కృష్ణ కిచెన్లో ఉన్నాడు,ఏదో సర్దుతూ. వాడిని చూడగానే ఎందుకో ఏడుపొచ్చేసింది రాధకి. తను కళ్ళనీళ్ళు పెట్టేది చాల అరుదు. అమెది మామూలుగా అన్నీ తట్టుకునే స్వభావం, కానీ వాడిని చూస్తే ఎందుకో

“కృష్ణా .. వెళ్లి మీ నాన్నని తీసుకురా, ” రాధ వంటిట్లోనించి పిలుస్తూ చెప్పింది. “వస్తున్నానమ్మా ..ఇప్పుడే”, అంటూ కృష్ణ హాల్లో పేపరు చదువుతున్నవాడల్లా, వాళ్ళ అమ్మ దగ్గిరకి వెళ్లి అడిగాడు,

సమంత, రెజినా అనే ఇద్దరు కసి ముండలు అమెరికా లో ఉంటారు. డిగ్రీ కంప్లీట్ అయ్యాకా లైఫ్ బాగా ఎంజాయ్ చెయ్యాలి అనుకుంటారు. కాలేజీ లో ఉన్నప్పుడు వాళ్ళిద్దరిని చూసి కొట్టుకొని

అంతా అయ్యాక అమ్మ అంది, ‘మరి నా కోసం ముంబాయి నుంచి ఏం తెచ్చావు?’ వచ్చే రోజు అనుకోకుండా రైలు ఎక్కడానికి టైం ఉండి స్టేషన్ పక్కన జ్యువలరీ షాప్ కి

మరునాడు శనివారం. లేవగానే అమ్మ కనిపించింది. తల స్నానం చేసి ఉంది. ‘తల మీద స్నానం చేసి రా’ అని చెప్పింది సీరియస్ గా. చేసి వచ్చాను. రాగానే చెయ్యి పట్టుకుని

మళ్ళీ ఇందాకటి ‘పాలు’ గుర్తొచ్చి కాసేపు ఆలోచించాను. ఏది ఏమైనా ఈ సువర్ణ ఆవకాశం జార విడుచుకో రాదు. ‘అమ్మా’ అన్నాను గోముగా, చిన్న పిల్లాడిలా. ‘ఏరా నాన్నా’ అంది. ‘నీ

కారు లో కూర్చుంటూ అడిగింది ‘ఏసీ కారు తెప్పించావే’ అని. ‘అవును మరి, నువ్వు ఈ ఎండలో మామూలు గా తిరగవలసిన దానివి కాదు నువ్వు. అందులోనూ ఇంత బాగా ముస్తాబయ్యి’