ప్రశాంతంగా నిద్రపోయి ఆలస్యంగా నిద్రలేచా. నేను లేచేటప్పటికి ఉదయం 10 గం ల .. సమయం అయ్యింది. కళ్ళుతెరచి చూస్తే మంచం మీద నేను ఒక్కడినే ఉన్నా. పక్కన స్వర్ణ లేదు.

ఏమవుతుందో అర్ధం కావడం లేదు. ఎదురుగా ఉన్నది కావేరి కాదు. కానీ తను కావేరే. ఏంటీ అయోమయం? ఇది నా మనసులోనిదా లేక నా మెదడు లోనిదా!? తల అంతా ఒకటే

నా ఆవేశానికి ఆమె తమకంతో వణికిపోతూ, నాకు సహకరిస్తూ, నా చేతుల్లో ఒదిగిపొతుంది. అంతవరకూ నన్ను ఊరించిన నడుము మడత నా చేతిలో నలిగిపోతుంది. ఆ నలుపుడుకి ఆమె “మ్మ్..” అంటూ

అంతలో ఆమె గది తలుపు తెరుచుకుంటున్న చప్పుడు. అంతే, గబుక్కున వెనక్కి వెళ్ళి, సోఫాలో కూర్చొని, ఆమె రాక కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉన్నాను. ఆమె వస్తున్నట్టుగా, నా వెనక మెత్తటి అడుగుల

నిరుద్యోగిగా పయనిస్తున్న ఓ వ్యక్తి జీవితంలో మరో రోజు ప్రారంబమైంది. మంచి మార్కులతో పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చదివినప్పటికి ఉద్యోగం రాని పరిస్తితులలో చల్లని ఉషోదయాన వైజాగ్ సముద్ర తీరంలో ఒడ్డున కూర్చొని

నా పేరు ఆనంద్ ఏదో చిన్న ఉద్యోగం చేస్తున్న పర్స్తుతం ఇంకా చెప్పాలి అంటే నేను ఒక్కడినే నా. పేరెంట్స్ కి నా పేరెంట్స్ వెంకట్(నాన్న) , విజయ(అమ్మ) నాకు కావలసిన

నేను తన వీపు మీద ముద్దులు పెడుతున్న తను నా వైపు తిరిగి నా నుదుటి మీద ముద్దు పెట్టి నా తలని సళ్ళ మీద నొక్కి పెట్టుకొని తన కాలు