నేను, రమణ వెళ్ళేసరికి, పేషెంట్స్ ఎవరూ లేరు. డాక్టర్ సునీత, ఆమె భర్త చాలా పేరున్న గైనకాలజిస్ట్లు. ఎప్పుడూ చాలా మంది ఉంటారు పేషెంట్స్. రిసెప్షనిస్ట్ మా అడుగుల చప్పుడు విని

సరే ఇప్పుడు చెప్పురా. ఏం చూసావురా నాలో’ అంది. నేను ధైర్యం చేసి, ‘ఇవే’ అన్నాను. ‘ఇవే అంటే?’ అంది. ‘అబ్భా, ఇవంటే ఇవే’ అన్నాను. వాటికి పెరులేదా అంది. నేనేమీ

గోపీ మా పక్కింట్లొ కిరాయికి వొచ్చాడు. చాలా లేత వయసులో ఉన్నాడు. నేను భారతీయ ఆంటీ ని వాడికి. మా పక్క ఇంట్లో దిగినప్పుడే అదోలా చూసాడు “ఇంక ఈ భారతీయ

నేను ఒక ప్రైవేటు స్కూల్ లో అకౌంటెంట్ గా పనిచేస్తున్నాను. స్కూల్ లో జరిగే ఏ ఖర్చు నాకు తెలియకుండా జరగదు. అన్నీ నా అనుమతి తోనే ఖర్చు చెయ్యాలి. నేను

నేను వంటింట్లొకివెళ్లా, మినప్పప్పు నానపెడదామని కొసం రెండు చేతులుఎత్తి షెల్ఫ్ తెరిచా. నా వెనక నుంచి ఎవరో వచ్చి నన్ను మెత్తగా కౌగిలించుకున్నారు, నా పిర్రల మధ్య లో గట్టిగా తగిలింది,

సునీత ఉలిక్కిపడిలేచింది| ఒక్క నిమషం పాటు తను ఎక్కడ వుందో అర్థం కాలేదు| ఒక్కసారి చుట్టూ చూసింది| టైం రాత్రి పదకుండు అవుతుంది, తను వుంది చెల్లి వాళ్ళ ఇంటిలో| వాళ్ళాయన

సుమతి ఒక సౌందర్య సిల్పం. 40 ఏళ్ళ వయస్సులో కూడా సడలని బిగుతైన అందాలు ఆమె సొంతం. పోతపోసిన స్రంగార దెవత ఆమె మంచం మీద ఉన్నంత సేపూ. అదే సుమతి