాని మీద నోరు పెట్టారో కానీ అప్పటి నుంచీ తన కు నోటి పని మీద ధ్యాస ఎక్కువ అయిపోయింది. “అయినా అదీ నా మంచికే కదా?” అనుకున్నాను.
తను చేస్తున్న పనికి నాకు తెలియకుండానే నా కాళ్ళు రెండూ విడదీసి తన తలని నా మొత్త కేసి మత్తుగా అదుము కోసాగాను. నా కాళ్ళ మధ్య తను చేస్తున్న పని ఎదురుగా ఉన్న నిలువుటద్దంలో స్పష్టంగా కనపడ సాగింది. ఆ దృశ్యాన్ని అలా అద్దంలో చూసే కొద్దీ మరింత కసి రేగ సాగింది నాలో,
అందుకే ఇం కా కసిగా, మత్తుగా శాస్త్రి తలని నా తొడల మధ్యకేసి అదుముకుంటూ “ఇష్.. మ.. ఓహ్.. శాశీ.. స్క్..” అంటు మత్తుగా మూలిగాను. అలా ఎంత సేపు గడిచిందో తెలియదు కానీ తలుపు మీద “టక్..టక్..” అంటూ అవుతున్న శబ్దంతో గానీ ఈ లోకంలోకి రాలేదు మేమిద్ద రం.
తలుపు మీద చప్పుడు వినగానే శ్రీ వారు తను చేస్తున్న పని ఆపి లేచి నిలబడి “వాళ్ళు వచ్చినట్లు ఉన్నారు. చిన్నగా వెళ్ళి తలుపు తియ్యి” అంటు తను మా సూట్ కేసులు పెట్టి ఉండే క్లోజెట్ వైపు నడిచారు.
నేను వెంటనే నా స్కర్ట్ ని తిరిగి మోకాళ్ళ వరకూ లాక్కుని అద్దంలో ఒక సారి చూసుకుని నా జుట్టు సవరించుకుని తలుపు వైపు అడుగులేసారు.
అప్పటికే క్లోజెట్ వైపుకు వెళ్ళబోతున్న శాస్త్రి చటుక్కున ఆగి తలుపు వద్ద కు నడుస్తున్న నా దగ్గరగా వచ్చి “మొహమాట పడ కుండా పచ్చిగా అడిగి కసి కసిగా చెయ్యించు కో.. సేఫ్టీ మర్చి పోవద్దు” అని నా రొమ్ములు చిన్నగా నొక్కి మళ్ళీ హడావిడిగా క్లోజెట్ వైపు నడిచారు.
“టక్.. టక్ ఊ టక్” మళ్ళీ తలుపు మీద చిన్నగా శబ్దం.
శాస్త్రి పూర్తి గా క్లోజెట్ లోకి వెళ్ళి తలుపు వేసుకున్నారని నిర్ధారణ చేసుకుని రూం తలుపు తెరిచాను. ఎదురుగా నవీన్ నిలబడి ఉన్నాడు. తన వెనుక గా రఘు కనపడుతున్నాడు.
నేను తలుపు తియ్యగానే “మీ వారు వెళ్ళి పోయారా?” అంటూ గుస గుసగా అడిగాడు నవీన్.
“ఆ.. పది నిమిషాలయ్యింది ” అంటు రూంలోకి రమ్మన్నట్లు ఇద్దరికీ దారి చూపిస్తూ పక్కకు జరిగాను. నేను అలా పక్కకు జరిగిన మరు క్షణ మే ఇద్ద రూ రూం లోకి జొరబడ్డారు.
(… ఇంకా ఉంది..)