అటువైపు అదురుపాటుగా చూసిన రాజేష్ కి ఎదురుగా కళ్ళలో నిప్పులు కురిపిస్తూ లలిత కనిపించింది. అతను కంగారుగా సరితను పక్కకి తోసి, లేచి నిలబడ్డాడు. “ఛీ! ముందు బట్టలేసుకొని తగలడండి.” అని

శివ వెనకే బెడ్ రూంలోకి వయ్యారంగా నడుచుకుంటూ వెళ్ళి, తలుపును నెమ్మదిగా మూసింది. “బట్టలు మడతపెడదామా?” అన్నాడు శివ. “మడతపెట్టాలంటే, ముందు విప్పాలికదా.” అంది లలిత తన కింది పెదవిపై నాలుకతో

బయటకి వెళ్ళిన మగాళ్ళు తిరిగి వచ్చేసరికి, ఇద్దరూ ఏమీ ఎరగనట్టు కూర్చున్నారు. సాయంత్రానికి టిక్కెట్లు తీసుకొచ్చారు వాళ్ళు. ఇక మిగిలిన సమయమంతా అక్కడ షాపింగ్ చేయడానికీ, మిగిలిన ప్రదేశాలని చూడడానికీ సరిపోయింది.

సరిత తన రూంకి వెళ్ళి, లలిత సెల్ కి రెండు రింగ్స్ వెళ్ళేట్టుగా కాల్ చేసి, కట్ చేసింది. వైబ్రేషన్ మోడ్ లో ఉన్న సెల్, చిన్నగా వైబ్రేట్ కాగానే, లలిత

తాము బస చేసిన హొటల్ కి టాక్సీలో వెళుతుండగా, రాజేష్ సరిత చేసిన అల్లరిని గుర్తుతెచ్చుకున్నాడు. ఆమె తన పాదాన్ని అతని తొడల మధ్య వేసి, నెమ్మదిగా అటూఇటూ రాయసాగింది. అతనికి

రాజేష్ సరితలు ఆ తమకం నుండి తేరుకొనేసరికి సాయంత్రం నాలుగు గంటలు అయ్యింది. “అమ్మో! ఆయన వచ్చే టైమ్ అయ్యింది.” అంటూ సరిత లేచి గబగబా డ్రెసప్ అయ్యింది. రాజేష్ కూడా

కొద్ది నిమిషాలు అలాగే ఉండిపోయి, పక్కకి ఒరిగాడతను. “మ్…లోపల ఇంత కసి ఉంచుకొని, వద్దని తోసేస్తావే?” అన్నాడు ప్రేమగా ఆమెని నిమురుతూ. “మ్…తోసేయక! రా అని వేయించుకుంటారా? ఎంత భయమేసిందో తెలుసా?