ముఖ్యం గా ఇలాంటి పరిస్తిలో నేను మిమ్మల్ని ఒక్కరోజు కూడా వదిలి ఉండను…సాయంత్రం బయలుదేరుదాం….బాబు ని కూడా తీసుకెళదాం…అత్తయ్య తో మీరే చెప్పండి..నేను మా అమ్మ దగ్గరకి వెళ్ళి వస్తా….చిన్న పని ఉంది…”అని చెప్పి వెళ్లిపోయిన్ది….కనీసం నా వైపు కీడ చూడలేదు…నేను బాధ పడుతూ అలానే వెనక్కి వాలి పనుకున్న…కాసేపటికి అమ్మ వచ్చి అన్నం తినమంటే రమ్య వచ్చినాక తింటా…ఇపౌడు ఆకలి లేదు అన్నా…. నా లాప్టాప్ ఆన్ చేసి టికెట్స్ బుక్ చేస…రాత్రి 9 కి ఫ్లైట్…బుక్ చేసి ఆ మెసాజ్ రమ్య కి ఫార్వర్డ్ చేసి పనుకున్న….వెంటనే పక్కనే ఉన్న రమ్య ఫోన్ సౌండ్ వచ్చింది నా మెసాజ్ కి….తాను ఇక్కడే ఫోన్ పెట్టేసి వెళ్లిపోయిన్ది..
వెంటనే తీసుకుని గ్యాలరీ ఓపెన్ చేయగానే అందులో వీడియోస్ లో మొత్తం రమ్య మురళి గాడితో మొదటి నుండి దేన్గిచుకున్న వీడియోస్ ఉన్నాయి…ఫొటోస్ అయితే లెక్కే లేదు..వాడి మడ్డ చీకుతున్నప్పుడు కూడా ఫొటోస్ ఉన్నాయి….అవన్నీ చూస్తే ఇపౌడు మళ్ళీ నా మనసు పాడవుతుంది అని నేను పట్టించుకోకుండా అలానే పనుకున్న….సాయంత్రం 4 గంటలకి రమ్య వచ్చి నిద్ర లేపింది…నా గుండెలమీద తన ఫోన్ తీసుకుని “నా ఫోన్ చూసారా”అని అడిగింది….నేను అవును అని తలా ఉపా….
తాను “ఎందుకు…ఇప్పటి వరకు జరిగింది చాలదా….అందుకేనా భోజనం కూడా చెయ్యకుండా పనుకున్నారు”అని అన్నది..నేను లేచి కూర్చుంటూ “నేను ఏమి చూడలేదు…పైగా నాకు ఆకలి లేదు..అందుకే వద్దు అన్నా…నువ్ తిన్నావా….”అని అనగానే రమ్య సమాధానం చెప్పకుండా బయటకి వెళ్లి ప్లేట్ లో అన్నం పెట్టుకుని తెచ్చి నాకు ఇచ్చింది.
నేను తింటుండగా వాళ్ళ అమ్మ దగ్గెరే నుండి తెచ్చిన పిండి వంటలు ఒక బాక్స్ లో కొంచం కొంచం విడి గా తీసి మొత్తం కలిపి మా బ్యాగ్ లో సద్దుతూ ఉంది…నేను తినటం అవగానే రమ్య నా వైపు చూడకుండా ప్లేట్ తీసుకుని బయటకి వెళ్లి తలుపు వేసింది….సాయంత్రం నేను లేచి బయట కూర్చుని మా అమ్మ తో కాసేపు మాట్లాడిఇక బాబు ని తీసుకుని బయలుదేరాం….
చెన్నై వచ్చేవరకు కూడా రమ్య నాతో అసలు మాట్లాడలేదు….కార్ లో మా ఆఫీస్ వైపు గా వెళుతూ ఉంటే రమ్య ఫోన్ తీసుకుని మురళి కి కాల్ చేసింది….”ఎక్కడ మీ రూమ్….” అని అడిగింది…
“ఎం లేదు..కొన్ని పిండి వంటలు తెచ్చా నీకు….అవి ఇద్దాం అని…”
“లేదు…లేదు…నువ్ మా ఇంటికి కొన్నాళ్ళు రావద్దు….ఆయన కోపం గా వున్నారు ఇంకా….”
చెప్తే విను రా….మూసుకుని అడ్రస్ చెపు….ఒకే.. ఒకే… లొకేషన్ సెండ్ చెయ్….”అని ఫోన్ పెట్టేసింది… ఒక్క నిమిషం లో లొకేషన్ మెసేజ్ రాగానే నాకు చూపించింది రమ్య…వెంటనే కార్ అటువైపు తెప్పి పోనిచ్చా…అది చాలా మాస్ ఏరియా…అన్ని ఆటో లే పార్క్ చేసి ఉన్నాయి…వీధి చివరాల అక్కడక్కడ ప్రాస్టిట్యూట్ నీట్ గా రెడి అయి మగ వాళ్ళతో మాట్లాడుతూ కొంత మంది…ఇంకొంత మంది వచ్చే మగవాళ్లకోసం ఎదురు చూస్తూ వున్నారు….
టైం అపోయేటికె 10.30 అయినది…..ఇంతలో మేము ఒక ఇల్లు క్రాస్ చేస్తూ ఉంటే అక్కడే ఒకావిడ కేవలం జాకెట్ లంగా తో బయటకి వచ్చి ఎవరో మగ వాడి జుట్టు పట్టుకుని కొడుతూ గొడవ పడుతుంది…వాడు కేవలం డ్రాయేర్ మీదే వున్నాడు….రమ్య అది చూసి “ఈ ఏరియా అంతా గాలీజ్ గా ఉంది కదా…అడ్రెస్ కరక్ట్ ఏ కదా…”అని అనగానే నేను అవునని తలావుపా….ఇంకొంచం లోపలకి వెళ్లినాక కొంచం పెద్ద రోడ్ వచ్చింది…అక్కడ కార్ ఆపి మురళి కి కాల్ చేయమని అన్నా….రోడ్ అంతా నిర్మానుషయం గా ఉంది….
దూరం గా ఒక ముగ్గురు అమ్మాయి లు జీన్స్…ట్ షర్ట్ లో వున్నారు….బ్రోతల్స్…..వచ్చిపోయి వాళ్ళని అడుగుతూ వున్నారు…రమ్య ఫోన్ పెట్టేసి “మ్మ్…ఇటు పోనివ్వండి….ఇక్కడే …ఆ గ్రీన్ బిల్డింగ్……”అని అనగానే “కార్ వెళ్లదేమో….వాడినే రమ్మను…”అని అణా…”సరే..నేను వెళ్లి ఇచ్చి వస్తా ఉండండి ఇక్కడే”అని అన్నది..నేను వెంటనే “ఈ ఏరియా లో నువ్ నడుస్తావ…ఎం వద్దు…ఉండు..పోనిస్తా….”అని కార్ తెప్పి లోపలకి పోనిచ్చా….అక్కడ బిల్డింగ్ ఎదురుగా మురళి ను చుని వున్నాడు…షార్ట్…ట్ షర్ట్…రెండు కూడా నావే…కొత్తవి..రమ్య ఇచ్చినట్లు ఉంది..నేను కొంచె దూరం గానే కార్ రిటర్న్ చేసుకోటానికి వీలుగా ఆపగానే రమ్య దిగి “మీరు కార్ రిటర్న్ చేసుకోండి…ఇచ్చి వస్తా…..”అంటూ తన హ్యాండ్బ్యాగ్ తీసుకుని వెళ్ళింది….రమ్య పంజాబీ డ్రెస్ వేసుకుంది….