ఆ మాటకొస్తే! జూలపాలమ్మ విషయంలో ఇంకా చాలా ఉదారంగా ఉంటుంది తను. వరలక్ష్మికి ఆవిడ దూరపు బంధువు. కొంచెం బీద స్థితిలో ఉన్న కుటుంబం వాళ్ళది. మొగుడు ఏదో బట్టల షాపులో సేల్సుమాన్ గా పంచేస్తున్నాడు. అతను తెచ్చేది మహా అయితే నూట ఏభై ఉండొచ్చు. ఈ రోజుల్లో ఆ జీతమేపాటిది? వేడ్నీళ్ళకి చన్నీళ్ళుగా ఉంటుందని (ఇంకా పిల్లా పీతా లేదుగనుక) తీరిక వేళల్లో కాయితం సంచులు తయారుచేసి అమ్ముతూ నాలుగు రాళ్ళు సంపాదిస్తోంది జూలపాలమ్మ.
వరలక్ష్మికి, జూలపాలమ్మ ఆర్ధిక స్థితిపట్ల అంతో ఇంతో సానుభూతి ఉంది. తన ఇంట్లో చేసుకున్న ఏ వంటకమైనా ఆమెకి పెట్టడం, ఆపూట వండిన కూరా, పులుసూ లాంటివి ఇవ్వడం, అవసరమున్నప్పుడు రూపాయి, అర్ధా సర్ధుబాటు చేయడం ఇత్యాడి సహాయాలెన్నో చేస్తుంటుంది. జూలపాలమ్మ కూడా ఇక్కడ నుంచి ఏదొకటి మోసుకుపోవడానికొచ్చినట్టుగాకుండా బియ్యం ఏరడమనీ, పప్పురుబ్బడమనీ, చేసిపెడుతుంది. ఇంటి పనుల్లో సాయం చేయడానికి వరలక్ష్మికి ఆడపిల్లలు లేరుగనుక, జూలపాలమ్మ అప్పుడప్పుడూ వచ్చి అలా చిన్నపనికీ, పెద్దపనికీ సాయపడుతుండడం, ఆమెకెంతో రిలీఫ్గా వుంటుంది.
సంచులు కట్టడానికి పాత కాగితాలు కొనడం కోసం వరలక్ష్మి దగ్గర ఓ ఐదు రూపాయిలు చేబదులు తీసుకెడదామని వచ్చింది జూలపాలమ్మ ఒకరోజు.
దురదృష్టవశాత్తూ, ఆవేళకి, వరలక్ష్మి దగ్గర కూడా డబ్బులేదు. ఏం చేయడానికీ తోచక దిగులుగా కూర్చొంది జూలపాలమ్మ. అంతలోనే ఆఫీసునుండి తిరిగొచ్చాడు భుజంగం. పోనీ ఈ సారికి మన పంతుల్ని అడిగి చూడకూడదూ? అని యధాలాపంగా నవ్వుతూ అంది వరలక్ష్మి. అప్పటికతనా గదిలో చేరి మూడు నెలలవుతోంది. ఎలా లేదన్నా వారానికి మూడు నాలుగు రోజులు జూలపాలమ్మ అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది గనుక, ఆ ఇద్దరికీ అంతో ఇంతో పరిచయం కూడా ఏర్పడింది. అయితే, ఎప్పుడేం మాట్లాడుకున్నా వరలక్ష్మి సమక్షంలోనేగాని విడిగా మాట్లాడుకునే సంధర్భం ఎప్పుడూ రాలేదు. అందుచేతనే ఆవిడా మాటనడంతోనే గమ్మున సిగ్గు పడిపోయింది జూలపాలమ్మ. భుజంగానికి ఆ సంగతేదో అర్ధం కాక, మామూలుగా ఏ సినిమా గొడవో అయ్యుండొచ్చునన్న ధోరణిలో తాళం తీయబోతున్న వాడల్లా గబుక్కున వెనక్కు తిరిగి “ఏమిటండీ అక్కయ్యగారూ?” అనడిగాడు.
