శోభనా – Part 10

” ఇది ఎందుకురా….?”
వేలితో జామ్ తీసి తన ముచ్చికలకు రాసుకున్నాడు.
శోభనకు అర్థమయ్యింది.
ముందుకు ఒంగి, జామ్ ను నాకుతూ ముచ్చికను నాకింది……కొరికింది…పళ్లతో లాగుతోంది…..అలా రెండు ముచ్చికలు నిగిడేదాకా చీకింది.
వినయ్ కు ఒళ్ళు తేలిపోతోంది….
మళ్ళీ జామ్ తీసి తన పిచ్చలకు రాసుకున్నాడు…
శోభన అమాంతంగా వట్టలను నోట్లోకి లాక్కుని, వాటిని కొరక కుండా పీలుస్తుంటే, వినయ్ కు సుఖం నషాలానికి అంటుకుంటోంది….
ఈ సారి జామ్ డబ్బాలో తన మడ్డను అడుగంటుకు ముంచాడు……, మిరపకాయను సెనగపిండిలో ముంచినట్టు జామ్ లో ముంచి బయటికి తీశాడు…..
గుండు రెట్టింపు సైజులో శోభనను కవ్విస్తోంది..
నుని నాలికతో మడ్డ గుండును నాకింది….
జామ్, కొడుకు ప్రీ-కం తో కలిసి, దాని రుచి అద్భుతంగా అనిపించింది…..అలా నాలికతో గుండును నాకి, నాకి…. జామ్ ను మింగుతూ…..వట్టలను చెత్తో మెల్లిగా పిసుకుతూ, నొక్కుతూ……సుల్ల మొత్తం నాకి శుభ్రం చేస్తూ, కుడుస్తోంది…
వినయ్ తల్లి తలను పట్టుకుని ముందుకూ వెనక్కు ఊపుతూ దెంగుతున్నాడు…
ఒకొక్కసారి, కొడుకు మడ్డ శీర్షం, తన కొండ నాలికను పొడుస్తోంది…..
వినయ్ కు ఏడు వర్ణాలు కనబడుతున్నాయి..
” ఆ అమ్మ్మా…..షా”
శోభన గోళ్ళతో బీజాలను గీకుతూ, పిసుకుతూ ఉంది……
వినయ్ నడుము ఊపు ఎక్కువయ్యింది….
” ఆహ్…అమ్మా…………”
శోభ నోరు చిక్కటి ద్రవంతో నింపేశాడు…
అనుకోని పరిణామానికి శోభన ఉక్కిరిబిక్కిరి అయి, సగానికి పైగా మింగేసింది….
సర్రున లేచి పక్కన ఉన్న వాష్ బేషిన్ లో మిగిలింది ,ఉమ్మేసి,నీళ్లతో నోరు కడుక్కుంది….
ఆవేశం తగ్గిన వినయ్, బాత్రూములోకి వెళ్ళి కడుక్కున్నాడు..
ఇద్దరూ భోజన చేసి, ఒకే మంచం మీద పడుకున్నారు…
మరునాడు ఉదయం 7 గం.,
వినయ్ మెలుకునేసరికి,తల్లి కిటికి ప్రక్కన నిలబడి ఫోన్ లో మాట్లాడుతోంది.మాటలు స్పష్తంగా వినబడుతున్నాయి.
” నన్నేమి చేయమంటావే, ఏదో అనుకోకుండా జరిగిపోయింది ”
” ఏంటమ్మా, చిన్నపిల్లలా మాట్లాడుతున్నావు…?ఇది బయటికి తెలిస్తే ఎంత సిగ్గుచేటో….మనవళ్లను చూసుకునే వయస్సులో, నీకు ప్రసవమా…?”
” ఏమే, నువ్వేదో ఓదారుస్తావని నీకు ఫోన్ చేస్తే….”
” అమ్మా, నిన్ను బాధపెట్టడానికి కాదు నేను అన్నది.నాకు కడుపొస్తే, సహాయానికి నువ్వుంటావనుకుంటే, నేనే నీకు పురుడుపోయాల్సి వస్తుందేమో……??”
” అయితే, అబార్షన్ చేసేసుకోనా…?”
” నీకేమన్నా పిచ్చిపట్టిందా…? అది ఒక ప్రాణం…ఎంతైన మన వారసత్వం….ఇలా మాట్లాడితే, ఇక మీదట నీతో మాట్లాడను…”
” ఇలా మాట్లాడొద్దు, అలా మాట్లాడొద్దు అంటే, నేనేమి చెయ్యను…?”
