శిల్పకు ఉదయం ఐదు గంటలకే లేవడం అలవాటు. ఆ అలవాటుతోనే సుజాత, స్వప్న ఇద్దరూ లేవకముందే తను నిద్ర లేచి, స్నానం చేసి, డ్రెసప్ అయిపోయింది. జడ వేసుకుంటూ ఉండగా ముందుగా స్వప్న మేలుకొని, శిల్పను చూసి షాక్ అవుతూ, సుజాతను తట్టి లేపింది, “దాన్ని చూడవే..” అంటూ. సుజాత కూడా ఆమెని చూసి షాక్ అవుతూ, “ఏంటే, కాలేజ్ లో మగాళ్ళని ఎవరినీ బతకనివ్వవా!?” అంది.
ఆమె అలా అంటుంటే, “ఏమయిందే!?” అడిగింది శిల్ప అమాయకంగా. “అమ్మో.. ఎంత అమాయకంగా అడుగుతుందో..” అంటూ బుగ్గలు నొక్కుకొని, “ఆ డ్రెస్ ఏంటే!” అంది సుజాత శిల్పను పైనుండి కిందకి చూస్తూ. ఆమె అలా చూస్తుంటే, శిల్ప కంగారుపడి అయోమయంగా తన డ్రెస్ ను చూసుకుంది.
లేత గులాబీ రంగు సేటిన్ లంగా, దానిపై అదే రంగు బ్లౌజూ, పైన లేత తమలపాకు రంగులో ఉన్న ఓణీ వేసుకొని దోరదోర జాంకాయలా, లేత కొబ్బరి లౌజులా ఉందామె. దానికితోడు కళ్ళకి కాటుక. అన్నీ కలిపి తెలుగు ఆడతనానికి బ్రాండ్ అంబాసిడర్ లా ఉంది. అమాయకంగా, ఆకర్షణీయంగా, లేతలేతగా.. టోటల్ గా టెంప్టింగ్ గా, కసికసిగా. ఆమెని అలా చూస్తే ఎవరికైనా సరే, ఒకసారి కసుక్కున కొరుక్కు తినాలనిపించడం ఖాయం. కానీ ఆ విషయం శిల్పకు మాత్రం అర్ధం కావడం లేదు.
ఒకసారి అద్దంలో తనని తాను చూసుకొని, “బాగానే ఉంది కదే..” అంది అదే అమాయకత్వంతో. దాంతో సుజాత “బాగానే ఉందా!?” అంటూ, గబుక్కున మంచం మీదనుండి దిగి, ఆమె దగ్గరకి వచ్చి, ఆమె నడుము, పిర్రలూ, స్థనాలూ తడిమేస్తూ, “నీయబ్బా! ఈ నడుము షేపేంటీ.. ఈ పిర్రల బలుపేంటీ.. ఈ బంతుల పొంకమేంటీ!! అన్నీ ఇలా పరిచేస్తే, అబ్బాయిలు ఇక క్లాస్ రూంలోకి వెళ్తారా!?” అంది గద్దిస్తున్నట్టుగా.
“మరీ!?” అడిగింది శిల్ప.
“క్లాస్ రూంకి వెళ్ళరు. అటు నుండి అటు బాత్ రూంకే..” నవ్వుతూ చెప్పింది స్వప్న.
“బాత్ రూంకి ఎందుకూ?” అయోమయంగా అడిగింది శిల్ప.
ఆమె మాటలకు ఇద్దరూ తల కొట్టుకొని, “నిజంగానే నీకు అర్ధం కాలేదా!?” అడిగారు ఇద్దరూ ఒకేసారి. లేదన్నట్టు తల అడ్డంగా ఊపింది శిల్ప. “నిన్ను మరీ పవిత్రంగా పెంచేసినట్టున్నారే మీ అమ్మా నాన్నా.. నీకు వివరించడం మా వల్ల కాదుగానీ.. చక్కగా, సాంప్రదాయబద్దంగా జీన్సూ టాపూ వేసుకో.” చెప్పింది సుజాత. “అయ్యో.. నా దగ్గర అలాంటివి లేవు. అన్నీ ఇలాంటివే..” అంది శిల్ప కంగారుగా. “లేకపోతే మావి వేసుకోవే.” చెప్పింది స్వప్న. “సరిపోతాయా?” అనుమానంగా అడిగింది శిల్ప. “మ్.. జీన్స్ ఒకచోట, టాప్ ఒకచోట టైట్ అవుతాయి గానీ, పరవాలేదులే.” అంది సుజాత. “ఎక్కడ టైట్ అవుతాయీ!?” మళ్ళీ అడిగింది శిల్ప. ఈసారి ఆమె స్థనాలను స్వప్న, ఆమె పిర్రలను సుజాత నలిపేస్తూ “ఇక్కడ..” అన్నారు అల్లరిగా.
వాళ్ళు అలా నలిపేస్తుంటే, శిల్ప కిలకిలా నవ్వుతూ, “అబ్బా.. వదలండే బాబూ, వేసుకుంటానులే..” అంది. “మ్.. తొందరగా వేసుకోవే బాబూ! లేకపోతే, ఇప్పుడు నిన్ను మేము వేసుకునేట్టు ఉన్నాం.” పళ్ళబిగువున అంది సుజాత. “నన్ను వేసుకోవడమేంటీ?” మళ్ళీ శిల్ప అమాయకంగా అడుగుతూ ఉంటే, “తల్లీ! నీ లోకజ్ఙానానికి ఒక దణ్ణం.. తయారవ్వు..” అంటూ వాళ్ళు బాత్ రూంకి పరుగెత్తారు.