ఆ రోజు సాయంత్రానికి స్కూల్ మొత్తం మీద పేర్లిచ్చిన అమ్మాయిల సంఖ్య నలభై నాలుగుకి చేరింది. ‘ఆహా…! ఇంతమంది అమ్మాయిలని… హార్స్లీ హిల్స్ లో అంటే కంట్రోల్ చేస్కోడం కొంచెం కష్టమే!‘ అని శంకర్ అనుకుంటుండగా అప్పుడే అంజలి వచ్చి, “ఈ టూర్ ని క్యాన్సిల్ చెయ్యాలేమో, శంకర్!” అంది.
శంకర్ తన ఆశలన్నీ ఈ టూర్ మీదే పెట్టుకున్నాడు. “ఏఁ… ఏమైంది, మేడం?” అన్నాడు కంగారుగా…
అంజలి టేబుల్ మీదున్న లిస్ట్ ని చూస్తూ, “మీనాక్షీ దేవిగారు తప్ప మిగతా టీచర్లందరూ రామని చెప్పేశారు. అలాగైతే, ఇంతమందిని మనం మాత్రమే కాచుకోడం చాలా కష్టమైపోతుంది కదా!” అంది.
“మేడం… ఇంతకి రెండింతలైనా కాచుకునే సత్తా నాకుంది. మీకింకా నా గురించి పూర్తిగా తెలీదు,” అన్నాడు శంకర్ కొంటెగా నవ్వుతూ…
అంజలికి శంకర్ అన్నది అర్ధమై ముసిముసిగా నవ్వుతూ, “అది కాదు కదా ఇప్పుడు ప్రాబ్లం! ఆడవాళ్ళకి కొన్ని ఇబ్బందులు ఉంటాయి. అవి చూడటానికి మేము ఇద్దరం మాత్రమే అంటే కష్టమవుతుందనీ! అవునూ, శ్రీదేవిగారు ఎప్పుడొస్తారు..?” అని అడిగింది.
శ్రీదేవి ఉంటే తన ఆటలు సాగవని శంకర్ కి తెలుసు, అందుకే “ఒకవేళ శ్రీదేవికి వచ్చే వుద్దేశం ఉన్నా తనని తీసుకెళ్ళే వుద్దేశ్యం మాత్రం నాకు లేదు. అయినా… మీరేం కంగారు పడనక్కరలేదు. అందరూ ఆడవాళ్ళేగా… ఒకరికి ఒకరు సహాయకంగా ఉంటారు,” అని అన్నాడు. అతను ఇంకా ఏదో చెప్పబోతుండగా మీనాక్షి దేవి అక్కడికి వచ్చింది. అంతే, శంకర్ మాట్లాడటం ఆపేశాడు.
అంజలి వెంటనే, “ఆ… మీనాక్షి గారు… రండి రండి… మేము టూర్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాం. మేడంలందరూ రావడానికి ఇష్టపడటం లేదు. నాకేం చేయాలో అస్సలు తోచడం లేదు—” అని అంటుండగా మీనాక్షి, “ఆ ముండలు రాకపోతే మనకేంటి… మనమే వెళ్దాం. ఏఁ మనం చూస్కోలేమా ఈ మందని! నేను నాతోపాటు మా బావగారి కొడుకు రాజేష్ ని కూడా తీసుకొస్తాను. వాడికి చేతనైన సహాయం వాడూ చేస్తాడు. మా సరిత కూడా చూసుకుంటుంది. ఇకపోతే, నేను ఇంకొకరిని కూడా తెద్దామనకుంటున్నాను,” అంది.
శంకర్, అంజలి ఎవరు అని అడిగేలోపల అజయ్ లోపలికి వచ్చాడు… అదే, మన టఫ్. అతనెవరో ఆ గదిలో ఉన్న వారందరికీ ముందే తెలిసుండటంతో ప్రత్యేకంగా పరిచయాలు చేసుకోడం తప్పింది.
