వాళ్ళ నాయన కనుమరుగు కాగానే యాదమ్మ పొడుగు లంగా పైకెత్తి, అక్కడ అతులకి కట్టేసిన గోర్ల నోదిలేసింది. కూతురు చేసిన పనికి వేరే ఎవరన్నాఅయితే అక్కడే కళ్ళు తిరిగి కింద పడేవాళ్ళు , కానీ నారప్పకు యాది పుట్టుకతోనే చుక్కలు చూపిచ్చింది అందుకే నారప్పకు ఈ విషయము పెద్దగా అనిపించలా.
ఏమితెలినట్లు “యాచేట్టుకిందన్నాయే అస్సలు నానలేదు” అన్నాడు.
“యాడో ఉన్నాయిలే నాయనా ఆకలేత్తాంది సద్దిఈ తింటా”
“ఆ పెద్ద బండ పక్కన గడ్డి బాగుంది నువ్వు గోర్లని అక్కిడి తోలకపో నేను బువ్వతినొత్త” అంది
గోర్లని పెద్దబండ పక్కకి తోలి, బండెక్కిన నారప్పకి యాది పుట్టినప్పుడు చేసిని హంగామా గుర్తుకు వచ్చింది.
పల్లటుర్లో నర్సు , ఆసుపత్రి ఏమి వుండవుగా ఒక్క మంత్రసాని తప్ప. రాజమ్మకు తొమ్మిదో నెల పడగానే మంత్రసాని మంగమ్మను ఇంట్లోనే ఉండమన్నాడు నారప్ప. మంగమ్మకూ ఊర్లో నా అనేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేనందున నారప్ప ఇంట్లో ఉండడానికి వోప్పుకుంది. ఆ పొద్దు శుక్రవారం, పొద్దున్నే మొగునికి కాపి చేసి కొద్దిగా అలసటగా ఉంటే తోగుంది రాజమ్మ. పది నిమిసాలకి నొప్పులేత్తుకున్నాయి
“నారప్ప ఎక్కడున్నావు, నీళ్ళు రొన్ని పొయ్యిమీద పెట్టు టైం దగ్గరకోచ్చిది” అని కొన్నిపాతకోకలు చించింది మంగమ్మ
నారప్ప పక్కింటి రత్తాల్ ని పిలిచికొచ్చాడు మంగమ్మకు తోడుగా.
“మగాళ్ళు చేసే మనేమి లేదుగాని నువ్వు బయటుండు అవసరమోత్తే నేను పిలుత్తా ”
ఇరవై నిమిషాల తరువాత కేవ్వ్ మని చిన్న పిల్ల కేక వినపడ్డది దాని వెంటనే “వోరి దేవుడా” అంటూ మంగమ్మ గట్టిగ అరిచింది. ఏమైందే అని నారప్ప లోనకు పరిగెత్తాడు. అక్కడ రత్తాలు చేతిలో వున్నా పసికందు, పిల్లోడా లేక పిల్లదా అని కాల్ల మధ్యకు చూసాడు. అప్పుడర్తమయింది మంగమ్మ ఎందుకరిచిందో. పుట్టిన ఎ బిడ్డైనా కాళ్ళు చేతులు బార్లా వేసి ఏడుస్తారు మాములుగా. కాని నారిగాని కి పుట్టింది అడ బిడ్డ బాగానే ఉంది కాని దాని ఎడమ చేయి రెండు కాళ్ళ మద్యన ఉంది, ఆ పిల్ల చూపుడు వేలేమే మెదటి రెండుకనుపులు అందు లోనకి (అదే పూకు )వెళ్లి వున్నాయి. ముడు నిమిసాలు ఎవరికీ నోటిలో మాట లేదు. రాజమ్మ నొప్పులతో ములిగేసరికి, మంగమ్మే తేరుకొని చిన్నగా అ పిల్లదాని చేయి తీసి కోకతో తుడిఛి, బొడ్డు కోసి “పిల్లని దొడ్లోకి తెసికేల్లవే నీళ్ళు పోత్తాను” అంది.
మంగమ్మ పిల్లదాని కి నీళ్ళు పోసి, రాజమ్మతో పాలు పట్టిచ్చి.
“ఒర్రె నారప్ప నా జీవితం లో ఇట్టాంటి కానుపు ఎప్పుడు చేయలేదురా ఎందుకైనా మంచిది పోలిమేరమ్మకు మెక్కుకో” అని చెప్పి రాజమ్మను లేపి కుచో బెట్టింది. అది కూతురు పుట్టగానే నారప్పకు తగిలని మెట్ట మెదటి షాకు.
ఆ తరువాత ఆరేడ్లవరకు పిల్ల బాగానే పెరిగింది. తోటి పిల్లలతో ఆదుకుంది, ఏపుగా పెరిగింది. ఆ సంక్రాంతి పండగరోజున నారిగాడికి ఇంకో షాకిచ్చింది కూతురు.
