రెడ్డి కొంచం ఆవేశం గ వచ్చి పొలం దగ్గర జరిగిన గొడవ గురించి వాళ్ళ అన్న తో మాట్లాడటం మొదలెట్టాడు. విషయం కొంచం సీరియస్ గ ఉండడం తో నిర్మలమ్మ కూడా సర్దుకొని బయలుదేరింది. దానికి తోడు బస్సు టైం కూడా అవడం తో వేగం గ హ్యాండ్ బాగ్ తగిలించుకొని,కళ్లద్దాలు పెట్టుకొని బయటకి వచ్చేసి బస్సు స్టాండ్ వైపు వెళ్ళిపోయింది.
ఆ తరవాత ఒక 6 డేస్ నిర్మలమ్మ స్కూల్ కి రాలేదు. రెడ్డి బ్రదర్స్ ఇద్దరు రోజు ఎదురుచూసారు. ఫోన్ నెంబర్ తీసుకోవడం మర్చిపోయారు. ఇలా ఒక 7 రోజులు గడిచాక ఒక ఆదివారం రోజు టౌన్ కి బయలుదేరతారు ఇద్దరు. నోటిదాకా వచ్చిన లంక పొగాకు చుట్ట కాస్త ముట్టించుకునే లోపే జారిపోయినట్టు ఉంది వాళ్ళ బాధ. అసలు ఏమి జరిగిందో తెలుసుకోవాలని టౌన్ కి బయలుదేరారు. రామిరెడ్డి కి ఉన్న పరిచయాలవల్ల నిర్మలమ్మ ఇంటి అడ్రస్ ఈజీ గానే దొరికింది. కానీ తీరా అక్కడకి వెళ్లేసరికి ఇంటికి తాళం వేసి ఉంది. ఇద్దరికీ బుర్ర తిరిగిపోయింది. కానీ పాకాన బాల్కనీ లో బట్టలు ఉతికి ఆరేసి ఉన్నాయి. నిర్మలమ్మ జాకెట్ ని ఇద్దరు గుర్తు పట్టారు. ప్రేమ గ దాన్ని తడిమాడు. దీన్ని బట్టి నిర్మలమ్మ టౌన్ లోనే ఉంది అని అర్ధం అయింది. వెంటనే కిందకి వచ్చి “ఏమండి…తీర్చట గారు లేరా..”అని అడిగారు రామిరెడ్డి. “ఏ రోజు ఆదివారం కదండీ…ప్రేయర్ కి వెళ్లారు..ఇంకో 15 గంటలో వస్తారు” అని చెప్పారు వాళ్ళు. సరే అని చెప్పి..ఏ లోపు టీ తగి వాదము అనుకోని ఆ వీధి చివర ఉన్న టీ బంక్ దగ్గర టీ తాగసాగారు. సరిగ్గా పదినిమిషాల తరవాత ఒక కార్ ఆ వీధిలోకి వచ్చి నిర్మలమ్మ ఇంటి ముందు ఆగింది. వెంటనే వేళ్ళు ఇద్దరు బైక్ తీసుకొని కార్ దగ్గరకి వచ్చారు. కార్ లో నుండి నిర్మలమ్మ,ఆమె భర్త,కొడుకు,కోడలు దిగారు. నిర్మలమ్మ వాళ్ళని గమనించలేదు. కానీ ఆ రోజు రోజు చూసే నిర్మలమ్మ వాళ్ళకి కొత్తగా కనిపించింది, వైట్ కలర్ కాటన్ సారీ మీద నల్లటి చిన్న పూలు,బిస్క్యట్ కలర్ జాకెట్ వేసింది. ఆమె భర్త చాల నీట్ గ ప్రొఫెషనల్ గ ఉన్నాడు. ఆయనని చూడగానే బాగా మంచి పోసిషన్ లో ఉన్న ఫామిలీ అని వాళ్ళకి అర్ధం అయింది.
