“ఎందుకూ??” షాక్ తిన్నట్టు చూసింది జూలపాలమ్మ. “నేను చెప్పకపోతే- మీకు తెలియదంటారా?” వ్యంగ్యంగా ఆమె ప్రశ్నను ఆమెకే అప్పగిస్తూ మోచేత్తో జాకెట్టు మీద పొడిచాడు. ఆ స్పర్శకామె షాక్ తింది. అయితే అక్కడ్నుంచి మాట్రం కదలలేదు. భుజంగం హృదయం విజయోస్తాహంతో ఉప్పొంగిపోయింది. నూతిలో వేసిన బొక్కెనను రెండు బారల్లో పైకి లాగిపడేసి “రండి వెడదాం” అంటూ చేయి పట్టుకున్నాడు. భీత హరిణిలా చూస్తూ పట్టు విడిపించుకోబోయిందామె. “ప్లీజ్! సరిగ్గా పదంటే పది నిముషాలు!! కాదనకండి?” సన్నగా గొణుగుతూ ఆశగా చూశాడు. మేకపోతు గాంభీర్యంతో మాటలంటే ఆడేస్తున్నాడు గానీ కాళ్ళూ చేతులూ గజగజ వణికిపోతున్నాయి తనకి.
“మీ గదిలోకొద్దండీ- ఇటు వెడదాం-” కళ్ళతో నీటిగదిని చూపించిందామె.
ఇంతింత కళ్ళు చేసుకొని ఒకే ఒక్క క్షణం ఆమె మొహంలోకి సమ్మోహనంగా చూసి, మరుక్షణంలో నడుం మీద చెయ్యి వేసి ఆమె చెప్పిన వైపుకే నడిపించి తీసుకెళ్ళిపోయాడు తను.
పైన ఆస్బెస్టాస్ రేకులు వేయడం వలన ఆ నీళ్ళ గది ఎంత వేడిగా ఉండాలో అంత వేడిగానూ ఉంది. అయితే- వాళ్ళు కూడా అంతకన్నా వేడిమీదున్నారు గనుక ఆ విషయమే పట్టించుకోలేదు! లోపల అడుగు పెట్టడంతోటే అర్జంటుగా ఆమె భుజం మీద నుంచి పయిట లాగిపడేసి, జాకెట్టు మీద నుంచే రెండు రొమ్ములూ అందుకుని పిసికేశాడు భుజంగం. ఆ కంగారు చూసి నవ్వాపుకోలేకపోయింది జూలపాలమ్మ.
“ఇన్ని రోజులూ ఏమీ ఎరగని నంగనాచిలా వుండి ఇవ్వాళ ఒక్కసారే ఇలా విజృంభించేశారేమిటి తమరూ?” వెటకారంగా సాగదీసుకొంటూ జాకెట్టు గుండీలు విప్పేసింది.
ఎంతైనా వరలక్ష్మిగారి ఇష్టసఖివి కదా! ఏదైనా చేస్తే ఎటుతిరిగెటొస్తుందోనన్న భయం చొప్పున ఊరుకునేవాణ్ణి. ఇవ్వాళ నిగ్రహం తప్పిపోయింది. తెగించేశాను” అని మరింకేమీ అడగడానికి సావకాశమివ్వకుండా ఆమె అధరాలని తన పెదాలతో సీలు వేసేశాడు.
రెండు నిముషాలపాటతని వేడి ముద్దుల జోరు ఊపిరిసలపనివ్వలేదామెకి. మొహమంతా ఎంగిలి చేసి పారేశాక మెడ మీదనుంచి భుజాల పైకి దిగాయ్ అతని అధరాలు. ఆ బట్టలు పిండి ఆరేశాక పప్పు కూడా రుబ్బాలి. పిన్ని లేస్తుందో ఏమిటో?” పురేసుకుపోయిన్న అతని నరాలపుట్ట, తన చీర కుచ్చెళ్ళకి గట్టిగా వత్తుకొంటున్నందువల్ల కలుగుతోన్న ఉల్లాసాన్ని దాచుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ గోముగా గొణిగింది జూలపాలమ్మ. ఆ మాటతో తనకేం నిమిత్తం లేనట్టూరుకున్నాడు భుజంగం. తను గదువు పెట్టిన పది నిముషాల్లోనూ అప్పుడే ఐదు నిముషాలు గతించిపోయినట్టు కూడా తెలియదతనికి.
