“ఏంటీ ఇంత సేపు ఫోన్ తీయలేదూ?” “స్నానం చేస్తున్నానురా, నీ ఫోన్ రింగ్ వినబడలేదు. ఇంతకీ అన్నం తిన్నావా? ఎక్కడా, అఫీస్ లో ఉన్నావా?” “ఇందాకే తిన్నానులే. ఇంతకీ అంత సేపు

“కృష్ణా .. వెళ్లి మీ నాన్నని తీసుకురా, ” రాధ వంటిట్లోనించి పిలుస్తూ చెప్పింది. “వస్తున్నానమ్మా ..ఇప్పుడే”, అంటూ కృష్ణ హాల్లో పేపరు చదువుతున్నవాడల్లా, వాళ్ళ అమ్మ దగ్గిరకి వెళ్లి అడిగాడు,

అంతా అయ్యాక అమ్మ అంది, ‘మరి నా కోసం ముంబాయి నుంచి ఏం తెచ్చావు?’ వచ్చే రోజు అనుకోకుండా రైలు ఎక్కడానికి టైం ఉండి స్టేషన్ పక్కన జ్యువలరీ షాప్ కి

మరునాడు శనివారం. లేవగానే అమ్మ కనిపించింది. తల స్నానం చేసి ఉంది. ‘తల మీద స్నానం చేసి రా’ అని చెప్పింది సీరియస్ గా. చేసి వచ్చాను. రాగానే చెయ్యి పట్టుకుని

కారు లో కూర్చుంటూ అడిగింది ‘ఏసీ కారు తెప్పించావే’ అని. ‘అవును మరి, నువ్వు ఈ ఎండలో మామూలు గా తిరగవలసిన దానివి కాదు నువ్వు. అందులోనూ ఇంత బాగా ముస్తాబయ్యి’

తెల్లారి లేచేసరికి నా డ్రాయర్, లుంగీ తడిసిపోయి ఉన్నాయి. నవ్వొచ్చింది. కల్లో ఎవరినో గట్టిగా కౌగిలించుకున్నట్టు లీల గా అనిపిస్తోంది. మొహం కనిపించ లేదు గాని మెత్తటి ఆ శరీరం మీద

ఆ రోజంతా నా మనసు మనసులో లేదు. ఆఫీసు లో కూర్చున్నాను గాని ఆ స్పర్శే గుర్తొస్తోంది. ఆ పెదవుల వెచ్చదనం, నాభి భాగం దగ్గర మెత్తదనం ఇంకా ఇప్పుడు ప్రత్యక్షం