ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టగానే, నేను మొదటి సారి చూసింది అనుని. సన్నగా తీగ లాగా, చాలా ఫేర్ గా ఉంది. షార్ప్ ఫీచర్స్, ఎర్రటి పెదాలు, కలువ కనులు, బాణం లాంటి నాసికం, అందమైన చెవులకు హ్యాంగింగ్స్ పెట్టు కొని మరింత అంతంగా, ఆమె నవ్వుతుంటే అవి గాలికి కదిలి, అటు ఇటు చిన్నగా ఊగుతుంటే, ఇంకా ఇంకా చూడాలనిపిస్తుంది ఆమె మొహం.
ఇంకా కిందకు వస్తే శంఖం లాంటి మెడ, దానికి ఆభరణంగా సన్నటి చైన్, ఆది కరెక్ట్ గా ఆమె ఎద పొంగుల మీదకు వచ్చి, ఆమె అటు ఇటు నడిచినప్పుడు, రెండు కోండల్ని ఢీ కొట్టి, వాటిని తప్పించుకోలేక, అలసి రెండు కొండల మధ్య లోయలో విశ్రాంతి తీస్కొంటోంది. ఏద సంపద బానే ఉంది, ఇంకా కాలేజ్ కదా లేతగా ఉంది, నడుమేమో కనిపించదు, ట్-షర్ట్ జీన్స్ వేస్కుందేమో, ఆ జఘన భాగం మాత్రం హైలైట్ గా ఉంది, నడుము వయ్యారంగా తిప్పుతూ, అందుకు తగ్గట్లుగా దరువు వేస్తున్నట్లుగా ఆ సీట్ అటు ఇటు కదులుతుంటే, నాకు మతి పొయ్యింది, ఒక్క క్షణంలోనే ఇంత చూడ గలిగానంటే, మున్ముందు ఇంకెన్ని అందాలను వెలికి తీయాలో అని మనసు గిలిగింతలు పెట్టింది. అనుని చూడగానే లవ్ లో పడిపోయా, ఇలా అనే వాళ్ళలో నేనూ ఒకడినేమో, ఆమె ఫిగర్ అలాంటిది. ఆమె అద్భుతంసింపుల్*గా ఉన్నా, ఏదో తెలీని ఆకర్షణ ఉంది తన దగ్గర, బహుశా ఆ చిలిపి నవ్వులోనే దాగుంది రహస్యం.
ఇంకా పోతే స్నేహ, అందానికి నిర్వచనం లాగా ఉంది. ఎక్కడ ఉండాల్సినవి అక్కడ ఉన్నాయి, చక్కని ముక్కు, కళ్ళు, అందంగా ఉండే నవ్వు, అసలా ఆ అమ్మాయికి నవ్వే అందం. మంచి బాడీ స్ట్రక్చర్, ఎక్కడ ఒక గ్రామ్ ఎక్కువ లేదు తక్కువా లేదు, ఎత్తైన ఎద సంపద రౌండ్ గా ఉన్న సళ్ళు, సల్వార్ వేస్కోని ఉందేమో టైట్ గా ఉంది బ్రా లైనింగ్ కనపడుతోంది. వెనక సీట్ మాత్రం ఇద్దరిది ఒకటే. చూస్తుంటేనే కొరుక్కు తినాలి అనిపిస్తుంది.వాళ్ళమ్మ లాగ కలర్ కాకపోయినా, నలుపు మాత్రం కాదు హస్కీ కలర్. కళ్ళు మాత్రం నిజం చెప్తున్నై, మనిషిలో ఉన్న ఆకర్షణ, కళ్ళలో లేదు, ఆమె ప్రాబ్లమ్ ఆమె కళ్ళలో కనపడుతోంది. లోన్లీ ఫీలింగ్ కొంచం ఎక్కువగా ఉంది తనలో.
ఇలా నేను ఆలోచనల సాగరం లో మునిగి తేలుతున్నప్పుడు, మళ్లీ అత్త పిలిచింది, ఇంక తప్పదు అన్నట్లు పైకి లేచా, అంతే నా టవల్ కింద పడిపోయింది, లోపల నేను ఏమీ వేస్కో కుండానే నిద్ర పోయ, పైగా నాది పూర్తిగా ఆన్ లో ఉంది, చల్లగా ఏసీ ఉండటం వల్లనేమో, గబా గబా నేను వెళ్ళి జీన్స్ వెస్కొన్న. రూమ్ బయటకు వెళ్తున్నప్పుడు ఆలోచన వచ్చింది,
“అవును, నేను నిద్ర పోతుంటే అత్త పైకి వచ్చింది కదా? మరి నన్ను అలా చూసి ఉంటుందా? లేదులే అలా ఏమీ జరిగి ఉండదులే అనుకుంటూ హాల్ లో కి వెళ్ళి కూర్చున్న సోఫా లో.
