అతని భుజం మీద తన తలని విసురుగా తీసుకున్న కరుణ అతని నుండి దూరంగా జరిగింది. జరిగి అతన్ని అసహ్యంగా చూసి
‘నువ్వు మనిషివి కాదు! నా శరీరం అంతా పచ్చి పుండు చేసావు. నువ్వు రాత్రి నిజంగా చెప్పాలి అంటే నన్ను రేప్ చేసావు. నేను వెళ్లి పోతాను\’ అనింది కళ్ళ నుండి ఉబుకు తున్న కన్నీళ్ళని ఆపుకుంటూ.
ఆమె కేసి జాలిగా చూస్తూ వీరయ్య…
‘నను క్షమించు కరుణా! నేను ఆ సమయంలో పశువు లాగా ప్రవర్తిస్తాను నాకే తెలియ కుండా.. అది అలా ఎందుకు జరుగు తుందో నాకే ఇప్పటికీ తెలియడం లేదు’
‘ఏమి తెలియడం లేదు నీకు ? చూడు నా సల్ల మీద, బొడ్డు మీద , పూకు మీద నీ పంటి గాట్లు. అవి ఇంకా రక్తం గడ్డ కట్టుకుని
విపరీత మయిన నెప్పి కలిగిస్తున్నాయి చూడు. ‘ అంటూ తన మీద పడిన అతని పంటి గాట్లని అతనికి చూపించింది కరుణ.
ఆ దెబ్బలు చూడ డానికి భయంకరంగా వున్నాయి. అతని పళ్ళు దిగ పడిన ప్రదేశంలో తెల్లగా కండ కనపడుతుంది. అవి చూసిన వీరయ్య కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. వున్నట్టు వుండి ఆమె కాళ్ళ మీద పడి ‘నన్ను క్షమించు ‘ నన్ను క్షమించు ‘ అని గట్టిగా అరవ సాగాడు.
కరుణకి ఇదేమీ అర్ధం కావడం లేదు. రాత్రి రాక్షసుడి మాదిరి ప్రయత్నించిన తన మొగుడు ఇప్పుడు చిన్న పిల్లాడి మాదిరి ఏడుస్తున్నాడు. ఇదెక్కడి విచిత్రం అనుకున్న ఆమె మెల్లిగా లేచి బాత్ రూం లోకి వెళ్ళింది. ఆమె స్నానం చేసి వచ్చే లోపల వీరయ్య ఆమెకి కావలసిన టిఫిన్ అంతా ఆమె మంచం దగ్గరికి తీసుకు వచ్చి ఆమెని తిన మని చెప్పి బయటికి వెల్లిపోయ్యాడు.
కరుణ టిఫిన్ తిని కాస్త స్థిమిత పడి రాత్రి, పొద్దున్న జరిగిన దాని గురించి ఆలోచిస్తూ ఆ ఇల్లు మొత్తం తిరిగింది. అలా తిరగడం లో ఆమెకి వీరయ్య పాత పెట్టె ఒకటి కన పడింది. దానిలో ఎమున్నయ్యో తీసి చూడాలి అనిపించింది ఆమెకి.
ఒక సారి ఇల్లు మొత్తం చూసి పని వాలు అంతా ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు వుండడం చూసి మెల్లిగా ఆ పెట్టె వున్న గది లోకి వెళ్లి గది తలుపుకి గొళ్ళెం వేసింది. మెల్లిగా శబ్దం రాకుండా ఆ పెట్టెని తెరిచి చూసింది. ఆ పెట్టెలో వీరయ్య వేసిన బొమ్మలు చాలా వున్నాయి. ఆ బొమ్మలు అంతా ఒక మొగ వాడు, ఆడది చేసే కామ కేళి ని రక రకాలుగా చిత్రీక రించి వున్నాయి.
ఆ బొమ్మల్లో వుండే ఆడది ఒక అందమయిన ప్రౌఢ మాదిరి వుంటే ఆమెని దేంగే మగవాడు కూలి పని చేసుకునే వాడి లాగా వున్నాడు. వారి దెంగు లాటని ఒక కుర్ర వాడు కిటికీ సందుల్లో నుంచి, మంచం కింద నుంచి, ఇంటి పయి కప్పు నుంచి చూస్తున్నట్టుగా చిత్రీకరించ బడి వున్నది. ఆ కుర్రవాడిని ఎక్కడో చూసి నట్టుగా అనిపించింది కరుణకి .
