ఫ్రిజ్ ఓపెన్ చేస్తే సోడా, వాటర్ బాటిల్ కనిపించాయి. వంటగదిలో గ్లాస్ కనిపించింది. అన్నింటినీ ట్రేలో సర్దుకొని, ఆయన కూర్చున్న సోఫా ఎదురుగా ఉన్న టీపాయ్ మీద పెట్టాను. నేను అలా చకచకా అన్నీ చేసేస్తుంటే, ఆయన నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు. నేనూ నవ్వుతూ, �మరి మంచింగూ!?� అన్నాను. �వంటగదిలో వేయించిన పల్లీలు ఉంటాయి, తీసుకురా..� అన్నాడు. నేను తెచ్చి, టీపాయ్ మీద పెట్టి, అక్కడే ఉన్న కుర్చీలో కూర్చున్నాను. ఆయన పెగ్గు కలుపుకుంటూ, �ఏం చేయనమ్మా, ఒంటరి జీవితం.
అదేమో గోడెక్కేసింది. పిల్లలు దేశం వదిలిపోయారు.� అంటూ, నెమ్మదిగా తాగుతూ, �కాలేజ్ లో ఉన్నంతసేపూ ఏమీ అనిపించదు. ఇంటికి వస్తేనే..ఇలా..� అంటూ ఉండగా ఆయన కళ్ళలో సన్నటి కన్నీటిపొర. ఆయనని అలా చూస్తుంటే నా మనసు చివుక్కుమని, గబుక్కున లేచి, ఆయన పక్కన కూర్చొని, �అదేంటి మాష్టారూ, ఇకనుండి మీకూడా నేనుంటాను కదా..� అన్నాను. ఆయన ఆప్యాయంగా నా చేయి నొక్కి, �అవునమ్మా..అందుకే హేపీగా ఉంది..� అంటూ, గ్లాస్ లో మిగిలింది తాగేసి, మళ్ళీ పోసుకోడానికి ముందుకు వంగాడు.
�మాష్టారూ, నేను కలపనా!� అన్నాను ఉత్సాహంగా. �వచ్చా నీకూ!?� అన్నాడాయన. �ఊఁ..వచ్చు..� అంటూ, ఒక పెగ్గు కలిపి ఆయనకి అందించాను. ఆయన సిప్ చేసి, నన్ను చూసి పకపకా నవ్వేసాడు. ఆయన నవ్వు చూస్తే ముచ్చటేసింది. ఎప్పుడూ ఆయనను అలాగే నవ్వించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. అలా ఒక గంట గడిచిన తరవాత ఇద్దరం భోజనం చేసేసాం. ఆయన గుడ్ నైట్ చెప్పేసి, తన గదిలోకి పోయాడు. తాగి, ఆయన రిలేక్స్ అయ్యాడు. ఇక నేను రిలేక్స్ అవ్వడమే మిగిలిఉంది. ప్రతీ రోజూ నేను రిలేక్స్ అయ్యే పద్దతి ఒకటే. అది నన్ను నేను సంతృప్తి పరచుకోవడం.
నేను నా గదిలోకి వెళ్ళి బోల్ట్ వేసుకున్నాను. కిటికీలు అన్నీ మూసేసి ఉన్నాయో లేదో అని పరిశీలించాను. అన్నీ మూసేసి ఉన్నాయి అని నిశ్చయించుకున్నాక, లైట్ తీసేసి, నెమ్మదిగా నా బట్టలను విప్పేసి, మంచంపై వెల్లకిలా పడుకున్నాను. కళ్ళు మూసుకొని, నా చేతులతో నా స్థనాలను సున్నితంగా నిమురుకోగానే, �మ్..� అన్న నిట్టూర్పు వెలువడింది. చిన్నగా ఊపిరి తీసుకుంటూ, నెమ్మదిగా నా స్థనాలను నొక్కుకున్నాను. హాయిగా అనిపించింది.
�హుమ్..� అనుకుంటూ, అలాగే కాసేపు నిమురుకొని, కాస్త పదునెక్కాక ముచ్చికలను బొటన వేలికీ, చూపుడు వేలికీ మధ్యన పట్టుకొని చిన్నగా లాగాను. అలా లాగగానే ఒక్కసారిగా ఒళ్ళంతా జిమ్మంది. �ఓహ్..మ్..� అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా ముచ్చికలను నలుపుకోసాగాను. అలా నలుపుకునే కొద్దీ, నరాలు జివ్వుమంటూ, తమకం మరింత పెరిగిపోసాగింది. అలా నలుపుకుంటూ, అప్పుడప్పుడు పిసుక్కుంటూ, నెమ్మదిగా ఒక చేతిని నా తొడల మధ్యకు తెచ్చి, కాళ్ళు విడదీసి, మెల్లగా నా పూరెమ్మల మీద మీటుకున్నాను.
