ఒక రోజు నేనూ ఒకరోజు అదీ వంతులేసుకుని మాస్టారి కళ్లకి విందు చేస్తున్నాము. ఆ రోజు నేను వెళ్లేసరికి కొద్దిగా లేటు అయ్యింది. ముందు హాల్లో మెవ్వరూ లేరు. వరండాలో దీని చెప్పులు కనపడుతున్నాయి. అంటే ఇది వొచ్చేసి వుండాలి. యేమైనట్టు. నాక్కొద్దిగా అనుమానం కలిగింది.
మాస్టారూ 5వ భాగం→
చప్పుడు చెయ్యకుండా వెనక వరండాలోకి వెళ్లి చూసాను. అక్కడ మాస్టారు పిల్లిలా వొంగి బాత్ రూం లోకి బాత్ రూం తలుపుకి కన్నం వున్నట్టుంది,
దానికి కన్నప్పగించేసి చూస్తున్నారు. ఆయన చెయ్యి లుంగీలో దూరి కదుల్తోంది. పక్కుమని నవ్వబోయి చేత్తో నోరు గట్టిగా మూసేసుకుని ముందు వరండాలోకి వెళ్ళిపోయాను.మేమాత్రం చప్పుడు కాకుండా. జరిగిందే మిటో ఇప్పుడర్ధం అయ్యింది. ఇది బాత్ రూం కని వెళ్లి వుంటుంది. నేను ఇంకా రాలేదు కదా. ఈయన దాన్ని చూడొచ్చు కదా అని ఇలా చేసి వుంటాడు. మళ్లీ వరండాలోకి వెళ్లి ఒక రెండు నిముషాలు ఆగి ఆ తర్వాత అప్పుడే వొచ్చినట్టు మాస్టారూ అంటూ పిలిచాను.
వొచ్చావా అలా కూర్చో అంటూ వినపడింది మాస్టారి గొంతు హడావిడిగా వొస్తున్నారు లోపల్నుంచి. జుత్తంతా రేగి పోయి వుంది. కళ్లు ఎర్రగా వున్నాయి. పైకి గుడారంలా లేచి పోయిన లుంగీని పట్టుకుని ఆ వుబ్బు కనపడకుండా దాచడానికి విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తూ. బైటికొచ్చిన మాస్టార్ని చూస్తుంటే నాకు వొక పక్క నుంచి నవ్వు తన్నుకొస్తోంది. నవ్వితే యేమను కుంటారో అని బుర్ర బాగా కిందికి దించి కూర్చున్నాను లెక్కలు చేస్తున్నట్టు. ఆ తరవాత ఒక రెండు నిమిషాలకి ఇది వొచ్చింది.
ఇంటికెల్తూ దానితో చెప్పాను. నువ్వు బాత్ రూం లో వున్నప్పుడు మాస్టారు చూసారు అని.
చిన్నగా నవ్వేసి నాకు తెలుసే. చూడ్డమేగా. చూడనీ. ఇందులో మనకి పోయేదే ముంది అనే సింది.
యెలా తెలుసు అన్నాను..
బాత్ రూం తలుపుకి కన్నం వున్న విషయం నేను మొన్ననే కనిపెట్టాను. అవకాశం దొరికితే మాస్టారు
వొదలరని తెలుసుగా. కావాలని ముందుగా వొచ్చి బాత్ రూంకెళ్లాలి మస్టారూ అని చెప్పి దూరాను. కావాలనే ఆ కన్నానికి ఎదురుగా కూచుని వుచ్చ పోసి ఒక పది నిముషాల పాటు కడిగాను. అనుకున్నట్టే అయింది అంది.
నాకు వొక చిలిపి ఆలోచన వొచ్చింది. రేపు నువ్వు ఆలస్యంగా రావే అని చెప్పాను.
గడుసు ముండ. వెంటనే అడిగే సింది.
మేం రేపు నువ్వు చూపిస్తావా అంటూ.
వూ అన్నా.
సరే అనేసి దాని దారిన అది వెళ్లి పోయింది. ఇంటి కొచ్చాను. స్నానం చేసి హైర్ రిమూవర్ క్రీం తీసాను. అప్పటికి ఒక వారం కిందట మా అమ్మ ఇచ్చింది నా చేతికి. యెలా వాడాలో కూడా చెప్పి తీసెయ్యి క్లీన్ గా వుండక పోతే ఇన్ ఫెక్షన్స్ వొచ్చే ప్రమాదం వుంది అని చెప్పింది.
పది నిముషాల్లో నున్నగా చిన్న పిల్ల దిమ్మలా తయారైంది నాది. గదిలో కొచ్చి అద్దంలో చూసుకున్నాను. చక్క్కటి రంగులో పైకి పొంగి ముద్దుగా వుంది. ఒకదాని కొకటి అతుక్కు పోయినట్టున రెమ్మలు. సన్నటి గీత నిలువుగా లోతుగా. కనీ కనపడకుండా లోపలి రెమ్మలు. వేళ్లతో తెరిచి చూసుకున్నాను. ఎర్రగా వుంది. విడీ విడని గులాబీ మొగ్గలాగా. మాస్టారు ఇలా దీన్ని చూసాడంటే పిచ్చెక్కిపోతాడు అనుకున్నాను చేత్తో దాన్ని అదు ము కుంటూ.
మొదటిసారిగా రేపు నా దిమ్మని ఒక మొగాడికి చూ పించబోతున్నాను. రాత్రి పడుకుంటే నిద్ర పట్ట లేదు. వొళ్ళంతా అదోలా అయిపోయింది. ఈ రజని వుంటే బాగుండేది. రేపు ఎలాగైనా దాన్ని ఇంటికి తీసుకు రావాలి. ఇలా ఆలోచనలతో ఎప్పటికో నిద్ర పట్టింది. సాయంత్రం అయ్యింది. ఇంటికెళ్లబోతుండగా రజని అంది.