పండక్కి ఒక్కటే కూతురని, ఉరికి పక్కన్నె ఉన్న చిన్న టౌన్ కి వెళ్లి వెయ్యి రూపాయలేట్టి, కూతురికి పొడుగు లంగా జాకెట్టు తెచ్చాడు. పెండ్లానికి చీరా జాకెట్టు ట్టు, తనకేమో లుంగీ బనీను తెచ్చుకొన్నాడు.
రాజామ్మ పొద్దున్నే కూతురుకి కుంకుడు కాయతో తల స్నానంచేయించిన్ది.
“నేను పండగ కాంగానే పల్లెమేసి నిన్ను పిలుత్తా, మీనాయన నువ్వు కలిసి టెంకాయ కొట్టి బువ్వ తిందురుగాని అంత వరకు నీ జతగాల్లతో ఆడుకో పో, గుడ్డలు మాపుకోవద్దు” అని చెప్పి పంపింది. గొర్రి పిల్లలకు తినడానికి ఉరికి పక్కనే ఎర్రన్న చెండ్లో వులవాకులు బాగుంటాయని నారప్ప పోద్దున్నే కోసుకు రావడానికి వేల్లినాడు. వాడు తిరిగొచ్చేటప్పటికి ఉరి బయట మర్రి మాను కింద పిల్లలందరూ యాదమ్మ మీదికి కొట్లాటకు వెళుతున్నారు. ఎక్కడ పెట్టవే బాలు, మా బాలు మా కిచ్చేయి అని అందరు యాదమ్మ మీదకు ఎగబడ్డారు.
“ఎహే బాలు లేదు గీలు లేదు”
“కిట్టప్ప ఎర్రక్కను కొట్టడుగా అదేమో తప్పిచ్చుకుంది బాలు ఆ కంపల్లేకి ఎల్లిందేమో ఎతకండి”.
“అదిగో మా నాయనోచ్చినాడు నేను ఇంటికేలుతున్నా, మీ బాలు నీను తెసుకోలేదు కావాలంటే నన్ను ఎతుక్కోండి” అంది.
“ఓరే నేను దాని జాకెట్టు జేబులు ఎతికా కాని బాలు దాని దగ్గర లేదు”
“అది చెప్పినట్టు కంపలోకి వేల్లిందేమో పదండి చుద్దాము ” అంది ఎర్రక్క.
పిల్ల లందరూ బాలు వెతకడానికి కంపల్లోకి వెళ్ళారు, కుంటుతూ వాళ్ళ నాన్న చేయి పట్టుకోని ఇంటికి బయలుదేరింది యాదమ్మ.
“ఏంటీ నీవు అడుకోలేదా వాళ్ళతో”
“లేదు నాయనా, దొంగముండ ఎర్రక్క నేను రొంత లేటుగా వచ్చినానని అటలోనికి రానీలేదు, ఇప్పడు ఎట్లాడతారో నేను సూత్తా అంది.”
“అందరు కంపల్లోకి వేల్లారుగా ఎతుకులాడ్డనికి, బాలు దొరుకుతాదిలే” అన్నాడు
“బాలు నాతాన ఉంటే వాళ్లకు కంపల్లో ఎక్కడ దొరుకుతాది”
“ఎక్కడ దాపెట్టవే వాళ్ళు నిన్ను అంతా వెతికరుగా, అవును దేబ్బెమైనా తగిలిందా కుంటుతున్నావు” అన్నాడు.
“ఉండు నాయానా నాకు వొంటికి వత్తన్నాయ” అని చెప్పి దోవ చివరికి వెళ్లి గొంతు కుచొని ఎడమచేయి లంగాలోపలికి పెట్టి బాలు బయటకు తీసింది.
“ఇంకా పద నాయన” అని చెప్పి బాలు ని కుడి చేతిలోనికి తీసుకొని వాళ్ళ నాయన చేయిని ఎడమచేత్తో పట్టుకుంది.
కోడిచేత్తో నెత్తిన వులవాకు కట్ట పట్టుకున్న నారిగాని ఎడమ చేయి కి కూతురు చేయి చల్లగా తెమతెమగా తగిలింది.
“ఏందే” అని కుతురు కుడి చేయి చూసాడు నీళ్ళల్లో తడిచిన బాలు కుతురి కుడి చేతిలో వుంది. ఓ నిమిషము నారిగానికి ఏమీ అర్తం గాలా , నేను చుసినపప్పుడు పిల్లలు దాని అంతా ఎతికారు కాని బాలు కనపళ్ళా , బయలు దేరినప్పుడు కుంటుతూ నడిచింది ఇప్పుడేమే గంతులేత్తుంది. అప్పుడు లేని బాలు ఇప్పుడేక్కడ నుంచి వచ్చింది. అప్పుడు కుంటేది వొంటికి పోసిన వెంటనే నొప్పి ఎలా తగ్గింది అని బుర్ర గోక్కున్నాడు. అంతలోనే ఎదోడవుటు వచ్చి
“బాలు ఎక్కడ దాచి పెట్టావే, వాళ్ళు అంతా వెతికారుగా వాళ్ళకు కనపడకుండా ఎక్కడ దాచావు”
“బాలు నాదగ్గరే ఉంది నాయనా వాళ్ళకే కనపల్లా, కనపడకుండా దాచిపేట్టా లేకుంటే నన్ను అడనీరా సచ్చినోల్లు”.
