మనలి మొగుడి
మూడో వెళ్ళాం!
౦డవ భాగం
బాత్‌ రూమలోంచీ బభుటకు వచ్చాడు డాక్టర్‌ ఆదిత్య. అతను బట్టలు
వేనుకున్హాక ఇద్దరూ గది బయటకు నడిచారు. చిన్న కారిడార్‌, దానీచివర
కిందికి దిగడానికి మెట్టున్నాబు కారిడార్‌ లో అక్కడ క్కడా వురాతన కాలం నాటి
వన్తువులు అందంగా అమర్శి ఉన్నాయి.
మెట్టు దీగారు ఇద్దరూ. మెట్లకు ఒకృవెవు గోడ…. మరోవెవు రెబులీంగ్‌ ఉంది.
గోడకు అంచెలంచెలుగా వురాతన్నమైన అతి విల్ళువెన తైలవర్ణ చిత్ర వటాలు
తగిలించి ఉన్నాయి. నగిజ్మీ చెక్కిన అందృమైన వ్రే మల్లో బిగించి ఉన్నాయి ఆ తైల వర్ణ
చీత్రాలు.
మెట్టు దీగగానే వోలు… మెట్ల వక్కన రూపారాణి వడక గది. మరోవెవు
కిచెన్‌ ఉన్నాయి. కిచెన్‌ లోంచి బభుటకి వచ్చింది ఇంటి వనే మనివ్మి ఆదిలక్ష్మి. నలభె
వళ్ళుంటాబు ఆమెకి… లావుగా గున్న వనుగును గుర్తు తెచ్చేలా ఉంది. అంత
లావున్హా చకచక నడున్తూ వంషారుగా ఉంటుంది ఆదిలక్ష్మి. “అమ్మగారూ… వీదెనా
డ్రింక్‌ ఇ మృంటారా?” వీనముంగా అడి గింది ఆదిలక్ష్మి.
“వరే… ఆదీ… స్కాచ్‌ ఆన్‌ ది రాక్స్‌ వబ్రా… డాక్టరు బాబు బాగా అలనీ
వోటూరు. కాస్త డ్రింక్‌ తగిలిస్తే వంషారు వుడుతుంది.” అంది రూ పారాణి వాళ్లో
ఉన్న సోఫాలో కూర్చుంటూ. డాక్టర్‌ ఆదీత్య ఆమెకెదురుగా కూర్చున్నాడు.
“రాజారాం అంకుల్‌ నీ చూన్తుంటే జాలీ వేస్తోంది ఆంటీ… ఆయన కళ్ళముందే
ఖీరు ఇలాంటి వనులు చేన్తుంబే భరించలేక పోతున్నాడు. అనలాభున్నే ఇలాంటి
వరిస్రితుల్లో చూనీ జాలీ వడ కుండా నువ్వెందుకు ఇలా రెచ్చేపోటు వ్రవర్తిన్తున్నావో
నాకబణుతే అర్ధం కావడం లేదు. అయినా నువ్వ తలచుకుంటే ఇంత పెద్ద బంగళాలో
వీమూల గదిలో ఎవరితో కిందా ఖీదా వడ్డా ఆయనకు తెలినేది లేదు. కానీ
ఎందుకిలా ఆయన కళ్ళముందే చేటూలని వట్టుబడుతున్నావు?” అడిగాడు డాక్టర్‌.
ఆదిత్య. కోవంతో నివ్చులు గక్కుతున్ను రాజారాం చూవులు తనని
వెంటాడుతున్నుట్టు గా అనీ వీ స్తోంది అత గాడికి.
వకవక నవ్వింది రూవ. “నన్ను మవో దూలగొండి, కామ వీశాచీ అనీ
భావిన్తున్నావా ఆదిత్యా? శీ రాజారాం అంకుల్‌ నిజానీకెలాంటివాడో తెలీన్తే
నువ్వాభున ఖీద జాలి చూవీంచవు.” అంది.
ట్రేలో డ్రింక్స్‌ తో వచ్చింది ఆదిలక్ష్మి. ఇద్దరికీ చెరో గ్లాను అందించింది.
