‘ఆ ఎర్ర చొక్కా కుర్రాడు ఎవరూ’ పక్కగా వెళుతున్న రాంబాబుని భుజం పట్టుకుని అడిగేను. ‘ఏం ఆంటీ! చూపులతో కాల్చేస్తున్నాడా!’ రాంబాబు నవ్వేడు. ‘చస్ వెధవా! ఎవరో చెప్పూ ‘పెద్ద గ్రంధ సాంగుడే… మన మాణిక్యమ్మగారి దత్త పుత్రుడు. ఆవిడ ఆస్తి పాస్తి వ్యవహారాలు చూడట మే కాదూ చుట్టూ చూసి మెల్ల గా అన్నాడు రాంబాబు ‘ఆవిడ పొలాన్ని కూడా వాడే దున్నుతున్నాడు ‘. నా ముఖం ఎర బడింది…’చీ మరీ.. బొత్తి గా కొడుకు వరస ‘ ‘పె వాడు కాదులే.. ఆమె గారి అప్ప కొడుకే..
ఆస్తి తో పాటు అదీ అప్పగించింది ఊ.. అనుభవిస్తున్నాడు ‘ చిలిపి గాకన్ను కొట్టాడు రాంబాబు. ‘ వెధవ కబుర్లు మాని వెళ్ళి పని చూడు ‘ చిరాకు పడ్డాను. రాంబాబు నవ్వు కుంటూ వెళ్ళి పోయాడు. అక్కయ్య మన మరాలి బారసాల కు ఈ పల్లెటూరు వచ్చాను. హైదరబాదులో మావారి ఉద్యోగ రీత్యా వుంటున్నాం మా గురు గారు, అదే మా వారు ట్రైనింగ్ కి వెళ్ళటం వల్ల ఈ కార్యక్రమానికి హాజరైనట్టు ఉంటుంది. టైము గడిచినట్టు ఉంటుందని వచ్చేను కాని, లేక పోతే రాక పోదును. అసలు ఇక్కడికి రావటానికి మరో కారణం … శర్మ… అత గాడికి మా వారితో పాటు ట్రైనింగ్ ఒకే సారి వెళ్ళాల్సి రావడంతో ఇక్కడి కి రావాల్సి వచ్చింది.
ఆయన కి నెల రోజుల ట్రైనింగ్ ఉంటుందని తెలిసిన రోజున .. నేనూ.. శర్మ చాలా ప్లాను వేసుకున్నం. ఆయన ట్రైనింగ్కి అటు బాంబే వెళ్ళడ.తోటే మన మెటై నా హనీ మూన్ వెళదాం అన్నాడు శర్మ.. ఆనందంగా సమ్మతించాను. అయితే ఆ ట్రైనింగ్ ఇద్దరికి తగలబడింది.
ఇంటి మొగుడు లేక .. రంకు మొగుడు లేక అన్నట్టు అయింది నా పరిస్తితి. ఇద్ద రిది ఒకే ఆపీస్ కావడంతో ఈ పరిస్తితి వచ్చింది.
ఏం బావున్నావా! ‘ మాణి క్యమ్మగారు పలక రించారు వస్తూనే. ‘ ఆ..ఆ..’ తలూపేను. ‘ఈ మద్య దత్తత చేసుకున్నా..తెలుసా ‘ అందామె ‘అప్పుడే తొందరే మిటండి.. మీకూ … ఏం వయసై పోయిందని…’ నవ్వేను. మాణి క్యమ్మ గారు నా కంటే పదేళ్ళు పెద్దది. మనిషి నలబై లో పడ్డా ఇం కా ఒంటి బిగువు తగ్గలేదు.
కొబ్బరి కాయల్లా ఉన్న స్తనాలు … చాప మీద కూర్చుంటే ఓ క్షణంలో నెక్ జాకెట్టు లోంచి తొంగి చూశాయి. కుర్చీలో ఎర్ర చొక్కా కుర్రాడు క్షణం అటు చూశాడు. “ఏం నాయనా రోజూ పిసికి పాకం పడుతున్నా ఆ సళ్ళ మీద మోజు తీరడం లేదా?” మనసులోనే గొణుక్కున్నాను..
ఆ కుర్రాడు ఆ తాటి పళ్ళ లాంటి సళ్ళని ఆశ గా నోట్లో దోపు కుంటూంటే ఎలా వుంటుందనే ఊహ కే అప్రయత్నం గా నా బాడీ బి గుసుకున్నట్టయింది. ఆ కుర్రాడి కేసి చూశను. తెల్ల గా ఉంగరాల జుట్టు మూతి మీద ఎర్రనూగు మీసం .. బుగలు చిదిపితే పాలు కారే పసితనం .. ఇరవై ఏళ్ళలోపు వుంటాయి. ఏ కుర్రోడు మణి క్యమ్మ గార్ని అర గ దీయగలుగుతున్నాడా? ఆవిడ గారు దూలిష్ణు .