వరలక్ష్మి నవ్వుతూనే విషయం చెప్పింది. వెంటనే జూలపాలమ్మ వైపు చూశాడు. అప్పటిదాకా గుమ్మ్మం ప్రక్కన గోడకి జారబడి కూర్చున్నదల్లా తువ్వున లేచి నిలబడి “అవునండీ… రెండు మూడు రోజుల్లో మళ్ళీ అప్పు తీర్చేస్తాను” అంది సిగ్గుపడుతూ. అసలీ విషయం తనంత తానే డైరక్టుగా ఆడిగుంటే అతని సమాధానమెలా వుండేదో మరి ముందుగా వరలక్ష్మి కలగజేసుకొని చెప్పడం వలన దానికేముందండీ! మీకు తోచినపుడే ఇవ్వండి అని నవ్వుతూ అక్కడికక్కడే జేబులోంచి కాయితం తీసి అందించాడు. అదామె అబ్బురంగా తీసుకోవడంలో ఒకరి వేళ్ళొకరికి మృదువుగా తగిలాయి. ఆ స్పర్శ, జూలపాలమ్మలో ఏదైనా సంచలనాన్ని కలిగించిందేమో తెలియదుగాని, భుజంగం మాట్రం తలక్రిందులైపోయాడు.
అసలు పెళ్ళంటూ జరగకుండా ఇప్పటిదాకా బ్రహ్మచారిగానే ఉంటే, పరిస్థితి ఎలా ఉండేదోగానీ, వివాహమై కొంత కాలం దాంపత్య జీవితాన్ని చవిచూసి, ఈ నాడిలా కఠిన భ్రమచర్యాన్ని పాటించవలసిన పరిస్థితి రావడం ఎవరికైనా బాధాకరంగానే ఉంటుంది మరి.
పగలు ఎలా పోట్లాడినా, రాత్రి పక్కమీదకు చేరేసరికి మాత్రం ఎంతో సరదాగా సహకరిస్తూ పనిచేయించుకునేది అమ్మణీ… ఆమెతో గడిపిన ఆ మధుర ఘడియలు మరచిపోదామన్నా మరపురావడంలేదు. ఆమెకి అంత అందాన్నిచ్చిన భగవంతుడు, ఆ పనికిమాలిన మూర్ఖత్వాన్ని ఎందుకు పెట్టాడా? అని అప్పుడప్పుడూ అదేపనిగా ఆలోచిస్తుంటాడు భుజంగం. అంతలోనే, మళ్ళీ విరక్తిభావం కలిగిపోయి ఛా! ఇంకా దానిగురించాలోచించడమేమిటీ! అని గొణుక్కుంటాడు.
కాని, దానివల్ల లోపల దహించివేస్తున్న మదనతాపం చల్లారుతుందా?
పోనీ- ముందు మునుపూ ఏదైనా ఎడ్వెంచర్ చేసుంటే, అమ్మాణీ వెళ్ళిపోయినా ఎదో విధంగా ఎక్కడో ఒక పిట్టను పట్టి పబ్బం గడుపుకునేవాడు. ఆ అనుభవం కూడా లేదు. ఇప్పుడు కొత్తగా ఎవరికైనా వలవేద్దామన్నా ఆ పట్టూ తెలియొద్దూ?
రోజురోజుకీ రగులుతున్న కోరికను జయించలేక అప్పుడప్పుడూ హస్తప్రయోగం చేసుకోవడం మొదలెట్టాడు. కొంతకాలానికి. దానివల్ల కూడా ఆశించినంత సుఖం అందక, ఎంతో ధైర్యం చేసి నిరోధ్ ఒకటి కొనుక్కుని ముండ దగ్గరకి వెళ్ళాడు. ఇది జరిగి చాలాకాలమైంది. చెయ్యక చెయ్యక ఆనాడంత సాహసం చేస్తే, పని మధ్యలో నిరోధ్ పిట్లిపోయింది. ఏదైనా రోగం అంటుకుందేమోనని మహా హడలిపోయాడు. కాని, అదృష్టవశాత్తూ అటువంటిదేమీ కలుగలేదు. ఇంకెప్పుడూ ఇట్లాంటి తప్పుడు తిరుగుళ్ళు తిరగకూడదని గట్టిగా రెండు చెంపలూ వాయించుకున్నాడు. అంతే- ఆనాటి నుంచి ఈనాటిదాకా మళ్ళీ ఆడ స్పర్శ ఎలాంటిదో ఎరుగడు తను.