5 వ భాగం
సోఫాలో కూర్చొని ఇల్లంతా కలయ చూశా, పెద్ద హాల్, నీట్ గా సర్ది ఉంది.. ఎక్కడవి అక్కడ పెట్టి ఉన్నై, మా అత్త నీట్*నెస్ కి చాలా ప్రాధాన్యత ఇస్తుంది అనుకుంట. ఎక్కడ మచ్చుకయిన మురికి లేదు. గోడల మీద వాల్ పెయింటింగ్స్ అందంగా ఉన్నై. వాటిల్లో కొన్ని రవివర్మ గీచిన పెయింటింగ్స్. ఎంతో అందమయిన ఆడవాళ్ళు, అద్భుతమయిన సౌందర్యంతో ఉన్నారు. న్యాచురల్ బ్యూటీస్. హాల్ ని కనెక్ట్ చేస్తూ, మూడు రూములు ఉన్నై, హాల్ కి అటు చివర కిచెన్, దాని పక్కనే ఒక రూమ్, ఆ రూమ్ కి ఎదురుగా అంటే నేను కూర్చున్న సోఫా వెనుక ఇంకో రూమ్ ఉంది, ఆది సాధారణంగా బయటకు కనిపించదు. సోఫాలో కూర్చొని పేపర్ తిరగ వేస్తున్న, ఇంతలో అత్త రానే వచ్చింది.
పొద్దున లాగా చీరలో లేదు, పల్చని స్యాటిన్ నైటీ వెస్కున్డి, ఆది కాస్త వంటికి అతుక్కు పోయింది, ఇంకా అత్తయ్య అందాలు ఓహ్, వర్ణ రంజితాలు. అసలే తెల్లగా ఉంటుంది, ఆపయిన ఫుల్ గా మేంటేయినన్స్ చేస్తుందేమో, మీస మీస లాడి పోతుంది. ఆమె నడిచి వస్తుంటే, ఎద ఎత్తులు కొంచంగా ఎగిరి పడుతున్నై, బాగా కండ పట్టి ఉన్నై, ఆడ వాళ్ళు వయసు పెరిగే కొద్ది అందం పెరుగుతుంది అంటారు, అందుకే మనకు కాలెజ్ పొరిలకన్నా ఆంటీలే ఎక్కువగా నచ్చుతారు. ఆడ వాళ్ళకు అసలే బ్యూటీ కాన్షియస్ ఎక్కువ, వయసు ఎక్కువ అవుతున్న కొద్ది, వాళ్ళ టెన్షన్ ఎక్కువ అవుతుంది,అందుకే కొంచం ఎక్కువ జాగ్రత్తలు తీస్కుంటారు, ఇంకా అత్త విషయానికి వస్తే, అబ్బా ఎమున్నై ఆ సల్లు, పెద్ద పెద్ద కొబ్బరి బొండాల్లాగా, చూస్తుంటేనే పిచ్చెక్కి పోతుంది. లోపల బ్రా వేస్కుందేమో, స్యాటిన్ నైటీ తన బ్రా లైనింగ్ ని కవర్ చెయ్యలేక పోతుంది…
“ఏంట్రా అలా చూస్తున్నావ్?” అంటూ నవ్వుతూ నా దగ్గర వచ్చి కూర్చుంది. నా ఊహ లోకం లోంచి ఒక్కసారిగా, ఎవరో కిందకు తోసేసినట్లు ఫీల్ అయ్యా, కొంచెం తమాయిన్చుకుని ఈ లోకంలో పడ్డ.
“ఎం లేదత్తా, నిన్ను చూస్తుంటే, ఇంకా చూడ బుధ్ధేస్తుంది. ఏన్నెళ్ళో అయ్యింది కదా.” నాకు వచ్చిన ఆలోచనలకు నేను లో లోపలే సిగ్గు పడ్డ.
“ఛ, నువ్వు అసలు వచ్చిన పనేన్టి? ఆలోచిస్తున్న విషయాలు ఏమిటి? సిగ్గు పడాలి నువ్వు” అంటూ నా అంతరత్మా తిట్టి పోసింది.
“ఇంట్లో ఎవరు లేరా అత్త? స్నేహ ఇంకా అను ఎక్కడకు వెళ్లారు?”
“అను కాలేజ్ కి వెళ్ళింది, వచ్చే టైమ్ అయింది. స్నేహ షాపింగ్ కి వెళ్ళింది, ఇంట్లో కి వస్తువులు అవి తేవడానికి.”
“ఓ అవునా, మరి చన్టి గాడు ఎం చేస్తున్నాడు?”
