హార్ధిక్ లేచేసరికి 10 అవుతుంది.
బద్ధకంగా లేచి ఒళ్ళు విరుచుకున్నాడు హార్ధిక్.
లాన్ లో చైర్ లో కూర్చుని సిగరెట్ తాగుతూ గాలిలో చూస్తున్నాడు. ఎందుకో టీ తాగాలి అనిపించింది.
నౌకారుని పిలిచి టీ తీసుకురమ్మన్నాడు.
రాత్రి తండ్రి చెప్పిన మాటలే మెదడులో తిరుగుతున్నాయి.
హాథీకి ఫోన్ చేసి రమ్మన్నాడు.
ఈ లోపు ఫ్రెష్ అయ్యి వచ్చాడు.
టిఫిన్ చేస్తుంటే హాథీ వచ్చాడు.
“ఛటర్జీ గురించి ఏమైనా తెలిసిందా?”
“వాడు వాడి ఫార్మ్ హౌస్ లో ఉన్నాడు.”
“నేను కలవాలి”
“ఎవరినీ కలవడం లేదు”
“కలవాలి అని చెప్పా కదా. మధ్యాహ్నం భోజనం చేసిన వెంటనే కలుస్తాను”
“ఓకే సర్ నేను ఎరేంజ్ చేస్తాను” అని చెప్పి హాథీ అక్కడి నుంచి సెలవు తీసుకున్నాడు.
హార్ధిక్ తన కార్ లో బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
కార్ హౌరా బ్రిడ్జి సమీపంలో ఉన్న ఒక మురికివాడలోకి వెళ్తుంది.
ఎటు చూసినా దుర్గంధం. అక్కడి మనుషులు చాలా క్రూరంగా ఉన్నారు.
కొంత ముందుకు వెళ్ళాక దారి ఆగిపోయింది.
అక్కడ ఒక కిళ్ళీ కొట్టు దగ్గరకి వెళ్ళి “గంగా దాస్ ఎక్కడ ఉంటాడు?” అని అడిగాడు.
ఎవరూ తమకి తెలియదని తల అడ్డంగా ఊపారు.
జేబులోంచి నోట్ల కట్ట ఒకటి బయటకి తీసి విసిరాడు.
కొట్టు యజమాని పక్కనే ఉన్న ఒక పిల్లవాడికి దారి చూపించమని పంపించాడు.
ఆ పిల్లవాడు అక్కడ ఉన్న చిన్న చిన్న సందుల్లో ఒక 10 మెలికలు తిప్పి తీసుకువెళ్ళాడు.
ఆ ఏరియాలో గంగా దాస్ మర్డర్ చెయ్యడానికి ఫేమస్.
ఇలాంటి ఏరియాలో ఉండటం వల్ల పోలీసులు రావడానికి తాను పారిపోవడానికి దాదాపు అరగంట వ్యత్యాసం ఉంటుంది.
గంగాదాస్ దగ్గర ఉన్న వాళ్ళందరూ కరుడుగట్టిన నేరస్తులు.
వాళ్ళకి జీవితం అంటే ఏంటో కూడా తెలీదు.
పీకల వరకు మందు
కడుపునిండా భోజనం
అమ్మాయితో పడక
ఇవి రోజూ అందించే గంగాదాస్ వాళ్లకు దేవుడు. అతను ఏం చేయమంటే అది చేసి వచ్చేయడం, దొరికితే నిజం చెప్పకపోవడం, చచ్చిపోతున్నా అది గంగాదాస్ కోసం చావడం వాళ్ళ అలవాటు.
అందుకే గంగాదాస్ అక్కడ లీడింగ్ క్రిమినల్ అయ్యాడు.
చిన్నప్పుడే అనాధ పిల్లల్ని కొనుక్కుంటాడు.
అబ్బాయిలకు దొంగతనాలు, అడుక్కోవడం, కొట్లాటలు, రాజకీయ పార్టీల సభల్లో అల్లకల్లోలం సృష్టించడం, కత్తి వాడకంలో శిక్షణ ఇచ్చి రాటు తెలుస్తాడు.
ఆపైన వారిని మద్యం, గంజాయి, అమ్మాయిలు మొదలైన వాటికి బానిసలుగా చేసి తన ఆధీనంలో పెట్టుకుంటాడు.
అమ్మాయిలైతే రకరకాల పనులకు వినియోగిస్తాడు. వంటలు, పాచిపని, ఒళ్ళు నొక్కడం, లేబర్ పనులకు వాడుతాడు.
పెద్దమనిషి అయ్యాక రుచి చూసి తన జనానికి విందుగా వదిలేస్తాడు.
ఆ ప్రాంతంలో గంగాదాస్ కి 3 వేశ్యావాటికలు ఉన్నాయి.
హార్ధిక్ ఆ ప్రాంతం మొత్తం నడుస్తూ వెళ్తున్నాడు. అక్కడ ఉన్న వేశ్యలు హార్ధిక్ ని రమ్మని పిలుస్తున్నారు. అలా వెళ్తూ ఆ సందు దాటగానే ఒక పెద్ద ఖాళీ స్థలం కనిపించింది. దాని చుట్టూ రేకు షెడ్లు వేసిన ఇళ్ళు ఉన్నాయి.
అక్కడ రకరకాల మనుషులు ఉన్నారు.
కొంతమంది ఆయుధాల ఖార్ఖానాలో పని చేస్తున్నారు. తాగే వాళ్ళు తాగుతున్నారు. కొంతమంది కసరత్తు చేస్తున్నారు. కొంతమంది భాతాఖాని వేసుకుంటున్నారు.