జూలపాలమ్మ మునివేళ్ళ స్పర్శ అతనిలో నిద్రాణమైయున్న కోర్కెల్ని వెన్నుతట్టింది. అమాంతంగా ఆమె పట్ల విపరీతమైన గ్లామరు ఏర్పడిపోయింది. ఇంచుమించు అర్ధరాత్రివరకూ ఆమె గురించి ఆలోచించి, వేడెక్కిన వళ్ళు చల్లార్చుకోడానికి కుడిచేతిని ఉపయోగించక తప్పలేదు.
జూలపాలమ్మకిప్పుడు ఇరవైఎనిమిదేళ్ళు. చాయ నలుపైనా చేవగల ఒళ్ళామెది. ఇంకా పిల్లలు కూడా పుట్టలేదేమో వంపులన్నీ చెక్కు చెదరకుండా ఉన్నాయి. అందం విషయంలో అమ్మణీతో పోల్చే పనిలేదుగాని, అవుసరం తీర్చుకోడానికి మాత్రం అద్భుతంగా పనికొస్తుంది. ఆ చూపులు కూడా అదోమాదిరిగా, కవ్విస్తున్నట్టే ఉంటాయి. అతనిపట్ల ఓ విధమైన ఇది ఉన్నదానిలాగానే అవుపిస్తుంది. దానికితోడు ఇప్పుడు చిన్న సాయం కూడా చేశాడాయే!
నాలుగోనాడు నోటు పట్టుకొచ్చింది జూలపాలమ్మ… “అవుసరానికి దేవుడిలా ఆదుకున్నారు. ఇదుగోనండీ-” అంటూ వరలక్ష్మి సమక్షంలోనే ఐదు రూపాయిలూ తిరిగిచ్చివేసింది. ఈసారి కావాలనే ఆమె వేళ్ళను తాకాడు భుజంగం. వళ్ళు జలదించినట్లుగా అనిపించింది. ఓరగా మొహంలోకి చూశాడు. సిగ్గుగా నవ్వుతోంది. ఆ నవ్వునెలా అర్ధం చేసుకోవాలో అర్ధం కాలేదు. తనకి వరలక్ష్మి అక్కడే ఉందన్న విషయం గమ్మున గుర్తొచ్చి చటుక్కున దృష్టి మరల్చేసుకొని తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.
అయినా మనసటే లాగుతోంది. వారపత్రికను అడ్డం పెట్టుకొని, కిటికీలోంచి దుర్భిణీ వేయడం ప్రారంభించాడు. అట్నుంచి కూడా అప్పుడప్పుడూ చూపు కలుస్తోంది. నరాలు పురేసుకుపోతున్నాయి భుజంగానికి. ఆరాత్రి బొత్తిగా నిద్రపట్టలేదు. కుడిచేతికి రెండుసార్లు పని తగిలింది.
ఆ మర్నాడు శనివారం. అతనికి ఆఫ్ డే. భోజనం చేసి పక్క మీద నడుం వాల్చాడు. క్రిందటి రాత్రి సమంగా నిద్ర లేదేమో, వెంటనే రెప్పలు మూతలు పడిపోయాయి కానీ, ఇంకా పూర్తిగా మాగన్ను పట్టలేదు.
జూలపాలమ్మ గొంతు వినిపించింది. “ఎండ పోతుందేమో! ముందు బట్టలు పిండి ఆరేసి, ఆ తర్వాతే పప్పు రుబ్బుతాను నువ్వు పడుకో పిన్నీ” అంటోంది.