అజయ్ డైరెక్టుగా పాయింటుకి వచ్చేస్తూ, “మీనా…క్షి మేడం మీ టూర్ గురించి నాకు చెప్పారు.. టూర్ కి కావలసిన బస్సు, అక్కడ ఎకామడేషన్ అన్నీ నేను చూసుకుంటాను… మీరేం ఫికర్ కావద్దు… అన్నట్టు నేనూ మీతో రావచ్చా…?” అని చివర్లో అడిగాడు.
అంజలి రిలీఫ్ గా మొహం పెట్టి, “థాంక్యూ ఇన్సపెక్టర్ గారు… అడగకుండానే ఇంత సహాయం చేస్తున్నందుకు. మీరు కూడా వస్తే నిజంగా బాగుంటుంది… తప్పకుండా రండి!” అంది.
అలా టూర్ ఖరారయింది… ఇక ఎప్పుడు వెళ్ళాలి అని అంజలి అడగ్గానే శంకర్, “ఎంత తొందరగా వీలయితే అంత మంచిది,” అన్నాడు. తన భార్య ఊర్నుంచి తిరిగి వచ్చేలోగా టూర్ కి వెళ్ళిపోవాలన్నది అతని ఆలోచన.
దానికి అందరూ సమ్మతించడంతో మర్నాడే టూర్ కి వెళ్ళాలని నిర్ణయించి స్కూల్లో ఎనౌన్స్ చేసింది అంజలి.
అటు పక్కన మీనాక్షి అజయ్ ని పక్కకి తీసుకెళ్ళి, “ఇదిగో… టూర్లో ఈ పిల్ల పూకుల వెంట పడమాకు… మొత్తం మూడురోజులూ నువ్వు నాతోనే గడపాలి. ఈ రాత్రికే నా పూకుని పూర్తిగా గొరిగించేసుకుని చేసుకుని రెడీగా ఉంటాను!” అంది.
“అలాగే కానీ, మీనా డార్లింగ్! ఔనూ… ఈ టూర్ కి నీ కూతురు సరిత వస్తోందా…? ఇప్పటివరకూ చూడలేదు దాన్ని!” అని టఫ్ అనగానే, మీనాక్షి కోపంగా, “నా కొడక… ఇప్పుడే ఎవరికీ చూడకు అని చెప్తే… మళ్ళా నా కూతురు గురించి అడుగుతావా…. ముడ్డి మూసుకుని రేపటికి రెడీగా ఉండు,” అంది.
అజయ్ ఒక్కసారి గట్టిగా నవ్వేసి అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.
★★★
మర్నాడు సాయంత్రానికి పేర్లిచ్చిన అమ్మాయిలందరు స్కూల్ ముందు హాజరయ్యారు…!
మొత్తంగా నలభై నాలుగు మంది. అందులో మనకు తెలిసిన కేండిడేట్లు… సుజాత, నాస్మిన్, సరిత, కవిత ఇంకా దీప్తి ఉన్నారు. అంజలి, మీనాక్షి దేవి, శంకర్, అజయ్ ఇంకా రాజేష్ కూడా బయలుదేరడానికి సిద్ధంగా ఉన్నారు. ఇంతమందిని తీసుకెళ్ళడానికి ఒక పెద్ద బస్సుని ఎరేంజ్ చేసాడు టఫ్. దానికి డ్రైవర్ ఇంకా హెల్పర్ గా ఇద్దరు నడి వయస్కులను ఎంచుకున్నాడు. వాళ్ళు కూడా మాంఛి దృడకాయులు!
ఇక లిస్ట్ ప్రకారం అందిరినీ టిక్ చేసుకున్నాడు శంకర్. ఇందులో కొంతమందిని మర్చిపోకుండా రౌండప్ చేసాడు… తన సొంత పని కోసం.
అక్కడ అమ్మాయిలందరికీ ఈ టూర్ చాలా ఎక్సైటింగా ఉంది. అందులోనూ శంకర్ ప్రత్యుత్పత్తి పాఠం విన్నవారైతే ఈ టూర్ ద్వారా ప్రాక్టికల్ ఎక్సపీరియన్స్ ని పొందగలమేమోనని ఉత్సుకతతో ఉన్నారు. సుజాత కూడ తన ‘లైవ్ షో‘ కోరికని తీర్చుకోవడానికి ఈ టూర్ ని వినియోగించుకోవాలనుకుంటోంది.