” సరే, ఇప్పుడేమి చేద్దాం చెప్పు…అబార్షన్ మాత్రం వద్దు ”
” ఒక్క మార్గం ఉంది వసీ…”
” ఏంటది….?”
” నేను మీ ఇంట్లోనో, లేదా, నాన్న దగ్గరకు వెళ్ళో ఒక సంవత్సరం ఉండి, బిడ్డను కని ఊరుకు వచ్చెస్తాను.ఎవరైనా అడిగితే,ఇది నీ బిడ్డ అని చెప్పుకోవచ్చు.”
” ఎన్ని రోజులు….ఇది దాయగలవు?????”
” కొన్ని ఏళ్ళు, ఆ తర్వాత ఏదోక మార్గం దొరకకపోదుగా”
” మ్మ్….ఈ ఆలోచన ఎవరు ఇచ్చారు….? నీకంత తెలివితేటలు లేవు.ఒక మౌత్ కిస్ ఇవ్వమని సైగ చేస్తేనే వారం రోజులు తర్వాత అర్థమవుతుంది నీకు…అంత మట్టిబుర్ర నీది ”
” ఛ్ఛీ ..పోవే,ఇప్పుడవన్నీ అవసరమా…? ఐడియా నీ తమ్ముడిది…”
” వాడితో ఎలా చెప్పేవు…?చిన్నకుర్రాడు… ఏమీ తెలీని వయస్సు…….ఏమనుకుంటాడు….?”
ఏమీ తెలీని వయస్సా…..?ఈ విషయంలో నీకూ, నాకూ తెలీనివి చాలా తెలిసిన అపర వాత్సాయనుడు..
” ప్రస్తుతానికి వాడేగా నాకు తోడు. వాడితో కాకుండా ఇంకెవరికి చెప్పుకుంటాను….?”
” సరే, సరే….ఈ అలోచన మా వారితో సంప్రదించి చెబుతాను….”
” అల్లుడుగారితోనా….? ఛ్ఛీ నాకు సిగ్గేస్తోందే….”
” నీ సిగ్గు సంతకెల్లా….చేసిందంతా చేసి….నువ్వేమైన కొత్తపెళ్ళికూతురువా…?….. పెళ్ళైన రెండేళ్ళయినా, ఇంకా కడుపు చేయలేని నా భర్త కంటే , నాన్నే బెటర్ కదా…?” నవ్వింది వసంతి.
” చాల్లే, పరిహాసం…నేను ఫోన్ పెట్టెస్తున్నాను…మీ నాన్నకు చెప్పాలి….”
” అయ్యో నాన్నకు ఇంకా చెప్పలేదా…? ముందాపని చెయ్యి, ముందు నాన్న ఏమి చెబుతాడో చూసి, దానికి తగ్గట్టు ఆలోచిద్దాం…”
” నీకు పెళ్ళై రెండేళ్ళు దాటిందిగా, మరి నువ్వూ….”
” ఎక్కడమ్మా, ఆయన ఇప్పుదే వద్దని వాయిదా వేస్తున్నాడు….నాకు మాత్రం కనాలని ఉంది…” నిట్టూర్చింది వసంతి.
” అంటే లోపల కార్చడం లేదా….” బిడియంతో అడిగింది శోభన.
” అప్పుడప్పుడు……”
” మ్మ్….”
” ఏయ్ నా లెస్బియన్ రాణి, త్వరలోనే వస్తానే….”
” ఎందుకు…?”
” అబ్బా, ఏమి తెలీనట్టు…ఎన్నిసార్లు నీవి చీకుతున్నపుడు, పాలు వస్తే బాగున్ను అని అనుకున్నానోతెలుసా….ఇన్నాళ్ళకు ఆ చాన్స్ వచ్చింది…?”
” పోవే,ఇలా అందరూ అడిగితే ఎలా…?” నాలిక కొరుక్కుంది, మాట జారినందుకు.
” అందరూనా……? అంటే, ఇంకెవరు….?”
” అబ్బా, ఏదో మాట వరసకు అన్నాను లేవే…”
” అబధ్ధాలాడకు, ఏదో ఉంది…నిజం చెప్పి, ఇంకెవరు….?”