వొనంగా నీవ్‌ చేన్తూ ఉండిపోటూరు ఇద్దరూ. “నువ్వు వెళ్ళే మందు, అమ్యుగారి
గది శుభ్రం చేని వక్కతీదుండే బెడ్‌ షీట్‌ మార్చు.” చివ్చింది రూవ కిచెన్‌ లోకి
వెళుతున్ను ఆదీల కీతో. “అలాగే న మ్మా…” వీనముంగా తలూవీంది ఆదీల క్మీ.
డ్రింక్‌ వూర్తి చేని లేచాడు డాక్టర్‌ ఆదిత్య. “వ స్తానాంటీ… అన్నుట్టు చె వడం
మరిచాను… రేవు బాంబే వెళ్తున్హాను. నా ఫ్రెండొకడి వెళ్ళి, దానీతర్వాత
నాగవ్లూర్‌ లో ఓ మెడికల్‌ కాన్ఫరెన్సు ఉంది.” అన్నాడు మెబున్‌ డోర్‌ వెవు నడున్తూ
ఆదిత్య. అతనే వెనకే నడిచీ వచ్చి తలువు దగ్గర నిలబడ్డ రూవ మొవొంలో
ఎటువంటి భావం కనీవించలేదు. “మళ్ళీ ఎవ్బుడొస్తావు?” అంది మామూలుగా.
“ఊరినుంచి రాగానే వస్తానాంటీ అంకుల్‌ కి అవే టాబ్లెట్స్‌ కంటిన్యూ
చెటుండి. నా ఉద్దేశంలో ఆభనేలాంటి వాడునా కాన్త వ్రశాంతంగా చావని వృూడం
మంచిది… చచ్చేమందు ఎందుకు అతన్ని బాధవెట్టడం?” అన్నాడు డాక్టర్‌ ఆదీత్య
గు మ్మం అవతల నలబడి.
“అది నేను చూనుకుంబాను లేవూ డాక్టర్‌ ఆదిత్వా… అన్నట్టు ఒక్క
మాట… ఇవళ శీ దంచుడు బృవ్యోండంగా ఉంది. అందుకు చాలా థాం క్స్‌.” అంటూ
తలువు మూనేనీంది రూ పారాణి.
తన బెడ్‌ రూములోకి వెళ్ళీ నైటీ వివ్చీ కింద వడేని ఎబాన్డ్‌ భాత్‌
రూములోకి వెళ్ళింది. బాత్‌ టబ్‌ లో నిండుగా ఉన్నాయి నీళ్ళు. స్నానాని కి ఏర్పాట్లు
చేనీ ఉంచింది ఆదీలక్మీ. గోరువెచ్చని నీటితో నిండి ఉన్న బాత్‌ టబ్‌ లోకి దిగి,
రెండు కాళ్ళు జావీ ముడాలు తొట్టి అంచు మీద ఉంచి తలను వెనక్కి వాల్బీ కళ్ళు
మూనుకుంది రూవ. నుగంధ ద్రవ్వాలతో ఉన్న నీళ్ళు మత్తెక్కించే వరి ముళాలు
వెదజుల్పుతుంటే ప్రాణాని కి వముగా ఉంది రూ పారాణి కి.
మధ్వావ్టుం రెండు గంటల వేల తన రూమలోంచి వోళ్లోకి వచ్చింది రూవ.
ఆదిలక్ష్మీ పెనుంచి మెట్టు దిగుతూ కనిపించింది. “ఏం చేన్తున్నారు అభ్యుగారు?”
అడిగిందీ రూవ సోఫాలో కూర్చుంటూ. “బెడ్‌ వీట్‌ నూర్చాను. కొద్దీగా నూవ్‌
తాగించాను… వీదో చెప్పాలని వ్రభుత్నీన్తున్నారు కానీ నాకర్దం కావడం లేదు. ”
అంది ఆదిలక్ష్మీ.
“ఆభనగారు ఏం చెవ్చీనా… చెప్పాలనే వ్రభుత్సించినా… నీకది అర్ధం అబినా
వట్టిచు కోన క్కర్రేదు ఆదీ… చేతగాక అలా వడున్నాడు గానీ ఆయన నన్నెంత పాంన
పెట్టాడో నీకూ తెలును. ఏ ఆడదీ అనుభవించని నరకాన్ని నేను అనుభ వించాను.
ఇవ్చటికీ నన్ను వేధిన్తున్నాడు…” అంది రూవ కటువుగా. ఆదిలజ్షీ ఏమీ
మాబ్దాడలేదు.