బస్ లో రెండు రెండు సీటింగ్ తో ఎరేంజ్మెంట్ ఉంది. అంజలి శంకర్ ని తనతో పాటుగా కూర్చోబెట్టుకోవాలనుకుంది. కానీ, మీనాక్షీ దేవి తనతో కూర్చోడంతో ఇంక ఏమీ చెయ్యలేకపోయింది. సరిత లోపలికి వచ్చి మీనాక్షి వెనుక కిటికీ ప్రక్క సీట్లో కూర్చుంది. శంకర్ ఇంకా బస్సెక్కకుండా మిగతా వాళ్ళని ముందు పంపిస్తున్నాడు. టఫ్ లోపలికి వచ్చి మీనాక్షి పక్కన ఖాళీ లేకపోవడంతో వెనక్కి పోయి సరిత పక్కన కూర్చున్నాడు. అంజలి, మీనాక్షిలకి అటుపక్క సీట్లలో సుజాత, నాస్మిన్ కూర్చున్నారు. శంకర్ ఆ తర్వాత వచ్చి సుజాత వెనక కూర్చున్నాడు. తెన్త్ క్లాస్ అమ్మాయి ఒకత్తి వచ్చి శంకర్ పక్కన కూర్చుంది. ఆమె పేరు లావణ్య.! ఇక దివ్య, కవిత టఫ్ వెనుక సీట్లలో కూర్చున్నారు. అలా మిగతా సీట్లలో అమ్మాయిలందరూ కూర్చున్నాక రాజేష్ బస్ ఎక్కి సుజాత వైపు చూసాడు. అతనకి వెనక కూర్చోడానికి ప్లేస్ లేకపోవడంతో ముందు డ్రైవర్ దగ్గరి పొడవాటి బల్లలాంటి సీట్ మీద కూర్చున్నాడు.. ఇక బస్ బయలుదేరబోతుండగా ఒకమ్మాయి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చింది. “ఆపండి… ఆపండి… నేను కూడా వస్తున్నాను!” అంది ఆ అమ్మాయి. తన పేరు అనూష, నైన్త్ క్లాస్ స్టూడెంట్! శంకర్ లేచి వెళ్ళి ఆమె పేరుని కూడా లిస్టులో చేర్చుకున్నాడు. బస్సు అప్పటికే నిండిపోవడంతో తనని రాజేష్ పక్కన కూర్చోమని చెప్పారు. రాజేష్ కళ్ళు మిలమిలా మెరిశాయి. తన పక్కన కూర్చున్న అనూష వైపు తినేసేలా చూడసాగాడు.
ఇక ప్రయాణం మొదలయింది… ఛలో హార్స్లీ హిల్స్!
బస్ బయలుదేరింది.
సుమారు పన్నెండు గంటల ప్రయాణం… అంటే, గమ్యం చేరేసరికి తెల్లారిపోతుంది…
బస్ స్టార్ట్ చేసేముందు డ్రైవర్ అనూషని వుద్దేశించి క్లీనర్ తో, “రేయ్… పోరి మస్తుగుందిరా… సగం తోవ నువ్వు మిగతా సగం తోవ నేను కలిసి పిసికిపారేద్దాం దాన్ని…!” అన్నాడు. దానికి క్లీనర్ చిన్నగా సకిలిస్తూ పోయి అనూష పక్కన కూర్చున్నాడు. రాజేష్ కి ఇంకా ఆ క్లీనర్ కి మధ్య శాండ్ విచ్ లో బ్రెడ్ల మధ్య టొమేటో ముక్కలా ఇరుక్కుపోయింది తను. అది ఏసీ బస్ కావడంతో కిటికీ అద్దాలనుండే బయటి పరిసరాలను చూడటం సాధ్యమవుతోంది అందరికీ… పచ్చని పంట పొలాల మధ్య మట్టి రోడ్డులో బస్సు పరుగెడుతోంది. మెయిన్ రోడ్డులో అడుగిడగానే బండి నెమ్మదిగా వేగం పుంజుకుంది. పశ్చిమాన సూరీడు వారికి వీడ్కోలు పలికి మెల్లగా కిందకి దిగిపోయాడు.