” మ్మ్…..మీ నాన్న .చాలా….?” (మాటమార్చింది)
” అయ్యో ఖర్మ, ఇవన్నీ కన్నకూతురుతో చెప్పుకుంటారా…?ఫోన్ పెట్టేయ్..చాలు ”
” నువ్వేకదే, చెప్పమన్నావ్…..”
” నేనింకా వేరెవరో అనుకున్నా…?”
” అవును, ఇక్కడ మీ అమ్మ పాలవ్యాపారం చేస్తోంది, ఊరందరికీ ఇవ్వడానికి…”
” ఫోన్ పెట్టేసేముందు…ఒక ముద్దు ఇవ్వు…”
” ఎప్పుడూ, నీకి పిల్లాటలే….వెళ్ళి మా అల్లుడిగారిని అడుగు…”
‘ ఆయన ఇచ్చేది, నువ్వు పెట్టేది ఒకటే ఎలా అవుతుంది…? నా శోభనం గదిలోకి వెళ్ళేముందు నువ్వు పెట్టిన కిస్ ఇంకా మరచిపోలేను….”
” చేసిందంతా, నువ్వు చేసి నన్ను అంటావా, భడవా….?”
” అహ్హాహ్హాహ్హా….సరే,నువ్వు ఇవ్వద్దులే,ఇదిగో, నేనే ఇస్తాను…”
అరమొడ్పు కళ్ళతో కూతురు ముద్దును ఆస్వాదించింది..
” బై మా…”
” బై రా…..”
(………….)
ఫోన్ పెట్టేసి, కిచన్ లోకి వెళతున్నలోపల,
” ఎవరమ్మా,నాన్నా,…..?”
” కాదు మీ అక్క…”
అని గదిలోంచి బయటికి వెళుతున్న శోభన వెనకబడ్డాడు వినయ్.
” నువ్వెక్కడికి నాతో బాటు….నేను బాత్రూముకు వెళుతున్నా…?”
” నేను వస్తా….”
” స్నానానికి కాదులే….”
” మరి….”
చిటికిన వ్రేలు పైకెత్తి చూపించింది.
” అయితే నేనూ వస్తా….అది చుడాలి…”
” అది చూడకుండానే కడుపు చేశావా….?”
” నేను అన్నది, అది కాదు. నువ్వు పోసుకుంటున్నప్పుడు చూడాలి…”
” అఘోరించావులే…..”
అంటూ తుర్రుమని బాత్రూములోకి దూరి తలుపేసుకుంది.
రెండు రోజుల తర్వాత,
భర్తకు విషయం చెప్పింది…మొదట్లో నిర్ఘాంతపోయినా….కొద్దిసేపటి తర్వాతా కాస్త కుదుటపడి,
అబార్షన్ గురించి ప్రస్తావించిన భర్తతో అది కుదరదని, అలా చేస్తే ప్రాణానికే ముప్పని డాక్టర్ చెప్పిందని అబధ్ధం చెప్పింది.ఇక గత్యంతరము లేక మూర్తి మౌనం వహించాడు..ఎలాగూ వినయ్ కు రెండు నెలల్లో ఇంటర్ అయిపోతుంది కాబట్టి మూర్తి, వచ్చి వాడిని కాలేజిలో జాయిన్ చేసి హాస్టల్ లో ఉంచుదామని ప్లాన్ చేసుకున్నారు.అలాగే ఈ రెండు నెలలు దగ్గరలోనే ఉన్న మామ్య ఇంట్లో ఉంచి,శోభన భర్త దగ్గరకు వెళ్ళింది..
కాలచక్రం తన పని తాను చేసుకు పోతోంది. మూర్తి చెప్పినట్టు ,వినయ్ పరీక్షలు అయ్యేవరకు మామయ్య ఇంట్లో ఉండి, ఆ తర్వాత తండ్రి కాలిజీలోను,హాస్టల్ లోను జేర్పించాడు…..ఇష్టం లేక పోయిన తన తల్లి తనకోసం, కష్టపడ్డం వల్ల మనస్సు ను సముదాయించాడు…అప్పుడప్పుడూ తల్లితో ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ సేద తీర్చుకుంటున్నాడు.
అనుకున్న సమయం ఆసన్నమయ్యింది…శోభనకు పురిటి నొప్పులు ఆరంభమయ్యాయి…..ఈలోపల వసంతి అక్కడికి చేరుకుంది…..ఒక రోజు పండటి కొడుకు పుట్టాడు…సుఖ ప్రసవం…..