సందేహం లేదు. నలుగురు ఆడాళ్ళు కూచుంటే చాలు ఆవిడ నోట్లోంచి బూతు కబుర్లు ఆగ కుండా వస్తాయి ఎంత వేసినా వేయ మనే మనిషి లాగే ఉంటుంది. ఈ కుర్రాడు వేయగ లడా? నాచూపు ఓరగా ఆకు రాడి తొడల మధ్యకు చేరింది. ఒక తొడ మీద ఉబ్బెత్తు గాచుంది. జేబులో .. ఏ చక్ర కేళి అరటి పండో దాచు కునట్టుంది. ఇందాకా లేదే ఆ ఉబ్బు.. అప్రయత్నం గా నా పమిట కేసి చూశాను. పమిట ఒక దాన్నే కప్పుతోంది. రెండోది, లో నెక్ జాకెట్టు లోంచి కారప్పూస పొట్లంలా నిండు గా.. నన్నొందు కో రాజా
అన్నట్టు నిక్కి నిక్కి చూస్తోంది…అందుకే కాబోలు.. ఆ ఉబ్బు .. నవ్వుకుని పమిట సరిచేసుకున్నాను.
ఆ కుర్రాడే కాదు నావి కాస్త పెద్ద సైజు ఏమో, ప్రతి వాళ్ళు అలా గుడ్లు అప్పగించి చూస్తూనే ఉంటారు. – బస్ ఎక్కితే చాలు దిగే లోపున రెండు మూడు హారన్ లు గ్యారంటీ… ఓ సారి ఒక కుర్రాడయితే బస్ లో నా పిర్రల కి అది మేస్తు, తను నీరు కారి పోవట మే కాక ఆ జిడ్డు నా చీర కి అంటించేసాడు. ఇంటి కొచ్చి ఆ రాత్రి మా గురు గారి చేత రెండు షాట్లు వేయించు కుంటే కాని ఆ కుర్రాడు బస్ లో ఎక్కించిన పోటు దిగలేదు.
రాంబాబు – ఎర చొక్కా కుర్రాడు ఏదో మాట్లాడు కోవటం గమనించి అటు చూశాను. నన్ను ఓర చూపులతో చూస్తూ ఆ కుర్రాడు రాంబాబుతో ఏదో అడుగుతున్నాడు. రాంబాబు తలూపుతున్నాడు. వాళ్ళేం మాట్లాడు కుంటు న్నారా? అని ఆసక్తిగా చూస్తుంటే అక్కయ్య నన్ను పిల్చి, బార సాలె తంతు , వడ్డన చూడమంది. ఆ కుర్రాడ్ని మరో సారి చూసి నేను తలూపి వంటింట్లోకి నడిచాను.
“ఏం ఆంటీ అరిటాకులు కోయటంలో నేనూ సాయం చేయనా ….” అయిదు నిమిషల్లో నా దగ్గర కొచ్చేడు రాంబాబు. ఆకులు బొత్తి పెడుతూ చిలిపిగా కన్ను గీటాడు.
“ఏంటీ ఆ కుర్రాడు అడు గుతున్నాడు” మెల్లి గా నసిగుతూ అడిగాను. ” ఇది గో ఇలాగే దర్శనం ఇచ్చి వుంటావ్ కుర్రాడు పిచ్చెక్కి పోతున్నాడు” కళ్ళతో రాంబాబు నా పమిట కేసి చూసేడు. మప్పికంగా రెండు సళ్ళు లోనెక్ లోంచి మాంచి వాటంగా తొంగి చూస్తున్నాయి. కత్తి పీట మీద కి వంగి ఆకులు కోస్తున్నాను కదా మరీ పచ్చిగా కనపడుతున్నాయ్.
