నాది దర్మపురి దగ్గెర ఒక చిన్న పల్లెటూరు నా వయసు ఆప్పుడు 15 సంవత్సరాలు అనుకుంట 8 వ తరగతి లో నాకు చదువు అబ్బ లేదు ఇంట్లో బయం అలాగైన

పైటని తీయడం ఆపేసి ఆమె మెడ కిందుగా అతడి కుడి చేతిని పెట్టి నెమ్మదిగా తన వైపుకి లాక్కున్నాడు … ఇద్దరి మొహాలు దగ్గరగా రాగానే ఆమె పెదాలను తన పెదాలతో

నేను నెలలో ఖాళీగా ఉండటం వలన బంధువులు నన్ను తమ ఊళ్లకు పిలిచి కొన్ని రోజులు ఉంది వెళ్ళమని చెప్పారు, అలాగా నేను తిరుపతి వెళ్ళాను అక్కడ నాకు తెలిసిన వాళ్ళు

అయినా నా వెక్కిళ్ళు ఆగలేదు. ఆయన నా వీపు మీద చిన్నగా నిమురుతూ, �నా బంగారం కదా, సారీరా. ఎప్పుడూ అలా అనను, సరేనా!� అంటూ ఓదార్చసాగాడు. ఆయన అలా ఓదారుస్తుంటే,

ఎందుకంటే, ఆయన నిండా దుప్పటి ముసుగేసుకొని, తన అంగాన్ని కొట్టుకుంటూ అవస్థ పడుతున్నాడు. అది చూసి మొదట నవ్వొచ్చినా, వెంటనే జాలేసింది. �పాపం, ఈ వయసులో ఈయనకి ఈ కష్టాలేంటో!?� అనుకుంటూ,