ఆ తర్వాత మేము అక్కడే ఓ స్టాల్ లో దాల్ చావల్ (పప్పు-అన్నం) తినేసి నాటకం వద్దకు పోయాం. అక్కడ కూర్చీలు లేవు, అందరూ నెలమీదే కూర్చుని నాటకానికి ముందు జరిగే నృత్యాన్ని తిలకించసాగారు. ముందుకి జాగా దొరక్కపోవడంతో మేం బాగా వెనకకు పోయి షాల్స్ ని కింద పరుచుకొని కూర్చున్నాం… (అప్పటికింకా చలి మొదలవ్వలేదు)
కాసేపు ఆ నృత్యాలు చూసి నేను అలా నదీ తీరానికి పోయి నాటకం మొదలయ్యాక వస్తానని వాళ్ళతో చెప్పాను… పాయల్ కూడా లేచి, “ఆ… మేమూ వస్తాము…” అంటూ అజీత్ వైపు చూసింది. కానీ, అజీత్, “నా వల్ల కాదు… నాకు కాళ్ళు లాగుతున్నాయి… కావాలంటే, మీరెళ్ళండి, నాకేం అభ్యంతరం లేదు. ఈ సామాన్లను చూసుకుంటూ నేను ఇక్కడే వుంటాను…” అన్నాడు.
‘సరే..!’ అని మేము వెళుతుండగా, “పాయల్… బోట్ ఎక్కకు…!” అంటూ చిన్నగా కేక వేసాడు.
తను ‘అలాగేఁ’ అన్నాట్టుగా తలూపి నాతో కలసి నడవసాగింది.
కాస్త దూరం వెల్లాక వెనక్కి తిరిగి చూసాను… అజీత్ షాల్ పూర్తిగా కప్పుకుని స్టేజీ వైపు కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.
“బోట్ ఎక్కకు… అన్నారేంటీ?” అనడిగాను తనని.
“తనకు బోట్ షికారంటే భయం… అందుకే నన్ను కూడా బోట్ ఎక్కవద్దని అంటుంటారు… కానీ, నాకు బోట్ ఎక్కడమంటే చాలా సరదా…!” అని తను చెప్పింది.
నదీ తీరానికి చేరుకోగానే చల్లని గాలి మమ్మల్ని పలకరించింది. నది ఒడ్డున వున్న ఒక దుంగ మీద ఇద్దరం కూర్చున్నాం. ఆ చల్లని గాలికి తన పెదాలు వణుకుతున్నాయి. ఆమె చెంపలు కెంపులయ్యాయి. నేను చొరవగా ఆమె దగ్గరకు జరిగి ఆమెకు తగులుకుని కూర్చున్నాను. ఆమె కూడా నా దగ్గరకు జరిగింది. ఆమె మెత్తని దేహం నన్ను తాకుతుంటే నా వొంట్లో ప్రతీ అణువూ చివచివలాడింది…
నేను తన చదువు గురించీ, కుటుంబం గురించీ కొన్ని ప్రశ్నలు వేసాను. తనకు ఒక తమ్ముడు, ఒక చెల్లి వున్నారనీ, తను ఆరో తరగతి వరకూ చదివిందనీ, ఇంకా చదువుదాం అనుకునేలోగా తన తల్లిదండ్రులు తనకు పెళ్ళిచేసేశారని చెప్పింది. తన పెళ్ళి తన పదహారో యేటనే అయ్యిందనీ, తన పెళ్ళయి సంవత్సరమే అయ్యిందనీ చెప్పింది.
నేను కూడా నా గురించిన వివరాలన్నీ ఆమెకు చెప్పాను… నేను కాలేజీ స్టూడెంట్ అని తెలుసుకొని తను చాలా సంతోషించింది. మధ్యమధ్యలో నేనూ తన అందచందాలను పొగిడేవాడిని… తను సిగ్గుపడుతూ ముడుచుకుపోయేది. అలా మాట్లాడుతూ మెల్లగా నా చిన్న వేలితో తన చిటికిన వేలుని కావాలని తాకించాను… తను తన చేతిని పక్కకు జరుపుతుందనుకున్నాను… కానీ, తను నా చేతి వేళ్ళలోకి తన వేళ్ళను పోనిచ్చి గట్టిగా పట్టుకుంది. ఇది తన నుండి గ్రీన్ సిగ్నల్ గా భావించాలో… లేక చలికి తట్టుకోలేక ఇలా పట్టుకుందనుకోవాలో…
నాకర్ధం కాలేదు. తొందరపడితే మొదటికే మోసం వస్తుందనిపించింది. ముందు తన భర్తతో తన ఎటాచ్మెంట్ ఎలా వుందో కునుక్కుంటే అటునుంచి నరుక్కు రావచ్చుననిపించి మెల్లగా తన భర్త గురించి అడిగాను. అలా అడగ్గానే తన ముఖం ఒక్కసారిగా వాడిపోయింది. తన భర్తకి తెలివి శూన్యమనీ, ప్రతీ పనికీ బద్దకమనీ చెప్పింది. తన తల్లిదండ్రులకు డబ్బులు అశచూపి తనని ఈ నైరాశ్యంలోకి నెట్టారని వాపోయింది…
తన భర్త తెలివి గురించి తను చెప్పింది నిజమేనని నాకూ అనిపించింది. లేకపోతే, ఏ మొగుడైనా తన పెళ్ళాన్ని ఇలా పరాయివాడితో పంపిస్తాడా…! మొత్తానికీ, ఆమె తన మొగుడి మీద చాలా అసంతృప్తితో ఉన్న విషయాన్ని సావకాశంగా తీసుకుని నా ప్రయత్నాన్ని మొదలుపెట్టాను… ఈ రెండు గంటల్లోనే తను నాకు బాగా దగ్గిరైంది… నన్ను నమ్మింది… కనుక, ఇక తనలో కోరికని రగిలించడానికి అట్టే సమయం పట్టదు.