తువ్వున లేచి కూర్చున్నాడు భుజంగం. వారంలో ఏరోజు వచ్చినా ఏ రోజు రాకపోయినా శనివారం మాత్రం అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది జూలపాలమ్మ. వరలక్ష్మి శనివారం చాలా నిష్టగా చేస్తుంది. ఒంటిపూట భోజనం, రాత్రికి ఇడ్లీయో, మినపరొట్టో వేసుకుంటుంది. అయితే అందుకు పప్పురుబ్బే డ్యూటీ జూలపాలమ్మది. సాయంకాలం ఇద్దరూ కల్సి వెంకటేశ్వరస్వామి ఆలయానికెళ్ళి వస్తారు. ఇదక్కడ రొటీన్ గా జరిగే వ్యవహారం. టైము చూశాడు భుజంగం. పావుతక్కువ రెండయింది. వడగాలి చెవులకి వెచ్చగా తగుల్తోంది. ఇంత ఎండలో వచ్చేసిందేవిటి చెప్మా అనుకొంటూ వెళ్ళి కిటికీలోంచి చూశాడు. నూతి పళ్లెం దగ్గర కూర్చుని, ఆ ఉదయం వరలక్ష్మి విడిచేసిన బట్టలు గుంజుతోంది జూలపాలమ్మ. తన చీర తడిచిపోకుండా ముందరివైపు ఎగదోపుకొని కూర్చున్నట్టుంది. మోకాళ్ళు కొనంతవరకూ తొడలూ బేర్ గా కనిపిస్తున్నాయి. ఎండ పొడలో కూర్చున్న మూలాన మొహమంతా చెమట పట్టేసింది. పయిట, భుజం జారింది. జాకెట్టుకి పై బటను లేదో, ఊడిపోయిందోగాని, ఆ రెండూ మొత్తానికి చక్కగా కంపిస్తున్నాయి. అది కూడా, ఆ బట్టలు గుంజడంలో చేతులెంత వేగంగా కదుల్తున్నాయో అవీ అలానే ఊగిసలాడుతున్నాయి. ఇమ్మీడియట్ గా నూట ఇరవై డిగ్రీల కోణంలో లేచిందతని ఉద్రేకం.
ఇందాక వినిపించిన జూలపాలమ్మ డైలాగునుబట్టి వరలక్ష్మి నిద్రపోతూ ఉండాలి. తెల్లవారుజామున నాలుగున్నరకి లేచి ఇంటెడు పనీ తనే చక్కబెట్టుకోవటం వల్ల వళ్ళు అలసి మధ్యాహ్నం పూట ఓ గంట నడుం వాల్చడం అలవాటే ఆమెకి. జూలపాలమ్మతో డీలింగు పెట్టుకోదలుచుకుంటే ఇంతకన్నా మంచి చాన్సు దొరకదనుకున్నాడు భుజంగం. లోపల ఏమిటో భయం భయంగా ఉంది. సన్నగా దగ్గాడు. గిరుక్కున తల తిప్పి చూసిందామె. ఎం చెయ్యాలో పాలుపోక వెకిలిగా నవ్వేడు. ఆమె అధరాల మీద కూడా ధరహాసం విరిసింది. కాని, అంతలోనే ఓసారి క్రిదికి చూసుకుని ఆ రుబ్బు చేత్తోనే గమ్మున పయిట సర్దేసుకుంది. మేఘం కమ్మేసిన చంద్రుడిలా అయిపోయింది భుజంగం మొహం. తల దించేసుకుని యధాప్రకారంగా తన పని చేసేసుకొంటుందామె.
చూస్తూ చూస్తూ కేసు వదలబుద్ది కావడంలేదు! భుజంగానికి అలాగని ముందుకు ప్రొసీడవడనికి ధర్యమూ చాలడం లేదు! పది నుఇముషాలపాటు శ్లేష్మంలో పడ్డ ఈగలా కొట్టుకుందతని మనస్సు ఈలోగా. జూలపాలమ్మ దృష్టి రెండు మూడు సార్లయినా ఇటు పడి ఉంటుంది. దాని వల్లనే అతనిలో కొంచెం సంచలనం కలిగింది.