అలా మీటుకుంటూ ఉంటే ఒళ్ళంతా కంపనాలు వచ్చేస్తున్నాయి. �స్..ఆహ్..మ్..� అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా నా మదనకీలపై రుద్దసాగాను. అలా రుద్దుతూ ఉంటే, నా నరాలన్నీ మెలి పెట్టేస్తున్నట్టు చిన్నగా సలపరింతలు వచ్చేస్తున్నాయ్. ఆ సలపరింతలను తట్టుకోడానికి మునిపంటితో నా కింద పెదవిని కొరుక్కుంటూ, నా వేలిని నా పువ్వులోకి తోసుకున్నాను. నా ఒళ్ళంతా తాపంతో వేడెక్కిపోతుంది. ఆ వేడికి సన్నగా చెమటలు పడుతున్నాయి. ఆ తాపంతో చిన్నగా మూలుగుతూ, ఒక చేత్తో స్థనాలని పిసుక్కుంటూ, మరో చేతి వేళ్ళతో నా పువ్వుని కెలుక్కుంటూ ఉంటే, వేడి తీరక పోగా, లోపల మరింత దూలెక్కిపోతుంది.
�ఇస్..అబ్బా..మ్..� అనుకుంటూ, వేళ్ళని మరింత వేగంగా కదపసాగాను. ఆ వేగానికి నా ఒళ్ళంతా కదిలిపోతుంది. అలా కదులుతూ ఉంటే నా స్థనాలు పైకి ఎగురుతూ మరింత తమకాన్ని కలగజేస్తున్నాయి. వాటి ఊపుడుని ఆపడానికి మరింత కసిగా పిసుక్కోసాగాను. పంటికింద పెదవీ, చేతిలో స్థనాలూ, వేళ్ళతో నా పూరెమ్మలూ మొత్తం ముద్దైపోతుండగా, నా పువ్వులో చెమట పట్టి రసాలు వేలికి వెచ్చగా తగలసాగాయి. ఆ రసాలు అలా ఉబుకుతూ ఉంటే, క్రమేపీ నా ఒంట్లో వేడి కమ్మగా దిగి, నా శరీరం తేలికవ్వసాగింది.
నా తాపం పూర్తిగా తగ్గేవరకూ ఆ వేళ్ళను అలాగే ఆడించి, తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను. అలా కొద్ది సేపు పడుకున్న తరవాత, దాహంగా అనిపించి, నెమ్మదిగా పక్కమీదనుండి లేచి, బట్టలు కట్టుకొని, గదిలోంచి హాల్ లోకి వచ్చాను. ఫ్రిజ్ తెరిచి, వాటర్ బాటిల్ అందుకొని నీళ్ళు తాగబోతుండగా, మాష్టారి గదిలోంచి సన్నగా మూలుగు వినిపించింది. అది వినగానే, ఆయనకి ఏమయ్యిందో అన్న కంగారులో ఆయన గది దగ్గరకి వెళ్ళి, తలుపు తోసాను. లోపల గడియ వేసి ఉంది. ఏం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. లోపల ఆయన పరిస్థితి ఏంటో అన్న కంగారు ఒకవైపు. ఆ కంగారుతోనే, అక్కడ ఉన్న ఒక స్టూల్ పైకి ఎక్కి, వెంటిలేటర్ లోంచి చూడగానే, మొదట చిన్న షాక్, తరవాత నవ్వూ వచ్చాయి.
ఎందుకంటే, ఆయన నిండా దుప్పటి ముసుగేసుకొని, తన అంగాన్ని కొట్టుకుంటూ అవస్థ పడుతున్నాడు. అది చూసి మొదట నవ్వొచ్చినా, వెంటనే జాలేసింది. �పాపం, ఈ వయసులో ఈయనకి ఈ కష్టాలేంటో!?� అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా అక్కడ నుంచి నా రూంలోకి వచ్చేసాను. వచ్చానేగానీ, ఆ తరవాత నాకు చాలాసేపు నిద్ర పట్టలేదు. మాష్టారి గురించి కొంత, నా గురించి కొంత అలోచనలు. ఆ ఆలోచనలతో ఎప్పుడు నిద్ర పోయానో నాకే తెలీదు. మర్నాడు ఎవరో లేపుతుంటే మెలుకువ వచ్చింది.