హాయ్ ఫ్రెండ్స్.. అందరూ ఎలా ఉన్నారు. మీరు గనుక “సురేఖ పిన్ని కాళ్ళు పట్టుకుని ఏడ్చాను” 1,2,3 పార్ట్స్ చదవకపోతే వెంటనే అవి ఓపెన్ చేసి చదవండి. ఎందుకంటే ఆ స్టోరీ

…కవితెప్పుడొచ్చిందీ?… ఒచ్చింది తిన్నగా ఇంట్లోకెళ్లకుండా చెట్లగుబుర్లో న క్క డ మేమిటీ??… ఎందుకూ???… లాంటి ప్రశ్నలు పుట్టుకొస్తున్నాయా పాఠకుల బుఱ్ఱల్లో?!… ఇదిగో చదవండి… నెమ్మది నెమ్మదిగా బైటికొస్తాయ్ సమాధానాలు… “…ఇంచుమించో గంటన్నరట్టింది…

నా పేరు మదన్మోహన్. నేను మీకు బాగా తెలుసు. నా మాడరన్ పెళ్లి చూపులు, నా మ్యూసింగ్స్ చదివిన వాళ్లకు నేను బాగ తెలిసి వుంటుంది. నాకు రొటీన్ కథలు రాయడం

…ఇప్పుడు చేసుకుందాం!…అన్నాడే!… …ఏవన్నావ్?… …ఏవంటానూ!…మీ వాళ్ళూ, మావాళ్ళూ , ఒప్పుకోర్రా!…అన్నా… ఏమీ?…అన్నాడు… నే ఆల్రెడీ పెళ్ళైందాన్నీ!…ఓ పిల్లాడి తల్లినీ కనకా!…అన్నా , అప్పుడైనా అర్థం చేసుకుంటాడని… …చేసుకున్నాడా?… …ఉఁహూఁ…ఐనా పర్లేదంటూ నన్ను

నేను మీ వరుణ్. పోయినసారి కథలో నా ఫ్రెండ్ సౌమ్య పెయింట్ పని వాడి గాడిద మొడ్దని తన పూకులో ఎలా పెట్టించుకుందో చెప్పాను కదా! ఆ సంభాషణకి కొనసాగింపు ఈ

పేరు చంద్ర. మాది నెల్లూర్ ప్రక్కన చిన్న పల్లెటూరు. నేను నెల్లూరు లో ఒక ప్రవేట్ కాలేజ్ లో ఇంటర్ ఫస్ట్ ఇయర్ చదువుతున్నాను. నెల్లూరు లోనే హాస్టల్ లో ఉంటాను.