ఏ దిండు కావాలో తీసుకో! భాగం 1

(ముందు మాట: ఇది నిజంగా జరిగిన సంఘటన. రవి ఒక రోజు conference చాట్ లో నాతో, మా స్నేహితురాలు సత్య తో తన కాలేజీ రోజుల్లో జరిగిన సంఘటనలను ముచ్చటిస్తున్నప్పుడు, సత్య గారు .. ఇంత ఇంటరెస్టింగ్ గా చెపుతున్నాడు కదా.. కథలుగా మీరు ఎందుకు రాయకూడదండి అని నన్ను ప్రోత్సహిస్తే.. రవి అందుకొని.. అవును సర్! మీరు రాస్తానంటే ఇంకెన్నో ఉన్నాయి. మనకు చాట్ లో మంచి కాలక్షేపము కూడా ఉంటుంది అని సత్య గారికి వంత పాడితే ఇలా మొదలు పెట్టవలసి వచ్చింది.. ఇది రవి కి జరిగిన సంఘటనే అయినా ముగ్గురమూ కలసి డిస్కస్ చేసి ఇలా మీ ముందుంచడము వల్ల, వారిద్దరి పేర్లను కూడా సహ రచయితలు గా ఉంచడము నా ధర్మమని భావిస్తూ)
“ఏమిటే పద్మా! నన్ను మరిచిపోయావా ఎమిటీ, అవునులే సిటీ లో ఉన్నావు మంచి మొగుడ్ని కట్టుకున్నావు, మేమేమి కనబడతాము నీకు”.

“ఛీ! పోవె సరళా, ఎప్పుడూ నీకు నా మీద ఎత్తిపొడుపులేకదా! నేనా చెన్నై లో ఉన్నాను. నువ్వా విశాఖ లో ఉన్నావు, ఎన్ని సార్లు పిలిచినా నువ్వు రావు. వచ్చి ఒక వారము ఉండిపోవె అంటే ఒప్పుకోవు. నీతో మంచ ము మీద పడుకొని కబుర్లు చెప్పి ఎన్ని రోజులయ్యిందే! హాస్టల్ రోజులు మరచి పోలే ముకదా! ఇంతకి ఎమిటీ విశేషాలు, అన్నయ్య అల్లుడు కులాసేనా!”

“నీ అల్లుడు గురించే ఫోను చేసేది. వాడు రేపు చెన్నై కి వస్తున్నాడు. నీకెందుకు ఇబ్బంది పెట్టాలా అని అన్నయ్య వద్దన్నాడు.. అందుకే నీతో ఇంతవరకూ చెప్పలేదు. నువ్వు తెలిస్తే మళ్ళి నిష్టూర మాడతావని, నేనే సీ దగ్గరికి పంపుతున్నాను.. వాడు ఫామిలీ ఇళ్ళలొ ఉండాలంటే సిగ్గు పడతాడు. స్వంతముగా ఉండాలంటాడు. అందుకే అన్నయ్య నడిగి వాడికి ఒక రూము దొరికేలా చూడు పద్మా! మరిచిపోయాను అన్నయ్య బాగున్నాడా”.
“వాడు ఇక్కడ ఉంటే మేము అరిగి పోతామను కున్నావా ఏమిటీ! ఛీ! నీ బుద్ధి పోనిచ్చావు కదె! సరే పంపించు వచ్చిన తర్వాత వాడి ఇష్టము. ఇక మీ అన్నయ్య సంగతా, ఏమి చెప్తావులే, పగలంతా ఆఫీస్, రాత్రంతా క్లబ్.. ఇప్పుడు విషయమెందుకులే, నువ్వచ్చినప్పుడు చెప్తానులె అయినా వాడితో పాటు నువ్వు కూడా రాకూడదూ. వాడి వరకూ నువ్వు ఉండవచ్చు కదా! సరళా “. “ఇప్పుడు వీలు కాదు లె… వాడు వచ్చి సెటిల్ అయిన తర్వాత మేము వస్తాము, నువ్వు వద్దనే వర కూ ఉంటాము. సరేనా!”, అని ఫోను పెట్టేసింది సరళ.
ఇంతకూ సరళ ఎవరో కాదు మన కథానాయకుడు, రవి తల్లి. రవికి చెన్నై లొ ఇంజనీరింగ్ లో సీట్ వచ్చింది. అందుకే ఈ ప్రయాణం. సరళ కాలేజీ స్నేహితు రాలు పద్మ చెన్నై లొ ఉన్నందున అక్కడికి పంపితే రూం దొరికే వరకూ అక్కడే ఉంటాడు, అనే ఆలోచనతో ఫోను చేసింది.
రవి చూడ్డానికి అమాయక ముగా ఉన్నా, రోజూ పరుపు మీద బాదడములో ఎక్సుపర్ట్, రోజూ డ్రాయరు తడుపుకోనిదే నిద్ర పోలేడు. అందుకే ఒకరి ఇండ్లల్లో ఉంటే ఇలా చేసుకోవడానికి వీలు పడదని సింగిల్ రూము తీసుకుంటే మంచి పిల్లను కూడా తెచ్చుకొని ఆ సుఖమెలా ఉంటుందో అనుభ వించ వచ్చు కదా అని మనవాడి ఆలోచన. అందుకే ససేమిరా ఒకరి ఇంట్లో ఉండనన్నాడు.