“నరేలే గానీ, నువ్వు) బభుల్దేరు. సాయంత్రం తరగా రా… అన్నుట్టు ఆదీ…
మరో వీవణం… అభ్యుగారిని అవ్వ్చుడవ్చుడూ బభుట తోటలో తీవ్వీతే
బాగుంటుందని వీన్తుంది. ఎవ్వరెనా కాస్త దిట్టంగా ఉండే మేల్‌ నర్స్‌ లాంటి వాడినీ
వీర్చాటు చేటూలి. నీకు తెలినిన వాళ్ళెవ్వరెనా ఉంటే చెవ్వు.” అంది రూవ.
“నరేన మృగారూ.” అంది ఆదిలక్ష్మి.
ఆ సాయంత్రం ఆరుగంటలకు ట్రిమ్ముగా డ్రన్‌ చేనుకుని కారులో శ్రబ్వుకి
బయలుదేరింది రూ పారాణి. నేరుగా బార్‌ రూముకి వెళ్ళింది. పెద్ద వోలు అది. ఒక
వక్క డ్రింక్‌ నన్హబుచేనే బార్‌ కౌంటర్‌ ఉంది. దాని దగ్గర వరునగా వేనీ ఉన్న
న్థూల్ఫ్‌ ద మేలర్చ్‌ కూర్చునే త మకిష్మమెన డ్రింక్స్‌ తాగుతున్నారు. బార్‌
కౌంటర్‌ కి ఎదురుగా వోలుకి మర్వోవుక్క వెద్ద డమూన్‌ ఉంది. దాని మీద ఒక వక్క
ఆర్కెస్ట్రా వత్తెక్కించే మ్యూజిక్‌ స్త వీనీవిన్తుంటే డభూన్‌ శీద జంటలు ఆ
మ్యూజిక్‌ కి అనుగుణంగా స్రైవ్స్‌ వేన్తూ డాన్స్‌ చేన్తున్నారు.
రూవ బార్‌ కౌంటర్‌ దగ్గర చిట్ట చివరి న్రూలొకటి ఖాళీగా ఉంటే దాని శీద
కూర్చుంది. బార్‌ అటెండర్‌ నీ తన కిన్హమెన స్కాచ్‌ ఇమ్మని చెవ్చి… అతడందిచిన
గ్లాను వట్టుకునీ డభూన్‌వెవు తిరిగి డాన్స్‌ చేన్తూ ఎగురుతున్న జంటల్నీ చూన్తూ
కొద్దీ కొద్దీ గా స్కాచ్‌ చవ్చరించ సాగింది.
పావుగంట గడిచింది. “వల్లో రూపారాణీ… బావున్నారా…” అన్ను
వలకరింవు వినీ వక్కకి తీరిగి చూనింది. జనార్దన్‌ నిలబడి ఉన్హాడక్కడ. తన
న్నేపాతు రాలు మాధవీలత ఫ్రెండతను. వాళ్ళిద్దరి కీ ఈ క్రబ్‌ లోనే వరిచభు ముంది.
“వాల్లో జనా… మాధవి వది?” అడిగింది రూవ.
“ఏం చెవృుమంటారు అెండి. మాధవి ఈ మధ్య రూటు మార్చింది. ఎవడో
కొత్త మార్వాడీ బిజినెన్‌ మాన్‌ ఒకడు తగిలాడు. వాడితో తీరుగుతోంది.”
అన్నాడు నీ స్పారంగా.
“ఓ మె. ఐ భూమ్‌ వెరీ సాఠీ…జనా…” అందీ రూవ లోలోవల
నవ్వుకుంటూ. అంతలో ఆమె వక్కనున్న నైల్‌ ఖాళీ అవడంతో దాని మీద
కూర్చున్నాడు జనార్ధన్‌. అతడి క్కూడా డ్రింక్‌ ఆర్డర్‌ చేనీంది రూవ. ఇద్దరూ
తాగుతూ మాట్లాడు కోసాగారు.
లేత నీలీ రంగు వ్షిఫాన్‌ చీరలో, న్రీవ్‌ లన్‌ బ్లౌజ్‌ తో ఉందీ రూవ. ఆమె
నవ్వుతున్నువ్వుడు _వెట కిందున్ను ఆమె భారీ స్తనాలు ఊగడం గమ్మత్తుగా
కనీవీస్తోంది జనార్దన్‌ కి. మైమరచిపోటు చూన్తున్న అతని కళ్ళలోని ఆకలిని
వనీగట్టింది రూవ. అతన్ని ఇంకాన్త రెచ్చగొట్టాలని అతని నీల్లీ జోకులకి
మరింతగా వగలబడి నవ్వుతూ తన ఒంటినంతా అటూ ఇటూ కదిలి స్తోంది.