తరవాత వాళ్ళ అబ్బాయి,కోడలు దిగారు కార్ లో నుండి. కోడలు వంటి నిండా చాల బంగారం ఉంది. నిర్మలమ్మ కూడా చాల రిచ్ గ గంభీరం గ ఉంది. ఇన్ని రోజులు స్కూల్ లో చుసిన నిర్మలమ్మ ఈమేనా అనిపించింది వాళ్ళకి. కోడలు కార్ లో నుండి దిగుతూ నిర్మలమ్మ చేతికి చిన్న బాబు ని అందించింది. అంటే నిర్మలమ్మ కోడలికి కాన్పు అయింది అని వాళ్ళకి అర్ధం అయింది. చాల జాగ్రత్తగా నిర్మలమ్మ బాబు ని అందుకుంది. ఇంట్లోకి వెళ్ళబోతూ..వేళ్ళని గమనించింది. ఒక్కసారి గుండె వేగం పెరిగింది ఆమెకి. ఎందుకంటే వీలు ఇంటి దాక వస్తారు అని ఊహించలేదు. ఎం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. కానీ ఇంటిదాకా వచ్చిన వాళ్ళని పలకరించకపోతే బాగుండదు అనుకోని..”సార్…మీరా…ఎపుడు వచ్చారు…” అంది లేని నవ్వు మొహం మీదకి తెచ్చుకుంటూ. ” ఎవరు నిర్మల వీళ్ళు”అనడు ఆమె భర్త . ” వీళ్ళు మా స్కూల్ దగ్గర ఉంటారండీ..గ్రామా కమిటీ మెంబెర్స్ ..” అని చెప్పగానే”సరే…లోపలి రమ్మను” అని అయన లోపలికివెళ్ళాడు. “రండి సార్…లోపలి..”అని నిర్మలమ్మ కూడా బాబు ని తీసుకొని లోపలి వెళ్ళింది. వాళ్ళ అబ్బాయి కార్ పార్క్ చేయడానికి పాకాన ప్లె లోకి కార్ ని తీసుకెళ్లాడు. లోపలి రాగానే వాళ్ళకి ఇంద్ర భవనం లాగా ఉంది ఆ ఇల్లు. మంచి ఖరీదు అయినా వస్తువులు. ఇల్లు అంట మంచి సువాసన. అద్భుతం గ ఉంది. వాళ్ళని సోఫా లో కూర్చోమని చెప్పి ,పక్కనే ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుంది నిర్మల.”ఏంటి సార్..ఇలా వచ్చారు”అంది కొద్దిగా ఆత్రుత నిండిన గొంతుతో. ” ఎం లేదు టీచర్..మీరు ఏ మధ్య రాలేదు కదా…ఏదన్న సమస్య ఏమో అని…ఎలాగూ టౌన్ లోకి పని మీద వచ్చాము..ఒకేసారి చూసివెల్దామని వచ్చాము”అనడు రామిరెడ్డి. నిర్మలమ్మ ఒకసారి లోపలి తొంగి చూసి అక్కడ కోడలు లేదు అని నిర్ణయించుకున్నాక..” మా కోడలికి 5 రోజుల క్రితం కాన్పు అయింది…కాబట్టి రాలేదు..ఇంకా ఒక 15 రోజులు రాలేను..అయినా ఇలా ఇన్ని వస్తే ..బాగోదు కాదయా” అంది లాలనగా. “లేదు నిర్మల..నిన్ను చూడకున్నా ఉండలేకపోయాము..అందుకే వచ్చాము..ఏమి అనుకోవద్దు..మల్లి రాములు..నువ్వు బాగున్నావని తెలిస్తే అది చాలు మాకు..”అని రామిరెడ్డి లేవబోయాడు. ఆ మాటలను విన్న నిర్మల్లమ్మ కి
చాల బాధ అనిపించింది. తన కోసం ఇంట దూరం వచ్చిన వాళ్లతో తాను ఆలా మాట్లాడటం తనకే నచ్చలేదు. కొంచం నోచుకోని…” అంటే న ఉద్దేశం…మా ఇంట్లో అందరు ఉంటారు..కదా..”అని అనబోగా రెడ్డి కలగా చేసుకొని..”మాకు అర్ధం అయింది…”అని లేవబోగా…వాళ్ళ భర్త వచ్చి అన్నం తిని వెళ్ళండి అని చెప్పి “నిర్మల..