చందమామ మబ్బుల్లో దాగిపోవడంతో నెమ్మదిగా చుట్టూ చీకట్లు అలుముకున్నాయి. దూరంగా మేళాలో వెలుగులు తప్ప ఇంకేమీ కనిపించడంలేదు. నేను నా రెండోచేతిని కూడా ఆమె చేతిమీద వేశాను. తను నన్ను ఆశ్చర్యపరుస్తూ నా కుడిచేతిని మొత్తాన్ని కౌగిలించుకొని నా భుజమ్మీద తలవాల్చి పడుకుంది. తన ఎడమ స్థనం నన్ను మెత్తగా తాకింది. నాలో ఉద్రేకం ఉప్పొంగింది…
నెమ్మదిగా నా తలను పక్కకు వాల్చి తన నుదుటిమీద నా పెదాలను తాకించాను… తర్వాత తనే మెల్లగా తలెత్తి నా పెదాలకి తన ముక్కును ఆ తర్వాత తన పె..దా..ల..ను తాకించింది. తన వెచ్చన వూపిరి నన్ను తాకుతుంటే నేను ఇంక రెచ్చిపోయి తన ఎర్రని పెదాలని అందుకొని వాటిని ఆబగా చప్పరించసాగాను… తన బుగ్గలు సన్నగా అదురుతున్నవి… నాలో, తనలో కూడా కోరిక చెలరేగుతున్నది… నేను ధైర్యంగా నా చేతిని తన కుడి స్తనమ్మీద వేసి చిన్నగా నొక్కాను… తను, “మ్మ్… హా…!” అంటూ మూలిగి నా భుజాన్ని గట్టిగా పట్టుకుంది. నేను మరింత కసిగా తన స్తనాన్ని నలిపేయసాగాను. అదే సమయంలో మా ఇరువురి నాలుకలూ పెనవేసుకుపోయాయి…
అప్పుడే, దూరంగా చప్పట్ల మోత వినిపించడంతో ఈ లోకానికి వచ్చి చుట్టూ చూసాను. నాటకం మొదలైందని పాయల్ నాతో చెప్పి, అక్కడికి వెళ్ళకపోతే మళ్ళా వాళ్ళాయన ఇక్కడికి వస్తాడేమోనని తను సందేహం వ్యక్తంచేయడంతో ఇద్దరం లేచి నాటకం వైపు కదిలాము… ఇద్దరి కళ్ళూ కోరికతో నిండిపోయి ఎర్రగా మారాయి. మధ్యలో తను నా చెయ్యి పట్టుకుని ఆపి నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుని నా చెవిలో, “నువ్వంటే నాకు ప్రేమ మొదలైంది… నాకు పెళ్ళి కాకపోయుంటే బాగున్ను… అని అనిపిస్తోంది!” అని మెల్లగా చెప్పింది.
ఇంకాసేపు అలాగే వుంటే ఎక్కడ తను ఏడుపు మొదలెడుతుందో అనిపించి, “వెళ్దామా…?” అంటూ గొణిగాను.
తను “మ్మ్…!” అంటూ తలూపి నా నుండి దూరం జరిగింది.
పది నిముషాలలో ఇద్దరం నాటకం దగ్గరకు వెళ్ళాం.
అజీత్ మమ్మల్ని చూసి కాస్త జరిగి కూర్చున్నాడు… పాయల్ ఎప్పటిలా మాయిద్దరి మధ్యనా కూర్చుంది. “శరత్ చంద్ర ఛటోపాధ్యాయగారి ‘దేవదాస్’ నాటకం వేస్తున్నారు…!” అని అజీత్ మాతో చెప్పాడు. మేము మా షాల్స్ తీసుకుని కప్పుకుని నాటకాన్ని చూడసాగాం. నాకు కాస్త బోరింగ్ గా అనిపించి పాయల్ వంక చూసాను. తను కళ్ళు కూడా నన్ను వీడటం లేదు. అజీత్ ఆమె పక్కన నిద్ర మత్తులో జోగుతూ కనిపించాడు.