“ఈ కితకితలు భరించలేకపోతున్నాను. ఆ ముద్దుల్లు మానేసి ముచ్చిక చప్పరించు. పాలు మాత్రం రావు సుమీ!” అతని మెడ చుట్టూ చేయి మెలేసి తన ఎదకి హత్తుకుంటూ కొంటెగా నవ్వింది తను. గమ్మున అమ్మాణీ గుర్తొచ్చిందతనికి ఆమె పొంగులు మరీ ఇంత సూపర్ సైజు కాదు. తన చేతులకి సమంగా అమరేవి. వాటినిలా ముట్టీ ముట్టడంతోనే ఆమెలో విపరీతమైన వేడి పుట్టుకొచ్చేది. అతని చేతుల మీద తన చేతులేసి నొక్కుకుంటూ పిచ్చిగా పిసికించుకునేది. ముచ్చికని పెదాల మధ్య పెట్టుకుని చీకుదామనుకుంటే, అలా కాదని మొత్తం రొమ్మునంతా నోట్లో కుక్కి కరిచేయండి బాగా కరిచేయంది అనరిచేది.
“అబ్బా! మండిపోతున్నాయ్! చప్పరించమని అడిగినందుకు శిక్షలగుంది! అమ్మోయ్!!” బేలగా అరచింది జూలపాలమ్మ. తను ఎవరితో ఇదవుతున్నదీ గుర్తొచ్చి, ఈసారామె మొహంలోకి చూసాడు భుజంగం. అప్పటిదాకా అతని నడుమును పట్టుకున్న చేతిని మెల్లగా క్రిందికి పోనిస్తూ “ఆలస్యమైపోతుంది ఇక వెళ్ళిపోదాం!” చిన్నగా అంది.
“ఊఁ..! అసల్ది చేసుకోకుండానే?”
“…………”
“ఇంకా సిగ్గేనా? ఇలా చూడు!”
“…………”
“ఎప్పుడెప్పుడా అని నాకూ ఎంతో కంగారుగా ఉంది చీర పైకెత్తు”
“ఊఁహుఁ.. అది మీ పనే”
అతను వాదించలేదు. రెండు గుప్పెళ్ళతోనూ పట్టుకుని అంచులు పైకెగలాగేశాడు. అతని కళ్ళల్లోకి ఓరగా చూస్తూ కాళ్ళు దగ్గర సాకూడదీసుకొంది తను. “ఇదిలా పట్టుకో” మీదికెత్తిన చీర చెంగుల్ల్ని ఆమె చేతికందించి, క్రిందికి దృష్టి సారించాడు భుజంగం. అమ్మాణీ తెలుపును చూడ్డానికి అలవాటుపడిన ఆ కళ్ళకి, జూలపాలమ్మ నల్ల తొడల్లో ఓ విషిష్టమైన ఆకర్షణ కనిపించింది. మునివేళ్ళతో వాటి నునుపుని టెస్ట్ చేస్తూ కొద్దిగా వంగి చూశాడు. సిగ్గుతో బిక్కచచ్చిపోయిందామె. తన మందనమందిరానికి దృష్టి తగిలిపోతుందేమో అన్నంత ఆత్రుతతో అక్కFఅ అరచెయ్యి మూతేసింది.
మురిపంతో ఆ చేతిమీదే ఓ ముద్దు పెట్టుకున్ మెల్లగా ఆ అడ్డు తొలగించాడు తను.