వాళ్ళకి భోజనం ఏర్పాట్లు చూడు”అని చెప్పి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు. నిర్మలమ్మ కి సంతోషం అనిపించింది. వాళ్ళకి హేతులారా అన్నం పెట్టుకోవడం తనకి బాగా సంతోషం అనిపించింది. వాష్ బేసిన్ చూపించి చేతులు కడుగుకొని రమ్మని చెప్పి ఏర్పాట్లు చేయ సాగింది. వాళ్ళు వద్దు అని మొహమాతు పడుతూనే…కొంచం సేపు ఉండొచ్చు అనే ఉద్దేశం తో భోజనానికి కూర్చున్నారు. నిజమైన నిర్మలమ్మ ఎలా ఉంటుందో ఆరోజు వాళ్ళకి అర్ధం అయింది. ఆమె బయట ఎంత గౌరవం గ ఉంటుందో..వాళ్ళ ఫామిలీ ఎంత గొప్పదో వాళ్ళకి అర్ధం అయింది. ఇంట్లో పని వాళ్ళకి నిర్మలమ్మ అంటే ఏంటో భయం. అప్పటికే ఒక రెండు సార్లు వాళ్ళని కసురుకుంది. మన ఇంట్లోకి వచ్చి..మన పక్కలో పడుకొని..మనకి చుట్ట వెలిగించిన నిర్మలా…ఇక్కడ ఉన్న నిర్మలమ్మ …ఇద్దరు ఒకరే అంటే ఇప్పటికి వీళ్ళకి నమ్మబుద్ది కావడం లేదు. కానీ ఇంకోవైపు మనసులో…ఇంత గొప్ప ఫామిలీ కి చెందిన ఒక ఇల్లాలు ,తమ ఇద్దరి దగ్గర అంట లోకువగా ఉండటం వాళ్ళకి గర్వం గ అనిపించింది. పని వాళ్ళు దగ్గర ఉంది వడ్డించారు. నిర్మలమ్మ కిచెన్ లోకి వెళ్లి వాళ్ళకి ఫ్రూట్ సలాడ్ రెడీ చేసి తీసుకువచ్చింది. ఇంతలో బాబు ఏడవడం తో “లావణ్యా…బాబు లేచినట్టు ఉన్నాడు…పా లు పట్టు” అని చెప్పి వెంటనే వీళ్ళ వైపు చూసింది. ఇంతకుముందు పాలు అంటే ఏమి ఉండేది కాదు. ఇపుడు పాలు అంటే వీళ్ళ చీకుడి గుర్తు వస్తుంది నిర్మలమ్మకి. రెడ్డి నిర్మలమ్మ వైపు చూస్తుండడం తో పవిట సర్దుకుంది కొంచం సిగ్గు తో. వాళ్ళ కోడలు బాల్కనీ లో నుండి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్తుండగా రామిరెడ్డి చూపులు కోడలి గుండెలమీద ఉండటం నిర్మలమ్మ గమనించింది. అనవసరం గ పాలు అని పెద్దగా చే ప్పినందుకు కొంచం ఇబ్బడి అనిపించింది నిర్మలమ్మకి. తినడం అయిపోయాక..ఇంకా వెళ్లివస్తాము అని బయలుదేరారు. వాళ్లతో బయట దాకా వచ్చింది నిర్మలమ్మ. బయట గేట్ దాకా రాగానే రామిరెడ్డి” నిర్మల..నువ్వు కోడలిని పాలు అనగానే..నాకు దప్పిక వేసింది…అయినా ..నే కోడలి బాయలు అంట ఉన్నాయేంటి…”అనడు ఆశ్చర్యం గ .
“పిల్లలు పుట్టి పావులు పడితే ఎవరివి అయినా అలాగే ఉంటాయిలే…”అని చిరుకోపం గ చూసింది నిర్మలమ్మ. ఎందుకంటే రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో తప్ప బయట అలంటి మాటలు కానీ,చేతలు కానీ నిర్మలమ్మకి నచ్చదు. వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి బయటకి వచ్చిన వెంటనే ఆమె మాములు అయిపోతుంది. వాళ్ళ ఇంట్లో ఉన్నంత వరకే ఆమె ఒక లంజ ల ఉండాలి చేయాలి అని నిర్ణయించుకుంది. అందువల్ల వాళ్లతో ఎక్కువ మాట్లాడలేదు. వాళ్ళు కూడా పరిస్థితి అర్ధం అయి సైలెంట్ గ వెళ్లిపోయారు.
ఇంట్లోకి రాగానే నిర్మలమ్మ పని వాళ్ళని భోజనం చేయమని చెప్పి ,తన రూమ్ లోకి వెళ్ళింది రెస్ట్ తీసుకోవడానికి.