అక్కడి వరకు హార్ధిక్ ని తీసుకొచ్చిన పిల్లాడు అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయాడు.
“ఎవరు కావాలి?” వెనకనుంచి ఉరిమింది ఒక కంఠం.
“గంగాదాస్ ని కలవాలి” చెప్పాడు హార్ధిక్.
హార్ధిక్ ఆహార్యం, చేతిలో బ్రీఫ్ కేస్, గౌరవం లేకుండా హార్ధిక్ అడిగిన తీరు చూసి ఎవడో బలిసినోడు అనుకుని “రండి సాబ్ ఇలా కూర్చోండి. దాదాని పిలుచుకొస్తాను” అని అక్కడ్నుంచి లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు.
రెండు నిమిషాలకి లోపలనుంచి నల్లటి కుర్తా, తెల్లటి ప్యాంటు, తోలు చెప్పులు, మెళ్ళో గొలుసు, నోట్లో కిళ్ళీ, ఎర్రటి బొట్టుతో ఒక 50 సంవత్సరాల గంగాదాస్ నడుచుకుంటూ వచ్చాడు.
ఈ వయసులో కూడా కరుకైన రాయిలా ఉన్నాడు.
“ఎవరు సాబ్ మీరు?” సౌమ్యంగానే అడిగాడు హార్ధిక్ ఎదురుగా కూర్చుంటూ.
“నేను హార్ధిక్ ఠాగూర్, సౌరవ్ ఠాగూర్ కొడుకుని.” చెప్పాడు హార్ధిక్.
“ఠాగూర్ అంటే ఆ కంపెనీ?…” అంటూ సాగదీస్తున్నాడు గంగాదాస్. అతనికి నమ్మకం కలగట్లేదు. తనతో వాళ్ళకి పని ఎందుకు ఉంటుంది అనే అనుమానంతో.
“అవును ఆ కంపెనీలు అన్నీ మావే” అన్నాడు హార్ధిక్ అతని మనసులో అనుమానం కనిపెట్టి.
“చెప్పండి సాబ్ నాతో పని ఏంటి?”
“ఏముంటుంది? నువ్వు చేసే పనే”
“అంటే?” అర్థం కానట్టుగా అడిగాడు గంగాదాస్.
“ఏం లేదు నీ మనుషులు ఒక పదిమంది నాకు కొన్ని రోజులు కావాలి” సిగరెట్ ముట్టించుకుంటూ చెప్పాడు.
మళ్ళీ హార్ధిక్ చెప్తూ “ఈ కొన్ని రోజులూ నేను చంపమంటే చంపాలి, చావమంటే చావాలి. నీకు కోటి రూపాయలు ఇస్తాను. మనిషి చస్తే మనిషికి 10లక్షలు ఇస్తాను. ఏమంటావ్?” అన్నాడు హార్ధిక్ కాలు మీద కాలు వేసుకుని దమ్ము బలంగా లోపలికి లాగి వదులుతూ.
గంగాదాస్ కి నమ్మశక్యంగా లేదు. ఒకేసారి ఇంత భారీ మొత్తం జీవితంలో ఇదే మొదటిసారి. ఆనందంగా ” మీ ఇష్టం సాబ్ మీరు ఎలా అంటే అలా. మీకు ఎవరు కావాలో తీసుకోండి”
“నీ మనుషుల్లో భయం అంటే తెలీని వాళ్ళు, ఇది తప్పు ఇది ఒప్పు అనే విచక్షణా జ్ఞానం లేనివాళ్ళు, ఎంతటి దెబ్బకి అయినా సరే తట్టుకునే వాళ్ళు, కనీసం ఒక ఐదుగురిని ఒకేసారి వచ్చినా నిలువరించేవాళ్ళు, వేగంగా కదిలే మనుషులు ఒక పదిమంది కావాలి”
గంగాదాస్ ఒక్క క్షణం ఆలోచించి “అలాంటి వాళ్ళు ఉన్నారు సాబ్. కానీ మీరు వాళ్ళని పెట్టే చోట ఆడపిల్ల ఉండకూడదు. రాత్రిళ్ళు పడుకున్నాక వాళ్ళని బంధించి ఉంచాలి. వాళ్ళకి తిండికి, మందుకి లోటు చెయ్యకూడదు. వాళ్ళకి చీకటి పడ్డాక అమ్మాయి పొందు కావాలి. కానీ బాగా అలవాటు ఉంటే తప్ప వాళ్ళని తట్టుకోవడం కష్టం. మా గూట్లో 15 మంది వరకు వాళ్ళ పోటుకి చచ్చిపోయారు” అన్నాడు లోగొంతుకతో.
హార్ధిక్ కళ్ళు ఆశ్చర్యం కలగలిపిన ఆనందంతో ఒక్క క్షణం మెరిసాయి. “ఏరీ? ఎక్కడ ఉన్నారు?” అన్నాడు ఒక రకమైన కుతూహలంతో.
గంగాదాస్ ఒకసారి తల ఆడించి పక్కనున్న అనుచరుడుకి సైగ చేసాడు.
అప్పటి వరకు అక్కడ పని చేస్తున్న ఆడవాళ్ళు తమ తమ వస్తువులు తీసుకుని పరుగుపరుగున లోపలికి వెళ్ళిపోయారు.
లోపలనుంచి ఒక 20 నుంచి 22 సంవత్సరాల లోపు కుర్రాళ్ళు
ఒక పదిమంది వచ్చి నిలబడ్డారు.