చెయ్యెత్తి తట్టిగా తన తలను కిందికిదించాలన్న ఆలోచనని అతి కష్టంమీద నిగ్రహించుకున్నాను. నా చేతులు నాకు తెలీకుండా ఎక్కడతన తల దగ్గరకు వేల్లిపోతాయోఅని వాటిని తల వెనక్కు పెట్టిఉంచాను. ఉన్నట్లుంది తను తల పైకెత్తినానుండి విడిపోయింది! నాకు దిమ్మతిరిగినంత పనయింది. అంత తొందరగా తను వెనక్కెళ్ళి పోతుందనిఊహించలేదు.
“ప్లీజ్ భావు!” అని అరిచినట్లుగానే అన్నాను! నేను విసిగి వేసారిపోయినట్లు క్లియర్ గా అర్థం అవుతోంది.. కానీ తను ఏమాత్రం కనికరంలేనట్లు
“అప్పుడే కాదు డియర్” అంది.
మావాడైతే చిన్నపిల్లాడి దగ్గర చాక్లెట్ తీసేసుకున్నట్లుఎగిరెగిరి పడుతున్నాడు. నేనైతే నాకుతెలీకుండానే పిర్రలు పైకెత్తి నా మోడ్డను తనమొహం దగ్గరకు తీసుకెళ్ళడానికి తెగ ప్రయత్నం చేస్తున్నాను. దాంతో తను ఇంకాస్త వెనక్కుజరిగింది. “ఇప్పుడు ఏమైంది? ప్లీజ్ డియర్” అన్నాను. నా గొంతులో దీనత్వంస్పష్టంగా కనబడుతోంది. తను “ఊహూ” అన్నట్లు తల అడ్డంగా ఊపుతూ“ఒక్క నిమిషం డియర్” అంది. (To be continued in Part-06)