నిర్మలమ్మ బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి డ్రెస్ మార్చుకొని నైటీ వేసుకొని పడుకుంది రెస్ట్ గ. కొంచం అలసిపోయి ఉండడం తో నిద్ర పట్టింది. సాయంత్రం ౩ గంటలకి పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చి ఆమెని లేపేదాకా మెలుకువ రాలేదు. కాఫీ తగి బయటకి వచ్చింది. కోడలు,బాబు ఇద్దరు నిద్రపోతున్నారు. వాళ్ళ భర్త సోఫా లో కూర్చొని ఫైల్స్ చూసుకుంటూ ఉన్నాడు. వెళ్లి కూర్చుని కాసేపు ఫామిలీ విషయాలు మాట్లాడుకున్నాక… అయన బయటకి వెళ్ళిపోయాడు ఫ్రెండ్స్ ని కలవడానికి. ఇంతలో బాబు లేవడం తో నిర్మలమ్మ వెళ్లి బాబు ని అందిస్తుండగా ,కోడలు లేచి చిన్న చిన్న పనులు చేసుకోసాగింది. బాబు ని ఆడిస్తూ ఉండగా..ఆమె ఆలోచనల్లోకి జారిపోయింది. చిన్నప్పటి నుండి చాల సంప్రదాయం అయినా కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగిన తాను ఏ రోజు ఇలా ఎందుకు అయిపోయాను అని ఆలోచనలు మొదలయ్యాయి. తన వయసు కన్నా ౨౦ ఏళ్ళు చిన్న వాళ్ళు,తనని గౌరవం గ పలకరించాల్సిన వాళ్ళ తో తాను చాలా పచ్చిగా ఎలా ఉండగలుగుతుందో తనకి అర్ధం కావడం లేదు. పైగా తన కోడలి గురించి కూడా వాళ్ళు అడుగుతుంటే అడ్డుకోలేనంత బలహీనురాలు అవడం తనకి ఆశ్చర్యం కలిగిస్తోంది.
ఆ వూరు వెళ్ళగానే తనకి ఏమి అవుతుందో అర్ధం కావడం లేదు. ఈ సిటీ ఉక్కిరి బిక్కిరి జీవితం లో నుండి ఆ విశాలమైన పల్లెటూరు…పక్కనే చిన్న పెంకుటిల్లు, కనుచూపు మేరలో అన్ని పచ్చని చెట్లు, ఎదో తెలియని స్వేచ్ఛ ఆమెని మైకం కమ్మేలా చేసాయి. తప్పు అని తెలిసిన అందులో ఇంతవరకు దొరకని హాయి ఆమెని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తోంది. మల్ల లైఫ్ లో ఇలాంటి అవకాశం వస్తుందని నమ్మకం లేదు. తన వారికి బాగానే ఉంది కానీ..తన కోడలి విషయం లోనే ఆమెకి కొంచం ఇబ్బందిగా…అనిపిస్తుంది. తన కోడలు కూడా సిటీ వాతావరణం లోనే పెరిగిన అమ్మాయి. ఉన్నత కుటుంబానికి చెందిన అమ్మాయి. తన భర్త,తల్లిదండ్రులు,బాబు తప్ప వేరే ప్రపంచం ఆమెకి తెలియదు. అలంటి తన గురించి వాళ్ళు ఆలా అడగడం నిజం గ బాధ అనిపించిన్ది నిర్మలమ్మకి. ఆలా ఆలోచనల్లో ఉండగా బాబు ఏడవడం తో ఏ లోకం లోకి వచ్చింది.
కోడలు వచ్చి బాబు కి పలు ఇవ్వడం మొదలు పెట్టక తాను స్నానానికి వెళ్ళింది. ఇలా 15 రోజులు గడిచిపోయాయి.
మెడికల్ లీవ్ అయిపోవడం తో మరుసటి రోజు నుండి స్కూల్ కి వెళ్ళాలి. కానీ ఈ 20 రోజుల్లో తాను చాల మారిపోయింది. తన మనసులో సెక్స్ ఆలోచనలు రాలేదు. మరుసటి రోజు స్కూల్ కి వెళ్ళింది కానీ,రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటి వైపు చూడని అనిపించలేదు తనకి.
