ఆఅ రొజు, మధ్యనం, చొఫ్ఫీ హౌసె లొ….
లథ నవుథు, “అహ!నెను అంతె అంత ఇష్తమ?” ఠన రొమ్ములు చుస్థు, విజయ్ తల ఉపెదు.
“మీరు మ నన్నలంతి వరు. అల్లంతి అల్లొచన్నలు రవచ?”
“మీ నన్ను అల్లంతి అల్లొచన్నలు రవ యెవిత్తి?”
ళథ, నవుథు, తన చతి మీధ దుపత వెసి కప్పెసింధి.
విజయ్ దెగ్గరిజరిగి, లథ చయ్తులు పత్తుకుంకి,”నిన్ను చుస్థుంతె న భరియ గుర్థుకువొస్థుంధి.”
“ఆలగ? ఆఐయొ పప్పం.”
విజయ్ థన చెయ్యి లథ నద్దువు మీద వెసి,”ణువ్వు బల్లె సున్నిథంగ వున్నవు.” టన పెధ, వెచథి చెయ్యి ముత్తుకొతంథొ లథ వొనికిపొయింధి.
ఛెయ్యి తొసెస్తు,’అభ అప్పంది, మీ వయసు యెమితి, నా వయసు యెమితి.’
‘నెన్ను యభై ఐదు, నువ్వు?’
‘ఇరవై రెందు.’
‘ఐథె?’
లథ మౌనంగ వుందిపొయింధి. విజయ్ కుద మౌనంగ వుందిపొయదు.
విజయ్ మెల్లగ, ‘ఇష్తంలెపొథె చెప్పూ
ఖొధి క్షనల్లు తరవథ, లథ మెల్లగ “రెపు నకు ఒఫ్ఫిచె సెలవ.”
విజయ్ అనంధంగ, ప్రసంతంగ లథ మత్తలు విన్నదు.
లథ సిగ్గు పదతు, “యెక్కద?….”
విజయ్ లథ చొవ్వుల్లొ,”నెన్ను కర్ పంపిస్థను.”
“ఈనంతికి పంపిచకంది. ఓఫ్ఫిచె కి పంపిచంది.”
ఆనంధంతొ అగలెక విజయ్ లథ పెద్దవులు మీధ ముధు పెత్తెసదు.
పొద్దున్నె ఎనిమిది గంతలకు లథ, బ్లుఎ చురిధర్, వ్హితె పజమ, మరియు వ్హితె దుప్పత వెసుకుని, ఒఫ్ఫిచె వొచెసింధి.
ఆప్పదికె కర్ ఒఫ్ఫిచె ముంధు నిలుచినెఉంది. యెవ్వరైన చూసుథనర అన్ని, లథ ఇత్తు అత్తు పైంకి చూసింధి.
డ్రివెర్ లథని చూసి, “మీరు లథ మదం అహ్?”
ళథ అవ్వును అంతు థల్ల ఉప్పింది.
“మైదం, భయపదకంది మీరు కర్ లొ కుచొంది. నెన్ను అన్ని చూస్కుంతను.”
డ్రివెర్ కర్ థల్లపు థెరుచెదు. ళథ వెగంగ లొప్పల కుచింధి. డ్రివెర్ కర్ థల్లపు వెసెసి కర్ని వెగంగ నదిపెదు.
ళథ భయంథొ వొనుకుథు కుచింది. ఖొధి సెపు తరవత, ద్రివెర్ – ‘మైదం, విజయ్ బబు భర్య తరవత మీర మొదతి స్త్రి ఈ కర్ లొ కుచొతం. మీరు అంతె అయ్యన్నకి చల ఇష్తమెమొ.’
ళథ మనసులొ అన్నుకుంతు, “యెమొ, యెం ఇష్తమ్మొ?”
ముప్పై నిమిషల్లు తరవత కర్ ఆగింధి.
డ్రివెర్ థల్లపు థెరవంగనె, విజయ్, వ్హితె షిర్త్ బ్లచ్క్ పంత్లొ, లథ చెథులు పత్తుకుని ఇంత్లొకి తీసుకువెలెదు. ఠల్లపు వెసె ముందర, ‘ఓరెయ్ రము, ఇంత్లొకి యెవ్వరు రా కుంద చూదు.’
ళథని ముధు పెదుతు,’అమ్మగరుకి సిగ్గు యెక్కువ.’
