శాంత మనసులో ఒక రకమైన ఎగ్జైట్ మెంట్. ఏంటి తను? ఏం చేస్తుందీ!? సొంత కొడుకుతో ఇంతసేపు ఫోన్ లో మాటలు..అయినా అలా మాట్లాడదంలో ఏదో ఆనందం. శాంతకు వళ్ళంతా పులకరింత.

“ఏంటీ ఇంత సేపు ఫోన్ తీయలేదూ?” “స్నానం చేస్తున్నానురా, నీ ఫోన్ రింగ్ వినబడలేదు. ఇంతకీ అన్నం తిన్నావా? ఎక్కడా, అఫీస్ లో ఉన్నావా?” “ఇందాకే తిన్నానులే. ఇంతకీ అంత సేపు

నాపేరు పండు నాకు ఒక అన్నయ్య ఉన్నాడు నా సొంత వదినకి ముగ్గురు అక్కలు ఉన్నారు ( వాళ్ళు మనకి వదినలే కదా ) నాకు ఒక పెద్దమ్మ ఉంది వాళ్ళ

న పెరు స్రిధర్ ఇపుదు నెను న కుతుంబం థొ కలిసి అమెరిచ లొ నెవ్ జెర్స్య్ లొ ఒక మంచి స్థిథిలొ ఉన్న కుతుంబం మధి. ంఅ అమ్మ నన్న

మరునాడు శనివారం. లేవగానే అమ్మ కనిపించింది. తల స్నానం చేసి ఉంది. ‘తల మీద స్నానం చేసి రా’ అని చెప్పింది సీరియస్ గా. చేసి వచ్చాను. రాగానే చెయ్యి పట్టుకుని

కారు లో కూర్చుంటూ అడిగింది ‘ఏసీ కారు తెప్పించావే’ అని. ‘అవును మరి, నువ్వు ఈ ఎండలో మామూలు గా తిరగవలసిన దానివి కాదు నువ్వు. అందులోనూ ఇంత బాగా ముస్తాబయ్యి’

తెల్లారి లేచేసరికి నా డ్రాయర్, లుంగీ తడిసిపోయి ఉన్నాయి. నవ్వొచ్చింది. కల్లో ఎవరినో గట్టిగా కౌగిలించుకున్నట్టు లీల గా అనిపిస్తోంది. మొహం కనిపించ లేదు గాని మెత్తటి ఆ శరీరం మీద