తలుపు తీసి బయటికొచ్చాడు. అది గమనించి మోకాళ్ళ మీదకి చీరలాక్కొందామె. “మంచి ఎండలో వచ్చారూ?” నూతిగట్టుకి జారబడుతూ అన్నాడు. ఆమె మాట్లాడలేదు. ఓసారి తన మొహంలొకి చూసి సన్నగా నవ్వి ఊరుకుంది. “వరలక్ష్మిగారు పడుకున్నారాండీ?” అంటూ కొద్దిగా ఆమెవైపుకి జరిగాడు. ఔనన్నట్ట్లు తలూపుతూ లేచి నిలబడింది. ఆ లేవడంలో పయిట మళ్ళీ స్థానం తప్పింది. తాటికాయల్ని బోలిన ఆమె బంతుల బింకాల్ని క్లొజప్లో చూడ్డంతోనే ఆశ్చర్యంగా కళ్ళు తేలేసి నోరెళ్ళబెట్టాడు తను.
“ఏమిటలా వింతగా చూస్తున్నారూ?” కవ్వింపుగా నవ్వుతూ నిర్లక్ష్యంగా పయిట సవరించుకుంది జూలపాలమ్మ. ఆ నవ్వు అతన్ని మరింత వెర్రెక్కించింది. “నా మాట విని మీరు త్వరగా పెళ్ళి చేసేసుకోండి సార్! అటు పొద్దున్నా సాయంత్రం వంట బాఢా తగ్గుతుందీ! ఇటు హాయిగా…” అని వాక్యాన్ని పూర్తి చేయకుండా నానిచేసింది. జూలపాలమ్మ. “ఊఁ..! ఆ చెప్పదలుచుకున్నదేదో పూర్తిగా చెప్పేయండీ!” భుజంగం కొద్దిగా ఉత్సాహాన్ని పుంజుకున్నాడు. “నేను చెప్పకపోతే మీకు తెలియదంటారా?”
“ఎలా తెలుస్తుందీ?”
“అబ్బా! పాపం, మీరు చిన్నపాపాయి కదూ- అందుకూ!”
“పాపాయిని కాదుగానీ…”
“ఔనౌను- నోట్లో వేలుపెట్టినా కరవలేని అమాయకులు!”
“వెటకారమెందుకులెండి ఒకసారి పెట్టిచూస్తే మీకే నిజం తెలుస్తుంది. ఇక్కడింకెవరూ లేరు కూడానూ!”
ఆ మాటలకి జూలపాలమ్మలో సిగ్గావహించి అవాక్కుగా ఉండిపోయింది.
“కావాలంటే నీళ్ళు నేను తోడిపెడతాను. ఆ తాడు నాకిచ్చి మీరా మాటేదో చెప్పండి” అంటూ బాగా దగ్గరగా వెళ్ళి చొరవగా చేద తాడు లాక్కున్నాడు.
అతని ప్రవర్తన ఆమెకి మహాశ్చర్యంగా వుంది. ప్రక్కకి తప్పుకోవాలన్న విషయం కూడా మర్చిపోయి అక్కడే అచేతనంగా నిలబడిపోయింది. ఈ లోగా ఓ బొక్కెన తోడి ప్లాస్టిక్ బకెట్ లో కుమ్మరించాడు తను. “పిన్ని వచ్చి చూసిందంటే బావుండదు…!” మెల్లగా నసిగింది. ఆ కళ్ళలో సిగ్గు చాయలు కనిపిస్తున్నాయి.
భుజంగం ఆ అవకాశాన్ని వదులుకోలేదు. “ఆవిడ చూడకపోతే బాగానే వుంటుందంటారా?” అని ఠక్కున అడిగేసి, దానికి మళ్ళీ ఆమె నుంచి సమాధానం వచ్చేలోగా తనే అందుకొని “అలా అయితే నా గదిలోకి వెళ్ళిపోదాం- రండి” అన్నాడు.