ఆ మాటలకు నరిగాడికి ఉన్న డవుటు పూర్తిగా తీరిపోయింది. ఇది బాలుని పుకులో దాచుకుంది అందుకే కుంటుకుంటూ నడిచింది , బాలు అందులోంచి తీసేసి గెంతుతుంది. ఎందుకైనా మంచిది ఇంటికెళ్ళి రాజితో అడిగిస్తే నిజమేందో తెలుస్తుంది అనుకున్నాడు. ఇంతలోనో ఇళ్లోచ్చింది, నారప్ప గడ్డి గాట్లో వేసి ఇంట్లో కెళ్ళాడు. యదమ్మేమో బాలు తెసికొని దొడ్లోకి వెళ్ళింది.
“ఒసే ఇక్కరా” అని పెండ్లాన్ని పిలిచి కొట్లాట దగ్గిరినించి బాలు తడితడిగా కూతురు చేతిలోకి వచ్చినంత వరకు చెప్పి,
“నాకు ఎదో దవుటుగా ఉంది అది బాలు ఎక్కడ పెట్టుకుందో అడుగు నేను దేడ్లోకి వెళుతున్నా అన్నాడు”
ఇంతలో యాదమ్మ దొడ్లోంచి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని వచ్చి “అమ్మ నాకు ఆకలేత్తుంది బువ్వ పెట్టు “ అంది.
“మీ నాయన తానం చేసి వత్తాడు అప్పడు ఇద్దరు కలిసి టెంకాయ కొట్టి పళ్ళెం వేసిన తరువాతే తిండి, అది సరే గాని మర్రి మాను కింద పిల్లలతో కోట్లా పెట్టుకున్నావంట వాళ్ళ దగ్గర బాలు కొట్టుకోచ్చావా “
“ అవునమ్మ ఆ దొంగముండ ఎర్రక్క నన్ను అడనీ లేదు, అందుకే బాలు దొబ్బెసా”
“ఇంతకీ ఆ బాలు ఎక్కడ దా పెట్టుకున్నావు, వాళ్ళు వెతికినప్పుడు” అంది
అదా, “నన్ను ఆటలోకి రానేలేదని మర్రిచేట్టుకింది కూచున్నా కిట్టప్ప ఎర్రక్కను బాలుతో కోట్టాడు , అది తప్పిచ్చుకుంది బాలేమే రాయికి తగిలి నాదగ్గికి వచ్చింది. నేనేమే ఇంకో వైపికి తిరిగి ఉన్నా నన్ను ఎవ్వరు చూడాలా, బాలును తీసి లంగా లోపల దాపెట్టా”
“నీకు లంగాకు జేబులు లేవుగా ఎక్కడ పెట్టావు “
“లంగా లోపల పెట్టలేమ్మా “
“వాళ్ళంతా వెతికారుగా అయినా కనపల్లేదా”
“బయట ఉంటే కనపడేది, లోపల దాపెట్టా”
“లోపాలేక్కడే”
“అబ్బా నీకు అన్నీ చెప్పాలా , కిందో బొక్క ఉందిగా అందులో పెట్టా”
రాజమ్మ గోడ పక్కన ఉండబట్టి సరిపోయింది , లేకుంటే కూతుర చెప్పిన మాటలకి కిందిపడుండేది.ఇంతలో నారప్ప తానం చేసి వచ్చి పెళ్ళాం ఇచ్చిన కొత్త పంచ బనీను వేసుకొని కూతురుతో పాటు పళ్ళెం వేసి టెంకాయ కొట్టాడు. రాజమ్మ వడ్డించిన వోలిగాలు వడలు తిని లేచారు ,
“నాయనా నేను అడుకోవడానికి వెళుతున్నా “ అని యాదమ్మ పల్లెలోకి వెళ్ళింది.
“ఇంతకీ అది బాలు ఎక్కడ దాపెట్టిందో చెప్పెందేమే నీకు” అన్నాడు నారప్ప.
“అవును మామ” , అది చెప్పింది వింటుంటే నాకు మన పెండ్లి జరిగిన న నెలలో మనము అడవిలోకి వెళ్ళినప్పుడు జరిగినవన్నీ ఇప్పుడిప్పుడే గుర్తోతున్నాయి అంది రాజమ్మ.
“నాకు బాలుకున్న తేమ , దాని ఎడమచేయికున్న తేమ చూసినప్పుడే అనుమానమొచ్చింది “