మళ్ళీ ఇందాకటి ‘పాలు’ గుర్తొచ్చి కాసేపు ఆలోచించాను. ఏది ఏమైనా ఈ సువర్ణ ఆవకాశం జార విడుచుకో రాదు. ‘అమ్మా’ అన్నాను గోముగా, చిన్న పిల్లాడిలా. ‘ఏరా నాన్నా’ అంది. ‘నీ

కారు లో కూర్చుంటూ అడిగింది ‘ఏసీ కారు తెప్పించావే’ అని. ‘అవును మరి, నువ్వు ఈ ఎండలో మామూలు గా తిరగవలసిన దానివి కాదు నువ్వు. అందులోనూ ఇంత బాగా ముస్తాబయ్యి’

తెల్లారి లేచేసరికి నా డ్రాయర్, లుంగీ తడిసిపోయి ఉన్నాయి. నవ్వొచ్చింది. కల్లో ఎవరినో గట్టిగా కౌగిలించుకున్నట్టు లీల గా అనిపిస్తోంది. మొహం కనిపించ లేదు గాని మెత్తటి ఆ శరీరం మీద

ఆ రోజంతా నా మనసు మనసులో లేదు. ఆఫీసు లో కూర్చున్నాను గాని ఆ స్పర్శే గుర్తొస్తోంది. ఆ పెదవుల వెచ్చదనం, నాభి భాగం దగ్గర మెత్తదనం ఇంకా ఇప్పుడు ప్రత్యక్షం

డిగ్రీ పూర్తి అవ్వటానికి ఇంకా సరిగ్గా ఒక నెల రోజులుందనగా జరిగింది ఆ సంఘటన. చాలా రోజుల్నించి భయపడుతూనే ఉన్నాను. అమ్మకి నాన్నకి కొంచెం సంఘర్షణ జరిగింది. మర్నాడు ఉదయం వాళ్ళు

అది నువ్వేనా?! నీ నవ్వేనా అది 2 టౌన్ పోలీస్ స్టేషన్ ఇంటరాగేషన్ రూమ్ లోపల ఒక యువకుడు గాయాలతో పడి ఉన్నాడు. పెదవి చిట్లిపోయి ముఖమంతా పగిలిపోయి నెత్తురులో ఓడుతూ..,

కోట్ల ఆస్తిని తన ఏకైక మనవడు వాసు పేరున రాసేసి కన్నుమూశాడు పాపారావు. వాసు తండ్రి సుబ్బారావు పదేళ్ల క్రితమే కాలం చేసాడు. ఊర్లో బాగా డబ్బులున్న ఫామిలీ కాబట్టి వాసుని