ఇక బస్సు లోపలైతే, ఏసీ చల్లదనం కొంచెం కొంచెంగా పరుచుకుంటోంది… అక్కడున్న టీవీలో ‘గోవిందుడు అందరివాడేలే!‘ సినిమా వేసారు. అసలు జీవితంలో ఎప్పుడూ సినిమానే చూడని వాళ్ళలా అక్కడ అమ్మాయిలు అందరూ సినిమాని చూడ్డంలో లీనమైపోయారు. సినిమా సౌండ్స్ తప్ప మరే శబ్దమూ లేదక్కడ. కానీ, కొందరు మాత్రం సినిమాని ఏమాత్రం పట్టించుకోకుండా తమ తమ ఆలోచనల్లో తామున్నారు. అంజలి, శంకర్ ఒడిలో వెచ్చగా ఒదిగిపోతే ఎంత బాగుండేదో అని అనుకోసాగింది. అక్కడ శంకర్ తన దృష్టిని తన ముందు కూర్చున్న సుజాత మీదనే ఉంచాడు… ఈ టూర్ లో ఆమెని ఎలాగైనా పొందాలని మార్గాలను యోచిస్తున్నాడు. కేవలం శంకరే కాదు, రాజేష్ కూడా తన పక్కన కూర్చున్న అనూషని పట్టించుకోకుండా వెనక్కి తిరిగి తలుపు అద్దం గుండా సుజాతనే ఆబగా చూస్తున్నాడు. సుజాత మాత్రం తన కళ్ళను మూసుకుని అంజలి, శంకర్ల ఆటని వాళ్ళ పక్కనే కూర్చుని వీక్షిస్తున్నట్టుగా ఊహించుకుంటోంది. తన పక్కనే కూర్చున్న నాస్మిన్ అయితే, కొత్తగా తన ప్రియుడిగా మారిన తన అన్న సామిర్ కూడా ఈ టూర్ కి వచ్చుంటే ఎలా వుండేదో అనుకుంటూ తలతిప్పి ముందుకు చూసింది. తలుపు దగ్గర కిటికీ అద్దం నుంచి రాజేష్ తమ వైపు చూస్తుండటం గమనించి సుజాతని తట్టి, “అవునూ, నీ వెంట పడ్డాడన్నావ్… వాడేనా?” అని మెల్లగా అడిగింది. సుజాత తన తలంపుల నుండి బయల్పడి నాస్మిన్ చూపుని అనుసరిస్తూ రాజేష్ వంక చూసింది. సుజాత తనవైపు చూడటంతో రాజేష్ పళ్ళికిలించాడు… “హ్మ్.. వాడే! కానీ, వాడిమీద నాకు అస్సలు ఇంట్రెస్టు లేదు… నేను, మీ అన్నయ్యతో ఫ్రెండ్ షిప్ చేద్దాం అనుకుంటున్నానులేఁ,” అంది సుజాత మెల్లగా… అది వినగానే నాస్మిన్ తన మనసులో ఇలా అనుకుంది, ‘ఇప్పుడు సామిర్ నా వాడే… నేను తనని నీకు చచ్చినా దక్కనివ్వను..‘
అప్పుడే వాళ్ళ పక్కనుండి పెద్ద కేక వినిపించింది… అది మరెవరిదో కాదు, సాక్షాత్తూ మన మీనాక్షీ దేవిగారిదే.! ఒక్కసారిగా అందరి తలలూ ఠక్కున ఆమె వైపు తిరిగాయ్… కానీ, మీనాక్షి తల మాత్రం తన వెనక కూర్చున్న అజయ్ వైపు తిరిగింది. ఎందుకంటే, టఫ్ అస్సలు ఆత్రం ఆపుకోలేక తన చేతిని ముందుకి పోనిచ్చి ఆమె బలిసిన పిర్రల్ని గట్టిగా గిల్లేసాడు కనుక. మీనాక్షి ఆనక అందరూ తనవైపే చూస్తుండటంతో, “ఏదో దిక్కుమాలిన పురుగు…. గట్టిగా కుట్టేసింది!” అనేసి చప్పున ముందుకి తిరిగిపోయింది. దాంతో, అందరూ మళ్ళీ సినిమా చూడటంలో మునిగిపోయారు. అయితే… అజయ్ పక్కనే కూర్చున్న సరిత మాత్రం అంతకుముందు అతను తన చేతిని వెనక్కి తీసుకుంటుండగా చూడ్డంతో ఆమె కళ్ళు అనుమానంతో ముడిపడ్డాయి… తను అజయ్ మీద ఓ కన్నేసి వుంచింది.
