“అబ్బా! ఏం ఫిగరూ!” అన్న మాటలు వినబడి, ఆశ్చర్యంతో చటుక్కున ఆగిపోయింది శిల్ప. ఆ ఆశ్చర్యానికి కారణం, ఆ మాటలన్నది అబ్బాయి కాదు, ఒక అమ్మాయి. శిల్ప తన వైపు చూడగానే,

“వీటికి బాగా పొగరెక్కింది రుక్కూ… చూడు, ఎలా దించేస్తానో!” అంటూ గబుక్కున ముందుకి వంగి ఆమె ఎడమ చన్నుని గబుక్కున తన నోట్లోకి కుక్కుకున్నాడు. వెచ్చటి కండ భాగాన్ని కరిచినట్లుగా పంటితో

“రుక్కు రుక్కు రుక్కుమని రమణి సుగుణమణి రబ్బా హుయి రబ్బా…” తన ముందర వొంగుని ఇల్లూడుస్తున్న పనిమనిషి రుక్మిణిని ఉద్దేశించి రోకుగా పాటేసుకున్నాడు శివారెడ్డి. గత నాలుగేళ్ళుగా ఆ యింట్లోనే పని

మధ్యాహ్నం నాన్న భోజనానికి వచ్చేవరకూ అమ్మ తన గదిలోనే ఉండిపోయింది. నాన్న భోజనం చేసి వెళ్ళాక, మధు నెమ్మదిగా లోపలకి వచ్చాడు. అతన్ని చూడగానే, అమ్మ తల తిప్పుకొని వెళ్ళి సోఫాలో

నాకేం చేయాలో తెలియక అలాగే నిలబడిపోయాను. కొద్దిసేపు టీచర్ అలాగే కూర్చుండిపోయి, నన్ను చూసి, �ఇలారా..� అని పిలిచింది. నేను నెమ్మదిగా ఆమె దగ్గరకి రాబోతుంటే, �ఆ బాక్స్ తీసుకొని రా..�

మాది విజయవాడ దగ్గరలోని ఒక పల్లెటూరు. తొమ్మిదో తరగతి పూర్తయ్యి, పదో తరగతిలోకి వచ్చాను. సెలవులు అయ్యాక, మొదటి రోజు స్కూల్ లోకి నడుస్తూ ఉండగా, ముప్పై ఏళ్ళ ఒక ఆంటీ

మాది కృష్ణ జిల్లా… నాకు btech అయ్యి కాళిగా కాలం గడుపుతున్న రోజులవి. నేను ఎక్కువగా అమ్మాయిలతో మాటలు ఆడను. కానీ చూస్తాను. అమ్మాయిల సళ్ళ వైపు గుద్ధ వైపు…. అయితే