ఆశ్చర్యకరంగా బస్సు వెంటనే స్టార్ట్ అయ్యింది. “సారూ… బండి షురూ అయింది… అందర్నీ ఎక్కమనండి.. జల్దీ దవాఖానాకి పోదాం,” అంటూ హారన్ మ్రోగించాడు. హ్మ్… బస్సు బాగయిందంట! ముందు పాడయితేనేగా ఇప్పుడు బాగవ్వడానికి…! అసలు మేటరేంటంటే, ఇంతకుముందు అనూషని తను కెలకడానికి కుదరకపోవడంతో ఆ డ్రయివర్కి తిక్కరేగి క్లీనర్ చెవిలో మెల్లగా, “రేయ్… గా పోరినెట్లాగైనా పటాయించాల్రా… ఏదో ఓటి చెప్పి బస్సుని కాసేపాపేయ్…!” అని ఊదేయడంతో ఆ క్లీనర్ గాడు సకిలిస్తూ రిపేరయింది అని చెప్పి బస్సాపేశాడు.
బస్సు మళ్ళీ స్టార్ట్ అవ్వడంతో అందరూ గబగబా బస్సెక్కారు. ఈలోగా శంకర్ వాళ్ళు కూడా రావడంతో వెంటనే బస్సు బయల్దేరింది. అయితే, ఈసారి జనాలు కాస్త స్థానాలు మారారు. అంజలి, శంకర్ ని తన ప్రక్కన కూర్చోబెట్టుకుంటే, మీనాక్షి సరిత ప్లేసుని ఆక్రమించి అజయ్ ని తన ప్రక్కన కూచోమంది. సరిత అజయ్ కి అటు ప్రక్కన సీట్లో కూర్చోని తన తల్లి వంక కోపంగా గుడ్లురిమి చూడసాగింది. ఇకపోతే, రాజేష్ ని ఆ క్లీనర్ దగ్గరే కనిపెట్టుకుని కూర్చోమని చెప్పాడు అజయ్. సుజాత మళ్ళీ నాస్మిన్ ప్రక్కన కూర్చుని ఆ పాముని గురించి తనకి చెప్పనారంభించింది. బస్సు బయల్దేరిన కాసేపటికి అంజలి శంకర్ భుజంపై తల వాల్చి అతని చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుంది. శంకర్ తన మరో చేతిని మెల్లగా ఆమె పైటలోకి పోనిచ్చి జాకెట్ పై నుంచి ఆమె ఎత్తులను పిసకసాగాడు. అవి వుద్రేకంతో మరికాస్త ఉప్పొంగాయి. అంజలి చిన్నగా ఒక వేడి నిట్టూరుపుని విడుస్తూ తన తలని కాస్త కదిపి శంకర్ మెడ పైన చుంబించింది. వాళ్ళ వెనకాల అజయ్ మీనాక్షి చీర కుచ్చిళ్ళలోకి తన చేతిని పోనిచ్చి ఆమె ఆడతనాన్ని కసిగా నలిపేస్తుంటే ఆమె తమకంతో సీటులో ఊగిపోతూ అతని పేంటు పైన చెయ్యేసి అతని చక్కెరకేళీ అరిటిపండుని నొక్కసాగింది. అజయ్ మరో చేత్తో ఆమె పాల బిందెల్ని మార్చి మార్చి పిసకసాగాడు. మీనాక్షి కి మళ్ళీ తెగ కుతి రేగిపోయింది. కానీ, బస్సులో అంతకుమించి చేసేదేమీలేదు కదా…! ఇక, వాళ్ళ ప్రక్కనే కూర్చున్న సరిత అజయ్ తన తల్లితో వేషాలను చూస్తూ తన పువ్వుని నలుపుకోసాగింది.
అలా ఓ గంటసేపు ప్రయాణించాక బస్సు కడప టౌనుకు చేరుకుంది. డ్రైవర్ ఒక హాస్పిటల్ ముందు బస్సుని ఆపాడు.