“వాడు నిద్ర పోతున్నాడు కానీ, ఇంతకీ నీ సంగతులు ఏమీ చెప్పలేదు నాకు? ఇన్నాళ్లు ఎక్కడ ఉన్నావు, ఏమీ చేశావ్, నువ్వు చదువుకోవటానికి డబ్బులు ఎలా వచ్చాయి… అన్ని విషయాలు వివరంగా చెప్పు”
“నువ్వు చేర్పించిన అనాధశరణాలయం లో వార్డన్ ఒక పశువు. వాడు కొట్టే దెబ్బలకు, ఎవ్వరూ తాళలెరు, చాలా మంది పారి పోతూ ఉండేవారు, అలా పిల్లల్ని పంపించి వేసి, ప్రభుత్వ డబ్బు కాజేసే వాడు. నన్ను ఒక సారి కొట్టాడు తీవ్రంగా,నాకు జ్వరం కూడా వచింది. ఆ రోజు నైట్ నేను నా ఫ్రెండ్స్ కొంత మంది పిల్లలు కలిసి, ఆ నైట్ వెళ్ళి పోదాం అని డిసైడ్ అయ్యం… నేను వైజాగ్ నించి హైదరాబాద్ పారిపోయాను.
ఎం చెయ్యాలో తెలీదు,అప్పటికే నేను 9త్ పాస్ అయ్యీ, 10త్ కి వచ్చా, నాకు చదువు కోవాలని ఎంతొ ఇష్టం, ఎందుకంటే నన్ను ఈ కష్టాలనించి బయట పడవేసే ఒకే ఒక ఆయుధం “ఎడ్యుకేషన్” అని చిన్నప్పుడు మా సైన్స్ మాష్టారు చెప్పారు. ఆయనకు నేను ప్రియ శిష్యుడని. నాకు బాగా చదువు చెప్పారు,హైదరాబాద్ లో నాకు ఎలాంటి సహాయము అందలేదు, రేల్*వ్వే ప్ల్యాట్*ఫార్మ్ మీద పడుకున్న, అక్కడే హోటెల్ లో టీ కప్పులు కడిగాను, వాళ్ళు పెట్టే మిగిలిన అన్నం తిన్నాను, ఎదేమయిన నేను చదవాలి అనే కోరిక చచ్చిపోలేదు నాలో. అప్పుడే నేను పనిచేసే కాక హోటెల్ యజమాని, హకీమ్ భాయి, మనిషి చూడడానికి ముసలివాడుగా ఉంటాడు కానీ మంచి తెలివి కల వాడు, అతనికి 10 మంది సంతానం, నన్ను కూడా తన పిల్లవాడిలాగనే చూసుకున్నాడు. నాకు చదువుకోవటం అంటే ఇష్టం అని తెలిసి, తనకు తెలిసిన ఒక టీచర్ ని అడిగి, ప్రైవేట్ గా నేను 10త్ పరీక్షలకు ప్రిపేర్ అయ్యేటట్ట్లుగా ఏర్పాటు చేశాడు. నేను కూడా బాగా చదివి, ఫర్స్ట్ క్లాస్ మార్క్స్ తో పాస్ అయ్యా, మొదటగా హకీమ్ భాయి కే చెప్పా న్యూస్ పేపర్ తీస్కు వెళ్ళి, ఆయన ఎంతో సంతోషించాడు,
“ఆ అల్లాః దయ వలన నువ్వు పరీక్షలు ఫర్స్ట్ క్లాస్ లో పాస్ అయ్యావు చిన్నా, ఇంకా నీకు అంతా వియజయమే కలుగు తుంది..” అంటూ తాను కూర్చున్న కుర్చీలోంచి లేచి పెద్దగా తన కెఫే లో ఉన్న కస్టమర్స్ అందరికి వినబడేలా “ఇవ్వాళ నా బిడ్డ చిన్న 10 క్లాస్ పరీక్షలు ఫర్స్ట్ క్లాస్ లో పాస్ అయ్యాడు, అందుకే ఇవాళ మన కస్టమర్స్ అనదరికి ఫ్రీ ఛాయీ ఇస్తున్న” అని అన్నాడు. అందరు నాకు ముబారక్ చెప్పారు. అన్నిటి కన్నా “నా బిడ్డ“ అని ఆయన అనటం నాకు కళ్ళల్లో నీళ్ళు తెప్పిచ్చాయి. అప్పటి దాకా అసలు నేను మీ గురించి మర్చిపోయాను. ఆ క్షణం లో, నేను డిసైడ్ అయ్యా,విధి ఆడిన వింత నాటకం లో నేను గెలిచి తీరాలి అని. గెలిచిన తర్వాతే మిమ్మల్ని కలవాలని అనుకున్న.” ఇదంతా వింటున్నా అత్త కళ్ళల్లో నీళ్ళో ధారగా కారుతున్నై, తాను ఇంకా కంట్రోల్ చెసుకోలెక,
“చిన్నా!? అంటూ నా దగ్గరిగా వచ్చి, నన్ను హత్తుకుంది. ఎన్ని కష్టాలు పడ్డావురా నా వల్ల, నిన్ను కూడా నాతో పాటే తీస్కు వస్తే బాగుండేది, ఛ,నేను పెద్ద తప్పు చేసారా నీ విషయంలో”
“లేదత్తా, జీవితం అనే పుస్తకం, కష్టాలు అనే భాషతోనే వ్రాసి ఉంటుంది, ముందు ఆ భాష అర్థం కావాలి, అప్పుడే మనకు జీవితం అర్థం అవుతుంది.