“డాన్స్‌ చేద్దామా?” అడిగాడు జనార్ధన్‌. “వద్దు… అదొక బోరు… బెర్రేన్‌
ఖీదకి వెళ్దాం. కాస్త మంచి గాలీ వీల్చుకోవచ్చు…” అందీ రూవ. “వద మరీ…”
అంటూ లేచాడు.
ఇద్దరూ లివ్టులో వ్రవేశించారు. లోవల ఎవరూ లేరు. లీజ్ట్‌ డోర్స్‌
మూనుకోగానే టావ్‌ ఫ్లోర్‌ బటన్‌ నోక్కాడు జనార్దన్‌. “ఇవ్వాళ చాలా అందంగా
కనివిన్తున్నావు రూపా…” అంటూ రూవ భుజం శీద చెబ్బు వేశాడు. కొంటెగా
నవ్వి “అందంగానా లేక సెక్సీగానా…” అంటూ అతని దగ్గరగా జరిగింది రూవ.
ఆమె భుజుం శీద ఉన్ను చేతీని కిందకు జార్చివెట ఖీదనే ఆమె రొమ్ముని నొక్కాడు.
నీండుగా గాలీతో నండి ఉన్న వెద్ద _సెజు రబ్బరు బంతీలా మెత్తగా ఉన్నా చేతీకి
ఎదురు తీరుగుతున్నుట్టు దృఢంగా ఉంది ఆమె న్తనం. “వా మ్‌…అబ్బా… న్‌…” అంటూ
అతని వెవు మొవొం తీవ్చీందీ రూవ. తలవంచి ఆమె పెదాల నందుకున్నాడు. ఒకరి
వెదవులు మరొకరు చవ్చురించుకోసాగారు. చేతీనీ అతని పాంటు జీవ్‌ మీద వేని
నర్హున దాన్ని కిందకులాగి లోవలికి చెబు దూర్చింది రూవ. చేతీవేళ్ళకు
తగిలిన అతని దం డాము ధాన్ని వట్టి బభుటకు లాగింది. గుప్పెట్లో ఇమడనంత
లావుగా ఉన్న అతని దడ్డుని చూనీ “మె గాడ్‌… కళ్ళు చెదిరి పోతున్నాణ్‌…
జనార్దన్‌… ” అంది నవ్వుతూ.
“నాదీ నీ చేతీలో ఉంది… నీ ఇష్తం వచ్చినట్టు చేనుకో…” అన్నాడు నవ్వుతూ
జనార్ధన్‌ ఒక చేత్తో ఆమె వీరుదుల ఖీద బలంగా చరున్తూ.
ఇంతలో లీవ్హు ఆగింది. చటుక్కున తన ఆయధాన్నీ లోవలీకి తోనుకుని జీవ్‌
వెకి లాగాడు. లీజ్ట్‌ డోర్స్‌ తెరుచుకోగానే బముట కు వచ్చారు ఇద్ద రూ.
వదవ అంతన్తు వె భాగం అది. వీళ్ళిద్దరు తవ్చ్ఫ అక్కడెవ్వరూ లేరు. ఒక
వ్రక్క వెద్ద వాటర్‌ బాంకు ఉంది. దానికి దగ్గర్లో వెద్ద డి్‌ యాంటెన్నా ఉంది. మరో
వక్క వీరిగిన ఫర్నిచర్‌… వనీకి రానీ వన్తువులూ… అట్ట వెట్టైలు గుట్టగా వేర్శి
ఉన్నాబు దూరంగా ఉన్న బీళ్ణీంగుల ఖీద అమర్శి ఉన్న నిటూన్‌ సెన్‌ బోర్డులు
రంగురంగుల్లో వెలుగుతూ ఆరిపోతూ ఆ వ్రదేశ మంతా వింత వెలుగులు
విరజే మ్యుతున్నాయి.