రము చిరునవ్వుథొ తల్ల ఉప్పెదు.
ఇంతిలొ చల్ల విసలంగ వుంధి. పెధ పెధ గధిలు.
యెమి చైయల్లొ థెల్లీక , లథ నెమ్మధిగ విజయ్ వెన్నకలె నదిచింది. ఆరు అదుగల విజయ్ ముంధు ఐధు అదుగల లథ చల్ల చిన్నగ కన్నిపిచింది.
విజయ్ లథని కుచొపెత్తి, ” భయపద్దకు. నీకు ఇష్తమైతెనె ….”
“ఇష్తంలెపొథె వొచెధన్ని కధు.”
అ మత్తలు విన్నగనె విజయ్ లథ మొహం మీధ చెతులు పెత్తి, లథ పెద్దవులు మీధ ముధు పెత్తెసెదు.
లథ మెల్లగ ఉపిరి థీస్కుంతు, “ఇధి సరైన? ణెన్ను మీ కుతురులంతి …”
“ష్హ్హ్! నకు కుత్తురు లెధు.”
లథ నవ్వు అప్పుకొలెపొఇంది, “సర్రె! మీరు నా నన్నలంతి…”
“ష్హ్హ్!” అంతు విజయ్ లథ పెద్దవలు పైన మల్లి తన్న పెద్దవలు పెత్తెసెదు.
“హుహ్హ్” ఉంతు లథ కుద విజయ్ పెద్దవల్లుని ముధు పెత్తంది.
ఐధు నిమిషల్లు విజయ్ తన నలుక లథ నలుక మీధ ఆదించెదు. లథ మైమర్చిపొయింధి.అమె ఇంతకు ముంధు ఎప్పుదు ఈలగ అనుభవించలెధు.
భ్ర లొ, తన ఉరుగుజ్జులు నిల్లపదిపొయయి. విజయ్ తన వెల్లు థొ లథ మీద నెమదిగ రుద్దెదు. లథ విజయ్ చెత్తులులొ కరిగిపొయింది.
టొందరపదజుంద విజయ్ లథని తన మీద లగి, ముధు పెద్దుతు, ” ఇంత్లొ యెమి చెప్పెవు.”
“ఒఫ్ఫిచె పిచ్నిచ్ అన్నను”
“తెలివైనధనివె”
అ రొజు మొధతి సరి లథ విజయ్ని ముధు పెత్తింది.
విజయ్ సంతొసంతొ లథ కల్లులొ చూసెదు.
ముధు పెద్దుతు లథ ‘మీకు కుతురు వుంతె, ఇల్ల చెసెవర?”
విజయ్ సమధనం ఇవ్వ కుంద నవెదు. లథని కౌగలించుకున్ని ‘నువ్వంతె నకు చల్ల ఇష్తము.’
లథ మల్లి విజయ్ని ముధు పెద్దుతు, ‘నకు ఇధె మొధతి అనుభవం.’
విజయ్ అస్చరపొయీ, ‘అవున్న!’
‘అవ్వును ‘ అంతు లథ విజయ్ని మల్లి ముద్దు పెత్తింది.
లథని చెతులొ థీకుని, విజయ్ నిల్లపది, మెల్లెగ పదక్గదిలొకి థీసుకు వెల్లెదు.
మంచం ముందు, పదక్గది గొద మీధ దందవెసిన విజయ్ భరియ ఫొతొ కనిపిచింది.
‘మీ అవిదె చల్ల బవుంది.’
వెన్నకి చూస్థు విజయ్ ‘అవును. చల్ల బవుందెది.’
విజయ్ లథ వ్హితె దుపతని మెల్లగ లగి, నెల్ల మీధ పదెసెదు. సిగ్గుతొ లథ తిరిగి తన చతి మీద పదుకుంది కల్లు ముసుకుంది.
విజయ్ పక మీద కుర్చుని లథ చురిదర్ హూక్స్ ఇప్పెదు. లథ వొనికిపింది. క్షనల్లొ విజయ్ లథ చురిదర్ ఇప్పెసెదు.
మెల్లగ బ్ర హూక్స్ని కుద ఇప్పుథు, లథని పక మీద థిపెదు. లథ కల్లు తెరుచి విజయ్ కమ చుప్పులు చూసింది. టన పెధ రెందు -36ద్ – రొమ్ములు
మీధ విజయ్ అకలితొ చూసెదు. ళథ సిగ్గుథొ తన రొమ్ములుని కప్పుకొపొయింది. ఇలొపలె విజయ్ వొంగి లథ యెదం ఉరుగుజ్జుల్ని తన నొతిలొకి తీస్కునదు.
