వెంటనే గుర్తుకొచ్చింది.
సారీ అత్తగారు., తెల్లారిందా? అంటూ ముఖం చూపించకుండా అటు తిరిగిన నాగరత్నం తో అన్నాడు.
తెల్లారింది., నీకు అభ్యంగన స్నానం చేయించాలి. ముందు నువ్వు తయారవుతే….అంటూ చెయ్యి కళ్ళకి అడ్డం పెట్టుకుని ఇటు తిరిగింది.
పట్టాభి: “ఏంటత్తయ్య….చేతులు అడ్డం పెట్టుకుంటున్నారు. కళ్ళకి ఏమన్నా అయిందా?!”
నాగరత్నం: “అల్లుడూ….ముందు నీ కింద చూసుకో….” అంటూ గొణిగింది.
పట్టాభి, ఏముంది నా కింద అనుకుంటూ చూసుకున్నాడు. తన బలుపు నిలబడి మంచి పదునెక్కి లేచి కూర్చుంది. అందుకేనా అత్తగారు సిగ్గు పడుతూ కళ్ళకి చేతులు అడ్డు పెడుతూ నిలబడ్డది..అనుకుని
పట్టాభికి చిలిపితనం పొడమార్చింది. అత్తగారికి దగ్గరగా నిలబడి చేతిని నడుము చుట్టూ వేసి దగ్గరగా జరిగి అత్తయ్యా …అభ్యంగన స్నానం అంటే ఏంటి? మీరే చేయిస్తారా?! లేక అలివేలు చేయిస్తుందా?! అంటూ దగ్గరకు లాక్కున్నాడు.
నాగరత్నం బాడీ సన్నగా వణకసాగింది. తన మొత్తలో చీర పై నుండే దిగబడుతూండటంతో…..
అల్లుడూ అంటూ పిలిచింది…, కానీ గాలి మాత్రమే వచ్చింది.
బొంగురు గొంతుతో అల్లుడూ అంటూ మళ్ళీ గొణిగింది.
“ఏమయ్యింది అత్తయ్యా….అంటూ నడుము మీద చెయ్యి వేసి అలానే పైకి జరిపి జాకెట్ మీదకు పోనిచ్చి ఒక చన్ను పట్టుకుని పిసికేశాడు.
“అల్లుడూ వద్దు., వద్దల్లుడూ…మీ సురేఖ వస్తోంది. నువ్వు త్వరగా తయారవ్వు….తరువాత నీ ఇష్టం….” అంటూ సిగ్గుముంచుకొచ్చి పరిగెత్తింది.
స్నానం చెయ్యడానికి బయలుదేరగానే వినీల గదిలోకి వచ్చింది., సూటిగా చూడకుండా…తువ్వాలు కట్టుకుని పెరట్లోకి రా….అంటూ సమాధానం వినకుండానే వెళ్ళిపోయింది.
విజిత ఇంకా లేవలేదనుకుంటా…..పెరట్లో…..మంజుల లంగా ఓణీలో…., లంగాని దోపుకుని బొడ్డు చూపిస్తూ చేతిలో నూనె గిన్నె పట్టుకు వచ్చింది.
అప్పుడే వచ్చిన బావమరిది రా బావా నేను నూనె రాసి నలుగు పెడతా అంటూ మంజుల చేతిలో నుండి గిన్నె తీసుకుంటూ అన్నాడు బావమరిది; బావని తీసుకువెళ్లి పీఠ మీద కూర్చోపెట్టి వంటికి నూనె పెట్టాడు.
బాడీ బావుందిబావా…రోజూ చేస్తావా? exercise.,
అంటూ వంటికి నూనె రాసి, చేతుల దండలు తీశాడు.
ఇంతలో నాగరత్నం వచ్చింది. “ఒరేయ్, అభ్యంగన స్నానం అంటే ముత్తైదువులు చేయించాలిరా…..నువ్వు కాదు., వెళ్ళిక్కడి నుండి…బాబుకి నేను నలుగు పెడతాలే…తాను చెయ్యలేడా బాత్రూమ్లో…” అంటూ కొడుకుని తరిమేసింది.
“కన్ను పడిందయ్యా నీ బాడీ మీద చొక్కాలేకుండా బయట తిరక్క…..నిజంగానే రోజూ చేస్తావా?! వ్యాయామమం., రాత్రి సరిగ్గా చూడలేదు” అంటూ వినీలని పిలిచింది.
పక్కనే నిలబడ్డ విజితకి రెమ్మల్లొ పులపరం స్టార్ట్ అయ్యింది. పై నుండి కిందకి చేతుల నిండుగా బంతులు పిసికేసుకుంటూ….పై పంటి కింద పెదాలని కొరుక్కోసాగింది.