రూవ నడుం చుట్ట చెట్టు వేనీ భూంబెన్నా వనక్కు తీనుకు ఎళ్ళాడు
జనార్ధన్‌, ఫౌండేషన్‌ తాలూకు రెండడుగుల నీమెంటు ది మ్మొకటి ఉంటే దాని శీద
కూర్చుంది రూవ. ఆమె ఎదురుగా నీలబడి పొంటుని వివ్చేనీ అండర్‌ వేర్‌ తోనవో
కిందకి జార్చేశాడు. ఇనవ రాడ్‌ లా… లావుగా… వూత్తిగా నీగడదన్నీ ముందుకి
సాగి ఉన్ను అతని దడ్డునీ అప్పాభుంగా వట్టుకుని పెకీ కిందకీ నీమరుతూ తల
వంచి నాలుక కొనతో అతని గుండుని తాకింది రూవ. బ్‌… రూపా… నా
మొడ్డ కుడవ్వా…” అనడిగాడు జనార్దన్‌ రికెన్ట్‌ చే న్తున్నుట్టు.
నోరు వూర్తిగా తెరిచి అతగాడి మొడ్డని అబగా నోట్లోకి తీనుకుని తలనే
మందుకూ వెనక్కూ ఆడిన్తూ గుడవసాగింది రూవ. తల మందుకి
కదిల్బీన వ్వుడు వెదవులతో బి గించి వట్టుకోవడం వల్ల వె చర్మం వెనక్కు వెళ్తూ
అతనే అవడా గుండు ఆమె నోట్లోకి దూనుకు వన్తుంది. నాలీకతో దానే ఖీద
రాపాడిన్తూ తల వెనక్కు కదిల్భినవ్వ్చుడు చివరికంటా వెదవుల మధ్యకూ
వస్తోంది. అయిన్‌ వ్లూట్‌ చవ్చరిన్తున్నుట్టు ఆమె తన అవడానే చవ్చరిన్తూ
గుడు న్తుంటే ఆ తీ నుఖానుభూతి కి జనార్దన్‌ మెలికలు తీరుగుతున్నాడు.
ఆవేశంగా నడు మని ముందుకీ వెనక్కీ ఊవుతున్నాడు.
చటుక్కున అతన్ని వదిలేనీందీ రూవ. “ఏముంది రూపా…” అడిగాడు
ఆశ్చర్యంగా జనార్దన్‌. “తెల్లవార్లూ నోట్లో వెట్టి ఆడించేలా ఉన్నావు నీ వరన
చూన్తుంటే… నాదీ చూడు ఎలా కాలీ పోతోందో… అంటూ లేచీ నీలబడి చీరను
ఒక్కుదుటున నడుం వెకెత్తేనుకుని పాంటీని కిందకు జార్చి కాళ్ళనుంచి
తొల గీంచీంది.
అదే నిమెంటు దిమ్మ తీద కూర్చుని ఆమెని తన్నవెవుకి తీవ్సుకున్హాడు. తన
మందుకి వంచి నాలికతో ఆమె ఉవన్హు గాడి మీద _వెనుంచి కిందదాకా
రాపొడించాడు. నున్నుగా వేవ్‌ చేని ఉందేమో పొంగడంలా ఉబ్బీ వీశాలంగా ఉంది
రూవ దిమ్మ. కొవ్వు వట్టి బలినీ వంవర వననతొనల్లా ఉన్న వూ రెమ్మలు
వువ్వూలా వీచ్చుకుని ఉండటంతో వాటి _వెభాగాన, గట్టిగా ఉబ్బిన చిక్కుడు
గింజలా ఉన్న ఆమె మదనకీల బభిరునుగ తగిలింది అతని నాలీక కొనకి.
దొరి కిందే ఛాన్సు అన్నుట్టు గా దాన్నే నాలీ కతో నొక్కాడు జనార్దన్‌.
“ఓవ్‌… న్‌….” అంది రూవ మైమరచి పోటు అతనే తల మీద చెబ్బువేనీ బలంగా
తన మెొత్తకేనీ అదుమకొంటూ. నాలీకతో రెమ్మల్ని రాపాడిన్తూనే లోవలీకి
తోశాడు. ఉవ్చుగా, వగరుగా వదో తెలియని రుచీ తగిలింది నాలికకు. నాలికని
వూర్తిగా లోవలి కంతా జొనువుతూ ఆకురాబు అరగదీన్తున్నుట్టు లాభువంగా
నాక సాగాడు.