“ఆభ!” అన్ని లథ వుల్లికిపదింది.
“హ్మ్మ్మ్. యెన్ని ఎల్లు అయిందొ.’
లథ తన చెయులు విజయ్ తల్ల మీధ పెతి, ‘ఆఆహ్! మల్లి చెయి.’
విజయ్ రెందు రొమ్ముల్లు నకి, చీకుథు, ముధు పెత్తెదు. ళథ తన లొక్కం మర్చిపొయింది. ముధు పెద్దుథునె విజయ్ లథ వెసుకున వ్హితె పజమ ఇప్పెసెదు.
వొన్నుకుథు లథ విజయ్ కల్లులొ చూసింది. భలవంథంగ విజయ్ లథ వెసుకున బ్లుఎ పంత్య్ని లగెదు. లథ దివ్యం గ, తన నగ్న సరిరం జఘన జుత్తు తొ విజయ్ ముందు పదుకుని వుంది.
విజయ్ నిల్లపది, షిర్తు పంతు బనియన్ ఉందెర్వేర్ ఇప్పెదు. తన బల్లమైన సరిరం మరియుం పెద లవతి లింగం చూసి లథ భయపది ‘ఈఈ! అమ్మొ! అయ్యొబబొఇ!’ అన్ని కెవు కెక్క వెసింది.
లథ పక్కన పదుకుంతు,’నీకు ఇష్తమెన?’
లథ భయంతొ మౌనంగ ఉందిపొయింది. లత కుది చెయిలొ తన లవతి లింగం పెత్తి, విజయ్ లథని ముధు పెత్తెదు.
లథ తన చెయిథొ విజయ్ లింగమ్ని పిసికెసింది.
“ఘ్ర్రు! మెల్లగ మెల్లగ”, విజయ్ కమతొ అరిచెదు.
‘సొర్ర్య్ నకు తెలెదుగా
‘పర్వలెదులే అంతు తన చెయి తొ లథ జఘన జుత్తు తొ అదుకునదు. ళథ యొని వెచగ థదిసిపొయి ఉంది.
అకస్మథుగ విజయ్ తన తల లథ థొద మద్యలొ పెత్తి లథ యొనిని నకెదు.
ళథ తనపై నియంత్రన కొలిపొయింది.
“ఆహ్! ఊఒ! ఒ భగవంథుద! నకు యెం అయ్యిపొథుదొ.”
విజయ్ నకుథునె ఉనదు. అప్పలెదు. లథ తన గదిద ఎథి విజయ్ మొహంకి రసెసింది. తనలొ లొపల్ల ఉన్న రసలు కరి పొతునయి.
లథ యెదవతం అప్పలెదు. విజయ్ నకదం చప్పుదు వినపిచయి. లథ అర్రుస్థునె ఉంది.
ఐదు నిమిషల్లు తరవత, లథ సిగ్గుతొ బథ్రూంలొకి పరిగెతింది.
బథ్రూం థల్లుపు ముసెసి, లథ అధంలొ చూస్కుంతు సిగ్గు పద్దింది.
“లథ! ళథ! Yఎం ఐంధి?”
లథ జవబు ఇవల్లెదు.
నెమధిగ ఉపిరి పీలిస్తు, తన నగ్న సరిరం అధంలొ చూస్తు నుంచుంది.తన జఘన జుత్తు తదితొ మెరుస్తుంది.
విజయ్ కంగరుగ, “ళథ. తలపు తెరు”
“ఊందంది”
కొది సెపు తరవత, లథ తౌఎల్ చూతొకుని తలుపు తెరిచింది. విజయ్ నగ్నంగ బథ్రూం లొపలికి వొచెసెదు. తన లింగం ఇంక గత్తిగ లవుగ మరియుం బల్లంగ నిలుచింది.
“ఐ! యెంథ పెద్దదొ!”, అంతు లథ వెనకి అదుగు పెంతింధి.
విజయ్ తన లింగమ్ని పిసుకుంతుంతు, ‘దెగిర ర. నన్ను చైతిలొ తీస్కొ.’
లథ చెయి జాపి లింగమ్ని పత్తుకుంది. తన భులౌపై చెత్తులు పెతి, ‘ముధు పెత్తు.’