కోరమాండల్ ఎక్స్ ప్రెస్స్ లో చెన్నై లో దిగాడు. ఆటొలో ఎక్కి పద్మ ఆంటి ఇంటికి వచ్చాడు. బజ్జర్ నొక్కాడు. 35 ఏళ్ళ ఆవిడ వచ్చి తలుపు తీసింది. ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు చూసాడు, కాని మమ్మి ఫోటో చూ పించింది కదా, పద్మ ఆంటి అని గుర్తుపట్టాడు.
“రవీ బాగున్నావా! రా రా ప్రయాణం బాగా జరి గిందా, సరళ ఎలా ఉంది ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు చూసాను నిన్ను, అప్పుడే పెద్దవాడివై పోయావు. ” అంటూ ఒకటే ప్రశ్నలతో ఊపిరాడనీయకుండా, అడుగుతుంటే ఊ సమాధానాలిస్తూ పెద్ద పట్టించుకోకుండా ఇంటిని ఇంట్లొ ఉన్న వస్తువులను చూస్తూ వీళ్ళకు బాగా ఉన్నట్లుందే అనుకుంటూ, సొఫాలో కూర్చున్నాడు.
మంచి నీళ్ళతో వచ్చిన ఆంటిని అప్పుడు పరికించి చూసాడు. అంత వయసున్నట్లు కనపడటము లేదు. అమ్మ కన్నా చిన్న వయసుదాని లాగా కనపడుతుంది. కాని వళ్ళు మాత్రము నిండుగా ఉంది. చీర కొంగు కుచ్చిల్లలో దోపుకోవడము వల్ల, బాగా బొడ్డు కిందికి చీర కట్టింది తెల్లటి ఛాయలో నడుము ముడతలతో

కనపడుతోంది. పాపము ప్రయాణ బడలిక లొ ఉన్నాడు. కదా ఆ దృష్టి పెట్టి చూడలేదు. ఎదురుగా బాగా కండతేరిన అంటి ఉన్నా, అజంతా గుహలాటి లోతైన బొడ్డు కొద్ది కొద్దిగా కనిపిస్తున్నా, ఎప్పుడెప్పుడు ఈ ఇంటి నుంచి బయటపడదామా అనే ఆలోచనే తప్ప ఆంటి మాటలు ఏవి సరిగా చెవికెక్కడ ములేదు.
పద్మ ఆంటి వాడి చూసి ప్రయాణము చేసివచ్చాడు కదా ఎందుకు విసిగించడమని బాగ్ ను చేతి లొకి తీసుకొని రవిని “నీ రూం చూపిస్తాను పదా ” అంటూ రూం లోకి తీసుకెళ్ళి బాగ్ ను బెడ్ మీద వేసి, “వేడి నీళ్ళతో స్నానము చేసిరా ! బాగా వేడి వేడి అన్నము తిని పడుకుందువు కాని. అంకుల్ ఏ అర్ధ రాత్రికో వస్తాడు ” అని చెప్పి బయటకు వచ్చేసింది.
రవి కొద్దిసేపు మంచము మీద కూలబడి, టవల్ తీసుకొని బాత్రూం కు వెళ్ళాడు.
రాత్రి కమ్మని వంటలతో భోజనము పెట్టింది. కొసరి కొసరి వడ్డిస్తూ, బుగ్గ మీద గిల్లి
“ఏమి పెద్దోడి వయ్యావురా అప్పుడే! చిన్నప్పుడు 5 ఏళ్ళప్పుడు నిన్ను చూసాను, ఇంకా గుర్తుంది.

జారిపోతున్న నిక్కరును పైకి లాక్కుంటూ ఆంటి
ఆంటీ అంటూ నా వెంట పడే వాడివి..”
అని అంటుంటే, దొరికానుగా కొట్టు తల్లీ కొట్టు.. అంకుల్ కూడా ఇంట్లో లేడు కదా.. నేనే దొరికాను, ఎన్నిరోజులు భరించాలో ఈ సుత్తి. బయట రూము ఎప్పుడు దొరుకుతుందో ఏమో! అని అనుకుంటూ..
“వంట అదిరింది ఆంటీ!.. మా అమ్మ కూడా ఇంత రుచి గా చెయ్యదు”,
అని ఒక కాంప్లిమెంట్ ఇచ్చి, తన గదికి వచ్చి బెడ్ మీద పడుకున్నాడే గాని, నిద్ర రావటము లేదు. విశాఖ లో పక్కింటి ఆంటి సడన్ గా జ్ఞప్తికి వచ్చింది. నూజివీడు రసాల్లాంటి తన సల్లు గుర్తుకు రాగానే ఇక తట్టు కోలే క బోర్లా పడుకొని నిక్కిన తన మగతనముతో పరుపు మీద దబా దబా వాయిస్తూ… “ఆహ! ఆంటీ…….” అని ఒక్కసారి కార్చుకొని డ్రాయరు విప్పే ఓపిక లేక అలాగే నిద్రలోకి జారి పోయాడు.
ఇంకా ఉంది….