“ఊఁ… ఏమిటా చిలిపితనం? త్వరగా తెముల్చుకుపోదాం రండి?”
ఆ మాటలతని చెవుల్లో పడనేలేదు. రెండు రెమ్మల మీదా బొటనవేళ్ళు నొక్కిపట్టి విడదీసి చూస్తున్నానన్నాడు. పగులు విశాలమై బొట్టీం పొడుచుకొచ్చింది. ఇది చూడ్డానికే ఎన్నాళ్ళనుంచో తపించి పోతున్నాడు. ఉప్పెనలా పొంగిన ఉద్రేకానికి నిదర్శనంగా ‘చుప్’ మంటూ శబ్ధం చేశాయ్ అతని అధరాలు.
“ఛ! ఛ! ఛా!! ఇదేం పిచ్చిపనీ??”
విస్మయంతో, సిగ్గుతో మనిషి వంకర్లు తిరిగిపోతూ క్రిందికి చూసింది జూలపాలమ్మ. మొహం కనిపిస్తేగా? తలలోకి వేళ్ళు దూర్చి తన్మయత్వంతో తనకేసి వత్తుకుంటూ “చాలండీ పైకి లేవండీ” అంటూ గారాలు తీసింది. అంతట్లోనే లేచిపోతే అతని ఆవేశానికర్ధమేముందీ? నల్లగా ఎత్తుగా పెరిగున్న రెమ్మల్ని పెదాలతో పీల్చి పీల్చి వదిలేశాడు. ‘హమ్మయ్య!’ అని ఊపిరి తిప్పుకొంది జూలపాలమ్మ కానీ, అంతలోనే సురుక్కున గుచ్చుకొందతని నాలుక-
“హేయ్! ఇదెక్కడి చిత్రం బాబోయ్! ప్రాణం జిల్లార్చుకుపోతుంది- అబ్బా! ఏవండీ లోపలకంటా పోనివ్వండీ… ఏమిటో? ఆ పని చేయకుండానే- ఇలాగే అయిపోతుందేమో నాకు! ఆఁ-హాఁ…!!” తాపాన్ని తమాయించుకోలేక నోటికెలావస్తే అలా అనేస్తోంది!
ఆ ఆవేశం చూసి భుజంగానికి తెగ ఆశ్చర్యమేసింది. ఆమె తొడల్లోనుంచి తల పైకెత్తి చూశాడు. సన్నగా నవ్వుతూ పైకి లేవమన్నట్టు కళ్ళతోనే సంజ్ఞ చేసిందామె. లేచి చంకల క్రిందినుంచి రెండు చేతులూదూచి ఆలింగనం చేసుకున్నాడు.
“తమరు చేసినపని నాకేమీ నచ్చలేదు…” మునివేళ్ళతో అతని తడి మూతి తుడిచింది. “ఊఁహుఁ?” అంటూ తన నడుము మీదున్న ఆమె రెండో చేతిని లుంగీ మీద నొక్కుకుని “నాకు నచ్చింది గనుక చేశాను. కావాలంటే నువ్వు ఇప్పుడు నీకు నచ్చిన పని చెయ్యొచ్చు!” అన్నాడు.