చాలా రోజులు స్కూల్ కి రాకపోవడం వాళ్ళ రిజిస్టర్ వర్క్ పెండింగ్ ఉంది పోయింది. మధ్యాన్నం వరకు తీరిక లేకుండా పోయింది. సరిగ్గ్గా 12 .౩౦ అవడం తో ఆకలి అనిపించి భోజనం చెయ్యడానికి లేచినది. చెయ్యి కడుక్కొని తుడుచుకుంటుండగా రత్నం క్యారేజ్ తీసుకొని బడి లోకి వచ్చింది. చాలా రోజుల తరవాత చూడడం తో నిర్మలమ్మ మొదట ఆశ్చర్యపోయి తరవాత సంతోష పండింది. ” రత్నం…ఎలా ఉన్నావ్…చాల రోజులయింది నిన్ను చూసి” అని చాలా సంతోషం గ ఆహ్వానించింది ఎదురు వెళ్లి. రత్నం చేతిలో క్యారేజ్ చూసి” ఇది ఏంటి” అని అడిగింది. “ఎం లేదు నిర్మల..నాటు కోడి పులుసు వండాను …మా మామ నీకు ఇవ్వమని పంపాడు…ఇది జున్ను పాలు..మా బఱ్ఱె ఈనింది”అంటూ ఇంకో బాటిల్ కూడా ఇచ్చింది. “అయ్యూ…రత్నం..మీరు తినొచ్చు కదా…మీకు ఎందుకు శ్రమ..” అంది ఆరాధనగా. “లేదు నిర్మలా..మా మావ నీకు ఇవ్వకుండా తినను అని భీష్మించుకు కూర్చున్నాడు…చూడు..నేను నీకు ఇచ్చానో లేదో అని ఎలా చూస్తున్నాడో” అని కిటికీ లో నుండి వాళ్ళ ఇంటి వైపు చూపించింది. అక్కడ బయట పంచ లో నిలబడి ఇటువైపు చూస్తున్నాడు రెడ్డి. బనియన్ మీద ఉన్నాడు. నిర్మల అటు తిరగ గానే చెయ్యి ఊపాడు. తనకి తెలీకుండానే నిర్మల కూడా చెయ్యి ఊపింది. ” ఆబో..ఇంకా చాల్లే…మీ మొగుడు పెళ్ళాల సరసాయాలు…”అంది నిర్మల నిష్ఠురం గ. మొగుడు పెళ్ళాలు అన్న మాట వినగానే నిర్మలకి ఎక్కడో తగిలింది. కానీ మల్లి తన ప్రమేయం లేకుండానే వీళ్ళ మాటల మాయలో పడిపోతున్న అనే భయం కూడా వేసింది. తనని తానూ నియత్రించుకోవాలని ,రత్నం కి ఎం సమాధానం చెప్పకుండా..చిన్నగా ఒక నవ్వు నవ్వి భోజనం చెయ్యసాగింది. రత్నం కి ,నిర్మల తెచ్చిన సొరకాయ పప్పు రుచి చూడమని ఇచ్చింది. ఇంటికి వెళ్లి తింటాలే అని చెప్పి బయలుదేరింది రత్నం. బయట దాకా వెళ్లి మల్లి వెనక్కి తిరిగి”నిర్మలా..వెళ్లే టపుడు ఒకసారి ఇంటికి వాచిపో” అని నిర్మలమ్మ సమాధానం కూడా వినకుండా వేగం గ వెళ్ళిపోయింది. నిర్మల కి అక్కడకి వెళ్లడం ఇష్టం లేదు…ఆలా అని వద్దు అనుకోవడానికి మనసు అంగీకరించలేదు. తన సమాధానం వినడానికి రత్నం సిద్ధం గ లేదు అని తనకి అర్ధం అయి..ఎం చెయ్యాలో అర్ధం కాకా…మౌనం గ భోజనం పూర్తి చేసింది. ఒక వైపు భోజనం చేస్తున్న..మనసు నిండా ఆలోచనలే..అక్కడకి వెళ్లాలా..వద్ద…వెళ్తే మల్లి ఎం జరుగుతుందో…వెళ్లకపోతే ఏమనుకుంటారో…వాళ్ళు చాల అభిమానం గ తనకి భోజనం పంపించారు…అని ఆలోచిస్తూ…చివరకి వెళ్లి ఒకసారి మర్యాదకి కనిపించి వెంటనే వెళ్లాలని నిర్ణయం తీసుకుంది. దానికి తోడు ఎలాగూ తిన్న క్యారేజ్ కూడా ఇవ్వాలి కదా అనుకుంది. ఈ ఆలోచనలతో కొంచం తలా నొప్పిగా కూడా ఉండడం తో ఒక 2 గంటల ముందే స్కూల్ లో పర్మిషన్ లెటర్ రాసి పెట్టి ఖాళీ క్యారేజ్ తీసుకొని రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటికి బయలుదేరింది. 2 .౩౦ కి బస్ ఉంది. వెంటనే వెళ్లి ఆ బస్సు కి వెళ్లాలని ఆమె ఆలోచన.