” చీ వెధవా ఏ మంటున్నాడు చెప్పు” చిరుకోపంగా చూసి పమిట సర్దుకున్నాను. “ఏ మంటాడు అదే.. అదే.. కావాలంటాడు… నీకు కరెంటు లాగుతుంటే చెప్పు.. ఏర్పాటు చేస్తా” సన్నగా నసిగేడు. కంగారు గా చుట్టు పక్కల చూశాను. దూరంగా ఎవరి హడా విడిలో వాళ్ళున్నారు. ” చీ… నీకు మరీ సిగ్గులే కుండా పోతుంది. బరితెగించి పోతున్నావ్ అక్కయ్యతో చెప్తానుండు నీ పని…” అన్నాను. – ” మధ్యలో నా మీద కోప మెందుకూ నీకు వాడి మీదుంది. వాడికి నీ మీదుంది, ఇదౌతానంటే …ఆ ఏర్పాటు చూస్తానన్నాను” కోసిన ఆకులు వేసుకుని వాడు కదిలేడు. వెళుతున్న రాంబాబు కేసి చూశాను. వాడికి ఇరవై రెండేళ్ళు. బి.ఏ చదివి ఖాళీ గా ఇంట్లో కూచున్నాడు. వాడికి యం. ఏ చదవాలని ఉన్నా, అవ కాశం లేక ఇంట్లో పడుకున్నాడు. ఊరికే వుండటం లేదని నా అను మానం వాళ్ళ వదినతో వాడు పూసుకు తిరగటం చూస్తే ఆవిడ్ని లైనులో పెట్టి వాడు కుంటున్నాడని నా అనుమానం. అన్నగారు పొలం పనులు చూసుకుంటూంటే, వీడు వదిన పొలం పని చూస్తున్నాడని నా గట్టి నమ్మకం. అందుకే రుచి మరిగిన కుక్కలా పమిట జారితే చాలు కళ్ళెదిలేసి చూస్తాడు. వరస కాదని చూస్తున్నాడు కాని లేక పోతే, నన్ను వాయించేయాలని వాడి కుందని నాకు తెల్సు.
వాడంత రెచ్చిపోయి నాదగ్గర మాట్లాడటానికి కూడా కారణ ముంది. వాడు ఇటీ వల ఏదో ఇంటర్యూకి హైదరా బాదు వచ్చినప్పుడు నేను, శర్మ చేసుకుంటూ వాడి కళ్ళ పడి పోయాము.
ఆ రోజు, మా గురువు గారి కి డే డ్యూటీ, ఆయని లా స్కూటర్ ఎక్కగానే శర్మ స్కూటర్ ఇలా దిగి పోయాడు. అప్పటికి శర్మ నన్ను వేసుకుని మూడు రోజులైందే మో, రాగానే గురువు సావిట్లోనే చీరెత్తి వేసేయటం మొదలెట్టాడు. అతి కష్టం మీద హాలు తలుపు గడియ పెట్టి సోఫాలో
కుర్చుని అతని తలని అది వేసుకున్నాను. శర్మ బాగా రఫ్, మా గురువు గారు నన్ను గాజు బొమ్మలా వాడితే శర్మ నన్ను ఇన పబొమ్మలా వాడతాడు. “చిరిగి పోతానయ్య, మాగురువు గారు ఏడుస్తారన్నా” వినడు అదర గొట్టేస్తాడు. తినటం మొదలెట్టేదా ఆవ కాయ ముక్క అందు కుని రసం పీల్చినట్టే, ఆ రోజు రెండు రౌడ్లు లాగించిన తర్వాత శర్మ రేజర్ పట్టుకుని బుజ్జి దాని కి గుండు చేస్తానని కూచున్నాడు. అసలు మొగుడి చేత ఎటూ చేయించలేం, రంకు మొగుడు దగ్గరేనా ముచ్చట్లు తీర్చుకోవాలని, సోఫాలో కూర్చుని కాళ్ళు ఎడంచేసి విడదీసి, ” జాగ్రత్త, నాట్లు వేసావా
మొట్టి క్కాయే” అంటూ వార్నింగ్ ఇచ్చాను. శర్మ రేజర్ కి పని చెబుతున్నాడు. అప్రయత్నంగా తల పైకెత్తి చూసి తెల్లబోయాను. జాప్రి లోచి హాల్లో కి కిటికీ ఉంది. ఆ కిటికీ లోచి చూస్తున్నాడు. రాంబాబు ఎంత సేపట్నించి చూస్తున్నాడో తెలియదు, నేను తనకేసి చూడ గానే, నోటి మీద వేలు వేసుకుని మాట్లాడొద్దని సైగచేసి పక్కకు తప్పుకున్నాడు. నా గుండె దడ దడ లాడింది. ఆ తర్వాత చేతులు వణకడం ప్రారంభించాయి. త్వరగా తెముల్చు ఎవరో వచ్చినట్టు న్నారు” అని బలవంతాన శర్మని పంపిచే సాను. జాఫీ తలుపులు దగ్గరగా వేసి ఉన్నాయ్. జాఫీ లో రాంబాబు లేడు. నా కంగారు అంతా ఇంతా కాదు. తిరిగి ఊరెళ్ళిపోయాడా? లేక వాళ్ళ బాబాయ్ కు ఈ విషయం చెప్పటానికి ఆఫీసు కి వెళ్లాడా? కాళ్ళలోంచి వణుకు పుట్టింది. వాళ్ళ ఊరంతా చెప్పడు కదా నే ను భయపడుతునే ఉన్నాను. అయిదు నిమిషల్లో రాంబాబు వచ్చాడు.
యి
.
ఏం జరగనట్టు అప్పుడే ఊర్నించి వచ్చినట్టు మాట్లాడేడు. కాస్సేపటి కి మా గురువు గారు వస్తారనగా ఇక ఉండబట్టలేక రాంబాబు దగ్గర కొచ్చేను.
