హాయ్ ఫ్రెండ్స్ నా పేరు సత్య మాది karnool పక్కన చిన్న పల్లెటూరు ఈ స్టోరీ మొదలైనప్పుడు. నా వయసు 18 యర్స్ ఇది నా రియల్ స్టోరీ స్కిప్ చెయ్యకుండా

( “చాలు… ఇంకేం చూడకూడదు… అస్సలు చూడకూడదు …” తనకు తాను చెప్పుకుంది సంజన… అంతలోనే… “అతని దాంట్లో ఏం ప్రత్యేకత వుంది… ఏమీ లేకపోతే అంత అందమైన స్నేహ ఒక

మరుసటి రోజు సంజన తొందరగా రెడీ అయింది… ఒక మంచి చీరను సాంప్రదాయ బద్దంగా కట్టుకుంది.. ఆఫీస్ కి ఇన్ టైమ్ లో చేరుకుంది… బాస్ వచ్చేలోపు అన్నీ సిద్దంగా ఉంచాలనుకుంది…

సంజనకి ఏమనాలో అర్థం కావట్లేదు… ఏమి చెప్పి అతన్ని సముదాయించాలో తెలియడం లేదు… వివేక్ చాలా వేగంగా అగాధం లోకి పడిపోతున్నాడు… అతన్ని కాపాడాలంటే తాను తొందరగా రియాక్ట్ అవ్వాలి… ఆమె

ఆఫీస్ నుండి బయటకు వచ్చిన సంజన ఆటో ఎక్కింది… జాబ్ లో చేరిన వారం రోజుల్లోనే బాస్ తనను మెచ్చుకున్నాడని సంతోషంగా వుంది ఆమెకు… అదే సమయంలో తను తిరిగి వచ్చేప్పుడు

ఆ రాత్రి వాళ్ళు అన్యమనస్కంగానే భోజనం చేశారు… పిల్లలకు తినిపించి పడుకోబెట్టారు… శారీరకంగా, మానసికంగా అలిసిపోయి మంచమెక్కారు… ఇద్దరూ వెల్లకిలా పడుకొని సీలింగ్ వైపు చూస్తున్నారు… ఇద్దరిలోనూ ఏదో అశాంతి నెలకొంది…