కూత కొచ్చిన కోడిలా కూస్తోంది రూవ. తీయని, నుఖమెన మూలుగులూ,
కేరింతలూ వెలువడుతున్నాబు ఆమె నోటివెంట. వళ్ళంతా చలీబ్బరం
వచ్చినదానిలా _ వణికి పోతుంటే, లోలోతుల్లో తీబ్యునే జీల కణక్షణానికీ
వెరిగి పోతుంటే దిగుడు బావిలో ఊట ఊరుతున్నట్టు మదన రసాలు ఊరుతూ
న్రవిన్తున్నాయు ఆమె కామ మందిరంలో.
నాలుకతో లోవల గుండ్రంగా చుట్టలు చుడుతూ కెలుకుతున్నట్టు
తీవ్పుతున్హాడు జనార్దన్‌ రూవ కాళ్ళు నేలఖీద నీలవడం లేదు. ఒళ్ళు గాల్లో
తేలీ పోతున్నుంత వరవశం కలుతోంది. ఆవేశంతో మొత్తను అతనీ మొవాంలోకి
నెట్టడంవల్ల రెమ్మలు మరింతగా విచ్చుకున్నాయి. “వో…న్‌….ఓ… మె… ఎవ్బుడూ
ఎరగను ఇంత నుఖం…ముీ్‌… జనార్దన్‌… నీ ఖ్రెండు మాధవీ నిజంగా థాంక్స్‌
చె ప్పాలోయ్‌…. ఇంత అద్భుత్యమెన నాలుకని నాకోనమే వదిలేనీందోట్‌ అది…
ఫెంట్యాన్టి క్‌… నీలాంటి దడ్డూ, ఇంత ఎక్స్‌ వల్ట్‌ నాలుక వని చేనే మొగాడు నాకింత
వరకూ తగల్లేదోబ్‌. ఇంకావమ్మా జనార్దన్‌… ఆగలేను… నీ దడ్డు దెబ్బకోనం నా
వవ్చు అల్లాడి పోతోంది. ఈ నాకుడు తర్వాత తీరికగా చేనుకోవచ్చుగానీ, నీ దడ్డు
దోపి దంచి కొట్ట వోయ్‌…” అంటూ ఆత్రంగా అతన్నే జుట్టు వట్టు కునే వెకి లేవదీనీంది
రూవ.
వెకిలేచి ఆమెనీ ఆ నీమెంట్‌ దిమ్మ ఖీద చేతులు ఆన్ఫీ వంగోబెట్టాడు. ఎత్తైన
ఆమె వీరుదుల్ని రెండు చేతుల్లో వట్టి విచ్చదీని నడు మని మందుకి నెట్టాడు. ఒక
చెట్టు వెనక్కు జావీ అతగాడి దడ్డునందుకుని దాని గుండుని విచ్చుకుని ఉన్న
తన వూ రెమ్మల మధ్యకి నర్హుకుంది రూవ. జనార్దన్‌ నడు మని ముందుకు తోని
అదమగానే ఆమె వూకు రెమ్మల్నీ చీల్చుకుంటూ బీగుతుగా లోవలీ కంటా
దిగబడింది అతనే మొడ్డ.
వ్రైంచ్‌్‌వెన్‌ నీసా మూతీలో బిరడా బిగించినట్టు బీగునుకునే దిగబడింది
రూవ వూకు రెమ్మల మధ్య జనార్దన్‌ లవడా. “అబ్బ… ఎంత బెట్‌ గా ఉందోయ్‌
నీది…” అంటూ మొత్తని అటూ ఇటూ ఊవింది రూవ. నర్చున వెనక్కు లాగి మళ్ళీ
గుద్దాడు జనార్ధన్‌. “అదీ దెబ్బంటే… ఇక కానీయ్‌…” అంది రూవ అతన్ని కప్పాన్తూ.
అది మేవెట్టి గూటింవులు ఇవ్వడం మొదలెట్టాడు జనార్దన్‌.
అతని గుద్దుడికి ఒళ్ళంతా అదురుతుంటే తీభుగా మూలుగుతోంది రూవ.
