ఇంక నా దినచర్య లోకి వస్తే…
ప్రతి రోజు అయిన బాబుని స్కూల్ కి దిమ్పాక . నేను ,వర్షిత, మా అత్తయ్య మా ముగ్గురిదే రాజ్యం. తనతో ఆడుకుంటూ అత్తయ్యతో కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఇంటి పని, వంట పని చేసుకుని రాత్రి మా వారితో జరిగే వంటి పనికి సిద్దం అయ్యేదాన్ని.
నిజ జీవితాల్లో శ్రుంగారం , నేను వయసులో చుసిన నీలి చిత్రాలల ఉండదు అని పెళ్లి అయిన మొదటి రాత్రే నాకు తెల్సింది.
బ్రాహ్మిన పిల్లని అయ్యి ఉండి అవి ఎలా చూసా అని అనుకుంటున్నారా, నలువైపులా కట్టుబాట్లు అనే గీతలు గీస్తే మనసు అదుపుతప్పడం, కోరికలు దారులు వెతకడం సహజం, ఎం కాదు అంటారా ? అంటే మీరు మనిషే కాదు అని వాదిస్త.
ఏమైనా కథలోకి వస్తే , మా వారు మరి అ చిత్రాలలో అంత పొడుగు గా లేకపోయినా( అసలు ఎవరైనా ఉంటారా అని అనుమానం ?) ఆడదాన్ని చేత అరుపులు పెట్టించే కిటుకులు తెలిసిన మనిషి.
మొదటి రాత్రే ఆయనకి పూర్తిగా నా మనసు, దేహం సర్వం ఇత్చేసా. అ రోజు కనుక మీరు అడిగి ఉంటె కలలో కూడా, మా వారు తప్ప హీరో లను కూడా వద్దు అని చెప్పే దాన్ని.
మా వారి స్నేహితులలో అందరు నాకు పరిచయం, ముఖ్యం గా అయిన ప్రాణస్నేహితులు సుధాకర్,రమణ,వెంకి.
మా వారు తరచూ చెప్పే కతలు, వీళ్ళ చిలిపి అల్లరులు విని విని , చూసింది తక్కువ అయిన తెలిసింది ఎక్కువ అనిపిస్తుంది. ప్రతి సంవత్సరం మా వారు వాళ్ళ ముగ్గురుతో కలిపి ఒక వారం గడపడానికి వెళ్తారు.
నలుగురికి చెడు అలవాట్లు లేవు, మంచి వాళ్ళు , చదువుకుని ఉద్యోగం చేస్తూ పెళ్ళాం పిల్లలతో ఉన్న వాళ్ళు కనుక నేను అడ్డు చెప్పను.
ఇలా వాళ్ళు కలవడమే తప్ప కుటుంబాలు కలిసింది లేదు, నాకు అప్పుడప్పుడు వాళ్ళని చూడాలి అని ఆస గా ఉండేది. ఒకరి పెల్లిలకి ఒకరు రావడానికి అవ్వలేదు కాని రమణ గారిని మాత్రం చూసాను నేరుగా ఒకసారి. చాల తమాషా అయిన మనిషి, మిగతా వాళ్ళని ఫోటో ల లో చూడటమే.
అల సాఫీగా సాగుతున్న నా జీవితం లో ఒక కమ్మని తుఫాను లా వచ్చారు సుధాకర్, తప్పు అని తెల్సిన మనసు ఒప్పక వేయించిన నా తోలి తప్పటడుగు ఈ కధ.
ఒక చల్లని సాయంత్రం… సుధాకర్ ఇంట్లో … అప్పుడే ఆఫీసు ముగుంచుకుని ఇంటికి వచ్చాడు సుధాకర్..
ఉష: ఏమిటి అండి, ఈ రోజు ఆలస్యం అయ్యింది ? బస్సు దొరకలేదా ?
సుధాకర్ : అదేం లేదే, మా మేనేజరు మాట్లాడాలి అని చెప్పి ఆపేసాడు.
ఉష: ఏమిటి అంట ? ఆపి మరి మాట్లాడాల్సిన విషయం ?
సుధాకర్ : కూర్చో చెప్తా.. మా కంపెనీ మెయిన్ ఆఫీసు హైదరాబాద్ లో ఉంది కద.. వాళ్ళు నన్ను ఇక్కడ మేనేజరు చేద్దాం అనుకుంటున్నారు అంట.
ఉష: అవునా ? నిజంగా ? బలే మంచి వార్త చెప్పారండి … మరి ఈ మేనేజరు ని ఎం చేస్తారు అంట ?
సుధాకర్ : ఆయనకి రీజినల్ మేనేజరు గా ప్రమొషనే.. నాకు జీతం 5000 పెరుగుతుంది.. కాని…
ఉష: కాని ఏమిటి అండి , అంత మంచి అవకాసం వస్తే..
సుధాకర్ : అక్కడ వారం ట్రైనింగ్ కు వెళ్ళాలి ఉష.. అసలే అక్కడ ఖర్చులు ఎక్కువ అని విన్నాను..
వారం నిన్ను పాపని వదిలి అక్కడకి వెళ్లి ఉండి, డబ్బులు ఖర్చు అయ్యాక తీర అ ట్రైనింగ్ లో నేను పాస్ అవ్వకపోతే ?
ఉష: అబ్బా అది తర్వాత చూద్దాము లెండి , ముందు మీరు వెళ్లి ట్రైనింగ్ బాగా చేసి రండి.. నెలకి 5000 అంటే మన పరిస్తితిలో చాల ఎక్కువ..
సుధాకర్ : అవును అనుకో కాని ముందు అక్కడకి వెళ్లి ఉండటానికి ఖర్చులు ?
ఉష: హ్మ్మ్.. ఆహ్.. మీ ఫ్రెండు వికాస్ గారు అక్కడే ఉంటున్నారు గా వాళ్లతో ఉండటానికి అవుతుంది ఏమో అడగండి ?
సుధాకర్ : ఊరుకో ఉష .. బాగోదు.. వాడిని నేను ఎప్పుడు ఇలాంటివి అడగలేదు .. ఇప్పుడు కొత్తగా ఇబ్బంది పెట్టడం నాకు ఇష్టం లెదు..
ఉష: వాళ్ళ ఇబ్బంది మాత్రమే చూస్తారా ? నేలాకరి మన ఇబ్బందుల మాట ఏమిటి ? అయినా అడిగితె తప్పు ఏమిటి ఒక్క మాటే కద , ప్లీజ్ అండి నా కోసం…
సుధాకర్ : హ్మ్మ్ సరే అగు కాల్ చేస్తా .. ఎం అనుకుంటాడో ?
కవిత ఇంటిలో… అప్పుడే కవిత పని పట్టి అలసి పోయి బాత్రూం లో స్నానం చేయడానికి వెళ్ళాడు వికాస్.. ఫోన్ రింగు అవ్వడం చూసి తీసుకుంది కవిత..
BestFrnd 1 Calling….
కవిత : హలో ఎవరండి ?
సుధాకర్ : వికాస్ లేడా అండి ? నా పేరు సుధాకర్ తన ఫ్రెండు ని …
కవిత : సుధా గారు , అయిన ఇప్పుడే బాత్రూం లోకి వెళ్లారు అండి, ఏమైనా చెప్పాలా ? (పరిచయం లేని మనిషిని సుధా అని పిలిచేస ఏంటి అనుకున్న , కాని మా వారి కథల వళ్ళ ఆయిన నాకు తెల్సు కనుక అలా వత్చేసింది ఏమో అని సర్దుకున్న..)