నేనెప్పుడు నిద్రలోకి జారుకున్నానో నాకు జ్ఞాపకం లేదు. మెలుకువ వచ్చేసరికి ఉష నా పక్కలోలేదు. కిటికీలోంచి బయటికి చూపు సారిస్తే…మసక చీకట్లు. రాత్రయిపోయిందా? గోడ గడియారం వంక చూపు తిప్పాను. ఏడు

చిన్నతనం నుంచీ నాకు ఎందుకో వక్షోజాల పిచ్చి. నా నోట్ బుక్స్ లో వెనక పేజీల్లో పెన్సిల్ తో బొమ్మలు వేస్తూవుండే అలవాటుండేది. ఏ నోట్ బుక్ పేజీలు తిరగేసినా పెద్ద

ఆ రాత్రి నన్ను ఒక లక్షసార్లయినా ముద్దుపెట్టుకుంది ఉష. నేను మనసుని ఎంత అదుపులో పెట్టుకున్నానో నాకు తెలుసు. ఆమె మహోన్నత వక్ష శిఖరాలు నా కళ్ళముందు కదలాడుతున్నా నేను చేతులు

ఓకే. ఓకే. ఒకే…నో ఎక్సప్లనేషన్ నౌ…” నా మాటలని కట్ చేసాడు సుభాష్. “మీరిద్దరూ నాకు ఎవరికి వారే రెండు ఆసక్తికరమైన మనస్తత్వాల్లా కనిపించారు. నాకు ఉషదో పెద్ద ఇంటిమెసే లేదు