ముందర క్లీనర్ అనూషని కెలకడం మొదలెట్టాడు. తన మోచేతితో మెల్లగా అనూష చంక దగ్గర నొక్కాడు. అనూష పక్కకి తిరిగి కూర్చుంది. వాడు కూడా తన పక్కకి జరిగి మళ్ళీ ఆమె చంకకి కుడి స్తనానికి తగిలేలా తన మోచేతిని తిప్పాడు. అనూషకి వాడు కావాలని చేస్తున్నాడని అర్ధమైంది. కానీ, ఎందుకో భయంగా అనిపించి వాడ్ని వారించలేకపోయింది. దాన్ని ఆసరాగా తీసుకుని వాడు తన మోచేతిని నెమ్మదిగా ఆమె కుడి స్తనం మీదకి పోనిచ్చి నొక్కాడు. అనూషకి ఒళ్లంతా జివ్వుమంది. వెంటనే, మరి కాస్త సర్దుకుని రాజేష్ దగ్గరికి జరిగి కూర్చుంది.
అటు పక్కన రాజేష్ మాత్రం తన పక్కన జరుగుతున్నది గమనించక వెనక్కి తిరిగి అల్లంత దూరాన వున్న సుజాతని తినేసేలా చూస్తున్నాడు… సుజాతకి వాడి చూపు ఎందుకో ఇబ్బందిగా అనిపించి అటుపక్క వెనకనున్న కవితతో మాట్లాడి తన ప్లేసుని మార్చుకుని అక్కడికి పోయింది. వెళ్ళిన మరుక్షణమే తన కళ్ళు మూసుకుని నిద్రలోకి జారిపోయింది.
కవిత సుజాత ప్లేస్ లోకి వస్తూ శంకర్ పక్కన కూర్చున్న లావణ్యతో, “భలే ఛాన్స్ కొట్టావేఁ… మ్మ్… ఇంకేం, సార్ తో ఇక ప్రాక్టికల్స్ మొదలెట్టేయ్!” అని అనేసి వెళ్ళిపోయింది. లావణ్య ఆ మాటలకు సిగ్గుపడి, “ఛీ… పోవే…!” అంటూ కవిత వీపుమీద చిన్నగా ఒకటిచ్చి తల దించుకుంది. శంకర్ కి కవిత మాటలు లీలగా వినిపించాయి. వాళ్ళు ఏ ప్రాక్టికల్స్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారో అతనికి తెలీంది కాదు… తనేగా ఇంతకుముందు క్లాసులో పునరుత్పత్తి పాఠం చెప్పినప్పుడు ‘కుదిరితే ఎప్పుడైనా ప్రాక్టికల్స్ ట్రై చేద్దాం‘ అన్నాడు… ఇప్పుడు లావణ్య కవిత మాటలకి సిగ్గుపడే తీరును చూస్తే తనకు కూడా ఇష్టమున్నట్టుగానే అనిపిస్తుంది. ‘సరే, ఇప్పుడే ట్రై చేద్దాం‘ అనుకుని శంకర్ మెల్లగా తన తొడమీదున్న చేతిని లావణ్య తొడమీద వేశాడు. అందుకు తనేమీ అభ్యంతరం తెలుపకపోవడం అతనిలో ధైర్యాన్ని పెంచింది.