కిషన్: “లేచి చీర కట్టేసుకో……….” షాహీన్: “నాకు అవ్వలేదు…..!” కిషన్: “నాక్కూడా అవ్వలేదు……ముందు సినేమా చూద్దాం. తరువాత ఏం చెయ్యాలో…చెబుతాను”. షాహీన్: “ప్లీజ్ ఏడ్పించకు., నీది లేకుండా నేనుండలేను….మేరీ జాన్…..దాల్ దో…….మేరీ

కనక పడుతూ లేస్తూ వచ్చేసింది కేశవ రూంకి. అర్ధం కాలేదు మేనకోడళ్ళిద్దరూ అలా పెనవేసుకుని ఒకళ్లనొకళ్లు ఎందుకు ఇదవుతున్నారో?!!!!….కానీ వాళ్ళు ఇద్దరూ అలా వళ్ళూ సండ్లూ పిసుక్కుంటూ ఉంటే ఎక్కడో మొదలైంది

రాత్రి 12 అయింది. “అర్ధరాత్రి 12 అయింది. పడుకోవా…………..?!” చాట్ చేస్తున్న శ్రావ్యని గౌరి గదమాయించింది. “అమ్మా పెట్టానీయ్యదు, అడుకుతిననీయదని…..ఏమయిందక్కా………..?” “ఏం పెట్టనీయ్యదే……ఎవ్వడే వాడు?!….అర్దరాత్రి దాకా……….” “ఆ…..నా బాయ్ ఫ్రెండ్” పెడసరంగా

“కేశవ్, కేశవ్” అంటూ అరచిన అరుపులకి మెలకువ వచ్చి లేచాడు కేశవ. “ఏమయ్యిందమ్మా…….?! పొద్దున్నే…………చెప్పు ఏం కావాలి?” విసుగ్గా అంటూ మంచం దిగి షార్ట్ పైకి లాక్కున్నాడు. “వెదవ జన్మ, వెదవ

వాడికి ఇంకా ఎలా మందుకు పోవాలో తెలీక ఇక మాలి వాడి పని స్టార్ట్ చేసాడు పైపు అగత్తుపు పటిఉండడం తోదానికి గ్రీస్ రాద్దామని అమ్మను కొద్దిగా గ్రెస్ దాబా ఇవ్వమని

అమ్మ ఆ రోజంతా అలసిపోయి పడుక్కుంది, మరుసటి రోజు ఇంట్లో పని అయ్యాక కబుర్లకోసం ఆంటీ వాళినీటికెళ్ళేది, అంటీలు అందరు నవ్వుకుంటూ ఏంటక్కానిన్న బావగారు ఇంట్లో ఉన్నారా ఏంటీ అని నవ్వుత్తూ