అప్పుడే స్నానం చేసి వచ్చినట్టున్నాడు. ఒంటి మీద ఒక్క తువ్వాలు మాత్ర మే వుంది. నేను గదిలోకి రాగానే కంగారు పడ్డాడు. ” మధ్యాహ్నం విషయం బాబాయ్ కి చెప్పకేం” అన్నాను. “ఏ విషయం” అడిగాడు అప్పుడు వాడి చూపులు ఎటు న్నాయో చూస్తే నాకు వళ్ళు మండింది….నా ఎడం స్తనం మీదున్నాయ్… రాంబాబు చూపులు …. పమిట పక్కకు తప్పుకుంది. లోపల బాడీ కూడాలేదేమో, సగం ..ఓర గా కనిపిస్తోది వాడికి. వాడి తొడల మధ్య తువ్వాలు ఎత్తి పెట్టి నట్టు మెల్లి గా లేస్తోంది. పమిట సర్దుకుందామా? అని ఒక క్షణం ఆలోచించాను. వాడు మధ్యహ్నం నన్ను బోసి మొలతో చాలా సేపే చూసి ఉంటాడు ఇక ఏంచూసుకుంటాడో చూసు కోనియ్ అన్నట్టు ఊరుకున్నాను.
“ఏ విషయం” వాడు రెట్టి స్తూ దగ్గర కొచ్చాడు.
మా ఇద్దరికి కొన్ని అంగుళాల దూరముంది. ఈ సారి వాడి చూపు డైరెక్టు గా నా గుండెల మీదుంది.
“అదే మధాహ్నం హాల్లో జరిగిందీ” తలొంచు కున్నాను.
వాడి రెండు చేతులు నా భుజాల మీద పడ్డాయిం. వాడు నా కంటే, మూడు అంగుళాలు పొడుగు. చొక్కా లేని వాడి బాడీ తడి తడిగా బేర్ గా ఉంది. మా ఇద్దరి మధ్య కొన్ని అంగుళాల దూరం కూడా లేదిప్పుడు. నా ఎడం స్తనం వాడి గుండెని ఒరుసుకుంటోది. గొడు గులా నిలబడిన వాడి మగతనం నా తొడల మధ్య ఉపస్తు కి అంటనట్టు అంటుతోది.
“ఏం చెప్పాలో ఏది చెప్పకూడదో నాకు తెలియదంటా వా” వాడు నా భుజం మీద వేసిన చెయ్యి బిగుసుకుంటోంది. అతి లాఘవంగా నా పమిటని కొన
గోటితో తోశాడు. పమిట జారి పోయింది. అంత వరకు ఆ జాకెట్ అంత లోనెక్ అని నాకు తెలియదు. ఫుట్ బాల్ బంతుల్లా సగం బేర్ గా కంపిస్తున్నాయ్. నా ఒళ్ళు జల్లు మంది తొడల మధ్య అప్రయత్నం గా తడి చేరింది. వాడి చేతులు భుజమ్మీంచి …. నా నడుం మీద కి చేరాయి. కాస్త ఉంటే కౌగిలిలోకి లాక్కుంటాడు అన గానే నా విచక్షణ మేలు కుంది.
” వదులు అంటూ విడిపించుకున్నాను.అప్పటికే ఒక చెయ్యి నా నడుం మీద ఉంచి దగ్గరకు లాక్కుంటు, మరో చేతితో నా ఎడం స్తనం అందు కున్నాడు.
“తప్పు వదులు మన కి వరస కాదు” సౌమ్యం గానే అన్నాను. వాడి చేయి నా స్తనాన్ని వదిలి పెట్టలేదు. ఆబ గా పిసికేస్తున్నాడు. వాడి వేళ్ళకి ఎదురు తిరిగిన కొద్దీ వాడు రెచ్చి పోతున్నాడు. నేనే విడిపించుకుని దూరం జరిగేను.
” ఆంటీ. ప్లీజ్” అంటూ దగ్గరకు రాబోయాడు. . “అలాని లబడు” కోపంగా అరిచాను. నా టోన్ లో మార్పుకి భయపడి దూరం నిలబడ్డాడు. ముఖం ఎర బడింది. వెంటనే నేను తగ్గి, ” శర్మ తో ఇదయిన దాన్ని, నీతో ఇద వటానికి నాకేం అభ్యంతరం లేదు కాని మనిద్దరకి వరస కాదు. మరీ నాకు కొడుకు వరస. తప్పు, అదొక్కటీ మాత్రం కోరకు” అన్నాను . అనేసి గదిలోంచి బయట కొచ్చేశాను. అక్కడుంటే ఒప్పేసుకుంటానే మో అని నాకే భయం వేసింది.