రెడ్డి వాళ్ళ ఇల్లు దగ్గర పడేకొద్దీ ఆమె కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి…ఎందుకో ఈ రోజు చాల కొత్తగా ఉంది తనకి.వాళ్ళు అంతా చెమటలు పట్టేస్తున్నాయి..గుండె వేగం పెరిగింది. మెల్లగా వణుకుతున్న చేతులతో గేటు తీసింది. లోపలి వెళ్లకుండా బయట నుండే క్యారేజ్ ఇచ్చి వెళ్లాలని అనుకుంది. బయట పంచ లో నిలబడి “రత్నం..ఒకసారి బయటకి వస్తావా..బస్సు టైం అయింది” అని మొహమాటం తో కూడిన గొంతు తో మెల్లగా పిలిచింది. తప్పు గ ప్రవర్తిస్తున్నానెమో అనే భావం ఆమె గొంతులో స్పష్టం గ అర్ధం అవుతూ ఉంది. ఇలా బయటకి పిలవడం పద్దతి కాదు అని కూడా ఆమెకి తెలుసు. కానీ తప్పడం లేదు. లోపలి వెళ్తే మల్లి తాను నిగ్రహించుకోలేనేమో అని భయం ఆమెని ఇలా ప్రవర్తించేలా చేస్తుంది. ఒక 2 నిమిషాల తరవాత రెడ్డి బయటకి వచ్చాడు. ఇంకా బనియన్ లోనే ఉన్నాడు. తెల్ల బనియన్. గళ్ళ లుంగీ. కోర మీసం. జుట్టు కొంచం ముందుకి పడి…పందెం పుంజు ల ఉన్నాడు రెడ్డి. బనియన్ లో నుండి కంది గింజలు రాటు డెలి మగ తనాన్ని ప్రదర్శిస్తున్నాయి. చేతులు చాల గట్టిగ ఉంది..నరాలు చేసుకొని ఉన్నాయి. ఇలా వెలుతురూ లో రెడ్డి ని ఇలా
ఎపుడు చేయలేదు నిర్మల. ఒక్క క్షణం చూసి వెంటనే తలా దించుకుంది. మెల్లగా రెడ్డి దగ్గరకి రావడం తో భయం వేస్తుంది తనకి. “ర..రత్…రత్నం…లేదా” అని వణుకుతున్న గొంతు తో తలా దించుకునే అడిగింది. కానీ రెడ్డి ఎం మాట్లాడలేదు. దగ్గరకి రావడం మాత్రం ఆమెకి అర్ధం అయింది. డాగరదాకా వచ్చిన రెడ్డి ఆమె వెనక్కి వెళ్లి ఆమె తలలో ఒక మల్లెపూల చెండు పెట్టాడు. ఆమె తేరుకునే లోపు అవి తలలో ఇమిడిపోయాయి. తనకి పూలు పెట్టుకునే అలవాటు మానేసి చాల రోజులు అయింది. అలంటి తన తలలో చాలా మల్లెపూలు. ఆ వాసనా తో ఒక్కసారి తన యవ్వన కాలపు రోజులు స్పృశించాయి. వెంటనే ఆ క్యారేజ్ అక్కడ పెట్టి వేగం గ వెనక్కి తిరిగి పోబోతుండగా…రెడ్డి బలమైన చెయ్యి ఆమె జబ్బా కండ ను గట్టిగ పట్టుకున్నాయి…విడిపించుకోవడానికి ఆమె ఎంత ప్రయత్నించినా రెడ్డి శారీరక బలం ముందు ఆమె వల్ల కాలేదు. “ప్లీజ్…నన్ను వాదులు..నేను వెళ్ళాలి….” అని బతిమాలెలోపే..రెడ్డి ఆమెని పక్కనే ఉన్న గొడ్ల చావిడి లోకి లాక్కొని వెళ్ళాడు. అక్కడ బాగా పేడ వాసనా వస్తూ ఉంది. రెడ్డి ఆ చావిడి కి ఉన్న ఒక మట్టి గోడకి ఆమెని ఆనించి తన రెండు చేతులతో ఆమె బయటకి పోకుండా కంచె వేసాడు. అటు ఇటు రెండు బలమైన చేతులు…వాటి నుండి తప్పించుకోవడం అసాధ్యం అని తనకి బాగా అర్ధం అయింది. రెడ్డి ఎం మాట్లాడటం లేదు. మెల్లగా తలా ఎత్తి రెడ్డి మొహం లోకి చూసింది. రెడ్డి కళ్ళు ఎర్రగా చింత నిప్పుల్లా ఉన్నాయి. కానీ కోపం వాళ్ళ కాదు. విరహం వల్ల అని అర్ధం కావడానికి ఏంటో సేపు