“అమ్మాయ్..” అన్న మా అత్తగారి పిలుపుతో ఉలిక్కిపడి ఇద్దరం వీడిపడ్డాము. “ఏమిటమ్మా?” అని తను, “ఏమిటత్తయ్యా?” అంటూ నేను ఒకే సారి అన్నాము గట్టిగా. “పిల్లలు ఎండలో ఆడుతున్నారు. వాళ్ళని లోపలకి

ఆమె తన గుండెల వంక చూసుకుంటొంది. నేను కూడా అటువైపు చూసాను. పిల్ల వాడు ఆమె ఎడమ రొమ్మునుండి పాలు తాగి అలాగే నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. ఆమె కుడిరొమ్మునుండి పాలు కారుతూ

అప్పటిదాకా కింద పడుకోని ఉన్న పిల్లలని, మంచం మీద పడుకున్న మా వారినే చూస్తున్నాను కాని, నేను గమనించని విషయం ఇంకోటి ఉంది.. ఆ గదిలోనే మూలగా వేసి ఉన్న ఇంకో

పండగకి ఒక వారం, పది రోజులు ఉండేటట్టుగా రమ్మని మా మావగారు ఫోను చేసినప్పటి నుండి మావారిని నేను సతాయించటం మొదలు పెట్టాను. మా వారు హైదరాబాదులో సాఫ్టువేర్ ఇంజనీరుగా పని