తరచి తరచి చూడగా అతను వీరయ్య లాగ అనిపించాడు. ఆ కాయితాల మీద అంత ఆర్ట్ బై వీరయ్య అని రాసి వుండడం చూసి అవి వీరయ్యే వేసి ఉంటాడు అనుకుంది కరుణ. ఆమెకి ఏమీ అర్ధం కావడం లేదు. ఆమె చదువు కున్నదే అంతంత మాత్రం. అందువల్ల అక్కడ కనిపించే సన్నివేశాలు ఆమెకి ఒక్కక్కటి ఒక్కక విచిత్రం గా అని పించాయి.
ఆ ఆలోచనలకి ఆమెకి వున్నట్టు వుండి కళ్ళు తిరిగి నట్టయి అక్కడే కూల బడింది. ఇంకా ఆలో చిస్తే బుర్ర తిరిగి పోతుంది అనుకున్న కరుణ ఆ కాయితాలని పెట్టెలో పెట్టెయ్యాలి అనుకుని పయికి లెయ్య బోయింది.
కాని లెయ్య లేక అలాగే పనుకుని వుండి పొయ్యింది. అలా ఎంత సేపు వుందో తెలియదు కానీ కొంచెం సేపు అయిన తరువాత రెండు బలిష్ట మయిన చేతులు ఆమె భుజాలు పట్టుకుని ఆవ లీలగా ఆమె శరీరం మొత్తం ఎత్తి పయికి లేపి ఆ రూం లోనే వున్న మంచం దగ్గరికి తీసుకుని పొయ్యి ఆమెని అక్కడ పనుకోబెట్టాయి.
అతనే మళ్ళీ ఆమె చెంపలు తడుతూ చేతిలో నీల గ్లాస్ ని ఆమె పెదవులకి ఆనించాడు. ఆమె గబా గబా రెండు గుటకలు వేసి కళ్ళు తెరవ డానికి ప్రయత్నించింది. కాని కళ్ళు విడి వడ లేదు.
అతను మరల ఆమెకి నీళ్ళు తాపించి కొంచెం నీళ్ళు చేతిలోకి తీసుకుని ఆమె మొఖం మీద చిలక రించాడు. అప్పటికి కానీ ఆమెకి కొంచెం కొంచెం తెరిపి నియ్య లేదు. కొంచెం కళ్ళు తెరిచి చూసిన ఆమె, నీళ్ళు ఇచ్చిన వాడు ఆ ఇంటిలో పనివాడు కామయ్య అని తెలుసుకుని దిగ్గున లేచి చీర సర్దుకుని అతనికి దూరంగా జరిగింది మంచం మీదే.
ఇక్కడ కామయ్య గురించి కొంచెం చెప్పు కోవాలి. అతను కూడా వీరయ్య వయసు వాడే. వీరయ్యతో పాటే పొలం పనులు ఆ పనులూ ఈ పనులూ చేసేవాడు. కాని అతనికి కొంచెం అమాయకత్వం పాళ్ళు ఎక్కువ.
చెప్పిన పని టక్కున చేసేస్తాడు కానీ పని లేనప్పుడు తిక్క తిక్క గా ప్రవర్తిస్తాడు. ఏదీ తెలియదు. ఆకలి వేసినప్పుడు అన్నం పెట్ట మని కూడా అడగడు. అలాంటి కామయ్య ఇప్పుడు కరుణ పరిస్థితి చూసి జాలి పడి ఆమెకి నీళ్ళు తెచ్చి ఇచ్చాడు.
ఎప్పుడూ ఆడ దాని స్పర్స ఎరగని కామయ్య, కరుణ ని పట్టు కొని మంచం దగ్గరికి తీసుకు వెళ్లి నప్పుడు ఆమె సల్లు, పొట్ట, పిరుదులు, తొడలు అతనికి వొత్తుకుని అతని పంచె లో అలజడి మొదలయ్యింది. ఆ కదలిక ఇంతకు ముందు ఎప్పుడూ ఎరగని కామయ్య కిందకి చోసుకున్తున్నాడు. అతని పంచె గుడారం లాగ లేచి వుంది.
(ఇంకా వుంది)