పట్టలేదు. నిర్మల భయం స్థానం లో తెలియని సిగ్గు వచ్చింది. తనని అంతా కసి గ ఇంతవరకు ఎవరు చూడలేదు. ఆ చూపు ఈ వయసు లో తనని చంపేస్తోంది. ఇంకా ఆ కళ్ళు చూడలేక తలా దించుకుంది నిర్మల తన కళ్ళు మూసుకొని. ఒక్క నిమిషం నిశ్శబ్దం. తన పవిట లోకి ఒక చెయ్యి మొరటుగా దూరడం తనకి అర్ధం అయింది. తన చెయ్యి తో నెట్టేసే ప్రయత్నం చేసే లోపే తన ఎడమ చన్ను రెడ్డి కుడి చేతికి చలిమిడి ముద్ద లాగా దొరికిపోయింది. చాల రోజుల తరవాత కలవడం వల్ల ఏమో..రెడ్డి చాల బలంగా పిసికాడు…పిసికి వదలకుండా అలాగే గట్టిగ వతి ఉంచి..ఆమె కాళ్ళ లోకి చూడసాగాడు. నిండుగా,కొంచం జారీ ఉండే ఆమె రొమ్ము పూర్తిగా అణిగిపోయి రెడ్డి చేతి లో ఇర్రుక్కుపోయి..ఎలా బయట పడాలో అర్ధం కాకా…నిస్సహాయం గ రెడ్డి అరచేతిని చూడసాగింది. “వద్దు…వద్దు” అని అంటుండగానే….రెడ్డి వదిలినట్టే వదిలి మల్లి గట్టిగ బిగించేసాడు…ఈ సరి మాత్రం నిర్మలమ్మ నరాలు జివ్వుమన్నాయి. జాకెట్ చినిగిపోతుందేమో అన్నంత వత్తిడి. కానీ ఇపుడు ఎం చూపిన వైన్ స్థితి లో రెడ్డి లేదు. అతని వేడి శ్వాస ఆమె నుదుటికి వెచ్చగా తగులుతుంది. రెడ్డి విరహ జ్వాలలో రగిలిపోతున్నారు. అది తన చన్ను పిసకడం లో బాగా తెలుస్తుంది. ఇంతకూ ముందు ఇంట మొరటుగా లేదు రెడ్డి. చన్ను అలాగే గట్టిగ పట్టుకొని చూపుడు వేలితో జాకెట్ అంచు పట్టుకున్నాడు రెడ్డి. ఎదో జరగబోతుంది అని నిర్మలకి అనిపించి తేరుకునే లోపే..ఎడమవైపు జాకెట్ పర్రుమన్న శబ్దం వినిపించింది ఆమెకి. జాకెట్ హుక్స్ లు సాగిపోయి స్ట్రెయిట్ గ అయిపోయాయి ఆ దెబ్బకి. ఇంకా ఆ జాకెట్ వేసుకోవడానికి పనికి రాదు. బస్సు లో ఎలా ఏకాలి అని ఆందోళన మొదలయిది నిర్మలకి. రెడ్డి అలాగే కిందకి వంగి చినిగినవేలాడుతున్న జాకెట్ ని నాలుకతో పక్కకి నెట్టి, బ్ర మీద నుండి రొమ్ము మొత్తం కుక్కుకున్నాడు….వంట్లో రక్తం అంత చను మొనల్లోకి ఈగ పారినట్టు అనిపించింది నిర్మలకి. ఇంకా రెడ్డి ని అడ్డుకోవడం తన చేతి లో లేదు. అప్పటినే ఏంటో ప్రయత్నించినా…కోరికలను అనుచుఁకున్నా…తన వల్ల కాలేదు. జీవితం లో చూడని ఈ కొత్త అనుభూతి చాలా థ్రిల్ గ ఉంది. సినిమాల్లో చూడటమే కానీ..నిజ జీవితం లో గొడ్ల చావిడి..అక్కడ మొరటు సరసం..ఇవి అన్ని చాల కొత్తగా ,మత్తుగా ఉన్నాయి. రెడ్డి డాగర చెమట వాసనా వస్తూ ఉంది. కసిగా ఉండటం వల్ల అది ఇంకా ఘాటు గ అనిపిస్తూ ఉంది. అప్పటికే బ్రా ఎడమ వైపు పార్టీ గ రెడ్డి నోట్లో నాని తడిచి ముద్ద అయింది. ఒకసారి రొమ్ముని వాకిలి..బ్ర ని సప్పున పైకి లేపి…మొన ని పళ్లతో కొరికాడు…ఆ దెబ్బకి “ఆఆఆఆ…..అబ్బా…” అని కీచు గొంతుతో కేక వేయడం తో రత్నం బయటకి వచ్చింది. రత్నం ని చూడగానే రెడ్డి కొంచం మాములు స్థితికి వచ్చాడు. రత్నం లోపలి వచ్చి ఎం జరిగిందో అర్ధం అయింది. ” ఏందీ..