నాగరత్నం చూడనే చూసింది. “దీనమ్మ, దీనికి మూడొచ్చినట్లుంది తెగ నలిపేసుకుంటోంది. ఇదొక్కటి వాణ్ణి పంపించాము కానీ…,” అనుకుంటూ
మంజుల పసిగట్టింది. అమ్మ ఎదో ప్లాన్ చేస్తోంది అనుకుంటూ అమ్మా….వాడు సరిగ్గా నూనె పెట్టలేదు. నేను నూనె పెట్టి మసాజ్ చేసి, అంటూ ఇంకా ఎదో చెప్పబోయింది.
వెంటనే అందుకుంది నాగరత్నం ఆ…ఆ చాలు చాలు నువ్వు ముత్తైదువవి అయితే…….అలాగే చేద్దుగానీ ముందు బయలుదేరు పెళ్ళికానీ వాళ్లకి ఇక్కడ ప్రవేశం లేదు” అంటూ మంజుల చేతిలో నూనె లోటాని లాక్కోబోయింది.
మంజుల: “నువ్వు స్నానమేగా చేయిస్తోంది…ఇంకేం చేయించట్లేదుగా….మరి నేను ఇక్కడుంటే నీకేంటి నొప్పి..,….నువ్వు స్నానం చేయించు నేను నలుగు పెడతాను. లేదంటే చెప్పు నాన్నను పిలుద్దాం తనుకూడా ఒక చెయ్యి సాయం చేస్తాడు” అంది వెటకారంగా….
నాగరత్నం: “నువ్వు ముదిరిపోయావే….ఏదో ఒకటి తగలడు” అంటూ చేసేది ఏమీ లేక విసుగు ప్రదర్శించింది.
మంజుల కావాలని లంగాని పైకి ఎగదోపి తొడలు పట్టాభి భుజాలకు తగిలేలా జరుపుకుంటూ తలకి నూనె పెట్టింది. “బావా, నీ భుజాలు నా తొడల మధ్య రాసుకుంటున్నాయి..కొంచెం దూరంగా పెట్టు”
నాగరత్నం: “నువ్వో షకీలావి మోజెక్కువై నీ తొడల మధ్య భుజాలు పెట్టాడంట, నోరు మూసుకుని నూనె రాయవే…..!”
మంజుల: “షకీలా., కామేశ్వరి ఎవ్వరో ఊళ్ళో ఉన్న కుర్రాళ్ళని అడిగితే…చెపుతారు…నువ్వుండగా నేను షకీలా అంటే బాగోదమ్మా……”
నాగరత్నం మూతి ముటముటలాడించుకుంటూ.. వినీల: “చెయ్యి వెయ్యదులే అక్కా………….నువ్వేం భయపడకు., అది ఒంటరి పక్షి; ఇదేదో కూస్తుందిలే”
మంజుల: “నిజంగానా…..?! ………..నిజమేలే పిన్నీ, నువ్వు చెప్పినట్లు చెయ్యి వెయ్యట్లేదు కానీ ముక్కు గింతలు పెడుతున్నాడు”.
నాగరత్నం: “సిగ్గూ, ఎగ్గూ ఏమన్నా ఉందా ఈ పిల్లకి?! ముక్కు దూర్చుతున్నాడుట.,!!! చూడవే వినీల…ఎట్టాంటి వాగుడు వాగుతుందో…..?!”
వినీల: “అది చూపిస్తే….?! సరిపోయిందా…..మనం చూపించలేమా……ఏంటి?! నువ్వు కూడా చీర నడుమోంపులో దోపుకో….లేకపోతే లుంగీ ఎగదోసినట్లు దోసెయ్….” అంటూ చీరని నడుమోంపులో దోంపుకొంది.
అది చూసి నాగరత్నం చీరని లుంగీలా పైకి కట్టి., దానికి అదునుగా లుంగీ జారకుండా పైట తీసి అడ్డంగా కట్టింది.
వినీల: “ఏంటక్కా….అది కిందది చూపిస్తే నువ్వు కిందా మీదా కలిపి చూపిస్తున్నావు…గురుడు తట్టుకోగలడా అని?!”
నాగరత్నం: “తట్టుకోలేకపోతే వాయించి వదిలిపెడతాడూ….మనకు కావలసింది కూడా అదే కదా…..ఇక మాట్లాడాకే పని చూద్దాం”. అంటూ నాగరత్నం పట్టాభి కూర్చున్న స్టూల్ దగ్గరకు వచ్చింది.
వినీల, అనూష్కకి ఏమీ తీసిపోదు. సరైన జోడీ దొరికితే…..రెండు పంటలు పండించేయ్యగలదు. కుర్రాళ్ళు తాను నడుస్తూ ఉంటే ఎగురుతున్న వెనకలు చూసి కామెంట్లు విసిరేవాళ్ళు. గుంపులో ఉంటే ఒకళ్ళిద్దరు చేతులు వేసి చేతికి దొరికిన చందాన పిసికి పారేసేవాళ్ళు.