నాకు అన్ని కష్టాలు ఉండటం వల్లనేమో, ఏదయినా కష్ట పది సాధించాలీ అనే పట్టుదల నాలో వచ్చేసింది. ఆ తరువాత ఇంక నేను వెనక్కు చూసుకోలేదు,డిగ్రీ దాకా ప్రైవేట్ గానే చదివా, ఇటు భాయి కెఫే లో పని చేస్తూ, అటు చదువుతూ నన్ను నేను మార్చిపోయా. డిగ్రీ అయిన తర్వాత,వెంటనే బాంక్ జాబ్స్ కి ట్రై చేస్తే, మొదటి అటెంప్ట్ లోనే వచింది.
జాయిన్ అయిపోయ. కొన్నాళ్ళు బానే నడిచింది, కానీ నా జీవితంలో ఏదో వెలితి. ఎవ్వరూ లేని నాకు ఆ దేవుడే సహాయాలు అందించాడు, బాంక్ జాబ్ వల్ల అన్ని ప్రదేశాలు తిరిగే అవకాశం వచింది, పూణే లో కొన్నాళ్ళు నేను పని చేశాను. తర్వాత హైదరాబాద్ కి ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యింది. అప్పుడే నాకు ఇంకా మీ గురించి వెతకాలి అని పెట్టుకున్న. వెజాగ్ వెళ్ళి మీ ఫ్రెండ్స్, ఇంటి చుట్టూ పక్కల ఉన్న వాళ్ళని అడిగి చూశా, చివరికి ఇంకా లాభం లేదు అనుకోని వెళ్ళబోతూ అనుకోకుండా ని ఫ్రెండ్ లత ఆంటీ ని బాస్ స్టాప్ లో కలిసా. తనని నేనే గుర్తు పట్టా, నాతో అన్ని విషయాలు చెప్పి, లాస్ట్ గా నువ్వు ముంబై లో ఉన్నావని, మీ ఇద్దరి క్లోజ్ ఫ్రెండ్ వసంత అడ్రెస్ ఇచింది. మిగతా అంత నీకు ఆల్*రెడీ చెప్పాను… ఇదత్త జరిగిన విషయం…”
అత్త నన్నే చూస్తూ ఉండి పోయింది నేను చెప్తున్నంత సేపు, ఇద్దరం సోఫాలో కూర్చున్న పక్కపక్కనే, తన పర్సన్యాలిటీ కొంచం ఎక్కువ అవ్వటమ్ వల్ల క్లోజ్ గా కూర్చున్నాం. నా మీద ఉన్న ప్రేమ వల్ల, నా భుజాల పయిన తన ఎడమ చెయ్యి వేసింది, అందువల్ల నా కుడి భుజం, మోచెయ్యి ఆమె ఎదకు టచ్ అవ్వుతున్నై. నేను టీ కప్ టేబిల్ మీద నించి ఎత్తినప్పుడల్లా, నా మోచేయి తన ఎడమ సల్లని లోపలికి మెత్తగా నొక్కుతుంది. ఆ ఫీలింగ్ ఎంతో హాయిగా ఉంది, ఏదో మెత్తటి దూది ని పత్తుకున్నట్టు, బెలూన్ లో వాటర్ నింపి దానిని చేతిలో పట్టుకుంటే ఉండే మెత్త దనమ్ లాగా ఉంది. నాకు పై ప్రాణాలు పైనే పోతున్నై. కింద భాగంలో ఏదో అలజడి. ఇంకో వైపు నా అన్తరాత్మ ఘోష, ఇవన్ని తట్టుకోలేక పోయా, పాపం తాను మాత్రం, ఏదో గిల్టీ ఫీలింగ్ లో ఇవన్ని పట్టించుకోవట్లేదు, ఇక లాభం లేదు అనుకోని,
“అత్త కొన్ని మంచినీళ్ళు ఇస్తావా” అని అడిగా.