నిర్మల..ఆలా అరిచావు..ఏమైంది..నను చూడని” అంటూ అడ్డుగా ఉన్న నిర్మల చేతిని బలవంతగా తప్పించింది. నల్లటి వలయం మీద పళ్ళగాట్లు. ఇబ్బంది ఏమి కాదు కానీ…కొంచం మంట. “ఏందీ మామ..ఈ మొరటు..మరీ కరువు పట్టి ఉన్నావు” అని నిర్మలకి పవిట కప్పి బయటకి రాబోతుండగా రామిరెడ్డి గేట్ తీసుకొని లోపలి వచ్చాడు. ఏది అయితే జరగ కూడదు అని నిర్మల అనుకుందో..ఇపుడు అదే జరిగింది. అక్కడ నుండి ఎక్కడికి వెళ్లలేని పరిస్థితి. తప్పదు అనుకోని పవిత్ర భుజం చుట్టూ కప్పుకొని పరిగెత్తు తో ఇంట్లో కి వెళ్ళింది. రత్నం కూడా వేగం గ ఆమెతో పటు ఇంట్లో కి వెళ్లి ,నిర్మల ని వంట గాడి లోకి పిలిచి వెన్న పూస ఇచ్చింది రాసుకో మని. కానీ నిర్మలమ్మకి కొంచం సిగ్గు అనిపించి వాడు అని చెప్పి…జాకెట్ రెండు అంచులను గట్టిగ దగ్గరకి లాకొని రెండు పిన్నీసులు పెట్టుకుంది. బుడిపె సలపరం పుడుతోంది. ఇంతలో రెడ్డి,రామిరెడ్డి ఇద్దరు పెద్దగా నవ్వుకుంటూ లోపలి వచ్చారు. ఆ నవ్వు ఎందుకో నిర్మలమ్మ కి అర్ధం కాలేదు. ఇద్దరు కూర్చుని…” మరీ ఆలా కొరికేతే…ఎంత నిర్మలమ్మ అయినా ఎలా తట్టుకుంటది రా…ఎంత అనుభవశాలి అయినా ….నిన్ను తట్టుకోవడం కష్టం ర బాబు..”అని రామిరెడ్డి మల్లి పక పక నవ్వసాగాడు. రెడ్డి కుల కొంచం సిగ్గు తో చిన్న నవ్వాయి ఊరుకున్నాడు. “నిర్మలా..ఒకసారి ఇలా రా” అంటూ రామిరెడ్డి పిలిచినా నిర్మలమ్మ బయటకి రాలేదు. చేసేది లేక రామిరెడ్డి వంట గాడి లోకి వెళ్ళాడు. అక్కడ రత్నం టీ పెడుతూ ఉండగా..నిర్మలమ్మ పక్కనే ఉన్న బియ్యం బస్తా మీద ఓరగా కూర్చొని ఉంది. రామిరెడ్డి ఆమె దగ్గరకి వెళ్లి .,పక్కనే కూర్చుంటూ..”రాతనమ్..ఒకసారి బయటకి వేళ్ళు” అనగానే రత్నం పరుగు లాంటి నడకతో వెళ్ళింది. ఆమెతో పాటు నిర్మల కూడా బయటకి రాబోగా…రెడ్డి చెయ్యి పట్టుకొని ఒక్క నిమిషం పంతులమ్మ అన్నాడు. ఇక చేసేది లేక ఆగిపోయింది. “వాడు..కొంచం మొరటు…కానీ మనసు మంచిది…నీమీద ఉన్న ప్రేమ టోన్ ఆలా చేసాడు కానీ…వేరే ఎం కాదు..ఏమి అనుకోమాక…బాగా నీప్పిగా ఉండ” అని ఆమె అనుమతి లేకుండానే చెయ్యి పవిట కిందకి నెట్టి బుడిపె ని తడిమాడు. అప్పటికే మంట తగ్గిపోయింది. కానీ రామిరెడ్డి నిమరడం తో మల్లి కొద్దిగా మంట అనిపించింది. “స్స్…” అనగానే…”ఒహ్హ్…ఇంకా మంట ఉందా….ఒక్క నిమిషం ఉండు” అని అక్కడ రాయి మీద ఉన్న వెన్న పూస ని అందుకొని నిర్మల దగ్గరకి వచ్చాడు. రెడ్డి మొరటు తనం తో అప్పటికే బెదిరిపోయిన నిర్మలమ్మ,రామిరెడ్డి చాల సున్నితం గ అనిపించడం తో కాదు అని అనలేదు. రామిరెడ్డి మెల్లగా పైట తీసి జాకెట్ కి ఉన్న పై పిన్నీసు తీసి..ఎడమ రొమ్ముని బయటకి లాగాడు. నిర్మలమ్మ అభ్యన్తరం చెప్పలేకపోయింది. బయటకి లాగి దాన్ని వదిలేసాడు