జూలపాలమ్మకి అతని ఆంతర్యం అర్ధమైంది. ముసిముసిగా నవ్వుతూ లుంగీలోకి చెయ్యి పోనిచ్చి అతని మగతనాన్ని ఆశగా అందుకొంది. ఇనుపగొట్టంలా గట్టిగా గుండ్రంగా ఉన్నాడు. పిడికిలి నిండిపోయిన ఆ కండరాల్ని కసికొద్దీ నొక్కుతూ “పడుకొని చేసుకుందాం?” అందామె భుజంగం ఆశ్చర్యంగా కనుబొమలెగరేసి “ఇక్కడా! ఎలా పడుకుంటావు?” అనడిగాడు. ఆ ప్రశ్నకి, కొంటె కోణంగిలా చూస్తూ కిలకిల నవ్వి “నేలంతా పొడిగానే ఉందిగా! ఇదే మన మంచమనుకొని వెల్లకిలా కాళ్ళారజాపుకొని తొంగుంటాను. ఏఁ! మోకాళ్ళు కొట్టుకుపోతాయని తమరికి భయంగా ఉందా?” అని ఎదురు ప్రశ్న వేసింది. ఆ చిలిపి మాటలతనికి గిలిగింతలు పెట్టినట్టనిపించాయ్. “నా మోకాళ్ళూ నీ వీపుకన్నా ఎక్కువేం కాదులే- పడుకో” అంటూ కౌగిలి సడలించాడు.
చీరంతా నడుం పైకి ఎగలాక్కొని, అక్షరాలా తను చెప్పినట్టే కాళ్ళు చెరోపక్కా చాపేసి వెల్లకిలా పడుకొంది జూలపాలమ్మ. నల్ల స్తంబాల్లా నిగనిగలాడుతోన్న ఆ తొడలవంక కైపుగా చూస్తూ లుంగీ ఊడలాగేసుకొని వబ్బిడిగా మోకాళ్ళ మీదికి ఒరిగాడు భుజంగం.
అరక్షణం కూడా ఆలస్యం చేయ్యలేదామె. “ఈ స్థలం ఎటువంటిదైనా, మనకిది మొట్టమొదటి ఫిటింగు కనుక ఈ పద్దతే తృప్తిగా ఉంటుంది ఔనా?” తన రెమ్మల మధ్య అతని ఆయుధాన్ని నిలువునా రాపాడించుకొంటూ గోముగా అడిగింది. యాంత్రికంగా బుర్రూపేడు భుజంగం. ఇదివర్కట్నుంచీ నా మీద మీకు మనసుందన్న మాట ఎంతవరకూ నిజమో నాకు తెలియదు. నాకు మాత్రం, ఒడుపుగా ఒక్కసారైనా మీతో ఒత్తించుకోవాలన్న ఉబలాటం మీరీ గదిలోకి చేరినప్పట్నుంచీ ఉంది. కాని మరీ ఆడదాన్ని గనుక నా అంతట నేను బయట పడ్లేక నీరు ముందుకొచ్చేదాకా నిబ్బరించుకోవాల్సొచ్చింది. ఊఁ.. తోసెయ్యండి! ఇన్నాళ్ళ కరువు తీరిపోయేలా కసుక్కున తోసెయ్యండి!” ఆశగా అతని కళ్ళలోకి చూస్తూ చెరువంత మొత్తని చివాల్న పైకెత్తిపెట్టింది.
కట్టుకున్న కళత్రం దూరమై, ఏళ్ళ తరబడి ఆడగాలి కోసం అలమటిస్తోన్న ఏ మగవాడికైనా అటువంటి తరుణంలో వేయి ఏనుగుల బలమొస్తుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో!
జూలపాలమ్మకి కరువు తీరిపోవడమే కాదు వళ్ళంతా నజ్జు నజ్జయిపోయింది. చెవి దగ్గర నోరు పెట్టి ముద్దుగా అతను పిలిచేదాకా కళ్ళు కూడా విప్పలేదు. ఆ వెంటనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి రెండు చేతుల్లోనూ మొహం దాచేసుకొంది. సగర్వంగా నవ్వుకుంటూ, ఆ వేగం తగ్గక, ఇంకా ఎగసెగసి పడుతోన్న ఆమె స్తనాల మధ్య చుంబించాడు భుజంగం.