లథ లింగం పత్తుకుంతు విజయ్ పెదవుల్లు మీధ ముధు పెత్తింది.
‘ఈక్కద కదూ అంతు విజయ్ తన లింగం వెపు చూసెదు.
లథ ఉప్పుథు ‘చెయను.’
నిరసగ విజయ్, ‘ప్లీశ్ ఉంతొ లథని మొకల్లపై కుర్చొపెత్తెదు. లథ మొహం ముందర విజయ్ లింగం న్ర్త్యం చీసింది.
‘ఒకసరి ముధు పెత్తూ
‘నొ. నెను చెయను.’
విజయ్ కొదిగ కదిలెదు. తన లింగం లథని చెంపదెబ్బ తీసింది. లథ కల్లుముస్కుంథు తన నొరు తెరుచింది.
“ఆబ్భ! ఆబ్భ!” అంతు విజయ్ లింగమ్ని లథ నొతిలొకి తొసెదు.
విజయ్ లథ తల్లని గతిగ పత్తుకుని మెల్లగ లథ నొరుని దెంగతం మొదల్పెత్తదు. గొంతులొ దిగతంతొ లథ దగ్గింది. ఐన కని విజయ్ అపలెదు. చప్పరిస్థు లథ ఉపిరి కి ఇబ్బందిపదింది.
అకస్మథుగ విజయ్ లథ నొతినుంచి లింగం బైతికి తీసి లథ చెయ్తిలొ పెత్తెదు. లింగం బలంగ కదుల్తు లథ చెయ్తిలొ పల్ పయసం కార్చింది.
‘ఛీ’
‘ఆఆహ్! ఆఅహ్!’
‘ఛీ! ఛీ!’
లథ తన లింగం పత్తుని వొదిలింది.లథ చెయి పల పయసం తొ బంక అతుకుందిపొయింది. కొని చుక్కలు లథ మొహం మీద కుద పద్దయి.
‘ఛీ! ఛీ!’ ఉంతు లథ నిల్లపది చెయ్తులు మొహం కదుకొంధి.
విజయ్ నవుథు, ‘రుచి చూదవ?’
‘ఛీ! ఛీ! ఇధి యెం పని చెసెరు మీరు?’
విజయ్ నవుథు లథ పక్కనె తన లింగం తుదుచుకునదు.
మద్యనం పనెందు గంతలకి ద్రివెర్ రము భొజనం తెచెదు. సిగ్గుతొ లథ రము వెపు చూదలెదు. విజయ్ లథ మౌనంగ భొజనం చెసెరు.
భొజనం తరవత విజయ్ లథ పక్కన కుర్చుని, “థంక్ యౌ.”
‘యెందుకు?’
‘న భర్య పొయింతరవత ఇధె న మొదతి అనుబవం.’
నవ్వుతు లథ, ‘నకైతె ఇధి మొదతి సరి.’
విజయ్ లథ బుగపై ముధు పెదుతు, ‘ మల్లి ఎప్పుదు?’
‘మల్లిన? మీ కొరిక తీరలెద?’
ముధు పెద్దుతు ‘ఎ అత్త పుర్తి కలెదు.’
‘పుర్తి కలెద? ఇంక యెం చెయల్లని ఉదెసం?’
యెల్ల చెప్పలొ తెల్లిక విజయ్ లథ చొవులొ, ‘అమ్మ నన్న అత్త.’
‘అమ్మొ! ఇంక నెన్ను ఇంతికి వెల్లలి.’
విజయ్ అప్పతనికి ప్రయత్నం చెసెరు. కని లథ, ‘ రము. రము.’
వెంతెన రము వొచెదు.
‘నన్ను వెనకి తీసుకువెల్లు.’
రము విజయ్ వెపు చూసి అనుమతి అదిగెదు.
విజయ్ తల్ల ఉపెదు. ఋఅము కర్ దెగిరికి వెలెదు.
ఎలొపల విజయ్ లథ తొ, ‘ణెకు ఇష్తంలెపొథె నెను మల్లి పిలవను. ఇవలతికి చల్ల థంక్స్.’
వెలుథు గుమ్మన్ దెగిరి ఆగి లథ తిరిగి చూసి, ‘ఇష్తం లెదు అని అనలెదు. మీకు అని తొందరే అంతు కర్ లొపలికి పరిగెతింది.