చటుక్కున సంధ్య క్రింద పెదవిని రెండు వేళ్ళతో అందుకుని—
“కోపం వస్తే నువ్వెంత ముద్దొస్తావో తెలుసా? ఐ లవ్ యు సాండీ! నా బంగారుకొండ! నా పిచ్చిముండ!” అంది ఉష.
ఏకకాలంలో నేనూ, సంధ్య అప్రయత్నంగా నవ్వేసాం.
****
అప్పటికి దాదాపు గంటన్నరయ్యింది.
ఇంట్లో నేనొక మానవుడ్ని వున్నాననే సంగతే మర్చిపోయినట్లున్నారు ఆడవాళ్ళిద్దరూ.
చిన్ననాటి కబుర్లలో ముచ్చట్లలో పడిపోయి వుంటారని చాలాసేపు నేను పుస్తకాలు తిరగేస్తూ నా గదిలో కూర్చున్నాను.
దురదృష్టవశాత్తు నా చేతికి హెరాల్డ్ రాబిన్స్ ‘బెట్సీ’ నవల దొరికింది. అందులో మంచి రసవత్తరమైన సెక్స్ సీక్వెన్స్ ఎదురయ్యింది. చాలా నిర్మొహమాటంగా సెక్స్ రాసే ఆంగ్ల రచయితల్లో నాకు హెరాల్డు రాబిన్స్ అంటే ఇష్టం. తెలుగు సాహిత్యంలో ఇలా రాయగల రచయితలు నాకెక్కడా తారసపడలేదు. అఫ్*కోర్స్ సెక్స్ ని ఏదో మొక్కుబడిగా మాత్రం ప్రతీ రచయితా రాస్తుంటారని నా అభిప్రాయం.
నాకు మాత్రం సెక్స్ అనే సబ్జెక్టే ఎంతో ఇష్టం.
సెక్స్ పుస్తకాలు చదవటం తప్పనీ, సెక్స్ బొమ్మలు, సినిమాలు చూడటం మంచిది కాదని పైకి కబుర్లు చెప్పే వాళ్ళెంతమందో నాకు తెలుసు. వాళ్ళ వ్యక్తిగత సెక్స్ జీవితాల గురించి నాకు సదభిప్రాయం లేదు అని చెప్పగలనుగానీ, సెక్స్ ని ఖండించే వాళ్ళలో ప్రతి ఒక్కడూ రహస్యంగా దాన్ని విపరీతంగా ఇష్టపడే హిపోక్రాట్ మనస్తత్వం కలిగివుంటాడని ఫ్రాయిడ్ అన్నట్లు గుర్తు.
పుస్తకం పక్కన పెట్టి లేచి నిల్చున్నాను.
కిటికీలోంచి చల్లని గాలి హాయిగా వీస్తోంది.
గదిలోంచి బైటకొచ్చాను.
ఉష, సంధ్య వంట గదిలో మధ్యాహ్నానికి ఏదో భారీ ఎత్తు వంటకాలు చేసే ఉద్యమంలో మునిగి వున్నారేమో అనుకున్నాను. కానీ— వంటగదిలో ఎవరూ లేరు. అంతా నిశ్శబ్దంగా వుంది. క్రింద గదులన్నీ చూసాను. వాళ్ళు లేరు.
మెల్లిగా మేడ మీదకి కదిలాను.
మా బెడ్ రూంలో కూడా లేరు వాళ్ళు.
వెనుదిరగబోయిన నాకు ఏదో ఆలోచన వచ్చి—పై అంతస్తు మీదకు వెళ్ళటానికి నిశ్చయించుకున్నాను.
పై అంతస్తులో ఒకే ఒక్క గది వుంది.
సూర్య కిరణాలు పుష్కలంగా పడే గది.
ఆ గదిలో నాన్నగారికి అత్యంత ఇష్టమైన విగ్రహాలు—స్ప్రింగ్ కాట్, సీనరీలు… అన్నీ వుంటాయి.
మేడమీదకి చేరుకున్నాను.
అంతే… కిటికీలోంచి కనిపిస్తున్న దృశ్యం చూసి నేను… శిలాప్రతిమనయ్యాను.
మంచం మీద వెల్లకిల్లా పడుకుని వుంది సంధ్య.
ఉష మాత్రం బోర్లా తలక్రిందులుగా ఆమె మీద పడుకుని వుంది.
ఇద్దరూ కదులుతున్నారు. చాలా వేగంగా కదులుతున్నారు.
సంధ్య చేతులు రెండూ ఉష పిరుదుల మీద వున్నాయి.
ఉష తల ఉన్మాదంగా కదులుతోంది. ఆమె శిరోజాలు సంధ్య సౌందర్య రహస్య సామ్రాజ్యాన్ని బహిర్గతం కానివ్వటం లేదు. ఒకరి రుణం ఒకరు తీర్చుకోడానికి పోటీ పడ్తున్నట్లు కదులుతున్నారు. ఈ పురుషాధిక్య వ్యవస్థలో మగాడితో అవసరం ఆడదానికి ఎందుకుండాలనే అహంకారంతో… ఉన్మాద తన్మయత్వ శిఖరాగ్రాలకి చేరుకున్న సీత్కృతాలు స్పష్టంగా వినిపిస్తున్నాను.
“నో…నో…స్టాపిట్…ఆగు ఉషా…ఆగు…అయిపోతోంది. స్లో…స్లో…యస్…యస్…” పిచ్చిదానిలా వ్యతిరేక నినాదాలు చెప్తోంది సంధ్య. ఆమె చేతివేళ్ళు ఉష పిరుదులమీద ఉద్రేకంగా తబలా వాయిస్తున్నాయి. ఉష ఆగుతుంది?
“డూ ఇట్ సాండీ ప్లీజ్ డూ ఇట్…” అరుస్తోంది ఆదేశిస్తున్నట్లుగా.”
నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది.
ఆ పని చెయ్యడానికి నేనున్నానుగా?
ఆమె ఆదేశాన్ని ధిక్కరించలేనన్నట్లు సంధ్య తల కదులుతోంది.
సడెన్ గా లేదు కూర్చుంది ఉష.
సంధ్య మీదపడి ఆమె మొహమంతా ముద్దులు కురిపిస్తోంది.
నేను అక్కడ వుండటం ధర్మం కాదు. వాళ్ళ కంటబడితే బాగోదు. నాకు కనిపించకూడదనే ఉద్దేశ్యంతోనే ఇద్దరూ పై అంతస్తుకి చేరుకుని, గంటన్నరనుంచీ ఒకరినొకరు అన్వేషించుకుంటూ, సత్కరించుకుంటూ బిజీగా వుండి వుంటారు.
కిందకి వెళ్ళిపోదామని వెనుతిరిగాను.
అప్పుడు నా చెవిన పడింది ఉష మాటలు…