మరో రెండు నిముషాలకి ఇద్దరి అలసటా తగ్గింది. ఒకరి తరువాత ఒకరు లేచారు. అతను ఒలగబోసిన ఉష్ణం ఆమె గిన్నె నిండిపోయి ఇరుతొడల మీదా ధారలుకట్టింది. “అలా ఎందుకు చూసుకుంటావులే, నేకడిగేస్తాను రా” అని నవ్వేడు భుజంగం. ఆమె వద్దంది. వినిపించుకోకుండా చెంబుతో నీళ్ళందుకున్నాడు తను.
“మళ్ళీ ఈ పండుగ ఎప్పుడు చేసుకుందాం?” ఆశగా అడిగాడు.
దానికి జూలపాలమ్మ మాత్రం ఏం చెప్పగలదూ? ఇలాటి అవకాశం మళ్ళీ ఎప్పుడు దొరికితే అప్పుడే అంది. “అమ్మ బాబోయ్” అంటూ గుండెలు బాదుకున్నాడు. అంతవరకూ తాళలేనని గారం గునిశాడు. సాయంత్రం వరలక్ష్మితో గుడుకి వెళ్ళకుండా వుండిపొమ్మని సజెస్ట్ చేశాడు. దానికామె గుండెలు బాదుకుని అది మాత్రం కుదరదంది. బిక్క మొహం వేశాడు భుజంగం. జాలేసింది జూలపాలమ్మకి. ఓ క్షణం క్రితమే మరువరాని సుఖాన్నిచ్చాడు. ఈ క్షణంలో ఎప్పుడూ మరిచిపోలేని పని చేస్తున్నాడు. మళ్ళీ ఇంటువంటి చాన్స్ దొరికేదాకా అతను కనబడకుండా ఉండే పరిథితీ కాదు. ఈ ఇంటికి రావడంతోనే అతని మొహం కనిపిస్తుంది. తను మాత్రం చూస్తూ చూస్తూ ఊరుకోగలదా? ఇవాళ ఈ మజా రుచి చూశాకా మళ్ళీ ఇదివరకటి నిబ్బరం వస్తుందా? అసలతని మాటెలా ఉన్నా మళ్ళీ ఇటువంటి రోజు వచ్చేవరకూ ఆగడానికి తనకె నిగ్రహం చాలనట్టుగా ఉంది.
ఓ క్షణం అలా ఆలోచించగా, బ్రహ్మాండమైన ఐడియా తట్టింది జూలపాలమ్మకి. అప్పటికతను కడాగడం కూడా పూర్తయింది. “ఇక మీ సంగతి చూసుకోండి” అంటూ తూము దగ్గర్నుంచి తువ్వున లేచింది. చీర, దానంతటదే క్రిందికి దిగిపోయింది. ఓ క్షణంలో తన వ్యవహారం ముగించుకొని, చెంబు ప్రక్కన పెట్టేసి అతనూ లేచాడు.
“మీరు ధైర్యం చేయగలనంటే ఓ మార్గం చెబుతాను…?” సాలోచనగా అంది. నడుముకి లుంగీ చుట్టబెట్టుకుంటూ ఆశ్చర్యంగా చూశాడు తను. నవ్వుతూ దగ్గరకొచ్చింది. “మా ఇల్లు మీకు తెలుసుగా! వారం క్రిందటే మేము ఇవతలి ప్రక్క వాటాలోకి మారాం. అంటే సందులోకి వస్తోండగా మొదటి గుమ్మం కనిపిస్తుందీ అదన్నమాట! సాయంత్రం అరున్నర తర్వాత ఎప్పుడు చీకటి పడితే అప్పుడు తిన్నగా అలా వచ్చేయండి. నేను గుమ్మం దగ్గరే ఉంటాను. మీరు వచ్చిన ఆనవాలుగా చిన్నగా ఓ మారు దగ్గండి. నేను అటూ ఇటూ చూసుకుని చెయ్యి ఊపుతాను. వెంటనే మీరు లోపలికొచ్చేయ్యొచ్చు. సరేనా?” కుతూహులంగా చూసింది.