రాత్రి మీ ఇంటి కొస్తానే ఇద్దరం చదువుకుందాం అంటూ.
సరే రా నేను చెప్పింది మరిచిపోలేదు కదా అన్నాను.
లేదు లేవె నేను సరిగ్గా అయిదుంపావు కి వొస్తాను అనేసి చిన్నగా నవ్వి బెస్ట్ ఆఫ్ లక్ అంది కొంటెగా కన్ను గీటి.
సాయంత్ర ఐదుకి ఇంకో పది నిముషాలుండగా వెళ్లాను. వెళ్లీ వెళ్లగానే పుస్తకాలు పక్కన పడేసి మస్టారూ టోయిలెట్ కి వెళ్లాలి అన్నాను.
వెనక వరండాలోకి వెళ్లు. కుడి చేతి వేపు వుంటుంది టోయిలెట్ అని చెప్పేసి ఆయన పుస్తకం చదువుకుంటూ వుండి పోయారు.
వెళ్లాను. నా వెనకాలే మాస్టారు వొచ్చేస్తారని తెలుసు. లోపల బోల్ట్ పెట్టి తలుపు వేపు చూసాను. నేను అనుకున్నది కరెక్టే. బోల్ట్ దగ్గరగా చిన్న కన్నం వుంది. అందులోంచి చిన్న వెలుగు లోపలికి వొస్తోంది. డ్రాయర్ కిందికి జార్చేసి సరిగ్గా దాని ఎదురుగా కూర్చున్నాను. మామ్మూలుగా కాకుండా బాగా కనపడేటట్టు రెమ్మల్ని వేళ్లతో తెరిచి పట్టుకుని పొయ్యసాగాను. ఆ సన్నటి కన్నంలోంచి ధారలాగా సుయ్యి అమ్మూ వొస్తోంది. కొద్దిగా తల ఎత్తి చూసాను. నా అను మానం నిజమే.
ఇప్పుడు బోల్ట్ దగ్గర వుండే కన్నం లోంచి వెలుగు రావటం లేదు. అప్పటిదాకా ఆపుకుని వుంచానేమో. ఒక నిముషం సేపు వొచ్చింది. పక్కన వున్న మగ్ తో నీళ్లు తీసుకున్నాను. అక్కడే వున్న సబ్బు తీసుకుని దాదాపుగా పది నిముషాల సేపు పిప్పి పిప్పి కడిగాను అదంతా. లేచి నిలబడి డ్రాయర్ పైకి లాక్కున్నా. పరికిణీ మామూలుగా వొదిలేసి బోల్ట్ తీసి బైటికి వొచ్చాను. ముందు వరండా లోకి వెళ్లి పుస్తకాలు ముందు వేసుకుని లెక్కలు చెయ్యడం మొదలు పెట్టాను. చేస్తూ చేస్తూ తల ఎత్తి మాస్టారివేపు చూసాను. గుడారం లా లేచి పోయి వున్న లుంగీ లో మాస్టారి చెయ్యి చిన్నగా కదుల్తోంది. పాపం బాగా వేడెక్కి పోయినట్టున్నాడు.
లోపలనుంచి తన్నుకొస్తున్న నవ్వు అతి కష్టం మీద ఆపుకుంటూ మాస్టరూ ఈ లెక్క రావట్లేదండీ అంటూ వెళ్లాను.
గబుక్కున సర్దుకుని యేదీ మే లెక్క అంటూ పుస్తకం వేపు చూసారు.
ఇది గో ఇదండీ అంటూ కొద్దిగా ముందుకి వొంగి లెక్క చూ పించాను. లె క్కతో బాటు నా వెన్న ముద్దల్ని కూడా.
లోపల యేమీ వేసుకోలేదు. లూజు గా వున్న జాకెట్టు. కొద్దిగా ముందికి వొంగానంటే మొత్తం కనపడి పోయేలా వుంది నా పొజిషన్. దానికి తోడు పై హుక్ పెట్టుకోవడం కూడా మానేసాను. మాస్టారి కళ్లు వుద్రేకంతో ఎర్రగా అయిపోయాయి. లెక్క వేపు చూడ్డం మానేసి నా జాకెట్ లోకి చూస్తున్నాడు. ఆయన అవస్థ చూస్తుంటే నవ్వొస్తోంది. అతి కష్టం మీద చూపు పక్కకి తిప్పుకుని నోట్ బుక్ లో లెక్క చేసి చూపించారు.
ఆ లెక్క పూర్తవుతూండగా వొచ్చిందిది.
మీరిద్దరూ లెక్కలు చేస్తూండండి. నేను ఇప్పుడే వొస్తా అంటూ ఆయన లోపలికెళ్లి పోయారు.
ఆయన లోపలికి వెళ్లగానే ఈ దొంగ ముండ మేమే సక్సెస్స్ అయ్యావా అంటూ అడిగింది కొంటెగా నవ్వుతూ.
సక్సెస్స్ అన్నట్టు బొటన వేలు పైకెత్తి చూపించాను.
పాపం బాత్ రూం లోకి వెళ్లి పోయారేమో అంది.
చూద్దామా అన్నాను.
వూ పద అంది.
మేము వూహించినట్టుగానే బాత్ రూం తలుపు వేసి వుంది. కన్నం ఎక్కడుందో మాకు తెలుసుగా కన్నం దగ్గర కన్ను పెట్టి చూసాను. కళ్ళు తిరిగి నట్టయింది.
ఇంకా ఉంది.