“జనా… జనార్దన్‌… గుద్దు… గూటించి ఏం గుద్దుతున్నావురా… నా రాజా… నీ
గుద్దుడికి నా వూకు తీమ్మారె క్కిపోతుంది…. దెంగవోట్‌… దెంగు… నా వ్లూకు
వచ్చడి చేన్తున్నావు… శీ ఇష్టం… చిరగ దెంగరా నా రాజా…” అంటూ
కీచుగొంతుతో కేరింతలు కొడుతూ నడుముని వెనక్కి నెట్టి అతగాడి ఊవుడికి
వాటంగా అంది స్తోందీ రూవ.
“అనలే మనలీ మొగుడు… ఇలా గునవంలా దించి గూటించి దెంగలేడాడొ.
వగా కొన్హాళ్ళుగా మంచం వట్టాడని వినికిడి. అందుకే నరెన దెబ్బలేక తెగ
రెచ్చిపోతోంది ఇది… ” అనుకుంటూ తన బల మంతా వ్రమోగి ంచ సాగాడు జనార్దన్‌.
రూవ వూకులోని మదన జలాలు తెగ ఊరిపోయి జనార్దన్‌ లవడా మొదలంటా
దూరుతూ ఉన్నవ్వ్చుడు అందులోంచి “తవక్‌… తవక్‌…”మనే శబ్దం అభుగా
వస్తోంది. దాంతోబాటూ రూవ తిణ్యుటి మూలుగులూ, జనార్దన్‌ బీగీంచీ
కు మ్ముతున్నవ్వ్చుడు “వుమ్‌… వయమ్‌…” అన్న శబ్దాలతో ఆ వ్రదేశ మంతా
మారు మోగుతోంది.
దాదావు వదిని మెషాలనేవూ యుంత్రంలా గుద్ది అణచివెట్టి కార్చేశాడు
జనార్ధన్‌. అతనే లవడా రనం తన వూకు గోడలకి వీచికారీ కొట్టి నట్టు తాక గానే
తనుకూడా మక్కుతూ కార్చేనుకుంది రూవ.
నొమ్మనిల్లీ నట్టు కదలకుండా అలానే ఉండిపోమారు ఇద్దరూ. అబుదు
నీ మిషాల తర్వాత తేరుకునీ తనదాన్నీ ఆమె దాంట్లోంచి లాక్కుని కింద వడి ఉన్న
అండర్‌ వేర్‌ పాంటూ వేనుకున్హాడు జనార్దన్‌. నీమెంట్‌ దిమ్మవెన ఉన్న తన
పాంటీతో తొడల మధ్య శుభ్రంగా తుడుచుకునే దాన్ని ఉండ చుట్టి దూరంగా
వీనీరేనీంది రూవ.
“ఇంత పోటుగాడివీ కదా… ఎందుకొదిలేనీందోమ్‌ నిన్ను, మాధవీ,
దానికే మన్నా విచ్చా?” అనడిగింది రూవ దిమ్మ ఖీద కూర్చుని చీరని
నరిచేనుకుంటూ ఆశ్చర్యంగా. “ఏమంది రూపా… డబ్బు… ఆ మార్వాడీ ప్లాబేదో
కొనిచ్చాడట… ఇంకా యూరోవ్‌ ట్రివ్‌… అదీ అలా చాలా… * అన్నాడు జనార్దన్‌.
ఇద్దరూ లీన్హులో కిందకి దిగారు. బభుటకు వచ్చిన తర్వాత కారెక్కి
ట్రీరీంగ్‌ మందు కూర్చున్న రూవను “మళ్ళీ ఎవ్బుడు కలుద్దాం?” అనడి గాడు
జనార్దన్‌ కారు విండోలో చేతులాన్ని.
“చూద్దాం… అవ్చుడవ్వుడూ కశ్రబ్‌ కి వన్తుంటాగా. బెటర్‌ లక్‌..[బె[” అంది
కారుని స్టార్ట్‌ చేని మందుకి పోనిన్తూ. “ఓకే… బె[౯ అన్నాడు వెనక్కి జరుగుతూ.
వెళుతున్న కారుని చూనీ “రేపో మాపో చచ్చే డబ్బున్న మనలఠి
మొగుడున్ను… కనీగల ఆడది… వడితే ఇలాంటి దాన్నీ వట్టాలి… కానీ దొంగ
మండ… తెలివిగల భుటంలా ఉంది… లొంగేలా లేదు… ” అంకుంటూ తన బెక్‌
వెవు నడిచాడు జనార్దన్‌.
ఇంకా ఉంది….