(సుష్మకి చాలా కృతజ్ఞతలు. తన అనుభవాలన్నిట్నీపూస గుచ్చినట్టు వివరంగా చెప్పినందుకు, అవి రాసేందుకు ప్రోత్సహించినందుకు. ఆమె అనుభవాలు ఆధారంగా చేసుకు రాసినా, నా కల్పితాలు, ఫాంటసీల మసాలా కూడా జోడించాను. ఏది

మా అక్క పేరు మధులత.పేరుకి తగ్గట్టుగానే మృదువయిన* తీగలా వుంటుంది మా అక్క.మా ఇంట్లో మేమిద్దరమే సంతానం.ఒక్కటే ఆడపిల్ల అవ్వడం వల్ల అక్క ని గారబంగా పెంచారు అమ్మనాన్నలు.సరిగ్గా అక్కకు పద్దెనిమిది

“థాంక్స్ రా తమ్ముడూ” అప్పటి నుంచి నాకు గాల్లో తేలిపోతున్నట్టు ఉంది. తర్వాత నాకు మళ్ళీ అక్క కనిపించలేదు. మళ్ళీ చూడాలని ఎంత అనిపించిందో. తన బెడ్ రూమ్ లోనే ఉండి

ఉదయం 9:30 కావస్తోంది.కిచెన్లో వంట చేస్తోంది పనిమనిషి లక్ష్మమ్మ…హాల్లో సోఫా మీద కూర్చొని బాక్సర్,టి-షర్ట్ వేసుకుని టి.వి చూస్తున్నాడు జయంత్.సోఫా మీద పడుకొని అన్నయ్య ఒల్లో తల పెట్టుకొని బాక్సర్ ని..కొద్దిగా

ఆ తరవాత రోజు పిల్లలు స్కూల్ కి వెళ్ళాక అక్కా రాత్రి నేను చెప్పిన విష్యం ఏమి ఆలోచించావ్ అంది దేని గురించి అన్నాను అదే మన వేళ్ళు మనమే పెట్టుకోవడం

పిటాపురం .అని ఒక చిన్నా పల్లె ..పల్లెలో ఏది జరిగిన ప్రతీ ఒక్కరికి ఇట్లే తెలుస్తుంది.మా పల్లె కూడ అంతే తప్పు చేసిన జనలు సహించరు మంచి చేసిన ఓర్వలేక ఉండరు.

వయస్సు 16 ఏళ్లు, నేను 10 వ తరగతి చదువుతున్నాను. మా ఇంటిలో నేను, మా అమ్మ (లలిత), నాన్న(గోపాల్) ఉంటాము. మా నాన్న ప్రభుత్వ ఉద్యోగి, మా స్వస్ధలం వైజాగ్.