నాగరత్నం షకీలా షాపులతో మతి పోగొడుతూ ఉంటుంది. బావగారు ఈ వయసులో కూడా నాగరత్నం వెనుక పడుతున్నదంటే కారణం ఆ షకీలా సొంపులే……ఇంతమంది హీరోయిన్లు ఇంట్లో ఉన్నా పట్టాభి మాత్రం అలివేలు వెనకే పడుతూన్నాడు.
చూడాలి మా ముగ్గుర్లో ఎవ్వరి మీద చెయ్యేస్తాడో?!…..పట్టాభిని ముందు ఆ ముక్కాలి పీఠ మీంచి లేపి స్టూల్ మీద కూర్చో పెట్టాలి.
లేకపోతే నా హెయిట్కి తొడలదగ్గరే ఆగిపోతాడు. అనుకుంటూ పట్టాభిని పెద్ద స్టూల్ మీద కూర్చోబెట్టింది.
నాగరత్నానికి వినీల ఎత్తుగడ అర్ధం కాలేదు కానీ., పట్టాభికి వినీల రెమ్మల్లొ తడి ముక్కు పుటాలు అదరగొడుతోంది..
ముగ్గురూ దగ్గరగా వచ్చారు. మంజుల అప్పటికే లంగాని మినీ స్కర్ట్ లా కట్టేసింది. సన్నని బలమైన తొడలు రాశీ ఖన్నాలాంటి నడుము మాంత్రికుడి గుహలో నుండి బంగారం కారినట్లు తేనే కారిపోతున్నట్లు కారిపోతోంటే….కావాలని కాళ్ళమధ్య లోటా పట్టుకుని బావా కళ్ళు మూసుకో నీ తల మసాజ్ చేస్తాను నూనె కళ్ళలో పడితే మండుతుంది. అంటూ తన రవికలో పొంగుతున్న సైజులని ఇంకా పైకి సర్దుకుని పట్టాభికి దగ్గరగా జరిగింది.
వినీల గోళెం దగ్గర నిలబడింది. వినీల మాదవతి రసాలు ముక్కుని తొలిచేస్తుంటే….. గోళెంలో నీళ్లు అందుకునే నెపంతో చేతులు సారిస్తూ దొరికినవి దొరికినట్లు పట్టుకుని పసికసాగాడు.
నాగరత్నానికి ఎలా అప్రోచ్ అవ్వాలో అవగతం అవ్వలేదు. బాబూపడిపోతావు నేను నీ వెనకే ఆసరాగా ఉంటానో…అంటూ వీపుకి తన మందులు బలంగా ఆంచి కుకుడికాయలు పిసుకుతూ రసం తయారుచేస్తోంది.
పట్టాభి టవల్ లో అలజడి అధికమయి నరాలు పురివిప్పి పాలు కారేలా…, పిల్లాడి బుగ్గలు కందిపోయ్యాయా….?! బుగ్గలు ఎర్రబారాయా?! అన్నట్లు రక్తం పుంజుకుని నరాలు గట్లు తెగిపొయ్యెలా పొంగిపోతోంది.
టవల్ ఒక్కటే ఆచ్ఛాదనం, ఆ ఒక్కటీ తప్ప ఇంకేమీ లేదు. నాగరత్నం: “ఒసేయ్ మంజులా మీ నాన్న రాగలడు, వెళ్ళి ద్వారం దగ్గర నిలబడు., ఎవ్వరూ రాకుండా చూడు” అంటూ ఆజ్ఞలు జారీ చేసింది.
మంజుల: “నాకేం బట్టింది నువ్వే వెళ్ళి ద్వారానికి అడ్డంగా నిలబడు., నువ్వు ఏం చేసినా ఇక్కడి నుండి కదిలేది లేదు”
నాగరత్నం: “వినేలా., పోనీ నువ్వన్నా వెళ్ళవే…..మీ బావగారు రాకుండా చూడు”
వినీల: “సర్లే, బావగారికి ఎదురు వెళ్ళడమే…..హమ్మో నా వల్ల కాదు. నాకు తెగ సిగ్గు బాబూ…..”
నాగరత్నం: “నీ సిగ్గు చిమిడినట్లే ఉంది., మీ బావగారు వచ్చారంటే…..మన పని సున్నకు సున్న”
మంజుల: “ఏమ్మా….నాన్నగారు నువ్వు చేస్తున్న పని చూసి ముక్కున వేలేసుకుంటారన్నా?!”
నాగరత్నం: “నేనేం చేస్తున్నానే…………స్నానం చేయిస్తున్నాను అంతే కదా….!”
మంజుల: “మరి అంతే అయితే….భయమెందుకో….నాన్న నిన్ను బావ చేతిలో నలుగుతూ ఉంటే చూసి గుండెలు బాధుకుంటాడన్నా?”